และเสียใจ

ขอบคุณ.. โก๊ะ ถึงแม้เธอจะไม่เคยช่วย และช่วยอะไรไม่ได้เลย ก็ขอบคุณที่ยังเดินถือโทสับแสร้งว่ายุ่งไปยุ่งมาอยู่ใน ออฟฟิช

ขอบคุณวัดดะ .. เธอคงเหนื่อยกับชั้นมาสินะ .. ชั้นก็เหมือนกัน ขอบคุณที่คอยเหลือกันมาตลอดปี..

ขอบคุณ...รอสเตอริ่ง ..โลหิด อะคริว .. สำหรับ รอสเตอร์ครึ่งปีแรกที่หนักหน่วง แต่สุดท้าย พวกเธอก็ยังกรุณา ให้ชั้นได้มีโอกาสอยู่บ้านทั้งคริสมาสและปีใหม่ในปีนี้

ขอบคุณ .. มาเรียม ฮานนีน .. ที่ทำให้ชั้นมีความกล้าและแกร่งที่จะสู้เพื่อตัวเอง เพื่อความถูกต้อง

ขอบคุณ..มาซูม่า ขอบคุณที่เธอทำให้ชั้นได้แสดงความเป็นลูกเรือชั้นดี ให้ไอช่า และ ลินดา รับรู้

ขอบคุณ พี่แพร ที่เป็นแรงบันดาลใจ และเป็นกำลัง และไปผู้จุดประกายไฟเล็กๆในใจของชั้น

ขอบคุณ..ไฟลท์กรุงเทพ ที่ท้าทายให้ชั้นแสดงความเป็นผู้นำ และ การควบคุมตัวเองในเหตุการณ์ฉุกเฉินอย่างจริงจัง

ขอบคุณ..เพื่อนทุกคนๆ ทั้งที่ยังบินอยู่ด้วยกัน หรือแม้แต่ Ex-WY ที่ไปได้ดิบได้ดีที่อื่นแล้วก็ตาม


ขอบคุณ..ปีนี้ ปีที่แสนยากเย็น ปีแห่งการทดลองความอดทน

ขออโหสิให้กับผู้โดยสารทุกคนและเพื่อนร่วมงานทุกท่าน ที่ชั้นบริการไม่ดี เผลเหวี่ยงใส่บ้าง หรือแม้แต่ ผู้โดยสารที่ชั้นไม่สามารถยื้อชีวิตท่านไว้ได้ แต่ได้โปรดเถิด ชั้นได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว


สุดท้าย .. ขอบคุณ พระเจ้าที่พัดพาให้ชั้นมาเป็นต่างด้าวในดินแดนอาหรับ ที่ชั้นก็ไม่ได้ชอบมากนัก แต่ในสุด ชั้นก็ได้รับความภาคภูมิใจอย่างที่สุด.


โอมานแอร์ที่รัก .. ขอให้เธอรู้ไว้ ..

ชั้นภูมิใจที่ได้เป็นแอร์สายการบินเธอ ชั้นภูมิใจในความสำเร็จของสายอาชีพนี้ของชั้น ชั้นเป็นลูกเรือชั้นดี (ถึงแม้ว่าเธอจะมองไม่เห็น) ชั้นสร้างบัญฑิตเกียรตินิยม และ "ชั้นคือความภูมิใจของครอบครัว"