นั่งรถไฟ รุ้สึกโง่ๆ กับการซื้อตั๋วซิตี้ทัวร์...เพราะไม่มีใครช่วยหนูเลย

เดินมานิดหน่อยเจอโบสถ์ เสียงระฆังเหงหงาง เดินเข้าโบสถ์ซะหน่อย.....

โอ้ว..แม่เจ้า...

โบสถ์สวยมาก.. ไปดูในเฟซบุค..บอกตรงๆขี้เกียจโหลดมาแปะไว้ตรงนี้

เลยร่วมนมัสการตอนเช้าไปเลย...ฟังไม่รู้เรื่องหรอก ร้องเพลงก็เค้าก็ไม่ได้ด้วย ได้แค่ฮึมฮัมไปกะเค้า

แต่..ออกมาสุขใจเหลือเกิน....

ออกจากโบสถ์ เพียงแค่ตรงข้ามเท่านั้น.....สัญชาตญาณมันเรียกร้องมีลุงหนวดใจดีหมุนรถของเล่นดนตรี เรียกไม่ถูก ยิ้มเหล่ อยู่หน้าทางเข้า

....พุงเข้าไปเลย เป็นตลาดเล็กขายของกินและของที่ระทึก

ซัดไป เบอร์เกอร์ไส้กรอก...อิ่มแปล้ สบายตัว..

เดินต่อไปเรื่อยๆ ตัดสินใจเขวี้ยงแผนที่ทิ้งเดินไปเรื่อยๆแม่งเลยละกัน

แวะหลายโบสถ์มาก สามสี่โบถส์ได้....พี่ต่ายแกบอกเป็นทัวร์ศาสนา...เหอๆ ก็คงจริง

นี่ถ้าอยู่ไทยคงทัวร์เก้าวัด...ฮาาา

เดินมาจนถึง"จุตรัสมาเรีย"ที่มีชื่อเสียง ระหว่างทางไม่ต้องถาม ทุกไส้กรอกที่ไม่เคยเห็นชี้และ ซื้อ กิน..

คนยืนรอตุ๊กตาออกมาเต้นๆหลังจากถ่ายรูปเสร็จ รุ้สึกคอแห้ง เลยเดินไปร้านใกล้เคียง..

ชั้น: มีช๊อกกาแลตร้อนปะคะ

คนขาย:ไม่มี

ชั้น:เอ...แล้วนี้อะไรอะคะ (ชี้ที่หม้อ)

คนขาย:ไวน์อุุ่น

ชั้น:งั้นเอาแก้วนึงค่ะ

--------!@#$$Z**))-------ตุ๊กตาเต้น-------*&&^%^$$

เมา!

โอเค้..ยื่นนิ่งๆยืนนิ่งๆ ฝ่ายดีกำลังบอกตัวเอง

โอ๊ยลมเย็นอากาศดี...เฮ่อ.. ฝ่ายซาตานก็ทำหน้าที่

------ลุงป้า ใส่ชุดบาวาเรีย ดั้งเดิมเดินผ่าน------

ป้ายิ้มให้แล้ว เอามือป้องปาก พูดว่า...สุขสันต์วันคริสมาสนะจ๊ะ O_0!

สุขสันต์วันคริสมาสเหมือนกันค่ะ......ตอบไปไม่รู้ว่ากุเมา หรือป้าแก เมา.....

ปล.ตุ๊กตาเต้นๆ: Maria Plaz จะมีหอคอยนาฬิกา เมื่อตีครบ 11โมง, บ่ายสาม และ สองทุ่ม ของทุกวัน (ถ้าจำไม่ผิด) จะมีตุ๊กตาที่ยอดหอคอย ออกมาเต้นระบำ แบ่งออกเป็น3ชั้น แสดงถึง วัฒนธรรม ความเป็นอยู่และประเพณี ของชาวบาวาเรี่ยน ในสมัยก่อน (อันนี้ ไปอ่านมาทีหลัง ต้องขอโทษด้วยที่ ไม่มี Reference for now)

-------------------------   หอคอยโบสถ์เซนต์ปีเตอร์ -------------------------

1.5คือค่าผ่านประตู....เอาวะ

ทางเล็กและคดเคี้ยวมากกกกกก ที่สำคัญ ชั้นและสูงมาก เดินวนจนสร่าง จนรู้สึกว่า กูไม่ไหวแล้ว

เมื่อไหร่จะถึง.....ฟิเนเล่..เมื่อถึงยอดหอคอย...นั่งหอบที่เก้าอี้ก่อนหนึ่งนาที...

โอ้ว...สูงจริงๆ ขากลับแทบอยากจะกลิ้งลงมา....

คาดว่าจะจบการผจญภัยไว้แต่เพียงเท่านี้ เพราะเดินทั่วแล้ว....ตัดสินใจว่าโรงเบียร์กะสนามบอลไว้มากับเพื่อนตอนปีใหม่ดีกว่า...

เราจึงเดินเท้ากลับบ้าน แน่นอน แวะซื้อของกิน เจอสิ่งอัน ที่สัญฐานคล้ายโดนัท

ซัดไปสองชิ้น..เจออนุสาวรีย์หน้าสถานที่ซักอย่างคาดว่าศาลากลาง...

นั่ง..กินโดนัทอย่างเอร็ดอร่อย....กร๊าก กริีซ ฮาา กริ๊วววว....

"....ไอ่สัด..." อุทานในใจ เหมือนเป็นภาพสโลว์...โดดดดน้าทททททจะร่วงงงงงงง

....คว้าไว้ได้....เฮ่อ...

อีเด็กเปร๊ต...ที่มันวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน อยู่มาเบรคแตกวิ่งทับข้าพเจ้านั่นเอง

แม่มัน.....ยืนขำ แล้วพูดประมาณว่า สงสัยลูกชั้นคงอยากเล่นกะหนูอะคะ...

ปรี๊ดดดด..ในใจ แสรดดดดอายุกรุก็เท่ากับมึงละม้างคะคู๊ณณณณ แค่กรุยังไม่มลูกผัวและตัวสั้นเท่านั้น!

เฮ่อ...เลยไม่รู้จะภูมิใจเลยดีมั้ย.......

ขากลับกลับทางเดิมค่ะ...ผ่านตลาดเดิม..เดินซะหน่อย..เผื่อเจออะไร เจอจริง

คนขายไม่ได้หลอกหรอกค่ะ "ดิชั้นหลอกตัวเอง"

ซื้อแอบเปิ้ลเคลือบน้ำตาลสีแดงสวยจัง....อร่อย......

ทริปนี้หมดง่ายๆแบบนี้แหละคะ...ดูแล้วตัดอารมณ์มากๆเนอะ ไม่ใช่อะไรหรอกปวดฉี่..

ร้านรวงก็ปิดหมด...เลยคิดว่ากลับไปฉี่ที่โรงแรมดีกว่า...กลับสายสีเขียวสายเดิมค่ะ.....

กลับถึงห้องเข้าส้วม....อย่างมีความสุข.....

ราตรีสวัสดิ์

Westin Hotel,Munchen ,German