Group Blog |
วันสุดท้าย.. วันที่3.. วันนี้ก็นัดกันไว้ตอน 2 ทุ่ม โยชจะนั่งแท็กซี่มาที่บ้านเอง จะรอดมั๊ยนั่น --- --- ตอนเช้าก็เลยทำงานไปพลางๆก่อน แอบห่วง เค้าจะรอแท็กซี่สีเขียวล้วน เพราะเพื่อนเราได้รับประกันแล้ว เจ้านายมันเป็นเจ้าของ เพราะฉะนั้นมีปัญหาอะไร เพื่อนเคลียร์ให้ โยชิเลยยอมนั่ง แต่ก็กลัวพี่แกจะรอถึงเที่ยงคืนมั๊ยถ้าไม่มีมา 555 แต่ก็ได้เตรียมแผน2แล้ว ให้นั่ง 511มาโลดเลย ถึงแน่นอน แต่พอทุ่มนึง โยชิก็โทรมาว่า อยู่บนแท็กซี่แล้ว เยส 555 ลุ้นตั้งนาน โยชิเลยส่งมือถือให้เราคุยกับแท็กซี่ ก็เป็นอันเรียบร้อย พี่แท็กซี่รู้จักปากน้ำ เลยเบาใจไปได้หน่อย พอใกล้ๆจะถึง โยชิก็มิสคอลบ่อยมาก ไม่รู้เป็นที่มือถือเค้าหรือมือถือเรา ติดต่อกันไม่ได้ เอาละวา มันมืด โยชิจำบ้านไม่ได้ แถมบอกแท็กซี่ไม่ถูก แต่สุดท้ายก็โทรติด เฮ้ออ ลุ้นกันทั้งบ้านเลย โยชิแบกกระเป๋าใบเดิมมา พร้อมกับยื่นถุงของฝากให้ใบโต แต่เรากำลังงงกับกระเป๋า คือ เค้าจะแบกมาทำไม? ก็เลยถาม เค้าก็ เอ๊ะ? เอ๊ะกันไปเอ๊ะกันมา คือโยชิเค้าเลื่อนตั๋วเพื่อที่จะได้มาเดินงานนี้ เลยไม่ได้จองโรงแรมต่อ ก็เลยเช็คเอาท์ออกมาแล้วนั่นเอง ไอ้เราก็นึกว่าเดินงานเสร็จเค้าจะกลับนานา โยชิคงเริ่มเอ๋อ แล้วตูจะนอนไหน ทำไมริต้าทำงงๆ 5555 แม่เลยพูดออกมาว่า นอนนี่แหล่ะ เดี๋ยวตี4ก็ต้องไปแล้ว เราก็เลยหันไปบอกโยชิว่า งั้นค้างนี่นะ เค้าก็รีบ โอเคๆๆ แต่ลึกๆเค้าคงเสียวเนอะ 5555 ตูแบกของมาแล้ว ดันถามว่าแบกมาทำไม 555 หลังจากงงกันเสร็จ ก็เริ่มแนะนำให้โยชิรู้จักสมาชิกในบ้าน น้าต่ายเดินมาสปีคอิงลิชด้วยอย่างสนุกสนาน จนโยชิคิดว่าเป็นพ่อเรา 555 พ่อดิชั้นเหรอ นู่น ไม่ยอมออกจากห้องมาเลยล่ะ เกิดจะหวงลูกสาว ก็บอกโยชิ ว่าพ่อไม่ยอมลงมา เค้าก็ เหรอ.. แต่ก็อ่ะไม่เป็นไร คนอื่นลั้ลลาด้วยเป็นอย่างดี พอแฟนพี่สาวมาถึง ก็ได้เวลาออกไปเดินงานเจดีย์ ออกกันไป6คน 3คู่ชู้ชื่น 555 พี่สาวกับแฟน เรากับโยชิ และน้องสาวกับแฟน ไปถึงงานก็ ปาลูกโป่งก่อนเลย เป็นไฮไลท์ของงาน (ตั้งแต่เมื่อไหร่..) โยชิพลาดไปดอกเดียวก็จะได้ตุ๊กตาแย๊ววว เสียดายๆๆๆ แฟนตูนกับพี่พี่ส้มก็พยายามแข่งกันสุดฤทธิ์เลย 3หนุ่ม ไม่ได้เรื่องซักคน เฮ้ออ ก็เลยเดินไปรอบๆงาน ดูนู่นนี่ โยชิฮากับร้านขายซูขิมาก เพราะติดป้ายว่า ทาโกยากิ 555 บอกโยชิว่าเนี่ย ชิ้นล่ะ 5บาทเอง เค้าก็บอกว่า แสดงว่าต้องไม่อร่อย แหงล่ะ 5บาท เอามันส์น่าโยชิ เลยบอกเค้าว่า เห็นมั๊ย เด็กๆชอบ หยิบเองเลือกเองหนุกหนาน เค้าถึงได้อ๋ออ ไปสอยดาวกาชาดกันด้วย ได้แก้วมาคนล่ะใบ 555 ไม่ใช่มาม่าก็บุญแล้ว หลังจากนั้นพี่โอ๋ก็เริ่มทยอยซื้อของกินอย่างเมามัน จนโยชิขำ ซื้อเอาโล่เลยทีเดียว ผ่านร้านอะไรโยชิก็ชอบถามว่าริต้าทำเป็นมั๊ย? ชอบถากถางคนทำกับข้าวไม่เป็น พอผ่านร้านขายขนมครกไข่นกระทา ก็เลยบอกว่า เนี่ย ริต้าทำเป็น โยชิก็ประชดด้วยการชม โอ้วววโหวว ทำไมริต้าเก่งแบบนี้ ทำได้ไงเนี่ย ยากนะ ตอกไข่นกกระทาให้ลงหลุมน่ะ เชอะ เดินกันชั่วโมงกว่าเลยมั้ง ระหว่างทางเดินเข้าบ้าน โยชิก็บ่นตลอด ว่าไม่อยากกลับๆๆๆ ก็ไม่ต้องกลับอิ 555 กลับมาก็ลงมือกินสารพัดอาหารที่ซื้อมา เรากับโยชินั่งกินกันแต่ไข่ปลาหมึก อาหย่อยมากก ตูนเดินมาแซวว่า โยชิระวังนะ ตอนดึกๆเดี๋ยวพ่อเจ๊เดินลงมา โยชิก็ "อ่า ไม่ใช่ว่าพ่อถือมีดลงมาจ้วงผมด้วยนะ แบบว่า แก ทำอะไรลูกสาวฉัน!!" แล้วโยชิก็ทำท่าถือมีดกระซวกๆๆ เลยเรียกเสียงฮาได้ดังสนั่นบ้าน ใจจริงโยชิก็คงแอบเสียว 5555 เพราะเค้าต้องนอนข้างล่างคนเดียว ซักพักเราก็ขอตัวไปอาบน้ำ โยชิบอกว่าอาบมาจากโรงแรมแล้ว หันไปบอกยายว่า สะอาดครับๆ 555 พอเราเข้าไปอาบน้ำออกมา อ้าว โยชิหลับไปแล้ว -- --- พี่โอ๋บอกว่า เค้านั่งหลับแล้ว พี่เลยจัดที่นอนให้นอนไปเลย แต่พอเรายืนทาครีมอยู่หน้ากระจก โยชิก็เรียก ริต้า.. ชะโงกไปดู อ้าว นึกว่าละเมอนะนั่น โยชิเค้าเรียกไปดูหน้า พอดีตอนเดินงาน หน้าเราเหมือนโดนอะไรกัดซักอย่าง แกมแดงมาก มันคันๆ โรคประจำตัวอ่ะ แพ้บ้าแพ้บอกได้ตลอด เค้าก็เอามือประคองหน้าเรา ดูแล้วก็บอกว่า หายแล้วนี่ ค่อยยังชั่ว แต่เราเขินไปแล้ว เลยแกล้งเอาครีมที่เหลืออยู่ในมือป้ายหน้าเค้า 555 แต่เค้าก็ไม่ลดละความพยายาม แกล้งๆมองที่แก้ม แล้วก็แอบจุ๊บราตรีสวัสดิ์ พี่สาวเราก็นั่งเล่นคอมอยู่ตรงน๊านน 555 ก็เลยปล่อยให้โยชิได้รีบนอน เราก็ขึ้นนอนเลยเหมือนกัน แอบห่วงว่าเค้าจะนอนหลับมั๊ย แปลกที่มั๊ย กลายเป็นเราเองที่นอนไม่หลับ ตี4ก็ได้เวลาตื่นลงมา โยชิตื่นแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เราก็รีบอาบน้ำแต่งตัวมานั่งเป็นเพื่อน โยชิใส่แว่นด้วย??? เค้าบอกว่าปกติอ่ะ ใส่คอนแท็ค สายตาสั้นมาก แต่ใส่แว่นก็น่ารักดีนะ เหมือนคุณหมอเข้าไปใหญ่ ก็นั่งอาลัยอาวรณ์กันอยู่ แงๆๆๆ ซักพักไปเอากาแฟมาให้เค้า ก็บอกเค้าว่า เนี่ย ริต้าชงได้นะ คือ โยชิกินแค่กาแฟดำใส่นม 5555 เค้าก็ โอ้โหววว ทำได้อีกแล้ว สุดยอด ชั้นรู้นะยะว่าประชด พ่อตื่นไปส่งโยชิด้วย แอบตกใจ 555 ดีนะที่พ่อยิ้มให้โยชิ โอฮาโยะกัน เฮ้ออ โล่งอก ก่อนออกจากบ้าน โยชิก็บอกกับคุณยายว่า จะมาอีกแน่นอนครับ เอาล่ะ ตรงสู่สุวรรณภูมิ ระหว่างทางโยชิก็เล่านู่นเล่านี่ให้ฟังเหมือนเดิม พาสปอร์ทเค้าเหมือนสมุดสะสมแสตมป์เลย ไปหลายประเทศมาก ไปถึงก็เช็คอินเรียบร้อย นั่งคุยกันฆ่าเวลา เราเลยนอนตักโยชิ 55 คือบนตักเค้ามีกระเป๋าใบใหญ่อีกที นอนไปบนกระเป๋าน่ะแหล่ะ โยชิก็โน้มตัวลงมากอดไว้ แงๆๆๆ จะร้องไห้ แต่ก็กลั้นไว้ โยชิทำท่าจะอุ้มเราลงกระเป๋า แล้วก็บอกว่า เอากลับไปด้วยดีกว่า 5555 แหมม ก็อยากเหมือนกันแหล่ะ T^T โยชิถามว่า เขียนไรมาในการ์ดอ่ะ คือเราแกล้งเขียนภาษาไทย ก็บอกเค้าว่า ไม่บอกหรอก อยากรู้ไปหาเอาเองเนอะ เค้าก็ งั้นเอาไปถามพ่อนะ เฮ๊ยยย ดูมัน -- -- ไม่รู้เฟ้ย อ่านไม่ออกก็ไม่ต้องรู้ โฮ่ๆๆ เวลาผ่านไปเร็วจัง ได้เวลาที่โยชิต้องเข้าเกทแล้ว หันมาลาคุณพ่อคุณแม่ แล้วก็จับมือสัญญากันอีก เค้าบอกว่ามาแน่นอน เดือน3นะ เราก็เลยบอกว่าจะรอนะ.. อยากจะกอดซักที แต่เกรงใจพ่อ 5555 ก็เลยปล่อยเค้าเดินเข้าเกทไป เค้าก็หันมามองจนลับสายตา.. กลับบ้าน ทั้งเหงาทั้งง่วง ก็เลยนอนสงบสติอารมณ์ ก่อนจะตื่นมาดูของฝากที่โยชิให้เมื่อวาน มีแต่ของกินๆๆๆๆๆๆๆ ใครดูแล้ว อาจจะ โหว ซื้อไรเนี่ย มีแต่ของกิน แต่เรารู้ดีที่สุด แล้วก็ดีใจที่สุด เพราะแต่ล่ะอย่างที่เค้าซื้อมา คือทุกอย่างที่เราได้คุยกันตลอดตั้งแต่ในเฟซบุ๊ค มีแต่ของที่โมบอกว่าชอบกิน และอยากกิน เค้าจำได้ทั้งหมดเลย มันมีค่ากว่าของราคาแพงอีกนะ เลยค่อยๆทยอยกินอย่างมีความสุข... จบแล้วค่า 3วันของเรากับโยชิ ไม่รู้จริงๆว่าต่อจากนี้จะเป็นยังไง เค้าจะกลับมาหาอีกจริงๆมั๊ย จะได้คบกันต่อไปถึงไหน ไม่มีใครรู้ แต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมาก และจะไม่มีวันลืมเลย.. แล้วเจอกัน ตามสัญญานะ..
|
ladymine
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
