All Blog
|
::.. "แม่หญิงเชอร์" จาก IVF ครั้งที่ 2 จนถึงวันนี้ ห่างหายจากการเขียนบล้อกไปเกือบ3เดือน (ไม่รู้มีใครคิดถึงหญิงเชอร์บ้างรึเปล่า ) วันนี้ก็ตั้งใจว่าจะมาอัพเดทเรื่องราวหลังการทำIVFต่อจากที่เขียนไว้ล่าสุด หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว คุณหมอก็นัดไปตรวจทุกสัปดาห์ ที่จริงเค้านัดเพื่อตรวจดูอาการ OHSS แต่ผลพลอยได้ก็คือได้เห็นเบบี๋ทุกครั้ง วันแรกที่กลับไปตรวจก็นับอายุการตั้งครรภ์ได้ 4วีค6วัน คุณหมอซาวด์ดูเห็นถุงตั้งครรภ์เล็กๆ แต่ยังไม่เห็นตัวอ่อน วันนี้ท้องยังบวมป่องเต็มไปด้วยน้ำ คุณหมอเลยขอเจาะเอาน้ำออกอีกครั้ง เจ็บตัวอีกแล้ว แต่ได้น้ำออกมาตั้ง3ลิตร พุงแฟ่บไปทันที รู้สึกสบายตัวขึ้นมาก เรามีแพลนจะเดินทางกลับเมืองไทยในอีก5วัน ก็เลยถามคุณหมอว่าเดินทางได้มั้ย คุณหมอตอบแบบไม่คิดเลยว่า "ไม่ได้" เพราะแม่หญิงเชอร์ยังต้องฉีดยาไม่ให้เลือดข้นอีกหลายอาทิตย์ การนั่งเครื่องบินนานๆเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดลิ่มเลือดอุดตันซึ่งอันตรายมาก แล้วคุณหมอก็ออกใบรับรองแพทย์ให้เราเอาไปเคลมค่าตั๋วเครื่ิองบินกับประกัน ดีว่าที่นี่มีประกันการเดินทางเลยทำเรื่องคืนเงินได้หมด แห้ว...อดกลับเมืองไทยแต่เพื่อชับบี้เราทนได้ 5วีค6วันไปตรวจอีก น้ำในท้องไม่กลับมาแล้ว...เย้ ได้เห็นถุงตั้งครรภ์โตขึ้นแล้วก็มีจุดเล็กๆอยู่ข้างใน แต่คุณหมอไม่อยากตรวจการเต้นของหัวใจเพราะยังเล็กมากกลัวหาไม่เจอแล้วเราจะกังวล 7วีค3วัน คุณหมอนัดไปดูการเต้นของหัวใจตัวอ่อน วันนี้จะได้รู้กันว่าชับบี้มีชีวิตอยู่รึเปล่า หญิงเชอร์ตื่นเต้นและกังวลมาก กลัวว่าชับบี้หัวใจจะไม่เต้น คุณหมออธิบายก่อนตรวจว่าอายุครรภ์เท่านี้ซาวด์แล้วควรเห็นถุงตั้งครรภ์ ตัวอ่อนและหัวใจเต้น ถ้าเห็นทุกอย่างตามนี้ โอกาสที่การตั้งครรภ์นี้จะดำเนินไปตลอดรอดฝั่งมี 85-90% พูดจบก็ซาวด์ดู หญิงเชอร์ที่โคตรจะกังวลมองไม่เห็นอะไรเลย แต่หมอพูดเร็วมากว่ายินดีด้วยนะ นี่ไงหัวใจเต้นกระพริบๆในจอ ซึ่งเชอร์กับสามีเพ่งนานมากกว่าจะเห็น คุณหมอให้รูปใบนี้แล้วบอกว่าขอให้โชคดี หมอหมดหน้าที่แล้ว ต่อจากนี้ไปเราก็ต้องไปฝากท้องและไปพบพยาบาลผดุงครรภ์แทน ตอนจะออกจากห้องหมอใจหายนิดๆ เจอกันมาเกือบปีนี่จะไม่ได้เจอกันแล้ว กลับจากโรงพยาบาลวันนั้น แม่หญิงเชอร์ก็ส่งรูปชับบี้ไปให้กลุ่มเพื่อนสาวที่สนิทกัน แล้วบอกทุกคนว่าในที่สุดmiracleตัวน้อยๆก็มาอยู่ในพุงแล้ว ทุกคนกรี๊ดกร๊าดตื่นเต้น เพราะรู้ว่าเราพยายามขนาดไหน หลังจากนั้นแม่หญิงเชอร์ก็ใช้ชีวิตแบบคนท้อง ทั้งแพ้ทั้งเหนื่อย นอนหลับ2ทุ่มทุกวัน เราไปฝากท้องเจอกับพยาบาลผดุงครรภ์ที่ใจดีและน่ารักมากๆ ผลตรวจเลือดทุกอย่างปกติดียกเว่นค่าเม็ดเลือดแดงซึ่่งต่ำกว่าปกติ หญิงเชอร์ก็เลยต้องกินธาตุเหล็กเสริม พอได้12วีค3วัน เราก็ไปตรวจ Nuchal Translucency Scan เป็นการตรวจอุลตร้าซาวด์วัดความหนาของผนังคอของตัวอ่อนเพื่อประเมินความเสี่ยงเรื่องความผิดปกติของโครโมโซม เช่น ดาวน์ซินโดรม ปกติแล้วเค้าจะตรวจคู่กับการตรวจเลือด ที่Västeråsนี่เค้าจะให้หญิงตั้งครรภ์อายุ35ปีขึ้นไปตรวจฟรี แม่หญิงเชอร์อายุไม่ถึงแต่อยากตรวจก็ต้องไปเสียเงินตรวจที่คลินิกเอกชนเอง พอไปถึงคุณหมอซักถามประวัติรายละเอียดเรื่องIVF ถึงตอนจะซาวด์ดูพอแม่หญิงเชอร์เปิดพุง คุณหมอเห็นรอยช้ำเขียวๆม่วงๆก็ถามว่าใช้ยาอะไรอยู่ พอหมอรู้ว่าแม่หญิงเชอร์มีอาการ OHSS หลังใส่ตัวอ่อนแล้วต้องฉีดยาไม่ให้เลือดข้นอยู่ แกก็บอกว่าให้ตรวจอุลตร้าซาวด์อย่างเดียวไม่ต้องตรวจเลือด เพราะผลเลือดจะเชื่อถือไม่ได้ จะทำให้เรากังวลเปล่าๆ แถ่น...แท๊น เจอเจ้าตัวน้อยนอนอยู่ในพุง แม่หญิงเชอร์น้ำตาร่วงแต่มาขำตอนคุณสามีอุทานว่า เฮ้ย...มีแขนมีขาแล้วอ่ะ คือเค้าไม่รู้ว่าอายุครรภ์ขนาดนี้จะเห็นอะไร เพราะครั้งสุดท้ายที่ซาวด์ยังเป็นตัวอ่อนดูหัวดูหางไม่ออกอยู่เลย คุณหมอดูนี่วัดนั่นละเอียดเลย แล้วป้อนข้อมูลที่ได้เข้าคอม ตอนแรกตัวเล็กนอนคว่ำไม่ให้ความร่วมมือ คุณหมออยากให้นอนหงายก็เลยเอามือมาจิ้มๆที่พุงแม่หญิงเชอร์แล้วบอกให้ตัวเล็กพลิกตัว ดูในจอแล้วตลกมากเพราะเห็นเลยว่าชับบี้ขยับหนีแรงกดจากมือหมอ สุดท้ายตรวจเรียบร้อย ทุกอย่างดูดี ความเสี่ยงที่ชับบี้จะมีโครโมโซมผิดปกติต่ำมาก เราก็สบายใจ ลืมเล่าไปว่าเราเรียกตัวเล็กว่าชับบี้แค่ช่วงแรกๆ แต่หลังจากที่คุณสามีบอกกับที่บ้านเค้าเรื่อง IVF แล้วเอารูปเอ็มบริโอ้ให้ดู พี่ๆน้องๆเค้าบอกว่าตัวอ่อนเหมือนมังคุด เลยพากันเรียกชับบี้ว่ามังคุดกันหมด แม่หญิงเชอร์ฉีดยาไม่ให้เลือดข้นเข็มสุดท้ายตอน 12วีค6วัน รวมที่ฉีดมาทั้งหมด70เข็ม (พุงพรุน นี่ยังไม่รวมยากระตุ้นตอนทำ IVF) เจ็บมากเจ็บน้อยแล้วแต่วัน แต่หลังจากที่รู้ว่ามีมังคุดในท้องนี่ฉีดง่ายมาก คิดว่าทำเพื่อเค้า เปิดพุงจิ้มเลยไม่ลังเล ส่วนอาการแพ้ท้องคลื่นไส้นี่เป็นนานมาก กว่าจะหายก็วีค18-19นู่น มาคิดดูก็ดีนะเพราะไม่ได้อยากกินอะไรพิเศษ น้ำหนักขึ้นช้าๆ แรกๆลดด้วยซ้ำ ซึ่งแม่หญิงเชอร์คิดว่าดีเพราะเราปกติไม่ใช่คนผอม ถ้ากินนู่นนี่ได้เยอะๆน้ำหนักคงกระฉูดแย่ ครบ19วีคพอดีคุณหมอนัดไป Anatomy scan อุลตร้าซาวด์ครั้งนี้ปกติแล้วถ้าเราท้องเองโดยธรรมชาติ และไม่ได้ตรวจ Nuchal Translucency Scan ก็จะเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นเบบี๋ แต่เราก็ตื่นเต้นอยู่ดี คุณหมอดูอวัยวะนู่นนี่ละเอียดมากแล้วก็วัดขนาดมังคุด ทุกอย่างปกติดี แต่ที่รอบๆไตของมังคุดมีของเหลวอยู่มากกว่าปกติ หมออยากจะให้มาตรวจดูอีกทีตอน33วีค หมอบอกว่าไม่ได้มีอะไรต้องกังวล เค้าอยากตรวจดูเพราะถ้าปริมาณของเหลวนี้ไม่ลดลง อาจจะทำให้มังคุดมีอาการทางเดินปัสสวะอักเสบได้ง่าย เค้าจะได้ตรวจเพิ่มเติมถ้ามังคุดมีไข้ (หลังเกิดมาแล้ว) สุดท้ายคุณหมอบอกว่ามังคุดเป็นหนุ่มน้อย แล้วก็ให้ดูปิ๊กกาจู้ชัดเจน หลังจากหมดอาการแพ้แล้ว แม่หญิงเชอร์ก็สบายดีมาตลอด ทุกๆวันเหมือนอยู่บนก้อนเมฆ มีความสุขมาก นั่งยิ้มคนเดียวเวลามังคุดดิ้น จนมาถึงวันที่เขียนอัพเดทนี้ก็ 30วีค1วันแล้ว รู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมากๆ อยากจะท้องต่อไปอีกซัก1ปี แหม...ก็กว่าจะท้องได้อ่ะนะ วันนี้เมื่อ1ปีที่แล้ว เป็นวันที่แม่หญิงเชอร์ไปเก็บไข่ทำIVFครั้งแรก ไม่น่าเชื่อว่าผ่านมา1ปีแล้ว การเดินทางที่ยาวนานนี้ยังไม่จบ แต่ทุกวันนี้มันง่ายกว่าตอนเริ่มต้นมากๆ สำหรับใครที่ยังพยายามอยู่ แม่หญิงเชอร์ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ลาไปด้วยรูปพุงอาทิตย์นี้ น้ำหนักเพิ่มมา8โลแว้วววว Lady Cher's : acebook page Lady Cher's : รวมลิ้งค์ .. สู้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย: แม่อึนเฮ IP: 101.108.111.125 วันที่: 31 พฤษภาคม 2557 เวลา:22:50:07 น.
ติดตามตลอดเลยคีะ มาอัพเดทเรื่อยๆนะคะคุณแม่ ขอให้สุขภาพแข็งแรงค่ะ
โดย: Aamm IP: 27.55.16.24 วันที่: 25 มิถุนายน 2557 เวลา:10:01:36 น.
|
LadyCher
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [?] แม่หญิงเชอร์ สาวไทยที่บ้านอยู่ไม่ไกลจากขั้วโลกเหนือ สนใจในเรื่องสุขภาพและความงาม เอาตัวเองเป็นหมูทดลองประจำ
Link |