น้องโซย่าหมาดำของแม่หญิงเชอร์ นับได้ว่าเป็นหมามีการศึกษาแม่หญิงเชอร์เคยพาไปเข้าคอร์สลูกหมาตอนอายุ5เดือน รวมกับหมาน้อยอีก5ตัวคนละพันธุ์กันหมดเลย หมาดำนี่ซ่าสุด...จนคุณครูที่สอนยังไม่ยอมเลือกให้ทำอะไรเป็นตัวแรกครูบอกว่ากลัวโซย่าไม่ทำตาม...ฮ่าๆ  ที่คอร์สลูกหมานี่เรียนหกครั้งเค้าจะสอนให้เราออกคำสั่งง่ายๆ เช่น นั่ง หมอบ หยุด ขอมือและสอนให้เรารู้จักควบคุมน้องหมาของเราให้เชื่อฟัง ครูสอนวิธีในชั่วโมงเรียนที่เหลือก็แล้วแต่ว่าใครจะไปฝึกเองมากน้อยแค่ไหนเพราะพาไปเข้าคอร์สแล้วรู้ว่าต้องฝึกกันยังไงนี่แหละ โซย่าเลยเชื่อฟังมากกว่าฟีบี้

สมัยฟีบี้เป็นลูกหมาแม่หญิงเชอร์ยังเรียนอยู่ ขับรถก็ไม่เป็น ตอนนั้นไม่มีโรงเรียนใกล้ๆด้วยเลยไม่ได้พาฟีบี้ไปเรียน ฟีบี้ก็โตมาแบบใครๆก็รักและตามใจพูดง่ายๆคือทำอะไรตามใจตัวเองมากๆ จะเชื่อฟังและนั่งสวยเวลาจะได้ของกินเท่านั้น

พอโซย่าโตมาอีกหน่อย แม่หญิงเชอร์ก็พาไปเรียนagility เป็นการ activate น้องหมาให้เค้าได้คิดและออกกำลังไปพร้อมๆกันลานฝึกagilityเนี่ย เหมือนกับสนามหมาเล่นเค้าจะวางอุปกรณ์เครื่องกีดขวางไว้เป็นจุดๆแล้วก็ให้เราฝึกชี้ทางให้น้องหมาว่าจะให้เค้าไปตรงไหนก่อนดี

อย่างอันนี้เป็นห่วง เราต้องพยายามล่อให้เค้าวิ่งมากระโดดลอดห่วง ไม่หนีไปอ้อมข้างๆให้ได้

ตอนแรกที่ฝึกเลย ครูจะให้เอาขนมมาล่ออยู่อีกฝั่ง จนเค้ากระโดดข้าม พอทำจนชิน เราก็แค่ชี้ไปที่ห่วง พอเค้ากระโดลอดก็จะได้กินขนมทีหลัง

กระโดดข้ามเครื่องกีดขวางนี่เป็นอันแรกเลยที่เรียน น้องหมาส่วนใหญ่เอาขนมล่อแป๊บเดียวก็เข้าใจว่าต้องกระโดดข้าม

หม่ามี้คอยหลอกล่อให้โซย่ากระโดดข้าม มีปะป๊าคอยแชะรูปสวยๆ

กระดานรูปตัวเอ น้องหมาต้องวิ่งขึ้นไปแล้วก็วิ่งลงอีกทางโดยไม่กระโดลงกลางทาง อันนี้ได้ออกแรงวิ่งกันหน่อย

โซย่ามัวแต่มองว่าหม่ามี้มีขนมรึเปล่า เดินไม่ดูทางเลยเกือบตกกระดานหลายที

ไม้กระดกนี่น้องหมาส่วนใหญ่ไม่ค่อยชอบ เพราะมันโยกเยกและพอมันกระดกลงมาอีกข้างก็เสียงดัง แต่จอมซ่าก็ไม่กลัว

อันนี้ยากสุด ต้องสอนน้องหมาให้วิ่งซิกแซ็กระหว่างเสาที่เราปักไว้ หัดกันนานมาก แล้วต้องไปหาเสามาหัดที่บ้านอีก

ลอดอุโมงค์ ทีแรกๆน้องหมาไม่ชอบกันเท่าไหร่ บางทีวิ่งเข้าไปครึ่งทางก็วิ่งกลับทางเดิม อันนี้ฝึกโดยที่มีคนจับอยู่ทางนึง แล้วเจ้าของไปรอเรียกอีกทาง พอคนปล่อยน้องหมาก็จะวิ่งมาหาเจ้าของ

อุโมงค์อันนี้ปลายด้านนึงปิดลงเหมือนถุง ยากกว่าอันเมื่อกี้เพราะมันจะมืด ก็หัดกันโดยเจ้าของยืนเปิดปากถุงเรียก พออีกข้างปล่อยน้องหมาวิ่งมาจะถึง เราก็ปล่อยปากถุง น้องหมาก็ลอดออกมาพอดี

ทั้งหมดนี้ตอนแรกครูจะให้หัดเครื่องกีดขวางทีละอัน พอเริ่มทำได้ก็ให้ทำติดต่อกันสามอัน พอทำได้ก็ให้วิ่งทั้งสนาม เจ้าของก็จะต้องวิ่งไปกับน้องหมาแล้วคอยส่งเสียงชี้ทางว่าจะให้เค้าไปทางไหนทำอะไร เป็นการออกกำลังทั้งน้องหมาทั้งเจ้าของ และฝึกสมองน้องหมาอีกด้วย

โฉมหน้าเพื่อนร่วมห้องของโซย่า

เจ้าปั๊กอ้วนตัวนี้เก่งมาก ทำได้ทุกอย่าง กระโดดก็สูง

สาวน้อยชเนาเซอร์ตัวนี้ไม่ชอบโซย่า เห็นแล้วขู่ตลอด เจ้าของบอกว่านางไม่ชอบหมาสีดำ เอ่อ...หนูคงไม่รู้ว่าหนูก็สีดำนะคะ

ยังมีอีกสองตัวที่แม่หญิงเชอร์ไม่มีรูป คอร์สนี้เป็นคอร์ส beginners เรียนไปหกครั้ง พอจบโรงเรียนก็ปิดหน้าร้อนพอดี พอเปิดอีกทีแม่หญิงเชอร์ก็ไม่ได้พาโซย่าไปเรียนต่อเพราะว่าแม่หญิงเชอร์เพิ่งผ่าตัดหลัง วิ่งไม่ไหวแน่ๆ

ตอนนี้ผ่านมาสองปีแล้ว เห็นทีจะต้องพาจอมซ่ากลับไปหาครูอีกซะแล้ว แต่ถึงไม่ไปเรียน เวลาพาโซย่าเดินถ้าเจอต้นไม้กิ่งไม้ขวาง แม่หญิงเชอร์ก็จะบอกให้โซย่ากระโดดข้ามตลอด บางทีก็ให้ปีนไปนั่งบนก้อนหิน แค่นี้เค้าก็สุขใจแล้วค่ะ