|
|
chapter18
คล้อยหลังสองสาว บุญยงมองสโนว์ฮยอน ด้วยยิ้มฉายเต็มหน้าและแววตาแฝงความหมาย
มองทำไมยะ มีอะไรก็พูดมาสิ เธอร้องก่อนหันห้าไปทางอื่นซ่อนยิ้มเขิน
สงสัยจัง ทำไมเธอถึงชื่อสโนว์ฮยอนล่ะ
ฉันเกิดวันที่มีหิมะตกน่ะสิ แต่ใครๆชอบบอกว่าผิวฉันน่ะขาวสวย ละเอียดเหมือนหิมะหญิงสาวบอกพร้อมเดินออกไปที่ริมระเบียงด้านขวาซึ่งจะมองเห็นสวนดอกไม้เบื้องล่างที่แข้งกันออกดอกสะพรั่ง
แต่ยงว่ามันไม่เหมาะกับเธอเลยนะ ถ้อยคำของเขาทำให้เธอต้องหันมาหาเขาอย่างสงสัย
ก็หิมะ มันทั้งจืด ทั้งเย็น แต่เธอน่ะ อารมณ์ร้อน มุทะลุ แถมยังใจร้อนกว่าใครอีก ยงว่ามันไม่ค่อยเหมาะอ่ะ
แล้วไง จะตั้งชื่อใหม่ให้ฉันเหรอเธอถามเล่นๆ แต่เขากลับตอบ ใช่แล้วจ้า แต่ชื่อนี้ต้องเป็นชื่อที่ยงเรียกได้คนเดียวนะ
อ้าว ทำไมจะต้องอยากเรียกคนเดียวล่ะ
ก็เหมือนกับที่เธอเรียกยงว่ากบไง น้องมินกับน้องชินไม่เรียกชื่อนี้นะจ๊ะเขาเดินมาข้างหลังก่อนรวบเอวบางมาไว้ในอ้อมแขน แล้วเอ่ย
ยงเป็นกบของเธอคนเดียวนะ
.เบอร์นนิ่งฮยอนหญิงสาวย่นคิ้วโก่งอย่างสงสัยก่อนถามหาเหตุผล
ทำไมต้องเบอร์นนิ่งยะชายหนุ่มเกยคางบนไหล่เล็กๆนั้น ก่อนตอบ
ก็บอกแล้วไงว่าเธอน่ะอารมณ์ร้อน ใจก็ร้อน แถมยังร้อนแรงอีกประโยคท้ายทำให้สโนว์ฮยอนฟาดมือที่แขนของบุญยงอย่างแรงทันทีจนเขาสะดุ้งโหยงและคลายกอดทันที
โอ๊ย มือรึไม้พายจ๊ะที่รักบุญยงร้องพลางลูบแขนที่โดนตีป้อยๆ
ก็อยากพูดพล่อยๆออกมาทำไมล่ะ เลือดฝาดที่วิ่งพล่านทำให้ดวงหน้าขาวผ่องนั้นระเรื่อขึ้นมา
อย่าตีความมั่วสิจ๊ะแม่เบอร์นนิ่งบุญยงทำเสียงอ้อน ก่อนส่งสายตาหวาน สำหรับยง เธอเหมือนดวงอาทิตย์ ที่ให้ความอบอุ่น ให้พลัง เติมไฟให้ยงตะหาก
แล้วยัยชินกับน้องมินล่ะเธอถามต่อทันที
น้องมินเหมือนดวงดาว ที่คอยส่องแสงสว่างนำทางให้ยงในช่วงเวลาที่มืดมิด ส่วนน้องชินเหมือนพระจันทร์ ที่งดงาม เยือกเย็น คอยอยู่ใกล้ยงเสมอไงล่ะ
ฉันก็..ยอมแค่ยัยชินกับน้องมินนะ แต่ถ้านายมีคนอื่นอีกล่ะก็
.. ตาย คำสุดท้ายที่สโนว์ฮยอนเน้นทำเอาบุญยงถึงกับต้องกลืนน้ำลายดังเฮือก สโนว์ฮยอนหัวเราะเบาๆที่เห็นว่าบุญยงมีอาการเกรงกลัวคำขู่ของเธอ บุญยงก็หัวเราะตามอย่างเขินๆ
เอ่อ
. ฉัน
ยังยังไม่ได้บอกนายใช่ไหมว่า
.ฉันรุ้สึกยังไง สโนว์ฮยอนเปรยขึ้นมาเบาๆพลางหันไปทางอื่น บุญยงเอื้อมไปคว้ามือเรียวของเธอมาเกาะกุมไว้ก่อนบอก
ไม่จำเป็นหรอกจ๊ะ เพราะทุกอย่างที่เธอทำ มันบอกยงหมดแล้วล่ะว่าเธอรักยงมากแค่ไหนแล้วบุญยงก็จรดจุมพิตแผ่วเบาลงบนมือของสโนว์ฮยอนก่อนดึงร่างบางนั้นเข้ามากอดอีกครั้ง ก่อนกระซิบข้างหูเธอเบาๆว่า
แม่เบิร์นนิ่งฮยอนของยง ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะจ๊ะ คนในอ้อมกอดนั้นอมยิ้มด้วยหัวใจพองโตคับร่าง
ไอ้กบบ้า ปลอยได้แล้ว ฉันจะลงไปช่วยยัยชินเตรียมอาหาร นายก็ควรจะลงไปช่วยน้องมินเตรียมสถานที่นะ เธอบอกก่อนดิ้นเบาๆในอ้อมแขน บุญยงจึงว่าเสียงอ้อน
ยังไม่หายอุ่นเลย กอดต่ออีกแป๊บได้มั้ยอ่ะ
พอแล้ว แค่นี้ก็กินแรงน้องจะแย่แล้ว ปล่อย ไม่ปล่อยเจ็บตัวนะ เขาจึงยอมปล่อยแต่โดยดี จากนั้นเธอก็วิ่งลงไปทันทีโดยมีบุญยงเดินฮัมเพลงตามลงไป
บนท้องฟ้าที่สดใส ร่างของนางฟ้าบลูแองเจิ้ลค่อยๆปรากฏขึ้น
อีกไม่นาน คงมีเทพศิลปินตัวเล็กๆวิ่งเล่นเต็มเทวสถานนี้แน่ๆแท้สินะ แล้วเสียงหัวเราะเบาๆก็จางไปพร้อมกับกายทิพย์ของนางฟ้าแห่งเสียงดนตรี
จบ(ซะทีเถอะ)
| Create Date : 12 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 12 ตุลาคม 2553 13:55:26 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 207 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
