|
|
chapter12
เช้าของวันต่อมา บุญยงเปิดม่านแล้วมองลงไปที่สวนดอกไม้ดังเช่นทุกวัน เวลานี้เป็นเวลาที่ชินเดอเรล่ามักจะลงมาตัดดอกไม้ในสวนนี้ แต่วันนี้ ภาพที่เขาเห็น มันแปลก มิคุ้นในความรู้สึกเอาเสียเลย คงเพราะร่างสูงตระหง่านของเจ้าชายต่างเมืองที่ยืนถือตะกร้าใบเล็กอยู่เบื้องหลังของชินเดอเรล่ากระมัง ที่ทำให้เขาเกิดความขุ่นเคืองขึ้นมา
พระองค์ไม่ต้องลำบากก็ได้นะเพคะ กลับที่ประทับไปดีกว่าเดี๋ยวจะประชวรเอานะเพคะ ชินเดอเรล่าบอก เจ้าชายอับราฮุนส่งยิ้มหวานก่อนเอื้อมมือหนามาสัมผัสแก้มนวลนั้นอย่างแผ่วเบาก่อนเอ่ย
ก็พี่คิดถึงน้องนี่นา พี่อยากอยู่ใกล้ๆชายาของพี่ ชินเดอเรล่ายิ้มจางๆก่อนถอยออกห่างจากเจ้าชายพลางเอ่ย
แต่น้องมีหน้าที่ต้องทำนี่เพคะ ไม่วายที่เจ้าชายจะตามมาประชิดแล้วรวบเอวบางนั้นมาไว้ในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว
ก็เพราะพี่รู้ว่าชินเดอเรล่าของพี่มีหน้าที่สำคัญที่ต้องทำอีกมาก พี่ถึงอยากอยู่ใกล้ๆน้องแบบนี้ไงจ๊ะ พูดจบ เจ้าชายก็กดปลายจมูกโ่ด่งนั้นลงที่ข้างแก้มของชินเดอเรล่าแบบไม่ให้ตั้งตัว
บุญยงรีบปิดม่านลงทันทีที่ได้เห็นภาพนั้น พร้อมสบถอย่างหัวเสีย
บ้าเอ๊ย ไม่อายภูติผีบ้างรึยังไงนะ!!!
ชินเดอเรล่ากลับเข้ามาในปราสาท ไม่วายถูกน้องมินเอ่ยล้อ
หวานซะจริงนะจ๊ะ ชินเดอเรล่า แต่เหมือนชินเดอเรล่าไม่สนุกด้วย ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว ทำเอาน้องมินงง ก่อนจะหันไปยิ้มตาหยีให้เจ้าชายที่เดินตามเข้ามาพร้อมตะกร้าดอกไม้
อรุณสวัสดิ์นะครับเจ้าชายเอ่ยทักเสียงนุ่มก่อนยื่นตะกร้าเล็กๆที่เต็มไปด้วยดอกไม้หลากสีให้น้องมิน พร้อมยิ้มเปี่ยมเสน่ห์
ขอบคุณค่ะ น้องมินรับมาถือไว้ เจ้าชายโปรยยิ้มอีกครั้งก่อนเดินจากไป
เวลาอาหารเช้าสิ้นสุดลงอย่างรวดเร็ว น้องมินกับสโนว์ฮยอนรู้สึกแปลกใจกับอาการฉุนเฉียวอย่างไร้สาเหตุของบุญยง จนมิกล้าจะล้อเล่นดังเช่นทุกวัน อาการเงียบขรึมอย่างประหลาดแบบนี้มิใช่วิสัยปกติของเทพหัวหน้าวงเลยสักนิด สองสาวจึงได้แต่เก็บความสงสัยนี้ไว้กับตัวเท่านั้น
หลังจากนั้นเทพศิลปินก็ต้องเตรียมตัวเข้าห้องซ้อม แล้วชินเดอเรล่าก็เดินลงมาจากชั้นบน
อ้าว ยัยชิน ฉันนึกว่าเธออยู่กับคุณแม่เลี้ยงของเธอซะอีกสโนว์ฮยอนเอ่ยทัก
เปล่าค่ะ ฉันทำความสะอาดห้องนิดหน่อยค่ะ
งั้นก็แสดงว่าเธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้าน่ะสิ น้องมินว่า แต่ยังมิทันที่ชินเดอเรล่าจะตอบ เสียงแสดงอำนาจของบุญยงก็แผดขึ้น
นี่พวกเธอจะเสวนากันอีกนานมั้ย มาซ้อมได้แล้ว เล่นเอาสามสาววิ่งเข้าห้องซ้อมแทบมิทัน
แล้วการซ้อมอันเคร่งเครียดและหนักหนาก็ดำเนินไป
พี่กบ ฉ้นเหนื่อยแล้วอ่ะ ปวดนิ้วด้วย เราพักก่อนได้ไหมจ๊ะ สโนว์ฮยอนเอ่ยขึ้นก่อน
ขอพักนิดนึงน๊ะบุญยง ฉันปวดแขนแล้วอ่ะน้องมินก็ช่วยขออีกแรง เพราะเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ
ก็ได้ แต่แค่แป๊ปเดียวนะ ทันใดนั้นน้องมินเคลื่อนตัวจากกลองชุดของเธองมาประคองร่างบางที่เริ่มโงนเงนของชินเดอเรล่าไว้ทันก่อนที่จะร่วงลงไปกองกับพื้นทั้งที่ยังสะพายเบสอยู่ สโนว์ฮยอนก็ปรี่เข้ามาช่วยทันที ในขณะที่บุญยงยืนงงอยู่สองสาวก็พาชินเดอเรล่าออกไป
นี่
เราทำอะไรลงไป บุญยงรำพึงเบาๆกับตัวเอง ก่อนตามออกไป และพบว่า เจ้าชายอับราฮุน เข้ามาอยู่เคียงข้างกายชินเดอเรล่า เขาึจึงได้แต่ยืนมองภาพเจ้าชายแสดงความห่วงใยกับเธอด้วยความรู้สึกที่เจ็บลึกๆภายในหัวใจ ก่อนเดินเลี่ยงขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว
น้องไม่เป็นอะไรแล้วล่ะเพคะ
แต่น้องยังหน้าซีดอยู่เลยนะจ๊ะ เจ้าชายลูบแก้มชินเดอเรล่าอย่างแผ่วเบา เธอยิ้มก่อนยืนยันคำเดิม
งั้น.. พี่ขอถามอีกครั้งนะจ๊ะ ชินเดอเรล่านิ่งฟังเจ้าชาพูด น้องจะกลับแคว้นของเรา พร้อมกับพี่ในวันพรุ่งนี้ไหมจ๊ะ หญิงสาวยิ้มบางๆก่อนบอก
ขอเวลาให้น้องคิดอีกสักนิดเถอะเพคะพระองค์ การตัดสินใจครั้งนี้มันสำคัญมากกับทุกคน น้องอยากคิดให้รอบคอบที่สุดเพคะ เจ้าชายพยักหน้าก่อนบอกอีก
ตามใจน้องจ้า
.. แต่พี่ก็หวังว่าน้องจะยอมกลับพร้อมพี่ ไปเป็นราชินีคู่บัลลังก์ของพี่เหมือนเดิมนะจ๊ะถ้อยคำนุ่มเบาของเจ้าชาย ช่างหนักหนาสำหรับการตัดสินใจของชินเดอเรล่ายิ่งนัก
| Create Date : 08 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 8 ตุลาคม 2553 18:20:42 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 273 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
