LaBaBoYa's Blog.......
Blog เอนกประสงค์ของหนุ่มหน้ามลคนสุพรรณฯ@@@
Group Blog
 
All blogs
 
ปรัชญาว่าวปักเป้า

ความเดิมจากตอนที่แล้ว ก็ได้เล่าถึงประสบการชักว่าวครั้งแรกของผม ประกอบกับช่วงนี้เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วทำให้ผมนึกถึง “ว่าวปักเป้า” ของเล่นในวัยเด็กของผม จึงอยากจะถ่ายทอดความรู้สึกของผมเปรีบเทียบกับธรรมชาติของว่าวปักเป้าตามที่ผมได้สัมผัสมา โดยขอให้ชื่อตอนว่า “ปรัชญาว่าวปักเป้า” ลองอ่านดุแล้วกันครับ เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยอย่างไรก็ติชมได้นะครับ

*********************************************

ปรัชญาว่าวปักเป้า


ในชีวิตๆ หนึ่ง คนเราต้องประสบกับรูปแบบชีวิตที่หลากหลายขึ้นอยู่กับจังหวะและเวลา ซึ่งผมเห็นว่าบางช่วงเวลา ชีวิตก็เป็นเหมือนว่าวปักเป้า

ว่าวปักเป้า จะขึ้นไปโฉบเฉี่ยวอยู่บนท้องฟ้าได้อย่างสง่างาม ต้องมีองค์ประกอบที่เหมาะสมอันประกอบด้วยหูว่าว หางว่าว สายป่านและแรงลม

หูว่าว ช่วยถ่วงให้เกิดความสมดุลในแนวนอน ถ้าขาดแล้วซึ่งหูว่าวเพียงข้างใดข้างหนึ่ง ว่าวก็คงจะส่ายไปมา หมุนคว้าง ยิ่งถ้าว่าวถูกสร้างขึ้นมาอย่างผิดวิธี ก็มีความเป็นไปได้สูงที่ว่าวจะไม่อาจประคองตัวได้และคงตกลงสู่พื้นดินเบื้องล่างในที่สุด

สายป่าน เป็นเหมือนพันธนาการที่ผูกมัดว่าวไม่ให้เป็นอิสระ ยิ่งไปกว่านั้นไม่ว่าสายป่านจะส่ายไปทางใดเจ้าว่าวน้อยก็ต้องเคลื่อนที่ตามไป เมื่อมองลงไปยังอีกปลายหนึ่งของสายป่านจึงได้เข้าใจว่าสายป่านเองก็มิได้เป็นอิสระเหมือนกัน แต่กลับมีใครอีกคนหนึ่งถือสายป่านนั้นไว้อีกที

หางว่าว ช่วยให้ว่าวเชิดหัวขึ้นได้ แต่ทุกครั้งที่ว่าวเคลื่อนไหวส่ายไป ช่างดูราวกับว่าเจ้าว่าวปักเป้ามันต้องการจะสบัดให้หางนั้นหลุดออกไป แต่หารู้ไม่ว่าหางว่าวก็มีส่วนช่วยให้ว่าวลอยอยู่ได้อย่างสมดุล แต่การขาดหายไปของหาง ส่งผลแตกต่างต่อว่าวแต่ละตัว ว่าวบางตัวก็ลอยอยู่ต่อได้ แต่หลายตัวบ้างเสียสูญไปได้เช่นกัน ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับโครงสร้างและความพิถีพิถันในการสร้าง

ลม คือสิ่งที่มองไม่เห็นแต่เป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ว่าวลอยขึ้นสูงหรือตกกลับลงมาสู่พื้นดินได้อย่างง่ายดาย ไม่ว่าปัจจัยอื่นๆ จะดีสักแค่ไหนก็ตามแต่ถ้าปราศจาก “ลม” สิ่งซึ่งไม่มีรูปตนที่เห็นได้ “ว่าว” ก็ไม่อาจลอยสู่ท้องฟ้าได้เลย

เปรียบกับชีวิตคน......

ตัวว่าวปักเป้าก็คือตัวเราเอง
หูว่าวก็น่าจะเป็นพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่ คนที่เราเคารพที่คอยให้คำแนะนำประคับประคองชีวิตของเรา ถ้าสูญเสียบุคคลเหล่านี้ไป ชีวิตย่อมต้องเสียสมดุลเป็นธรรมดา แต่จะมากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอื่นๆ รวมทั้งโครงสร้างของตัวเราเองว่าถูกอมรมเลี้ยงดูมาอย่างไร มีความเข้มแข็งแค่ไหน

สายป่านก็เหมือนกับใครบางคนที่เราต้องวิ่งตามเขาไม่ว่าเขาจะไปทางไหน ซึ่งบางครั้งถ้าพิจารณาให้ดีก็จะรู้ว่ามีใครอีกคนที่มีอิทธิพลเหนือสายป่านนั้น “สายป่านนั้นไม่ได้เป็นอิสระ” แต่ไม่ว่าอย่างไรสายป่านนี้ก็มีอิทธิพลกับชีวิตของเราเหลือเกิน

หางว่าวก็เหมือนกับคนที่คอยเฝ้าติดตามเราไม่ว่าตัวเราจะหันไปทางใด แม้จะพยายามสักเพียงใดก็ยากที่จะสลัดให้หลุดได้ ซึ่งจริงๆ แล้วคนเหล่านี้ ช่วยเหลือ เป็นห่วง และให้กำลังใจ อยู่เบื้องหลัง แต่ถ้าเมื่อใดก็ตามที่คนกลุ่มนี้หายไป ชีวิตย่อมมีการเปลี่ยนแปลง ซึ่งอาจเป็นไปในทางที่ดีหรือร้ายก็ได้ ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบทางจิตใจของเราอีกเช่นกัน

สายลมก็คงเหมือน จิตใจ สติ ความเข้มแข็ง โชคชะตา โอกาส จังหวะของชีวิต บุญกรรม สิ่งศักดิ์สิทธิ หรืออะไรก็ตามที่มองไม่เห็น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสิ่งเหล่านี้มีผลเหลือเกินกับชีวิต ถ้าองค์ประกอบเหล่านี้ดี มีมากและเข้ามาถูกเวลาถูกจังหวะ ชีวิตก็ขึ้นสู่จุดที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่อย่าลืมว่าชีวิตจะขึ้นไปสูงกว่าความยาวของสายป่านไม่ได้ เพราะสายป่านไม่ได้เป็นอิสระหรืออาจไม่ยาวพอที่จะตามว่าวไปได้ตลอด นอกเสียจากว่าวปักเป้าคือตัวเราต้องสบัดให้หลุดจากสายป่าน แล้วลอยไปสู่รูปแบบชีวิตแบบใหม่อย่างที่เราต้องการ.... ชีวิตที่เป็นอิสระมากขึ้น

บทสรุป

ว่าวจะลอยอย่างสมดุลได้สง่างามที่สุดต้องอาศัยปัจจัยที่เหมาะสมและสมบูรณ์ แต่ถ้าต้องการจะไปให้สูงกว่าที่เป็นอยู่ ว่าวต้องพยายามทำตัวเองให้เป็นอิสระจากสายป่านที่ไม่เป็นอิสระนั้น

ถ้าสายป่านคือคนที่เราเผ้าติดตาม ว่าวก็คงได้แต่หวังว่าหลังจากที่ว่าวหลุดเป็นอิสระและก้าวไปสู่รูปแบบใหม่ของชีวิตแล้ว สายป่านก็อาจจะก้าวไปสู่รูปแบบอื่นของชีวิตบ้างในสักวันหนึ่ง รูปแบบของชีวิตที่ทั้งว่าวและสายป่านจะไปด้วยกันได้

แต่ที่แน่ๆ ไม่ว่าองค์ประกอบใดจะหลุดขาดหายไป ย่อมต้องทิ้งร่องรอยติดกับตัวว่าวไปตลอด เพราะมันได้ถูกผูกไว้อย่างแน่นหนากับตัวว่าวเสียแล้ว

*******************************************

จบแล้วคร๊าบบบบ..

LaBaBoYa




Create Date : 30 ตุลาคม 2549
Last Update : 30 ตุลาคม 2549 13:40:10 น. 3 comments
Counter : 1151 Pageviews.

 
ว้าว เรื่องว่าวเพียบเลย


โดย: PutterZ (ToppuT ) วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:13:43:55 น.  

 
นั่นดิก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฝังใจอะไรหนักหนา กะว่าวเนี้ย

พอดีโตที่บ้านนอกครับ ไม่มีเกมส์กดให้เล่นไม่รู้ทำไร ถ้าหน้าหนาวก็ต้อง "ว่าว" นี่แหละครับ พอดีช่วงนี้เข้าหน้าหนาวแล้วด้วยบรรยากาศมันให้

รับรองเรื่องต่อไปไม่ว่าวแล้ว


โดย: LaBaBoYa IP: 202.139.223.18 วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:16:46:46 น.  

 
จ้า เชื่อ ๆ เรื่องต่อไปเอาอย่างอื่นบ้างนะ
แต่ขอชมนะ เขียนได้ดี คิดเปรียบเทียบได้แง่มุมเหมาะสมมาก ชีวิตของคนกับว่าว
แล้วสายป่านกับหางว่าวก็เขียนได้ดีนะ

อย่าลืมว่า เมื่อวันหนึ่ง..ว่าวปักเป้า เมื่อถูกปล่อยจากสายป่านแล้ว ยังมีหางว่าว
และลมที่จะช่วยพยุงให้ว่าวน้อย บินได้อย่าง
สง่างามด้วยตัวเองอีกครั้ง ไม่ต้องตกอยู่กับการควบคุม
จากสายป่านนะจ๊ะ เพื่อนรัก...สู้ๆ



โดย: มิสซิสอาร์โนลด์ วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:23:19:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

LaBaBoYa
Location :
สุพรรณบุรี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






อย่าหยุดคิด คิดไร้สาระก็ยังดีกว่าปล่อยให้สมองว่าง
คิด....แต่อย่าเครียด
Friends' blogs
[Add LaBaBoYa's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.