จะไปหาอ่านบางครับ ดียะชอบอ่านหนังสือ
เพราะว่าหนังสือไม่เคยทำร้ายคนอ่านรับ

อ่านแล้วเหมือนกันค่ะเล่มนี้ ชอบมากกว่ากลิ่นการเวกด้วย เป็นเรื่องที่อ่านสนุกแต่อาจจะรู้สึกว่าเรื่องมันรวบรัดไปบ้าง เท่าที่รู้คือพี่หมอโอ๊ตยังไม่คุ้นกับการเขียนเรื่องราวหวาน ๆ น่ะค่ะ สังเกตดูจากนิยายแต่ละเล่มก็ได้ จะไม่ใส่ความหวานมามากมายจนเลี่ยนเลยค่ะ

เล่มนี้สนุกดีค่ะ ไม่สยองแหวะๆเหมือนกลิ่นการเวก

สงสัยเหมือนกันค่ะ พระเอกนางเอก รักกันตอนไหน รู้สึกเหมือนนางเอกเป็นสโต๊กเกอร์อยู่ดีๆ ก็รักพระเอก

นอกจากจุดนี้แล้วยังมีจุดสงสัยอีกหลายจุด


เช่น...เทวีเรืองแสงฟ้า...ทำไมถึงแช่งลูกหลานของลืออินไทขึ้น? ในเมื่อเขาไม่ได้ผิด เธอต่างหากที่ผิด ถ้าว่าด้วยเรื่องของเวรกรรมคนที่ถูกแช่งขึ้นต้องเป็นคนที่ก่อเวรสร้างกรรมกับอีกฝ่ายจริงๆ ไม่ใช่แบบเจ๊แกคิดเองแล้วแช่งสำเร็จแบบนี้ ไม่อย่างนั้นใครอยากแช่งใครก็แช่งขึ้นหมดสิคะ และที่แช่งไปก็ลูกเธอหลานเธอด้วยไม่ใช่เหรอไม่ใช่ลูกหลานเขาคนเดียวนี่นา...จะดีเหรอคะ?


แล้วก็เรื่องน้ำลดตอนที่วังจมลงไป...น้ำไม่น่าจะกลับไปเท่าเดิมได้ ในเมื่อน้ำมันไหลออกไปท่วมเมืองแล้ว การย่อยของน้ำมันก็ซึมลงดิน กับไหลออกแม่น้ำลำคลอง มันไม่น่าไหลกลับมาที่เดิมนะคะ


แล้วก็...ชาวบ้านเรียกเวียงพรายก็ไม่แปลกนะคะ แต่...ในยุคนั้นสิ ทำไมบรรพกษัตริย์ตั้งชื่อเมืองตัวเองว่าเวียงพรายหว่า พราย = ผี ช่างเป็นชื่อเมืองที่มงคลเหลือเกิน

มีจุดให้สงสัยเยอะเกินไป...เลยไม่ค่อยปลื้มเล่มนี้ค่ะ ชอบเรื่องฤดูดาวมากกว่า ส่วนที่ว่าผู้เขียนขยันหาข้อมูลเห็นด้วยค่ะ ข้อมูลละเอียดทุกเรื่องเลย

เรื่องนี้เคยอ่านเมื่อครั้งลงเป็นตอน ๆ ในนิตยสารน่ะค่ะ ที่มาที่ไปบางอย่างมันงง ๆ จริง ๆ ล่ะค่ะ