หยาบได้นะ

การที่เราลงบท 18+ ในทวิตเตอร์ในลักษณะที่หลากหลายทั้งชายหญิง ชายชาย โดยที่เราใช้รูปโปรไฟล์เป็นเรือนร่างของผู้ชายซึ่งเราไปหามาจาก Pinterest ก็ทำให้มีหลายคนเข้ามาคุยกับเรา ส่วนใหญ่แล้วก็จะเป็นผู้หญิง สังเกตจากรูปโปรไฟล์ 

แต่ก็มีไม่น้อยที่เข้ามาคุยกับเราด้วยรูปโปรไฟล์เป็นเรือนร่างผู้ชาย และคุยกับเราแบบเป็นผู้ชายเลย โดยที่เราไม่รู้ว่าตัวจริงเขาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย และเราจะไม่ถาม เพราะเราอยากให้เขามีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก เขาทำในทวิตเตอร์นี้

คนกลุ่มหลังนี้จะเป็นคนที่เมื่อเขาทักเรามา แล้วเราตอบว่าสวัสดีครับ และตามด้วยประโยคที่ลงท้ายว่าครับ เขาจะบอกเราทันทีว่า "หยาบได้นะ" 

คนที่มาคุยกับเรา ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเด็กมัธยมซึ่งวัยนี้จะค่อนข้างขี้เหงา ต้องการหากลุ่มเพื่อนที่คุยกันได้อย่างเป็นกันเองทั้งในโลกแห่งความเป็นจริงและในโลกแห่งจินตนาการ แต่โลกแห่งจินตนาการจะมีความสนุกและมีความสุขกว่า เพราะเขาสามารถเป็นอะไรที่เขาอยากเป็น แต่เป็นในชีวิตจริงไม่ได้ได้

ในทวิตเตอร์จะมี # หนึ่งที่พวกเขาจะสามารถหาเพื่อนหรือเข้ากลุ่มที่อยากอยู่ด้วยได้ กลุ่มที่ประกาศหาเพื่อนเข้ากลุ่มก็จะมีข้อความว่า "หยาบได้" อยู่

สำหรับเรา ถ้าน้องคนไหนอยากจะคุยหยาบกับเรา เราก็คุยหยาบด้วยได้ เพราะเราก็อยากให้ความเป็นกันเองและความเป็นเพื่อนกับเขาให้ได้มากที่สุด

Create Date : 12 มิถุนายน 2565 Last Update : 12 มิถุนายน 2565 1:35:48 น. Counter : 396 Pageviews.
Share Tweet

จะบอกใครดีไหมว่าเป็นเพศทางเลือก

เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว มีน้องคนหนึ่งส่งข้อความมาหาเราในเว็บมายเฟรนด์ชิปของเราว่า...
 

ถือเป็นเรื่องหนึ่งที่ตอบยากมาก คนที่เป็นเพศทางเลือกที่เข้ามาอ่านคงมีความคิดที่แตกต่างกันไป ถ้าเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองก็คงเปิดตัวโดยไม่สนใจหรือคิดอะไรมากถ้าเจอคนต่อต้านหรือล้อเลียน แต่ถ้าเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองก็คงปิดเอาไว้ อันนี้ขึ้นอยู่กับใจของเราเองจริงๆ ว่าเราพร้อมขนาดไหนในการรับมือกับคำพูด การกระทำ หากเราได้บอกออกไปแล้วอีกฝ่ายต่อต้าน

เราคิดว่าน้องคนถามน่าจะอยู่ในวัยมัธยมซึ่งวัยนี้เป็นวัยที่ไม่พร้อมจะรับเรื่องกระทบกระเทือนทางจิตใจมากนัก เราเลยแนะนำน้องไปว่าถ้าน้องรู้สึกว่าถ้าเปิดแล้วน้องจะทุกข์ น้องยังไม่ต้องเปิดก็ได้นะ 

เราไม่กล้าแนะนำให้น้องเปิด เพราะถ้าน้องเปิดแล้วเจอเรื่องถาโถมเข้ามา เราก็ไปรับผิดชอบตรงนั้นไม่ได้ เราจึงคิดว่าการปิดอาจเป็นเรื่องดีกว่าสำหรับวัยนี้ (คนที่อ่านอาจจะเห็นต่างกับเราก็ได้นะ)

เราบอกน้องไปว่าเมื่อน้องโตขึ้น น้องค่อยเปิดก็ได้ ถึงตอนนั้นเราเชื่อว่าน้องจะได้เจอกลุ่มเพื่อนที่เข้าใจน้อง เพราะเราคิดว่าเมื่อเด็กๆ โตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ พวกเขาจะเห็นโลกมากขึ้น จะเข้าใจเพื่อนมนุษย์มากขึ้น 

แต่ถ้าน้องยังเจอเพื่อนในแบบที่เจอตอนมัธยม เราก็ไม่ห่วง เพราะถ้าน้องโตแล้ว เราเชื่อว่าน้องจะมีหนทางรับมือกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้ หรือไม่น้องก็มีหนทางทำใจกับเรื่องที่เจอ น้องจะไม่ทุกข์หรือกลุ้มใจมากเหมือนวัยมัธยมแล้ว

ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องในตอนนี้ เราบอกน้องไปว่าให้น้องอดทน แต่ถ้าไม่ไหว รู้สึกว่ามันมากขึ้นให้บอกคุณครู คุณครูน่าจะช่วยตรงนี้ได้


ในส่วนของตัวเรา เราเปิดนะ เราเปิดกับแม่ เราเปิดกับเพื่อนว่าเป็นไบ แต่กับพ่อกับน้าเรายังไม่ได้เปิด ที่ไม่ได้เปิดเพราะว่าตอนที่รักกับพี่เสือที่เป็นเลสคิง มันเป็นรักที่ไม่มีสถานะ คือ เราไม่รู้ว่าสุดท้ายเราจะได้อยู่กับพี่เสือหรือเปล่า ถ้าเรามั่นใจ เราเปิดแน่ แต่นี่เราไม่มั่นใจ เราเลยปิดไว้ (ถ้าพี่เสือเข้ามาอ่าน พี่เสือคงคิดในใจว่าปิดไว้น่ะดีแล้ว ใช่ไหมคะ)

สำหรับเรา ความรักคือความรัก เรามีสิทธิ์ชอบใครก็ได้ เพศไหนก็ได้ แบบไหนก็ได้ ขอแค่รักแล้วมีความสุข รักไปเถอะ

 

Create Date : 08 มิถุนายน 2565 Last Update : 8 มิถุนายน 2565 1:12:25 น. Counter : 291 Pageviews.
Share Tweet

เมื่อชีวิตถูกตีกรอบ

เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว มีน้องแฟนคลับคนหนึ่ง (คนนี้เรายังไม่เคยเขียนถึง) ทักมาในกล่องข้อความของทวิตเตอร์ว่า...
 

เราเลยถามน้องไปว่าน้องเป็นลูกคนเดียวหรือเปล่า เพราะบางทีการเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่บางคนก็มีความเป็นห่วงและคาดหวัง แต่น้องบอกว่าน้องเป็นลูกคนสุดท้อง เป็นลูกหลง มีพี่ชายสองคน เราก็เลยบอกน้องว่าการเป็นลูกสาวคนเดียว เป็นลูกหลง เป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่ย่อมเป็นห่วงมากเป็นธรรมดา บางทีก็อดไม่ได้ที่จะตีกรอบ อย่าเคืองพ่อแม่นะ

เราแนะนำน้องว่าถ้าน้องยังอยู่มัธยมก็อยากให้อดทนไปก่อน แล้วตอนที่เลือกมหาวิทยาลัยค่อยเลือกมหาวิทยาลัยต่างจังหวัด จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระ

แต่ถ้าน้องอยู่มหาวิทยาลัยแล้วก็ให้อดทนเรียนให้จบ แล้วหางานทำ แล้วค่อยออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองข้างนอก

น้องบอกว่าน้องอยู่ปีสุดท้ายแล้ว เราเลยบอกว่าถ้างั้นเมื่อเรียนจบ หางานทำได้ ลองขอทางบ้านออกมาอยู่ด้วยตัวเอง

เราบอกน้องว่าเป็นกำลังใจให้เสมอนะ มีอะไรก็มาคุยกันได้

หลังจากตอบน้องจบก็ได้รูปนี้มา

ทีนี้เราจะมาเล่าเรื่องของเราบ้าง เราเองก็มีชีวิตที่ถูกตีกรอบตั้งแต่สมัยวัยรุ่น บางทีก็เครียดบ้าง บางทีก็อยากมีชีวิตอย่างเพื่อนๆ บ้าง 

การถูกตีกรอบก็มีตั้งแต่เรื่องเล็กๆ ไปจนกระทั่งถึงเรื่องใหญ่ๆ เรื่องเล็กๆ ก็อย่างเรื่องกระเป๋านักเรียน น้าเราจะไม่ให้เราหนีบกระเป๋า (การหนีบกระเป๋าคือการเอาตัวหนีบสีดำหนีบข้างกระเป๋าให้มันแบนๆ) ซึ่งทางโรงเรียนเราไม่ได้ห้ามเรื่องนี้และเพื่อนๆ ในห้องของเราก็หนีบทุกคนถ้าใครมีกระเป๋าเป็นกระเป๋าถือ

เราอยากบอกว่าการไม่หนีบกระเป๋า มันสร้างปัญหาเวลาขึ้นรถสองแถว เพราะมันกินพื้นที่เวลายืนและทำให้เพื่อนลำบากเวลาจะช่วยถือเมื่อเพื่อนได้นั่ง

แต่เราก็ไม่เคยได้บอกน้า ได้แต่ทำตามที่น้าต้องการ น้าเคยเป็นครูและความคิดของน้าคือการไม่หนีบกระเป๋ามันเป็นเรื่องที่เหมาะสม

เรื่องการกลับบ้าน เวลาเลิกเรียนแล้วให้รีบกลับบ้าน อย่าไปเที่ยวไหนไกล ซึ่งสำหรับเราไม่มีปัญหา เพราะเราก็ไม่อยากไปไหนไกลอยู่แล้ว เพราะบางทีก็กลับลำบาก

เรื่องแฟน ยังไม่ควรมีแฟนในวัยเรียน ถ้ามีก็เป็นเพื่อนกันไปก่อน แต่เรื่องความรักเราเล่าให้แม่ฟังหมดแหละ เวลานัดเจอ ไปกินข้าว ดูหนัง แม่ก็ไปด้วย แม่นั่งคั่นกลาง

เรื่องการเรียน พ่อเราก็ไม่อยากให้เราสอบตก ทำให้ตอนม.2 ตอนที่สอบตกวิชาคณิตศาสตร์ เราร้องไห้ ไม่กล้าบอกพ่อ 

ตอนม.ต้น เราเรียนไม่ได้เรื่องเลย ตอนม.ปลายเมื่อน้าย้ายมาอยู่ที่บ้านเราทำให้น้าเป็นคนที่มาดูแลเราในเรื่องนี้ เวลาจะสอบ น้าจะให้เราอ่านหนังสือสองรอบ รอบแรกอ่านเพื่อให้ผ่านตา รอบสองอ่านเพื่อจำ แล้วเมื่ออ่านจบ น้าจะตั้งคำถามกับเรา

เราใช้กรอบการอ่านหนังสือแบบนี้ตอนม.ปลายและตอนมหาวิทยาลัย แต่ตอนมหาวิทยาลัย เรารับผิดชอบตัวเอง น้าไม่ได้มาตั้งคำถามแล้ว

ความปรารถนาของพ่อ คือ อยากให้เราเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย อยากให้เราเรียนปริญญาตรี แล้วต่อปริญญาโท แต่เรารู้ตัวว่าเราไม่สามารถเป็นครู อาจารย์ได้ เพราะเราไม่ชอบการพรีเซนต์หน้าห้อง 

หลังจากเรียนจบปริญญาตรี เราก็มาเป็นพนักงานบริษัท ตอนที่เราทำงานอยู่ที่อาคารนั้น เราได้เห็นโรงเรียนที่เปิดสอนเป็นบาร์เทนเดอร์ เราก็ไปถามแม่ เพราะเรามีความสนใจอยากจะเรียน แต่แม่ไม่อยากให้เรียน เพราะถ้าเรียน เราก็ต้องดื่ม แม่ไม่อยากให้เราดื่ม เราก็เลยไม่ได้เรียน

เราไม่เคยได้มีโอกาสเที่ยวกลางคืน ไม่เคยได้มีโอกาสอยู่ร่วมสังสรรค์กับเพื่อนถึงดึก เพราะพอสักสองทุ่มครึ่งที่บ้านก็จะโทรมาละ แต่เราก็เข้าใจว่าที่บ้านเป็นห่วง

เราเลยอยากบอกว่าเราเข้าใจคนที่ถูกตีกรอบ ดังนั้น ถ้าจะมีใครเข้ามาในชีวิตเรา เราจะไม่ตีกรอบเขา 

คนที่จะเป็นคู่ชีวิตเรา เราจะให้อิสระ อยากจะแต่งตัวแบบไหน อยากจะทำผมสีอะไร อยากจะใส่กางเกงหรือใส่กระโปรงแล้วแต่เลย วันนี้อยากมีความเป็นผัว อีกวันอยากมีความเป็นเมียก็ได้

กลับกันถ้าคนที่เป็นคู่ชีวิตเราอยากให้เราอยู่ในกรอบที่เขาวางไว้ เราก็อยู่ได้ เพราะเราอยู่ในกรอบมาตั้งแต่เด็ก เราชิน แต่ถ้าให้เลือก เราคิดว่าการมีอิสระย่อมดีกว่า

ทุกวันนี้แม่เราก็ไม่รู้นะว่าเรามีทวิตเตอร์ที่ลงบท 18+ อยู่ ถ้าแม่รู้ แม่คงบอกให้เราเลิก เรื่องการเขียนนิยาย 18+ แม่ก็ไม่สนับสนุน แต่เราก็เข้าใจแม่นะ เพราะเราก็ไม่กล้าบอกใครว่าเราเขียนนิยายแนวนี้

ในสายตาของผู้ใหญ่ก็จะมองเราเป็นเด็กเสมอแม้ว่าเราจะโตแล้วก็ตาม เราเข้าใจผู้ใหญ่แล้วก็เข้าใจเด็กๆ นะ เราก็ให้คำแนะนำเขาแล้วก็โอบกอดเขาเท่าที่เราทำได้

Create Date : 06 มิถุนายน 2565 Last Update : 6 มิถุนายน 2565 1:02:27 น. Counter : 412 Pageviews.
Share Tweet

Can’t Help Falling in Love

Create Date : 05 มิถุนายน 2565 Last Update : 5 มิถุนายน 2565 20:22:15 น. Counter : 275 Pageviews.
Share Tweet

ไม่ลืม...

Create Date : 04 มิถุนายน 2565 Last Update : 4 มิถุนายน 2565 18:27:51 น. Counter : 421 Pageviews.
Share Tweet