Group Blog All Blog
|
H2O ปรากฏการณ์แตกตัวของน้ำบนแผ่นกระดาษ...โดยอนุสรณ์ ติปยานนท์
H2O ปรากฏการณ์แตกตัวของน้ำบนแผ่นกระดาษ โดยอนุสรณ์ ติปยานนท์
เป็นหนังสือเล่มเล็กบาง ประกอบด้วยเรื่องสั้น 8 เรื่อง เรื่องที่ 1 เงาแห่งฝน ชายนักท่องเที่ยวต้องบึ่งรถในยามค่ำคืนผ่านป่าในเขมร เพื่อไปเอายาในเมืองมาให้เพื่อนร่วมทริป เกือบจะหลงทางแล้ว ถ้าเขาไม่ได้คนนำทางเป็นหญิงสาวนางหนึ่งที่เขาพบในป่านั้นเอง! เรื่องที่ 2 สเปอร์มาโตซัว นักกีฬาญี่ปุ่นประเภทลู่หายตัวสาบสูญไปอย่างลึกลับในกีฬาเอเชี่ยนเกมส์ที่ไทยเป็นเจ้าภาพ นำไปสู่จุดเริ่มต้นการเป็นนักกีฬากรีฑาของเด็กชายคนหนึ่งในชนบทอันห่างไกล เรื่องที่ 3 IBERRY เรื่องของนักฆ่าที่ต้องแวะเวียนไปกินไอศกรีมก่อนลงมือทำงาน ทำให้เขาได้พบกับสายตาที่แอบลอบมองเขาบ่อยๆจากพนักงานสาวของร้าน เรื่องที่ 4 หิมะกัด หญิงสาวที่ดำเนินชีวิตผ่านไปผ่านมาในชีวิตชายอีกหลายคนอย่างแปลกประหลาด เรื่องที่ 5 ปืนน้ำ บก.หนังสือศิลปะหนุ่ม ตั้งใจรวบรวบข้อมูลเพื่อทำหนังสือภาพและประวัติของปืนฉีดน้ำ และนั้นนำไปสู่การค้นพบความจริงอีกครึ่งหนึ่งของชีวิตเขาเอง เรื่องที่ 6 ตำนานน้ำตา โรงงานปอกหัวหอมห้ามไม่ให้พนักงานร้องไห้ เพราะถ้าใครคนใดคนหนึ่งเริ่ม ก็จะเหนี่ยวนำให้เกิดสายธารแห่งน้ำตาตามมา พวกเขาจึงต้องคิดค้นหาทางขจัดบ่อเกิดน้ำตาออกไป แต่ถ้ามนุษย์ไม่มีน้ำตา จะเรียกว่าเป็นมนุษย์ได้อย่างไร... เรื่องที่ 7 ตาน้ำแหล่งสุดท้าย เรื่องของชายที่สนใจแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์จากสารคดีที่ผ่านตา เรื่องที่ 8 นัยยะแห่งน้ำ นักเขียนผู้สูญเสียความทรงจำ เขาจึงต้องค้นหาคำตอบจากหนังสือที่เขาเขียนขึ้นเอง
(สนพ.เคหวัตถุ จำนวนหน้า 157 ราคาปก 145) ความรู้สึกหลังจากที่อ่าน หนังสือเล่มนี้ได้รับมาจากกิจกรรม Blind Date with (face) Book จากเพจ หนังสือปันกันอ่าน :Immortalbook โดยให้คนที่สนใจกิจกรรม ส่งหนังสือให้คู่เดทของเราอ่าน (แอดมินจะเป็นคนสลับที่อยู่ให้) ส่วนในเพจก็จะมีหนังสือหลายประเภทให้เรายืมอ่านได้เลยค่ะ ห่างหายจากการอ่านประเภทเรื่องสั้นมาตั้งแต่สมัยมัธยม หลังจากนั้นจะนิยมอ่านเป็นนิยายซะมากกว่า สำหรับเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้นจำนวน 8 เรื่อง ทุกเรื่องจะมี น้ำ เป็นส่วนประกอบ ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดหรือสถานะใดก็ตาม บางเรื่องสั้นมากแค่ 2-3 หน้า อ่านเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง อาจจะเก็บข้อคิดจากเรื่องได้บ้างเพียงเล็กน้อย อาจด้วยอารมณ์ขณะอ่านไม่ได้อยู่ในโหมดที่จะสามารถตีความได้สักเท่าไหร่ เรื่องที่ชอบมากที่สุดคงเป็นเรื่องที่สอง สเปอร์มาโตซัว ที่เล่าเรื่องผ่านตัวละครเด็กชายคนหนึ่งที่ดูไม่น่าจะเกี่ยวข้องกับนักกีฬาญี่ปุ่นที่หายตัวไปได้เลย และจบได้หักมุมตะลึงงันเลยทีเดียว ได้แง่คิดอย่างหนึ่งว่าอุปสรรคที่เข้ามาท้าทายเรา ทำให้เกิดผลได้สองสิ่งคือ มันจะทำให้เราฮึดสู้จนก้าวข้ามกำแพงอุปสรรคนั้นไปได้หรือจะจบมันลงตรงนั้นแล้วหันหลังเดินจากไป ซึ่งก็อยู่ที่ตัวเราว่าจะเลือกเดินไปแบบใด... รองลงมาคงเป็นเรื่องสุดท้าย นัยยะแห่งน้ำ ที่หมายถึงนัยยะแห่งเรื่องสั้น 1-7 ที่นักเขียนผู้นั้นจำต้องหาเหตุและผลที่เขาได้เขียนมันขึ้นมา และสาวปริศนาที่เขาได้เขียนคำอุทิศไว้ในหนังสือเล่มนี้ ชอบประโยคสุดท้ายของเรื่อง ฝนคงตกอย่างต่อเนื่องและยาวนานในหัวใจของคุณใช่ไหม แต่โชคดีที่วันนี้ผมมีร่ม ...อย่างเท่ห์อ่ะ >< สุดท้ายขอบคุณเจ้าของหนังสือ และเพจนี้ที่ทำให้ได้อ่านหนังสือที่ฉีกแนวไปจากเดิมๆที่อ่านอยู่ =^-^= บุหงาซ่อนกลิ่น...โดยเวฬา (แม่มณี)
บุหงาซ่อนกลิ่น โดยเวฬา (แม่มณี) บอกเล่าเรื่องราวของดาราดาวร้ายสุดเซ็กซี่อย่าง สิมิลัน มายาวี ที่ถูกพระเอกเบอร์หนึ่งของวงการอย่าง ปัณณ์ รัชนาถ ล่อลวงขืนใจ! ยิ่งเขาตอกย้ำว่าเธอไม่มีค่าพอ ทั้งที่เขาเองเป็นคนพรากคุณค่านั้นไปจากเธอ เธอยิ่งเกลียดเขามากเท่าพันทวี ในเมื่อเธอไม่ใช่นางเอก เป็นแค่นางร้ายตัวอิจฉา ตัวประกอบในชีวิตของพระเอก เธอไม่มีอะไรสู้เขาได้เลย แต่เมื่อเขามาปล้นศักดิ์ศรีของเธอไป จะผิดไหมที่เธอจะลุกขึ้นมาทวงคืนศักดิ์ศรีของตัวเอง! ปัณณ์ รัชนาถ ดาราหนุ่มแสนดี เป็นที่ย้ำเกรงของคนในวงการ แต่ความจริงแล้วเนื้อในนั้นเขาก็เป็นแค่ผู้ชายเห็นแก่ตัว เอาแต่ใจและต้องได้รับความสำคัญเสมอด้วยเป็นลูกคนเล็ก เพลย์บอยควงผู้หญิงเล่นไม่ซ้ำหน้า เมื่อมาพบนางเอกที่เป็นดารานางอิจฉา แต่งตัวเซ็กซี่ เขาจึงคิดว่าเธอ "ง่าย" เขาได้เธอด้วยเล่ห์ลวงบวกความเข้าใจผิด กลับพบว่าเธอไม่เคยแปดเปื้อนมาก่อน แม้จะรู้สึกผิดที่ข่มเหงหญิงที่ไม่เต็มใจ แต่เขาก็เลือกโยนทุกความผิดให้กับทุกคนยกเว้นตัวเอง ทิฐิที่สร้างขึ้นจึงบดบังคุณค่าและตัวตนที่แท้จริงของหญิงสาว.... ตรงข้ามกับ สิมิลัน มายาวี ดาราดาวร้ายเจ้าบทบาทที่กำลังมาแรง เธอรับงานทุกอย่างทั้งละคร หนัง เดินแบบ กระทั้งถ่ายแบบเซ็กซี่ แต่ที่ทำไปทั้งหมดนั้นก็เพื่อครอบครัว แม้วัยยังเด็ก แต่เธอก็เข้มแข็ง เก็บซ่อนความทุกข์ใจไว้ภายใต้หน้ากากของความสดใสร่าเริง เลือกเผชิญหน้ากับปัญหา เมื่อความผิดที่เขาสร้างไว้มันหนักหนา ประกอบกับโกรธที่เขาเคยประณามเธอด้วยภาพลักษณ์ภายนอก เธอจึงมองไม่ออกว่าบุคลิกใดเป็นตัวตนที่แท้จริงของชายหนุ่ม...
(สนพ.บางกอกบุ๊คส์สเตชั่น ตีพิมพ์ ต.ค. 55 จำนวนหน้า 521 ราคาปก 349) ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน... จากเรื่องย่อที่บอกไว้ด้านบนเป็นเพียงเนื้อเรื่องในช่วงต้นเท่านั้นนะคะ (หลังจากนั้นยังมีเรื่องราวอีกมาก) โดนส่วนตัวชอบช่วงนี้ที่สุดแล้ว จากเรื่องอื่นๆที่เคยอ่านมา เมื่อนางเอกพลาดพลั้งเสียทีให้พระเอกไป ส่วนใหญ่เลือกที่จะจบเรื่องราวไว้ตรงนั้น ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เรื่องนี้นางเอก (นางร้ายในจอ) กลับกล้าลุกขึ้นมาทวงศักดิ์ศรีของตัวเอง ดูจะเสียดสีละครหลังข่าวดี แต่หลังจากนั้นดูเหมือนกำแพงใจของนางเอกดูจะสูงน้อยไปหน่อย (ในความรู้สึกของคนอ่าน) อยากให้ใจแข็งกว่านี้ ทรมานพระเอกให้มากกว่านี้ อยากให้พระเอกได้ใช้ความพยายามในการไขว้คว้ากว่าจะได้มาซึ่งรักแท้ ไปๆมาๆเลยดูเหมือนเข้าอีหรอบเดิมแบบละครหลังข่าว ==' คนอ่านคงหวังสูงไป ที่หวังจะได้เห็นอะไรดีๆ ที่จะแก้เผ็ดพระเอก ที่กระทำการแบบนี้ต่อนางเอกบ้าง บวกกับไม่ชอบความคิดพระเอกอย่างนึงว่า ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ ก็ไม่ขอเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เขาทำลงไป เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเหตุให้เขาและเธอได้พบและได้รักกัน... 0_o (ว่าไปนั้น...) และในช่วงตอนท้ายที่เรื่องนี้แดงออกมา พระเอกก็ดันโยนความผิดให้คนอื่น ไม่สำนึกเลยว่าตัวเองผิด ความทุกข์ตรอมใจที่ตัวเองเจอนั้นเทียบไม่ได้เลยกับความทุกข์ของ "ลูกผู้หญิง" คนนึง คนอ่านเข้าใจอยู่ถึงปมปัญหาชีวิตของพระเอก ที่เคยถูกแม่ทิ้งไปตั้งแต่ยังเล็ก จึงไม่เคยเชื่อมั่นและไว้ใจความรักจากผู้หญิงคนไหน แม้ในตอนท้ายพระเอกจะสำนึกผิดคิดได้ แต่คนอ่านก็ยังรับไม่ได้กับความคิดและการกระทำบางอย่าง (ที่อาจจะเทียบเท่าการข่มขืน) ของพระเอกอยู่ดี ส่วนสำนวนการเขียนจัดว่าอ่านได้เพลินๆดีค่ะ ชอบที่มีการสอดแทรกด้วยประโยคหรือบทกลอนสั้นๆจากบทกวีพระราชนิพนธ์เก่าๆ ที่ไพเราะเข้ากับเนื้อเรื่องดี ชอบชื่อเรื่อง "บุหงาซ่อนกลิ่น" ที่สื่อความหมายของเนื้อเรื่องได้ดี ดังเช่นคำกล่าวที่บอกไว้ในเรื่อง ว่าอย่าตัดสินความสนุกของหนังสือจากหน้าปก ดังเช่นอย่าตัดสินผู้อื่นเพียงภาพลักษณ์ภายนอก หรือใช้ไม้บรรทัดของตัวเรามามาตรวัดตัวตนของผู้อื่น เหมือนกับตัวละครในเรื่องที่ต้องใช้เวลาและความอดทน กว่าจะยอมรับและมองเห็นสิ่งดีๆในตัวตนของอีกฝ่าย พิษปรารถนา...โดยอินธน์
พิษปรารถนา โดยอินธน์ บอกเล่าเรื่องราวของ พิมธีรา (ยิ้ม) สาวน้อยหน้าตาธรรมดา บุคลิกตรงข้ามกับชื่อเล่น หญิงสาวเงียบขรึมเรียบร้อย เธอเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ หลบหนีจากปัญหาของครอบครัวเข้ามาหางานทำในกรุงเทพฯ เข้ามาสู่สังคมเมืองที่เธอไม่คุ้นชิน เธอขอพักอาศัยชั่วคราวในคอนโดของเพื่อนที่รู้จักกันทางจดหมายตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม และนั้นเองชักนำให้พิมธีราได้พบกับ ธรณินทร์ (นิน) รุ่นพี่ที่เคยเป็นแฟนของเพื่อนอีกครั้ง เขาเป็นสถาปนิกหนุ่มหล่อจบนอก ภายนอกนั้นฉาบด้วยความอบอุ่นดูเป็นผู้ใหญ่ แววตาดุคม แต่ภายในนั้นกลับมีความเลือดร้อนตามแบบของคนวัยหนุ่ม ใช้ชีวิตมาอย่างโชกโชน แม้ชีวิตจะสมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง แต่เหตุใดเขาจึงเลือกทางเดินหันหลังให้กับครอบครัวเช่นเดียวกับเธอ โชคชะตาชักนำให้คนทั้งคู่ที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ได้มาพบกันบนเส้นทางแห่งความโดดเดี่ยวที่แอบซ่อนบางสิ่งไว้ลึกๆภายในใจ แล้วทั้งเขาและเธอนั้นจะต้านทาน...พิษแห่งปรารถนาที่เกิดขึ้นนี้อย่างไร...
(สนพ.happy Banana ตีพิมพ์ ต.ค. 54 จำนวนหน้า 399 ราคาปก 225) ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน... อาจเพราะคนอ่านไม่เข้าใจและสงสัยการกระทำของพระเอก ว่าเหตุใดจึงได้ล่วงเกินนางเอกไปในตอนต้นเรื่อง ทำให้คนอ่านเกิดอาการระแวงพระเอกตลอดเวลาที่เขาเข้ามาสนใจนางเอกอีกครั้ง แม้พระเอกจะไม่ได้เร่งเร้านางเอกให้ยอมรับเขาง่ายๆ แต่คนอ่านก็กลัวว่าพระเอกจะมีเล่ห์เหลี่ยมหรือแผนการอะไรมาหลอกนางเอกรึป่าว ประกอบกับคนทั้งคู่ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แทบไม่มีอะไรที่เหมาะสมกัน เหมือนมาจากคนละโลก แต่เมื่ออ่านไปเรื่อยๆ ผู้เขียนได้ค่อยๆเปิดเผยความรู้สึกของพระเอกออกมาทีละนิด จึงได้รู้ว่าทุกสิ่งที่พระเอกทำและคิด เขาหมายความตามนั้นทุกอย่าง ถึงแม้ภายนอกทั้งคู่จะดูต่างกัน แต่สิ่งที่มีเหมือนกันอย่างไม่น่าเชื่อคือ ความอ้างว้างโดดเดี่ยว ทำให้ต่างเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย ชอบเวลาที่อยู่ด้วยกัน แม้ไม่ได้พูดอะไรกันเลย ก็เข้าใจกันและมีความสุขได้ หลังจากที่คนอ่านเข้าใจความรู้สึกของพระเอกแล้ว อยากจะบอกว่ามันหวานมากค่ะ >< หวานปะล้ำปะเหลือจริงๆ 55+ พระเอกดูแลทะนุถนอมนางเอกดีมาก ทะนุถนอมจนคนอ่านอึ้งเลยทีเดียว 0_o ฮาๆ ส่วนการดำเนินเรื่องในช่วงนี้ดูจะเรียบเรื่อยไปหน่อย ดูไม่ค่อยมีจุดพีคอะไรให้ลุ้นหรือตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่กลับชอบการบรรยายถึงการมองฟ้ามองฝน ของพระ-นางจัง ฉากที่ชอบมากที่สุด คงเป็นฉากที่ทั้งคู่ได้มาเจอกันอีกครั้งหลังจากที่สัญญากันไว้ว่าจะไม่พบเจอกันอีก...ฉากนั้นฝนตก พระเอกเบรครถดังเอี๊ยดดด...ด้วยความตกใจที่ได้เห็นเธอคนนั้นอีกครั้ง เขาก้าวลงจารถพร้อมร่มคันนึงในมือ ยังไม่ทันตั้งตัวเขาก็เข้ามากางร่มเหนือตัวเธอแล้ว กำลังจะถอยหลังไปได้ไม่ถึงครึ่งก้าว เขาก็คว้าข้อมือเธอไว้พร้อมบอก "พี่ไม่ได้ผิดสัญญานะ เราพบกันเพราะความบังเอิญเท่านั้น" ... >//< มันช่างโรแมนติกพาฝันสุดๆไปเลย 555+ ดูเหมือนคนอ่านจะผิดหวังเล็กๆว่าเรื่องนี้ไม่ได้ดราม่าอย่างที่คิดไว้....แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ!! มันยังไม่จบ เมื่อเรื่องดำเนินเข้าหลังกลางเรื่องไปแล้ว ปมปัญหาชีวิตของพระเอกจึงได้ถูกเปิดเผยขึ้น แม้นั้นจะสร้างความสะเทือนอารมณ์ให้กับคนอ่านแล้ว แต่ก็ยังไม่เท่ากับที่พระเอกจมอยู่ในวังวนของการแก้แค้น จนหลงลืมความรู้สึกของนางเอก เท่านั้นแหละ...อารมณ์ของคนอ่านก็พุ่งปรี๊ดดดด ทั้งโกรธ ทั้งโมโห และทั้งสงสารพระเอก (อ้าว!?...ฮาๆ) เพราะกว่าเขาจะรู้ตัวมันก็เกือบจะสายไปแล้วน่ะสิ T-T คนอ่านเข้าใจความรู้สึกของนางเอกนะ (บอกแบบอายๆเลยว่า >< บุคลิกและการดำเนินชีวิตของนางเอกในเรื่องนี้แอบคล้ายตัวเองมากที่สุดแล้วเท่าที่เคยนิยายมา) คนบางคนเลือกที่จะเก็บความรู้สึกเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นปัญหาต่อใคร ปากบอกไม่เป็นไร แต่ภายในนั้นก็มีคำถาม มีความไม่เข้าใจ พยายามมองทุกเรื่องราวที่เกิดอย่างเป็นกลางที่สุด แต่เรื่องบางเรื่อง ถ้าเราปิดปากเงียบก็รังแต่จะทำให้ปัญหาและความไม่เข้าใจนั้นเพิ่มพูนมากขึ้น การเปิดใจก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด เพราะสุดท้ายแล้วเราก็ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้... สายสวาท...โดยอยุทธ์
สายสวาท โดยอยุทธ์ แม้เวลาจะพ้นผ่านไปนานเท่าใด บ่วงที่คล้องคอทั้งราเมธและลลินไว้ยังคงอยู่ ทั้งเขาและเธอเหล่านั้นจึงต้องหันมาจัดการให้สายใยนั้น...เชื่อมต่อกันอีกครั้ง...หรือ...จะตัดขาดให้พ้นออกไปจากใจ... ...หนึ่งใจ สองรัก แน่นอนนักมักอันตราย...  (สนพ.คำต่อคำ ตีพิมพ์ มี.ค. 56 จำนวนหน้า 579 ราคาปก 360) ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน (รู้สึกเหมือนพล็อตเรื่องนี้จะเป็นการนำเอาพล็อตบางส่วนจากม่านตะวันมาขยายความ---เรื่องราวของพ่อ-แม่พระเอกในม่านตะวัน---ไม่ได้หมายความว่าเป็นภาคต่อนะคะ แต่แค่เอามาสร้างเป็นเรื่องราวใหม่เฉยๆ เพราะตอนที่ได้อ่านม่านตะวันก็อยากให้มีเรื่องของพ่อ-แม่พระเอกต่อเหมือนกัน อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง) บอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้เป็นแนวดราม่า แต่ไม่โศกบีบคั้นน้ำตาเท่าเรื่องม่านตะวันที่เคยอ่าน แต่บทพูดของตัวละครและบทบรรยายยังซึ้งกินใจคนอ่านในทุกบททุกตอนได้ดีเหมือนเดิม และดูจะมากขึ้นด้วยซ้ำ แม้พล็อตเรื่องจะ "ธรรมดา" เกี่ยวกับ "ครอบครัว" ซึ่งดูจะเป็นสิ่งที่เราๆอาจได้พบพานเข้ามาในชีวิต ทั้งเรื่องชีวิตคู่ การให้เกียรติกัน การเชื่อใจ การนอกใจ แม่ผัว-ลูกสะใภ้ การสั่งสอน เลี้ยงดูลูก เมื่ออ่านไปเรื่อยๆก็พบว่ามันช่างสะเทือนอารมณ์ไปกับทุกการกระทำและทุกผลกรรมที่ตัวละครได้รับ ในฐานะที่คนอ่านยังไม่เคยผ่านประสบการณ์แบบในเนื้อเรื่อง บอกได้เลยว่า สายสวาท สามารถสอนใจชาย-หญิง ได้ดีทีเดียว สอน (ใจ) ชาย ---ต่อให้คุณคนเป็นคนดี หรือสุภาพบุรุษแค่ไหน เมื่อคุณมีคู่ (แฟนหรือภรรยา) ของคุณอยู่แล้ว ควรใช้ความเป็นคนดี หรือสุภาพบุรุษต่อหญิงอื่นแต่พอดี เพราะผู้หญิงไม่ได้ "คิดลึก" แบบคุณ แต่ผู้หญิง "คิดเยอะ และคิดไกล" โดนที่คุณอาจคาดไม่ถึงว่านั้นเป็นการให้ความหวังเธออยู่ และการได้มาซึ่งความสุขเพียงฉาบฉวย มันอาจเทียบไม่ได้เลยกับความสุข ความรักที่มั่นคงที่คุณได้รับอยู่แล้ว เพียงแค่คิดว่ายังไม่มีหรือยังไม่พอ กว่าจะรู้ตัวว่าเลือกผิดและเสียสิ่งใดไปแล้ว อาจทำให้คุณไม่มีทางหันกลับไปแก้ไขสิ่งใดได้เลย.....(อยากให้ผู้ชายทุกคนบนโลกได้อ่านจังเลยค่ะ 555+) สอน (ใจ) หญิง ---ถ้าคุณถูกผู้ชายทิ้ง จงลุกขึ้นให้ไว เหมือนที่นางเอกเป็น การเข้าไปแย่งชิงตบตีคนที่ไม่เห็นค่าเรานั้นไม่มีประโยชน์อะไร เพราะความรักควรมาจากความยินยอมพร้อมใจจากทั้งสองฝ่าย หันกลับมาทำตัวเองให้มีคุณค่าราคา แล้วก็จะมีคนดีๆมองเห็นคุณค่าในตัวคุณเอง....(นางเอกเรื่องนี้เป็นอะไรที่ถูกจริตตัวเองมากๆ ชอบอ่านแบบที่นางเอกรักศักดิ์ศรีแบบนี้) มีอะไรอยากจะเขียนอีกเยอะ แต่ไม่รู้ว่าจะบรรยายยังไง สรุปว่า ชอบมาก ถึงมากที่สุด ...ถ้าได้ทำเป็นละครคงสนุกไม่น้อย และสุดท้าย...ขอกรี๊ดให้กับความน่ารัก คักๆ...ของตัวละครที่ชื่อ "อเล็กซ์" ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะชอบนิยาย หรือในชีวิตจริงก็ตามที่ผู้ชายอายุน้อยกว่าเรา แต่คนนี้ต้องยกเว้นค่ะ แม้ในตอนแรกจะเสเพล ไม่เอาไหน ไม่เห็นค่าความรัก เพราะตัวเองก็ขาดสิ่งนั้นมาตั้งแต่เกิด เมื่อได้พบคนที่หยุดเขาได้ เขาก็พร้อมที่จะหยุดและปรับปรุงตัวเพื่อเธอ และไม่เพียงแต่เขาจะเข้ามาช่วยนางเอกเพียงอย่างเดียว แต่เขายังสอนให้เธอลุกได้ด้วยตัวของเธอเอง ฉากที่ชอบมากๆคือ ฉากที่ปฎิเสธที่จะขับรถไปส่งนางเอกที่ธนาคาร แม้ว่านางเอกจะขอร้องเพราะตัวเองยังขับรถไม่แข็ง (ฮามากๆ ที่นางเอกเดินเข้าไปสั่งเสียลูกชายกลัวว่าตัวเองจะไปรถคว่ำตาย แล้วไปได้กลับมาอีก) แต่อเล็กซ์ก็ยังแอบขับมอเตอร์ไซด์โดยมีลูกนางเอกซ้อนท้ายตามไปดูนางเอกถึงธนาคาร >< และคนอ่านก็นับถือความเป็นสุภาพบุรุษ ความอดทนที่จะ "รอ" ของอเล็กซ์มากๆ รอเพียงวันเวลาที่เธอจะตัดเยื่อใยในอดีต แม้ไม่รู้ว่าจะอีกนานเท่าใด แต่เขาก็ยังมีความสุขที่ได้อยู่แค่ข้างๆหัวใจเธอต่อไป ได้แค่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตเธอและลูกมีความสุขก็พอ... ขอมอบเพลงนี้ให้อเล็กซ์ค่า ^0^ ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ โดยคณิตยา
ฝากรัก...ผ่านซีบ็อกซ์ โดยคณิตยา
บอกเล่าเรื่องราวของ เพียงฝัน หญิงสาวหัวสมัยใหม่ มุ่งมั่นทำงานก่อร่างสร้างตัว จนไม่สนใจในความรัก หรือเหลียวมองชายใดเลย แต่แล้วเธอกลับแอบหลงรักหนุ่มในโลกไซเบอร์เจ้าพ่อเว็บโป๊คนหนึ่งที่พยายามเข้ามาหยอดคำหวานผ่านทางซีบอกซ์ในบล็อกแกงค์ของเธอ ถึงแม้ว่าจะต้องปวดใจเพราะเขาคนนั้นมีหญิงที่รักอยู่แล้วก็ตาม อิฐ มัณฑนากรหนุ่ม ผู้มีอดีตฝังใจเรื่องความรัก เปลี่ยนเขาจากชายหนุ่มแสนดีเป็นเพลย์บอยเสือผู้หญิง เขาพร้อมแล้วที่จะหยุดที่เธอ เพียงฝัน แต่เธอนั้นเล่ากลับฝากหัวใจให้ชายอีกคน เขาจะทำเช่นใดให้เธอหันมามองกัน
(สนพ.พิมพ์คำ ตีพิมพ์ มี.ค. 51 จำนวนหน้า 269 ราคาปก 180) ความรู้สึกหลังจากที่อ่าน... เคยอ่านผลงานของคุณอุ๋ย (คณิตยาหรือคีตฌาณ์) มาแล้วหลายเรื่อง (ไฟรัก, กุหลาบในเปลวไฟ, บอดี้การ์ด, รักเฟียงฝัน) ผลงานของคุณอุ๋ยมีหลายแนว ส่วนใหญ๋เจ้าของบล็อคจะชอบแนวแอคชั่น มีปมเงื่อนงำของคุณอุ๋ยมากกว่า เพราะพล็อตและการดำเนินเรื่องทำได้ดี น่าติดตาม จะเฉยๆกับแนวโรแมนติกที่ดูจะพาฝันและไม่ค่อยอินกับความรักของพระ-นางสักเท่าไหร่ จนมาถึงเรื่องนี้ที่เป็นแนวรักโรแมนติกอีกเช่นกัน ผู้เขียนเองก็ช่วยลุ้นไปด้วยว่าจะรอดรึป่าว 55+
สรุปคือ รอดค่ะ ฮาๆ พล็อตเรื่องกับการดำเนินเรื่องทำได้ดีเหมือนเดิมค่ะ ชวนติดตาม มีการตัดฉากที่ทำได้ค่อนข้างดี เช่น ตอนที่พระเอกถูกแฟนเก่าขโมยจูบ แล้วก็ตัดจบฉากนั้น จากนั้นก็มาเล่าที่หลังว่าพระเอกทำอย่างไรหลังจากถูกขโมยจูบ เป็นต้น ภาษาพูดโต้ตอบของพระ-นาง (ในโลกความจริง) ก็ค่อนข้างลื่นไหล (ไม่รู้สึกว่าเป็นทางการเหมือนที่เคยอ่านมา) อาจจะมีที่ติดๆอยู่บ้างคือ การใส่ข้อมูลเกี่ยวกับเทคนิกคอมพิวเตอร์มากเกินไป คิดว่าไม่จำเป็นต้องใส่มาลึกมากก็ได้ค่ะ บางคนอ่านแล้วก็ไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี (อย่างเจ้าของบล็อกนี้คนนึงละ 55+) และบทกลอนในเรื่องที่ไม่ค่อยสัมผัสสักเท่าไหร คนอ่านจึงไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งกับคำหวานเหล่านั้น (ผู้เขียนแอบกระซิบว่ามีเค้าโครงมาจากเรื่องจริงค่ะ ทั้งภาษาที่ใช้พุดคุยกันในโลกออนไลน์ บทกลอนเหล่านั้นมาจากชายคนนึงที่เคยแวะเวียนมาพูดคุยด้วย ผู้เขียนจึงประทับใจแล้วนำมาเป็นแรงบันดาลใจ จนเกิดหนังสือเล่มนี้:D) อีกอย่างที่คิดว่าผู้เขียนยังผูกปมได้ไม่มิดชิดพอคือ พระ-นางดูจะไม่สงสัยเลยว่าคนที่ตัวเองคุยด้วยในโลกไซเบอร์นั้นเป็นใคร ทั้งที่ก็บอกชื่อกันโต้งๆขนาดนั้น ถ้าเราเป็นนางเอกนะ คงเข้าข้างตัวเองหรือปะติดปะเรื่องได้นานแล้ว ฮาๆ
แล้วถ้าเราเป็นนางเอก (อีกแล้ว 55+) คงชอบพระเอกในโลกความจริงมากกว่า ชอบแนวคิดพี่แกที่ว่าจะเป็นคนแบกรับความเจ็บปวดของคนที่ไม่ถูกรักไว้เอง...น่ารักจริงๆ :D สรุปว่าโอเคค่ะสำหรับเรื่องนี้ ชอบที่นางเอกเป็นคนตรงไปตรงมาดีด้วย...(คล้ายๆเรา ฮาๆ)
|
kunaom
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 30 คน [?] kunaom's bookshelf: read
 
เวลาคนเป็นแฟนกัน เขาต้องทำอะไรกันบ้างนะ?
เออ..จริงนะ เป็นคนที่คิดไม่ออก บอกไม่ถูก นึกคำตอบไม่ได้เช่นกัน คนเป็นแฟนกันเขาต้องทำไงบ้างหว่า? อาจเพราะในชีวิตนี้เรามีแค่ช่วงเวลาของการแอบๆรักคนเดียวเท่านั้นอะ ไปไม่ถึงขั้นรัก..กันแบบคนอื่นเขาเสี...
ไม่ถึงกับผิดหวัง น่าจะบอกว่าความตื้นเต้นเร้าใจมีน้อยกว่าผลงานอื่นๆที่ได้ลองจากผู้เขียนอย่างที่เคยอ่านผ่านๆมา อาจเพราะเคยชินในมุกหรือวิธีการคิดซ่อนเงื่อนไขต่างๆที่คนเขียนมี จะว่าเป็นวิธีเก่าก็ไม่เชิง แต่ถูกนำเสนอในแบบที่นักเขียนสืบสวนส่วน...
จะบอกว่าอ่านโปรยหลังแล้วสยดสยองมาก อะไรจะยุ่งเหยิงปานนั้น น้องชายพยายามจะแย่งคู่หมั้นพี่ชาย ส่วนไอ้คนพี่ก็จ้างวานเมียเก็บ (นางเอก) ของน้องให้มาเป็นเมียตัวเอง เพื่อช่วยปกปิดและรับเป็นพ่อเด็กที่ไอ้น้องเลวมันไข่ทิ้งไว้... คือคิดอะไรกันอยู่...
ใจไม่แข็งพอ อย่าอ่าน...
ก็ว่าเล่มนี้ไม่เห็นมีอะไร แต่ทำไมน้ำตาต้องไหล บอกได้แค่ว่านี่เป็นแค่นิยายน้ำเน่าเรื่องนึง ที่ไม่ใช่แค่นิยายน้ำเน่า...ดาดดื่นธรรมดาแน่นอน
หลังจากงงกับเล่มหนึ่งว่าจะไปต่อได้ยังไง มาเล่มนี้อารมณ์ไม่เห็นจะบีบใจกันเท่...
Friends Blog
Link |
kunaom เท่ากับ คนอ่าน
