ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน...โดย โอตสึ อิจิ

พรพิรุณ กิจสมเจตน์ แปล

          บอกเล่าเรื่องราวของ ซัทสึกิ เด็กหญิงที่คงไม่มีโอกาสนั่งดูงานดอกไม้ไฟฤดูร้อนกับแม่และเพื่อนๆ เมื่อเธอกลายเป็นศพ!ในวันหนึ่ง ทำได้แค่เพียงเฝ้ามองร่างไร้วิญญาณของตนนั้นจะถูกนำพาไป ณ แห่งหนใด...

ในฤดูร้อนนั้น เราจะได้ฟัง คำให้การจากศพ!...

(สนพ.Bliss    ตีพิมพ์ครั้งที่ 4 พ.ค.51    จำนวนหน้า 137    ราคาปก 125)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          นี่คือผลงานชิ้นแรกที่ภายในเล่มบอกไว้ว่าสร้างชื่อให้ผู้เขียนด้วยวัยเพียง 17 ปี จึงเป็นผลงานชิ้นแรกที่คนอ่านเลือกมาทำความรู้จักด้วย หลังจากที่เคยอ่านรีวิวของเพื่อนๆมาแล้วหลายครั้ง ภายในนิยายเล่มบางนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 2 เรื่อง

...ฤดูร้อน ดอกไม้ไฟ และร่างไร้วิญญาณของฉัน...

          พล็อตโดยรวมไม่ถึงกับแหวก ไม่หักมุมอะไรมาก ด้วยความที่ไม่ถนัดอ่านเรื่องที่เล่าโดย 'ฉัน' จึงทำให้ง่วงงุนอยู่บ้าง แต่นี่คือจุดเด่นของเรื่องทีเดียว เมื่อ ‘ฉัน’ ที่เล่าเรื่องอยู่นั้นคือ ศพ! เด็กหญิงที่ยังคงเล่าเหตุการณ์ต่างๆหลังจากที่ตัวเองถูกฆาตกรรม ให้เห็นถึงพฤติกรรมอำพรางศพของคนที่เป็นฆาตกร สร้างสถานการณ์ตื่นเต้นให้ลุ้นให้คนเหล่านั้นเกือบถูกจับได้ แล้วโชคก็ยังเข้าช่วยไว้แบบตลกร้าย เมื่อผู้ใหญ่อย่างเรามักไม่ใส่ใจหาความกับผ้าขาวของสังคม และสิ่งที่ชวนฉงนสังสัยอีกอย่างคือ แรงจูงใจ ที่เหตุใดบางคนในตัวละครไม่สะท้านสะเทือนต่อสิ่งที่กำลังทำ ดูราวสนุกสนานกับสิ่งที่กำลังเกิดด้วยซ้ำไป สิ่งที่ทำให้จิตใจบิดเบี้ยวนั้นคืออะไร? หรือผ้าขาวบอบบางนั้นไม่เคยขาวสะอาดสดใสอย่างที่ใครๆเข้าใจเลย…

...ยูโกะ...

          เป็นเรื่องของสาวใช้ที่เพิ่งเข้าทำงานในบ้านของสามีภรรยาคู่หนึ่งได้ไม่นาน น่าแปลกใจที่เธอไม่เคยพบเจอตัวคุณผู้หญิงของบ้านเลยสักครั้ง ด้วยความสงสัยนำพาให้พบว่าผู้หญิงที่ชื่อ ยูโกะ คนนั้นไม่ใช่มนุษย์! นับเป็นพล็อตที่ถูกใจมากกก ชวนลุ้นระทึกกับฉากการหาคำตอบของแม่สาวใช้ ชอบบรรยากาศที่บรรยายภายในบ้าน ภายในห้องของสองสามีภรรยาที่ห้ามสาวใช้เข้าทำความสะอาด ชวนหลอกหลอนขนพองเป็นที่สุด ห้ามใครอ่านคนเดียวเด็ดขาดเลยตอนนี้ แม้บทสรุปสุดท้ายจะทำให้เหวอแปลกๆอยู่บ้างก็ตาม ==”