สูญสิ้นความเป็นคน...โดย ดะไซ โอซามุ

พรพิรุณ กิจสมเจตน์ แปล

           นี่คือเรื่องราวที่เริ่มต้นด้วยการบรรยายถึงรูปถ่าย 3 ใบ และถ่ายทอดบันทึก 3 ฉบับ เล่าเรียงถึงชีวิตของชายคนหนึ่งตั้งแต่วัยเยาว์จนสู่วันที่เขา...สูญสิ้นความเป็นคน

(สนพ.JLIT ตีพิมพ์ ก.ค.59 จำนวนหน้า 216 ราคาปก 210)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          'สูญสิ้นความเป็นคน' ทำให้เราอ่านจนจบได้ด้วยกำลังใจจากการเป็นนิยายเล่มเล็กสั้นๆโดยแท้ บอกเล่าเรื่องของชายผู้มีภาวะของอาการโรคซึมเศร้า เขา 'วิตกจริต' (ใช้คำนี้น่าจะตรงที่สุด) ต่อการใช้ชีวิตร่วมกับผู้คน หวาดกลัวหวาดระแวงต่อความปลิ้นปล้อนตลบตะแลงของมนุษย์เข้าขั้น แต่ถึงอย่างนั้นเขายังสามารถเรียนรู้ที่จะสวม 'หน้ากาก' ตั้งแต่วัยเยาว์ เก็บซ่อนความเศร้าสลดหดหู่ไว้ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มอย่างตัวตลก เป็นเกาะห่อหุ้มที่จะยินยอม ไม่ขัด ไม่แย้งกับใครใดๆทั้งนั้น หน้ากากที่สร้างจึงถูกใช้เพื่อหนีปัญหาตลอดเวลา แล้วสุดหนทางของการหลีกหนีก็คือความตายอย่างช่วยไม่ได้ แต่เมื่อจะฆ่าตัวเองให้ตายก็ยังไม่สำเร็จ ชีวิตของเขาก็ไม่ควรมีความเป็นคน...อีกต่อไป

          ใช่ว่าเราจะสามารถอ่าน jbook ได้ทุกแนว 'สูญสิ้นความเป็นคน' ทำให้เราค้นพบว่าตัวเองชอบนิยายแบบที่มีโครงเรื่องชัดเจน มีพล็อตที่อยากจะเคลื่อนไหวคิดตาม ไม่ว่าจะเป็นแนวสืบสวน ลึกลับ สยองขวัญ แฟนตาซีหรือแม้แต่แนวรักล้วนทำให้เรานิยมชมชอบนิยายแปลฝั่งนี้มากทั้งสิ้น แต่ถ้าเมื่อใดที่เขามาแนวพร่ำเพ้อพรรณนาร่ายยาวถึงความคิด ความรู้สึกเช่นแนวๆของมูราคามิ หรือโยชิโมโต บานานา แลดูจะเป็นงานยากต่อการอ่านสำหรับเรามาก ยากจะทำความเข้าใจและเข้าถึง...

          ในทางกลับกันหากใครที่ล้วนเป็นแฟนของมูราคามิหรือบานานาก็ตาม 'สูญสิ้นความเป็นคน' งานของดะไซ โอซามุผู้นี้ อาจเป็นตัวเลือกที่คุณจะชื่นชอบอีกเล่มก็เป็นได้

          เพราะเมื่อคุณได้อ่านนิยายเล่มนี้ ก็เหมือนคุณได้นั่งฟังชีวิตของเขาด้วย...