[หนังสือคู่เดท]: มีแค่รัก...โดย ชมบุหลัน

          บอกเล่าเรื่องราวของ มนนภา ในขณะที่หญิงสาวกำลังสับสนกับความสัมพันธ์ในปัจจุบัน การ์ดเชิญงานแต่งของเพื่อนในวัยเยาว์ได้เข้ามาช่วยต่อเวลา ให้เธอได้พักกายและพักใจ ณ รีสอร์ท ในบ้านเกิดบนเกาะงามใต้ฟ้าสีคราม ก่อนที่งานมงคลกำลังจะเริ่ม ภาพในอดีต พร้อมทั้งผู้คนในอดีต ต่างหลั่งไหลเข้ามาให้ได้รำลึกถึงกันอีกครั้ง รวมทั้งภาพความทรงจำของใครบางคนที่เธอไม่เคยลืมเลือน หากแต่เมื่อเขาก้าวมายืนอยู่ตรงหน้า เธอกลับจำเขาไม่ได้เลย!...

          ก็ใครใช้ให้เด็กชายขี้ก้าง กลายเป็นผู้ชายมีกล้าม...

          ก็ใครใช้ให้ ‘ไอ้แหยแม่ทิ้ง’ อย่าง เรืองทัศน์ กลายเป็นหนุ่มหล่อแม่รวยไปได้…

(สนพ.อรุณ    ตีพิมพ์ พ.ย.55    จำนวนหน้า 243    ราคาปก 200)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

           เป็นเรื่องราวรักโรแมนติกที่อ่านได้เรื่อยๆเพลินๆ เรื่องของนางเอกที่คุณแม่ของเธอหวังใจอยากให้ลงเอยกับแฟนหนุ่มไฮโซระดับหม่อม แฟนที่นานวันความอ่อนหวาน อ่อนโยนจะค่อยๆลดลงตามกาลเวลา แฟนที่เอาแต่ห่วงหน้าตนมากกว่าจะเข้าใจจิตใจของเธอ แต่นั้นก็ไม่อาจเป็นเหตุผลมากพอให้เธอต้องเลิกรา เมื่อเทียบกับคุณสมบัติเพียบพร้อมที่เขามี ใช่..เธอยอมรับว่ายากจะตัดใจ

          ในขณะที่ยังมีปัญหาค้างคา เธอเลือกเดินจากมากลับสู่บ้านเกิดอีกครั้ง เพื่อมาช่วยจัดงานแต่งของเพื่อนสมัยวัยประถม และที่นั่นเองเธอได้พบใครบางคนที่ไม่คิดเลยว่าเธอจะลืมได้! เพราะความทรงจำสุดท้ายระหว่างเธอกับเขามันน่าเจ็บปวดน้อยเสียเมื่อไหร่ ใครจะคิดว่าผู้ชายหล่อเหลา คนที่ขยันส่งสายตามีความนัยมาให้เธอคนนั้น จะเคยเป็นเด็กชายตัวเล็กไม่เอาไหน คนที่เธอเคยเสียงดังใส่ว่า ‘ขยะแขยง’...

          เป็นนิยายที่พยายามสื่อถึงความรักที่เปลือกนอก รักกันที่ภาพลักษณ์ รักกันที่หน้าตาเลือกคบคนที่เห็นว่าดีกว่า ดูดีในสายตาของเราและสังคม อย่างบางคนหลังเลิกรากลับรู้สึกเสียหน้าที่ถูกทิ้ง มากกว่าเสียใจที่เสียคนรักไป ส่วนบางคนยังขอยึดตำแหน่งคนรักไว้ เพื่อที่จะรักษาหน้าตาในสังคมมากกว่าจะหันมารักษาแผลใจของตนเอง แต่สำหรับบางคนเมื่อรักก็คือรัก เมื่อรักคือการได้เห็นตัวของเราเอง คือการได้อยู่กับคนที่เราสามารถเป็นตัวของตัวเอง โดยไม่เป็นความพยายาม โดยไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำ โดยไม่ต้องอดทนให้เป็นใครอีกคนให้เขาพอใจ...

        หากถ้าโจทย์ของเรื่องพลิกกลับ ให้พระเอกคนที่เคยเป็นเด็กชายขี้แหยคนนั้น ยังคงเป็นชายหนุ่มขี้แหย จ๋อยๆดังเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง คงจะพิสูจน์ใจเธอได้ชัดเจนกว่านี้ คงได้เห็นอะไรดีๆ มากกว่าการที่หญิงสาวได้กลับมาใกล้ชิดกับพระเอกเวอร์ชั่นใหม่ในช่วงสับสนหัวใจ แถมยังมีกองหนุนอีกเพียบที่คอยเทคะแนนให้ คอยสร้างสถานการณ์ย่นระยะห่างของคนทั้งคู่ให้กลับมาใกล้ แหม...เป็นใครก็ต้องมีไหวหวั่นกันได้ทั้งนั้น เพราะเมื่อหญิงสาวหันมาสนใจเขาได้จริงๆ เขาก็ไม่รู้แล้วว่าเธอรักเขาที่อะไร? จะเป็นที่ตัวตนภายใน หรือภายนอกที่ดีขึ้น มีมากขึ้นกันแน่...

         ในส่วนภาษาสำนวนยังมีสะดุดบ้าง ในบางบทสนทนาที่มีคนมาก ยังงงๆอยู่ว่าใครเป็นผู้พูด ใครเป็นคนทำ ถึงไม่ได้มีเหตุการณ์หวือหวา ไม่มีปมซับซ้อนไปมา เพราะค่อนข้างจะเฉลยเร็ว ดำเนินเรื่องไว ก็ยังชวนอ่าน กับเรื่องรักใสๆที่ชวนให้รำลึกถึงป็อบปี้เลิฟในวันวาน ชอบในช่วงครึ่งหลังที่ให้นางเอกเป็นฝ่ายวิ่งตาม ได้เห็นอาการของฝ่ายที่เคยเป็นคนง้อตลอดกลายเป็นคนงอนบ้างก็น่ารักดี...

...ถึงคู่เดทผู้น่ารัก... 

          ถึงจะไม่ได้ตื่นเต้นกะเขาว่าจะได้หนังสือจากใคร (เพราะรู้อยู่แล้วอะเนอะ 55) แต่ก็ยังตื่นเต้นอยู่ดี กับในตอนที่ได้เห็นซองสีน้ำตาลมาส่ง ได้ลุ้นว่าจะได้หนังสืออะไร และในตอนได้อ่านจดหมายน้อยใบนั้น ก็มียิ้มน้อยยิ้มใหญ่แม้จะยังไม่ได้เปิดอ่านตัวหนังสือเลยก็ตาม...แค่นี้ก็ปลื้มแล้วค่ะ 

          ส่วน..ชมบุหลัน...ชื่อนี้ยังไม่เคยอ่าน ขอบคุณที่ช่วยมาเปิดหน้าต่างบานนั้นให้กว้างออกไป แม้จะต่างจากมุมเดิมสักหนึ่งองศา...นั่นก็มากมาย ต้องขอบคุณคู่เดทมากๆที่ทำให้ได้ลองนะคะ... 

          ขอบคุณที่มาออกเดทกันด้วยค่ะ