บอกเล่าเรื่องราวของ โนโบรุ ผู้คิดมาตลอดว่าตนคือพลเมืองระดับ 2 แต้ม วันหนึ่งกลับถูกรุ่นพี่ที่เคารพผู้อยู่ระดับ 90 แต้ม ให้ช่วยในเรื่องเหลือเชื่อ.. 

          'นายช่วยมาเป็นแฟนหลอก ๆ กับ โมโมเสะ หน่อยเถอะนะ..'

(สนพ.Sunday Afternoon    ตีพิมพ์ต.ค.60    จำนวนหน้า 232    ราคาปก 265)

ความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่าน...

          เป็นความเรียบ ๆ เรื่อย ๆ ที่เราไม่เบื่อเลยสักนิด

          หลายคนอาจจะรู้แล้วว่านี่เป็นอีกผลงานหนึ่งของ โอตสึอิจิ ชื่อนี้ต้องมีทั้งความลึกลับ แฟนตาซี ในบรรยากาศเหงาเศร้า แต่ภายใต้นามปากกา เออิจิ นาคาตะ กลับไม่มีอะไรแบบนั้น น่าจะเป็นการแยกนามปากกามาเพื่อเขียนเรื่อง 'ชีวิต' 'ความรัก' และ 'วัยรุ่น' มากกว่า

          บรรยากาศในโมโมเสะ เราบอกไม่ถูกนักว่ามันคือเรื่องรักแบบโรแมนติกไหม? ที่จะบอกได้คือความเรียบเรื่อยและ...ละมุน ทุกเรื่องราวราบเรียบธรรมดาแทบจะไร้ความหวือหวา แต่เกือบ ๆ ในทุก ๆ หน้ามันมีอะไรบางอย่างสะกดให้เราอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ

          4 เรื่องสั้น กับการเล่าเรื่องราวการก้าวผ่านชีวิตวัยรุ่น ผ่านมุมมองที่ใช้ดำรงชีวิต ผ่านการโกหกหลอกลวง ผ่านความไร้เดียงสา ผ่านความสับสน และผ่านความเชื่อมั่นในตัวเอง

..หันมาทางนี้เถอะนะ, โมโมเสะ..

          บอกเล่าเรื่องราวของโนโบรุ ผู้คิดมาตลอดว่าตนคือพลเมืองระดับ 2 แต้ม วันหนึ่งกลับถูกรุ่นพี่ที่เคารพผู้อยู่ระดับ 90 แต้ม ให้ช่วยในเรื่องเหลือเชื่อ..นายช่วยมาเป็นแฟนหลอก ๆ กับ โมโมเสะ หน่อยเถอะนะ..

หลังอ่าน...ตัวเอกเป็นคนธรรมดามากมาย เป็นบุคคลที่สุขใจกับการอยู่ในมุมห้องเรียน ไม่เป็นที่สนใจของใคร กลับต้องมาแสดงละครหลอก ๆ เล่นเป็นแฟนกับนักเรียนหญิงคนหนึ่งเพื่อช่วยรุ่นพี่ การหลอกลวงที่สร้างความอึดอัด และคำถามเกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างมนุษย์สุดธรรมดากับมนุษย์สุดเพอร์เฟค ทั้งหน้าตา ความสามารถ การเข้าสังคม เรียกว่าต่างกันลิบลับ สุดท้ายสิ่งที่คนทั้งสองกลุ่มมีเหมือนกันคือความเป็นมนุษย์กระมัง นั้นจึงทำให้มนุษย์สุดธรรมดาไม่ใช่เหลือบไรของสังคม และมนุษย์สุดเฟอร์เฟคก็ไม่ใช่เทพ ทุกคนมีความกลม ตัวละครเป็นสีเทา เราชอบการนำเสนอในจุดนี้มากกว่าการปิดท้ายเรื่องด้วย ...หันมาทางนี้เถอะนะ โมโมเสะ ...เสียอีก

..ระลอกคลื่นริมฝั่ง..

          บอกเล่าเรื่องของเด็กสาวผู้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในศตวรรษที่ 21 หลังจากหลับไหลเพราะอุบัติเหตุทางน้ำเมื่อ 5 ปีก่อน เด็กสาวผู้ไร้เสน่ห์ ไร้ความน่าสนอื่นใด สิ่งที่เธอทำเป็นคือการก้าวตามปัจจุบันให้ทัน แต่เมื่อได้ตื่นขึ้นอีกครั้งทุกสิ่งทุกอย่างก็ดูจะแซงหน้าเธอไปหมดแล้ว หากแต่เธอไม่เคยล่วงรู้เลยว่า ในเวิ่งน้ำที่เธอเคยจมลงไปนั้น เวลาของใครคนหนึ่งได้หยุดเดินไปพร้อมกับเธอนับแต่นั้นด้วยเช่นกัน...

หลังอ่าน...เป็นเรื่องที่ชอบมากที่สุดในเล่มเลย นุ่มละมุนมาก เมื่อเหตุสะเทือนจิตใจเข้ามาในชีวิตพร้อมกัน ตัวละคนหนึ่งก้าวผ่านเวลานั้นแบบก้าวกระโดด และอีกตัวละครหนึ่งต้องก้าวผ่านมันอย่างเชื่องช้า มีทั้งความสับสน มึนงง เจ็บปวด ต้นเหตุจากความไร้เดียงสาแท้ๆเชียว ตัวละครได้เรียนรู้และเปลี่ยนแปลงตัวเอง พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกข้างในตัวเองด้วย ในเรื่องนี้ตัวละครแทบจะไม่ได้พูดอะไรที่แสดงความรู้สึกมากนัก แต่เราจะรู้สึกลุ้นรู้สึกกิ๊วก๊าวในใจ >__< รับรู้ความโรแมนติกแบบไม่ต้องพยายามสักนิดเลย

..เสียงของเขาในไร่กระหล่ำปลี..

          เป็นเรื่องของเด็กสาวมัธยมปลายที่ได้ไปล่วงรู้ความลับของอาจารย์หนุ่มโดยบังเอิญ เธอจึงกลายเป็นเพียงผู้เดียวในโรงเรียนที่ได้รู้ว่า เขาคือนักเขียนชื่อดัง แม้จะได้กุมความลับนั้นสถานะของเธอก็ยังคงเป็นนักเรียนคนหนึ่งในห้องเรียนที่เขาสอน...ไม่เปลี่ยนแปลง

หลังอ่าน...อ่านเรื่องย่อแล้วคงจะคิดกันไปว่าอาจารย์คงจะถูกข่มขู่จากนักเรียนสาวคลั่งรักแน่นอนเลยเชียว แต่เรื่องไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลยสักนิดเดียว เมื่อถูกรู้ความลับแล้วครูก็ยังเป็นครู นักเรียนยังคงเป็นนักเรียน พวกเขายังคงแทบไม่ได้พูดคุยกันนอกจากการเช็คชื่อแล้วขานรับเมื่อเริ่มวันใหม่ ไม่มีอะไรเปลี่ยนหรือสิ่งใดพิเศษ เราแค่จะได้เห็นสาวน้อยที่นึกสงสัยใคร่รู้กับเรื่องที่ตัวเองได้รับรู้ แล้วเริ่มหวั่นไหว... เรื่องนี้จบลงแบบที่ 'ความลับ' ได้เปิดเผยออกมาทุกอย่าง หากมีใครรับฟัง มันก็คงจะดีถ้าได้บอกออกไปกับสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจ หากอะไรจะเปลี่ยนไป...ก็ไม่เป็นไร

..การก้าวผ่านของโอคุเมะ..

          บอกเล่าเรื่องของสาวขี้เหร่หนึ่งในกลุ่มสาวธรรมดาของห้องเรียน เธอคือสาวมัธยมปลายผู้ 'พยายาม' ไม่เป็นจุดสนใจของใคร สวมแว่นหน้าเตอะ คางก็ย้อย หน้ามีไฝเต็มไปหมด

          แต่แล้ววันหนึ่งเด็กหนุ่มไร้แก่นสารของห้องกลับเรียกร้องเอากับเธอว่า...ช่วยให้ฉันได้นัดเจอน้องสาวของเธอด้วยเถอะนะ!! ..ก็แล้วมันจะเป็นไปได้อย่างไรเมื่อเด็กสาวน่ารักที่เขาคิดว่าคือน้องสาว คนคนนั้นคือตัวตนที่แท้จริงของเธอเองต่างหาก!!

หลังอ่าน... ดูจะเป็นเรื่องชวนหัวนะ เมื่อเด็กสาวคนหนึ่งปลอมตัวเองให้เป็นสาวขี้เหร่ในโรงเรียน แต่แล้ววันหนึ่งเพื่อนชายในห้องกลับไปเจอเธอข้างนอกโรงเรียน เจอเธอตัวจริงที่ไร้เครื่องสำอางที่ทำให้ตัวเองขี้เหร่ เธอแก้ตัวให้เขาเข้าใจว่าตัวเธอคือน้องสาวของเพื่อนร่วมห้องของเขา เขาจึงกลับมาขอร้องเอากับเธอให้ช่วยนัดเจอกับน้องสาว (ที่น่ารักกว่าพี่สาว) ให้ได้ ต่อจากนั้นก็คือเรื่องราวที่เธอต้องเอาตัวให้รอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้

          ดูจะตลกร้ายแต่จริงๆแล้วเรื่องข้างในค่อนข้างขื่นขมเลยทีเดียว นั่นก็เพราะอะไรล่ะที่เด็กสาวน่ารักคนหนึ่งต้องมาพยายามปิดปังรูปโฉมที่แท้จริงของตัวเอง เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตเรียบง่ายแบบที่ตัวเองชอบ หรือเพื่อจะได้พบปฎิกิริยาที่ผู้คนเลือกปฎิบัติกับเธอ เมื่อเป็นคนสวยทุกคนก็เข้าหา เมื่อขี้เหร่หลายคนกลับอยากผลักให้พ้นทาง เมื่อเธอปิดหน้าที่แท้จริงของตัวเองเธอก็ได้พบโฉมหน้าที่แท้จริงของคนรอบข้างด้วย เธอจึงไม่อาจใช้ใบหน้าที่แท้จริงในการดำรงชีวิตได้ จิตใจของตัวละครลึกๆแล้วดำดิ่งเกือบที่จะซึมเศร้าได้เลย เป็นเรื่องที่ถ่ายทอดและไขปมตรงจุดนี้ได้ดีทีเดียว