คิดเหมือนกันค่ะว่า ความเหมือน จะทำให้เป็นเพื่อนกันง่ายขึ้น เราะคุยเรื่องเดียวกัน คุยภาษาเดียวกัน(ไม่ได้หมายถึงภาษาไทย อังกฤษ อะไรงี้นะคะ) คุยกันรู้เรื่อง

แต่ในความเหมือนนั้น เราคิดว่าการจะเป็นเพื่อนกันได้อย่างดีน่าจะมีการพึ่งพาอาศัยกันค่ะ แบบเวลามีเรื่อง มีปัญหา มีสิ่งที่ต้องการปรึกษา บอกเล่า ช่วยเหลือ ก็จะมีการร่วมมือกัน ให้คำแนะนำ ช่วยเหลือกันค่ะ ก็จะทำให้รู้สึกว่า เออ เราช่วยเค้าได้นะ เราเป็นเพื่อนที่ดีให้เค้าได้นะ

อีกอย่างคือ ก่อนจะรู้จักกัน หรือเวลารู้จักกัน แน่นอนเพราะมันต้องมีเรื่องหรือเหตการณ์บางอย่างที่ทำให้เราเข้าไปคุยกับเค้า หรือเค้าเข้ามาคุยกับเราค่ะ ไม่ว่าจะเรื่องสนใจเดียวกัน หรืออาจเกิดจากความต้องการอื่นๆ (จนเราเคยโดนเพื่อนคนนึงมองว่าเราเลือกคบเพื่อนค่ะ งงมาก เรากลัวเลยค่ะเวลาราจะคุยกับใคร แต่สบายใจแล้วเพราะเพื่อนทุกคนนอกจากคนนั้นบอกว่า เค้าคิดมากไปเอง)

ส่วนเรื่องความจริงใจ บางทีความจริงใจมีการแสดงออกในรูปแบบที่ต่างกันไป ถ้าเราเข้าใจก็โอเคค่ะ

เคยคุยกับคุณแม่ครั้งนึงว่า คนเราต่างมีข้อดีข้อเสียในตัวเอง
บางคนมีข้อดีอย่างนี้ ข้อเสียอย่างนี้ แต่คบกับคนนี้ได้ คบกับคนนี้ไม่รอด ก็เพราะคนเรามีความรู้สึกตอบรับและยอมรับการข้อดีและข้อเสียได้ต่างๆกันไป
เรื่องบางเรื่องเรายอมได้ บางเรื่องเราทนไม่ได้ค่ะ

สรุปแล้ว ทำใจให้สบาย เป็นเพื่อนกันไปค่ะ
(พิมยาวมากเลย ขอโทดนะค้า)

เห็นด้วยเลยค่ะ จริงๆ ไม่เหมือนก็เป็นเพื่อนกันได้นะคะ

แต่เพื่อนที่มีนิสัยคล้ายๆ กัน ก็จะยิ่งทำให้สนิทและเข้าใจกันง่ายขึ้นน่ะค่ะ เราว่านะ

ขอบคุณทั้ง 2 ความคิดเห็นครับ

ปล.พิมยาวไปไม่เปนไรร้อก ผมไม่ต้องเสียตัง

เราว่าคนที่เป็นเพื่อนกันบางคนก็หน้าคล้ายๆกัน ถ้ามีหน้าตาที่ทีความคล้ายก็จะดึงดูดให้มาเป็นเพื่อนกันได้เพราะรู้สึกคุ้นเคย