:: ครั้งหนึ่ง / MeMorY LaNe (ตอนจบ) :: หากรู้ว่าจะได้เจอกันในวันนั้น อาจตั้งตัวทันไม่ใจหาย จะได้เข้าไปทักทาย อย่างน้อยก็เคยได้รู้จักกัน ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง ของความรู้สึกคิดถึงในช่วงสั้น เธอคงไม่ลืมกัน แม้ว่าคืนวันล่วงเลย หลังจากที่เจอกันในวันนั้นก็ไม่ได้ทักทายกัน เราไปเที่ยวพักผ่อนขับมอเตอร์ไซค์ร่อนแถวๆขอนแก่นหนึ่งคืนแล้วก็กลับมาเรียนต่อ ไม่นึกว่าจะเจอกันเลยจริงๆ ชีวิตตอนนั้นก้แสนสนุก จำได้ว่าเรียนจบแล้วถึงได้มีเวลาไปเที่ยวอย่างนั้นได้ ขอนแก่นในวันนั้นอากาศดีเป็นบ้า แม้อากาศจะเย็นสบายแต่ในใจก็นึกหวั่นเล็กน้อย ก้เธอพ่อหนุ่มน้อยของฉันยังขี้อายเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เพื่อนๆในกลุ่กระจัดกระจายไปแล้วไม่มีใครยุยงฉันให้เข้าไปทักเธฮ ไม่งั้นมีเหรอที่สาวมั่นอย่างฉันจะพลาดโอกาสดีๆอย่างนั่นน่ะ ได้จ่าวงมาว่าชีวิตเธอในรั้วหมาลัยก็ใช่ย่อย ได้ข่าวมาว่าเริ่มเมาเละเทะ สะเปะสะปะมาก ถ้าเรายังติดต่อกันอยู่ไม่มีทางที่จะเป็นอย่างนั้นเป็นแน่ เพื่อนๆที่ต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่งส่งข่าวมาให้ฉันเสมอไม่ว่าสจะเป็นเพื่อผู้ชายหรือก้ตาม คิดดูซิว่าสคนรู้เรื่องราวของเรามากแค่ไหน ล่าสุดเพื่อนๆ(อีกนั่นแหละ) คาบข่าวมาบอกว่า เธฮเปิดร้านอาหารที่บ้านเกิด แล้วเป็นพ่อครัวเองวะด้วย โห..ไม่น่าเชื่อว่าคนหน้าหยกขนาดนั้นทำกับข้าวเป็นขนาดเปิดร้านเชียว ฮ่า..ฮ่า.. ตอนที่ฉันเรียนต่อปริญญาตรีอยู่ก็มีเพื่อนในกลุ่มมาบอกว่ามีเด็นครสวรรค์คนหนึ่งมานั่งกินเหล้ากับเจ้าหล่อน(เพื่อนในกลุ่มตอนเรียนมหาลัยของฉัน) มาถามฉันว่า มีแฟนเพื่อนเจ้าหล่อนคนหนึ่ง หน้าตาดีมาก ได้ข่าวว่าตอนเรียน เป็นหนุ่มฮอตไม่เบา เพราะหน้าตาดี สะอาดสะอ้าน อุ๊..เหม่..ช่างจุดใต้ตำตออะไรเช่นนี้ ก้ฉันนี้แหละรูจักเป็นอย่างดี เพราะเป็นนักกีฬาด้วย ชะอุ๊ย..แต่เพื่อนฉันบอกว่าดื่มเหล้เก่งมา มีการดื่มประชันกันกับเจ้าหล่อนด้วยละซิ โม่น่าเชื่อในที่สุดเธอก็เข้ามาใกล้กับฉันอีกแล้ว คราวนี้ไม่รู้สึกอะไรเลย คิดว่าเป็นโชคที่ดีมากของฉันมากกว่า เพื่อนๆเริ่มชวนกันไปชิมอาหารที่ร้านเธฮแล้สนะ ถ้ามีโอกาสรวมกลุ่มกันในงานพบปะเพื่อนฝูง พวกเราจะไปอุกหนุนเธอกัน ขอบคุณมากนะที่ทำให้มีความงดงามเกิดขึ้นในชีวิต มิหนำซ้ำยังเป็นช่วงวัยรุ่นสุดซ่าส์ของฉันด้วย เดี๋ยวนี้เรามาอยู่จังหวัดเดียวกันอีกครั้งแต่ว่ายังไม่มีโฮกาสได้เจอกันอีกเลย นอกจากข่าวของเธอที่ได้ยินมาเป็นระยะจากเพื่อนๆของฉัน มีหลายคนไปอุดหนุนเธฮอยู่ ขอให้กิจการเจริญเติบโต เน้อ เขียนโดย KorP@i     Create Date : 16 ธันวาคม 2552     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 16:18:25 น. Counter : 277 Pageviews.   1 comment Share Tweet

:: ครั้งหนึ่ง / MeMorY LaNe (ตอนที่ 5) :: โลกจะกลมเพียงใดไม่ใคร่รู้ ไม่ได้คิดจะมองดูสักเท่าไหร่ อาจเป็นความบังเอิญก็คงใช่ พบคนที่ไม่ได้ตั้งใจแม้ไกลกัน มองเห็นไกลๆ ใจยังรู้ เหมือนว่าใจเฝ้าดูเธออยู่อย่างนั้น ดุท่าทางละม้ายคล้ายกัน ไม่คิดว่าจะพบกันอีกเลย แต่พอดูเข้าจริงๆ ไม่ได้คิดว่าจะคงนิ่งเฉย เธอมายืนอยู่ข้างหน้าอย่างคุ้นเคย ต่างคนต่างนื่งเฉยเช่นเดิม พอเรียนจบมีเพื่อนเก่ามาบอกงานรับปริญญาที่ขอนแก่น ไม่คิดว่าจะไปแต่พอรู้ว่าไปกันหลายคนเลยนึกสนุกอยากไปเที่ยวบ้าง ก็ไม่เคยไปเที่ยวภาคอีสานเลย ตัดสินใจไป ตอนนั้นเข้ามาเรียนใน กทม.แล้ว เป็นครั้งแรกที่ไปงานรับปริญญาที่นั่น นับว่าน่าสนใจทีเดียว ช่างบังเอิญเสียจริงระหว่างที่วิ่งถ่ายรูปให้เพื่อนในแถว เจอเธอยืนอยู่ที่แถวของพวกวิศะว นึกไม่ถึงว่าจะเจอกัน พอสบตาแล้วคิดว่าจำได้แน่ๆแต่ไม่ได้เข้าไปทักเห็นเธอหลบตา(อีกแล้ว) ยังนึกในใจ ไม่ได้พัฒนาเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งเกือบห้าปี ยังเป็นหนุ่มขี้อายเหมือนเดิม วันนั้นเธอเป็นบัณฑิตใส่ชุดขาวยืนเข้าแถวเพื่อรอคิวเข้าหอประชุมอยู่ ฉันยังเป็นตากล้องให้เพื่อนอยู่เหมือนเดิม เพื่อนฉันจบคนละคณะกับเธอแต่รับปริญญาวันเดียวกัน ไม่มีอะไรเราต่างก็ไม่ได้ทักทายกัน แอบกระซิบบอกเพื่อนอยู่เหมือนกัน เพื่อนก็ลุ้นให้ไปทัก แต่พอมาถึงตอนนี้แล้วคิดว่าอย่าไปยุ่งกันเลยดีกว่า เลยไม่ได้ไปสานต่อเรื่องราว แอบแสดงความยินดีไปให้ในใจ แค่นั้นจริงๆ เขียนโดย KorP@I   Create Date : 16 ธันวาคม 2552     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 16:19:06 น. Counter : 532 Pageviews.   0 comment Share Tweet

:: ครั้งหนึ่ง / MeMorY LaNe (ตอนที่ 4) :: ต่างเดินผ่านกาลเวลา ด้วยมีค่ามากมาย ประสบการณ์ที่ผ่านไป สอนเราให้ใจได้จดจำ ไม่เสียใจที่ได้เจอ ยังไม่เผลอใจเกินไป มีทางเดินอีกมากมาย ที่ต่างเดินไปแล้วต้องเจอ ขอบคุณที่ได้รู้จัก จนเกือบรักเสียแล้วนี่ ก็เธอนั้นดูเข้าที ขอบคุณไมตรีที่ให้มา ยามเรียนเราตระหนัก ไม่ริอ่านให้รักนั้นก้าวหน้า เราต่างก็รู้คุณค่า กาลเวลาที่ผ่านเลย ใช้สมองตัดสินใจ เลือกทางไปให้ก้าวเดิน เหตุบังเอิญที่เจอกัน ต่างเดินไปตามฝัน ----- ต่างทางกันเท่านั้นเอง ----- ถ้าในความทรงจำที่ดีของฉันที่เกิดมาและใช้ชีวิตวัยรุ่นที่ผ่านมา มักมีเธฮมาเป็นส่วนประกอบเสมอ มันเป็นสิ่งที่ดีที่ควรแก่การจำ ไม่เสียใจเลยที่ ครั้งหนึ่งฉันเกิดมีความรู้สึกบ้าก๋ากั่นมากกว่าที่หยญิงสาวทั่วไปควรจะเป็น นับว่าเป็นช่วงเวลาที่มีสีส้นที่สุดในชีวิตก็เป็นได้ ครั้นพอจบแล้วฉันไปสอบโควต้าที่ม.ช.ติดแต่ไม่ได้เรียนหรอกนะ เพราะได้คระที่ไม่พึงใจ ฉันสละสิทธิ์เธเองก็ต้องี้อยู่แล้ว สังคมโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนเล็กๆ แต่ว่ามันมีค่ามากเลยนะใรสายตาฉันในตอนนั้น อย่างน้อยในช่วงหนึ่งที่เรียนที่นี่ ฉันมุมานะมากในการเรียน อย่างน้อยก็ไม่ทำให้เสียชื่อโรงเรียนก็แล้วกัน น่าแปลกนะบางอย่างที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะเจอก้มีเหตุให้เจอกัน ระหว่างที่ต่างคนต่างไปเรียนต่อ พอรู้ข่าวเธออยู่บ้าง เพระน้องสาวฉันสอบเข้าเรียนที่ร.ร.ของเรา และช่างบังเอิญเสียนี่กระไรที่เธฮไปเป็นรุ่นน้องห้องเธฮพอดี และอยู่สีเดียวกันกับที่เราอยู่ ก็เพิ่งรู้ตอนที่เค้ามีงานรับน้องนอกสถานที่ เพิ่งเห็นรูปเธฮกับน้องสาวฉันถ่ายด้วยกัน โลกช่างกลมอะไรอย่างนี้ พอรู้ว่าเธฮกับน้องสาวที่แก่นแก้วของฉันสนิทกันพอดู เห็นจากรูปก็พอจะเดาออก แม้ว่าจะออกมาจากโรงเรียนแล้วฉันไม่เคยพลาดข่าวของเธอเลย มักจะมีผู้คนนำข่าวของเธอมาใส่หูของฉันเสมอ ในที่สุดก็ได้ข่าวว่าเธอสอบติดวิศวที่มหาลัยขอนแก้น นั่นไงหล่ะคนที่มีกิจกรรมตลอดเวลาอย่างเธฮยังไม่ทิ้งเรื่องการเรียนเลย ไม่ใช่เด็เรียนแต่ก็มีวิถีของตัวเอง เพื่อนสนิทที่เดินด้วยกันของเธอก็สอบติดเช่นกัน เขียนโดย KorP@I   Create Date : 15 ธันวาคม 2552     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 16:19:31 น. Counter : 434 Pageviews.   9 comment Share Tweet

:: ครั้งหนึ่ง / MeMorY LaNe (ตอนที่ 3) :: ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้า เพียงเธอก้าวย่างผ่านตาฉันยังรู้ ไม่คิดจะเฝ้ามองดู แต่ใจนั้นเห็นอยู่เป็นประจำ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ใจทำไมมันเต้นระส่ำ ไม่เข้าใจในการกระทำ ทุกวันนั้นยังจำติดใจ จะวันเป็นความสุขก็ใช่นะ หากเรียกว่ารักคงไม่ใช่ คงเป็นเพียงแค่คลั่งไคล้ ครั้งหนึ่งที่เคยได้มีใจให้กัน              ทุกเช้าตอนที่มาโรงเรียนเธอต้องเดินผ่านโฮมรูมของฉันทุกวัน ฮ่า..ฮ่า..แน่นอนเพียงแค่เหลือบตาไปมองเธอเดินรวมกับผู้อื่นในฝูงชนมากน้อยแค่ไหนก้ยังจำได้ แค่เห็นปลีน่องที่เดินทอดผ่านก้จำได้ น่าแปลกเหมือนกัน ช่วงวัยรุ่นของฉันมีเธอเดินผ่านเข้ามาในใจเป็นคนแรกจริงๆ ทำไมยอมให้เธอเดินเข้ามานิ่งๆอย่างไว้ใจ พอจบกีฬาสีก็แกล้วเอารูปไปให้ มีการแกล้งเก็บรูปละยี่สิบบาท โถ..ไม่งกเลยนะเรา แกล้งเล่นไปอย่างนี้นเอง จะว่าไปรูปก็สวยดี ตอนนั้นก้บ้าเป็นกำลงไปอัดเป็นภาพเล็กมาติดไว้ในกระเป๋าตังค์ด้วย แล้วโทษว่าเพื่อนๆยุ นั่นว่าเข้านั่น ไม่มีการโทษตัวเองอยู่แล้ว หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมาก พอเทอมปลายต่างคนก็ต่างไปเพราะมีเรื่องสอบเข้ามาด้วยแล้ว เกือบสามปีที่เราต่างก็มองหน้ากัน แต่ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น บ่อยครั้งที่มีเธอเข้ามาในฝันของฉัน ตามอารมณ์วัยรุ่นอีกแหละนะ ถ้าไม่มีความรู้สึกอะไรเลยก็คงเป็นเรื่องแปลก จำได้ว่าครั้งหนึ่งมีกิจกรรมของโรงเรียนไปแข่งบาสเกตบอลที่สนามศุภชลาสัย มีการขนกองเชียร์ไปด้วย ฉันต้องไปขอผู้ปกครองด้วยตัวเองเลย อ้างว่าโรงเรียนจัดให้ไป ความจริงไม่มีการบังคับเลย แนกับเพื่อนๆในกลุ่มไปกันหมด ระหว่างทางรถเสียด้วย ต้องรอให้รถตู้ที่ขนนักบาสนำกำลังไปช่วย นับว่าเป็นความสนุกสนานในวัยเรียน เธอคงจำกันได้เหมือนกัน เขียนโดย KorP@i   Create Date : 15 ธันวาคม 2552     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 16:21:13 น. Counter : 313 Pageviews.   1 comment Share Tweet

:: ครั้งหนึ่ง / MeMorY LaNe (ตอนที่ 2) :: แต่ละวันยังคงผ่านไป เดินผ่านใจกันไปอยู่อย่างนั้น ตอนเช้าเธอต้องเดินผ่านห้องฉัน แอบมองเธอทุกวันและไม่เคยหวั่นเลย ครั้งหนึ่งเคยเจอกันที่โรงอาหารอีกครั้ง มาแล้วนี้เห็นเธอไปนั่งในกลุ่มเพื่อนๆโซ้ยบะหมี่ซะเต็มที่เลย ผู้ชายทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด โดยเฉพาะคนหน้าตาดีๆอย่างเธอ นี่..ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองแม้แต่น้อย แม้แต่เพื่อนในกลุ่มของฉนยังยอมรับเลยว่า ทั้งหน้าตาผิวพรรณ หลายๆคนที่เป็นสาวสะพรั่งยังยอมแพ้เธอเลย อีกอย่างความขี้อายพองามก็เป็นเสน่ห์ของเธอไม่น้อยไปกว่าใครๆที่อยู่ในวัยเดียวกัน อีกอย่างก็คงเป็นความไม่เป็นคนที่อวดตัว ไม่เย่อหยิ่งของเธอ ไม่วางตัวจนเกินไปทำให้สาวๆต่างก็สนใจ แน่ล่ะที่ฉันเป็นตากล้องในวันที่แข่งก๊ฬา คนที่เป็นนักกีฬาตัวจริงทุกครั้งที่ลงสนามย่อมจะเป็นตัวเอกในกล้องของฉันเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ครองบอล โดยเฉพาะตอนที่กำลังชู้ดลูกลงแป้นท่าทางน่าดูทุกท่วงท่า รูปสวยๆหลายรูปจึงมาตกอยู่ที่มือฉันอย่างง่ายดาย คราวนี้เพื่อนๆ ผู้ชายในห้องของฉันเริ่มรู้กันทั่วแล้ว เพราะเพื่อนๆในกลุ่มต่างกระจายข่าวกันขรม ฉันยังมั่นใจว่าไม่ได้ทำผิดอะไร แค่ประทับใจคนที่หน้าตาดี ไม่เห็นว่าจะผิดตรงไหน แผนที่การแข่งขันบาสเกตบอลทุกแทตซ์ เพื่อนมักจะนำมาบอกพวกฉันก่อนอย่างพร้อมใจกัน แล้วสีของพวกเราก้รุดหน้าอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะมีตัวของโรงเรียนมาอยู่ร้วมกันที่นี่ ท่าทางเพื่อนๆของเธอเริ่มมีอาการบางอย่างแสดงว่ารู้กะยบ้างแล้ว แต่ก้ไม่ได้มีใครมาแสดงท่าทีอย่างไร เพราะพวกฉันก้ไม่เคยแสดงอะไรที่น่าเกลียดออกไป การที่เราแอบชอบใครไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจไม่ใช่หรือ เขียนโดย KorP@i   Create Date : 14 ธันวาคม 2552     Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2567 16:21:43 น. Counter : 313 Pageviews.   1 comment Share Tweet