ใยไหม:ใส่ใจในความดีงาม ตามความเป็นจริง...
..คือฉัน คือตะวัน คือกรวี..
ใยไหม
ใยไหมรวมรูป
ใยไหมบทกวี
ใยไหมเรื่องเล่า
ใยไหมความเรียง
ใยไหมเรื่องสั้น
ใยไหมหัวใจกุ๊กกิ๊ก
เป็นฉัน
กรวี
จากจิตลึกเร้น
เรื่องเล่าผ่านกาลเวลา
เรื่องสั้นผ่านกาลเวลา
เล่าสู่กันฟัง
ความเรียงผ่านกาลเวลา
เพียงวัน
ถาม-ตอบ
คือสุข:งานฝีมือ
ซื้อออนไลน์
ก่อนจะสิ้นแสง
สุขภาพ
ธุรกิจ
๏ พ่อสอนลูก
๏ เราสู้
๏ จนกว่าจะแจ้งใจ
๏ ถวายพระพร "องค์ภา"
๏ ด้วยจิตน้อมอาลัย อ.สมหมาย จันทวี
๏ กบเลือกนาย:ไหนอ่ะงาน???
๏ กู่ก้องฟ้าโนราไทย
๏จะให้"เหมือนเดิม" ยังไง..??
๏ ดั่งหัวใจที่หล่นหาย
๏ เจอกัลป์
๏ ว่ายทวนน้ำ
๏ ไข
๏ จุดมุ่งหมาย
๏ ขอสติคืนไทย
๏ ส่งดวงจิตกลับถิ่นแคว้นแดนดุสิตฯ
๏ สมเด็จพระศรีสุริโยทัย
๏ พระสุพรรรณกัลยา
๏ วัฎฎะสงสาร
๏ ศรีปราชญ์
๏ ขอจงทรงพระเจริญ
๏ กว่ารวมไทย
๏ มั่นรักภักดี
๏ ความเครียด
๏ แทนรัก
๏ ขอบฟ้าไม่มีจริง
๏ ฝากไว้ในใจเธอ
๏ กว่ารวมรัก
๏ สำนึกดี
๏ ศึกษา ฝึกฝน
๏ ส่งรัก
๏ ร่วมสร้างเสกสรรค์
๏ หวัด 2009
๏ ดั่งน้ำนิ่ง
๏ คือการเรียนรู้
๏ สุริยันจันทรา
๏ กำลังใจ
๏ ห่วง
๏ อยากจะไป ขอจงไป
๏ ไผ่ลู่ลม
๏ ว่ายเวิ้ง
๏ กลับคืนสู่วิถี
๏ รานรอน
๏ ฝากฝัน
๏ คือแสงธรรมส่องใจ
๏ เพียงย่ำเยือน
๏ ฝึกฝน
๏ ทรงพระเจริญ
๏ น้ำท่วม
๏ หยุดที่ใจ
๏ ทน
๏ ลมหนาว
๏ ดอกแก้วกัลยา
๏ ผิด ที่ ไว้ ใจ
๏ ถามไทย
๏ คนตุลา
๏ สร่างโศก
๏ รางรัก
๏ รำลึก:สืบ นาคะเสถียร
๏ จากก้นบึ้ง
๏ สิ้นศรัทธา
๏ พระแม่มิ่งฟ้าชาวสยาม
๏ คืนใจ
๏ คิดถึง
๏ หวาน
๏ ก้าว
๏ เรา
๎๏ แผ่วพริ้ว
๏ แผ่วฝัน
๏ ห้วงแห่งใจ
๏ หยาบหยาม
๏ พลาดพลั้ง
๏ ยลเนตรนาง
๏ สายฝน
๏ ลำนำคำคนลวง
๏ ไอศครีม
๏ เหมือนกับว่า "ใจข้า" คิดถึง
๏ รอ
๏ เพียงผ่านกาลรัก
๏ เสด็จสู่นิวาสห้วงสรวงสวรรค์
๏ ก่อนจะสิ้นแสง
๏ ถวายพระพรเนื่องในวันพระราชสมภพ 5 ธันวามหาราช
๏ เหงาหนาวร้าวราน
๏ สร่างหนาวคราวฝัน
๏ คำนึงครวญ
๏ ฉันก็หนาว
๏ วารวัน
๏ มองจันทร์
๏ มือที่สาม
๏ ซ่าน
๏ เพียง(แผ่ว)ลม(โศก)
๏ รอตะวัน
๏ ฤๅคู่ควร
๏ เหงาไหม
เข้ามาร่วมสนุกกันเนอะตะเอง
๏ จารจำ
๏ เขายังมองว่าฉันเป็นเช่นเดิม
๏ ขอโทษ
๏ คงไม่ใช่
๏ คือฉัน(เจ้าสาวผีเสื้อ)
๏ หยุดเถิด.. หัวใจ
๏ ฉันมาทำอะไรที่ตรงนี้?....
๏ คิดถึง
๏ เพียงเคยคุ้น เคยกรุ่นฝัน
๏ ใช่เพราะฟ้า
๏ ฉันคนนี้ยังไม่ตาย(เธอเสียใจมั้ย...คนดี)
๏ คำคนค่าใคร
๏ ปลอบ
๏ ขออยู่คนเดียว
๏ เป็นเช่นฉะนี้
๏ ว่างปล่าว
๏ ขอเป็นแสงสว่างระหว่างใจ
๏ ความเหงากับดาวเดือน
๏ ขณะจิต
๏ หนึ่งคำถาม
๏ ขอแค่นี้"กำลังใจ"ได้ไหมคนดี...
๏ หนาวนี้พี่เหงา
๏ คิดถึงนะค่ะ...คนดี
๏ ควันไฟไม่เคยจาง
๏ฤๅคำสัญญา-สิ้นแล้ว
๏ เกษม
๏ ด้วยรัก
๏ พึงสังวรณ์
๏ ระเริงชล
๏ คือฉันคนไม่แพ้
๏ ฝันลวง
๏ สิ่งหวัง
๏ ข่มจิต
๏ ความคิดหมายของชายชาตรี-ความคิดหมายของชายโฉด
๏ ถึง... นางฟ้า
๏ คุณค่าของกาดำ
๏ กับการรอคอย
๏ จะทนอยู่อย่างไร... ใจดวงนี้
๏ เพียงมายา
๏ เป็นหนึ่ง
๏ ตามแต่ใจเธอ
๏ ถึง...คนใจร้าย
๏ ตะวัน - จันทรา
๏ คิดถึงเหลือเกิน
๏ จะมีไหม... ใครสักคน
๏ โอ้...ใจเอย
๏ หาก"ผู้หญิงคนนี้"ไม่อาจเป็นอย่างที่ใครอยากให้เป็น..??
๏ เอื้อมไม่ถึง
๏ อธิฐาน
๏ เพียงคำนึง
๏ หนาว
๏ มั่น
๏ ๒ + ๒ = ๑
๏ เดียวดายกลางสายลม
๏ อยากเป็นคนไร้ใจในตอนนี้
๏ เจ้าหญิงนิทรา
๏ เพราะรัก
๏ เมื่อฝันพลันหาย
๏ เค้ามาอ้อนนะตะเอง
๏ จากวันนั้น... ถึงวันนี้...
๏ ไม่มีเหตุผล
ฉันไม่ใช่กวี
ใจชาย
เรายังมีกันและกันอีกมั้ย
เปลี่ยน
มิตรภาพ
เพื่อน
คืนนี้
เก็บฝัน
ห่วงใย
อยากให้เข้าใจ
เพียงแค่นี้ก็มากมาย
ถึงใครคนหนึ่ง 2
ถึงใครคนหนึ่ง
เศษผง
คิดถึง
๏ รัก-รู้-สู้-ด้วย-รัก
๏ หัวใจสะอื้น
๏ อยากหอมแก้ม
กว่าจะครบร้อย
๏ เห็นด้วยตา-รู้ด้วยใจ-ใช่เพียงคิด
๏ ปล่อยวาง-เปิดทางเพื่อเหล่าเวไนย
๏ ขอเป็นเช่นแรงใจ
ก้าวที่กล้าจักท้าฝัน
กอดกัน
บทโคลงไร้ชื่อ
คำคนไกล
จะให้รอ ถึง พ.ศ. ไหน
๏ เพียงเคยคุ้น เคยกรุ่นฝัน
ภาพต่างต่างเพียงเคยคุ้นอบอุ่นฝัน
เพียงวานวันผ่านผันไปแล้วหมดสิ้น
เพียงมาย้ำเพียงมาทำน้ำตาริน
ใช่ด้าวดิ้นเพราะเพียงผ่านร้าวรานแล้ว
ได้เรียนรู้คนที่รักภักดิ์ความฝัน
ได้รู้จักค่าควรกันอันหลากหลาย
ทั้งได้รู้ว่าใครกันอันตราย
ต้องหลีกกายก่อนเข้าใกล้เดี๋ยวใจซ้ำ
มาวันนี้ที่หัวใจให้อบอุ่น
ไม่มีคุณไม่มีใครให้ถลำ
อยู่คนเดียวค่าเกินใครไม่ระกำ
เพียงร้อยคำคะนึงกันวันผ่านไป
ชวนคุย..
มีคนเคยพูดว่าผู้ที่เขียนกลอน ซึ้งๆ ไพเราะ กินใจ มักจะมีแรงบันดาลใจมาจากสิ่งที่เคยประสบพบเห็น นั้นขอน้อมรับเพราะตัวเองก็เป็นเช่นนั้น (หัวเราะเบา เบา พร้อมกับหน้าแดงแบบสาวๆ อิอิอิ) แต่ตัวกรวีเองมักจะติดไปทาง นัก(อยาก)เขียน เสียมากกว่า การที่บุคคลบุคคลหนึ่ง สามารถกลั่นกรองสิ่งที่พบเห็น ความรู้สึกของตัวเองออกมามาเป็นบทกวีได้นั้น เป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่งก็จริงอยู่ แต่หากพรสวรรค์ขาดซึ่งพรแสวงบางที พรสวรรค์ที่มีอยู่อาจไม่ได้ใช้...
บางครั้งการร่ำเรียนการเขียนกลอนมาโดยตรง อาจจะไม่เท่าการเข้าถึงบทกลอนของผู้ที่ไม่ได้ร่ำเรียนมาโดยตรง ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าคนที่ร่ำเรียนมาโดยตรงจะแต่งกลอนได้ไม่เก่ง แต่นี่หมายถึงในบางครั้งของคนบางคนเท่านั้น และไม่ได้ลบหลู่ความสามารถของอาจารย์หลายๆท่าน ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาเหล่านี้ให้กับบรรดาลูกศิษย์ ซึ่งกรวีเองก็มีครูนะเออ แต่กรวีจะติดไปทางครูพักลักจำเสียมาก 555 ถ้าเป็นห้องเรียนจริงๆ กรวีคงถูกเฆี่ยนไปนานแล้ว เพราะความทะเล่อทะล่า เอาแต่ใจ ใจร้อน วู่วาม ซึ่งข้อเสียของกรวีมีอีกเพียบ หาได้ในกระทู้อาศรมฯชาวโคลง ในถนนนักเขียน ของเวปพันธิปได้เลย ถึงตอนนี้อายแล้วละรู้ไต๋กันหมดแล้ว ไม่เขียนต่อแล้ว ก็มันอายอ่ะจ๊ะ...
ใยไหม
14.36 น.11/06/07
Create Date : 13 มิถุนายน 2550
Last Update : 16 มิถุนายน 2550 21:09:23 น.
1 comments
Counter : 591 Pageviews.
Share
Tweet
ซึ้งและไพเราะดีค่ะ ข้อความที่บอกว่า "มีคนเคยพูดว่าผู้ที่เขียนกลอน ซึ้งๆ ไพเราะ กินใจ มักจะมีแรงบันดาลใจมาจากสิ่งที่เคยประสบพบเห็น" เห็นด้วยค่ะ
เดียวจัง ว่าทุกคนมีอารมณ์ศิลปิน อยู่ในตัวกันทั้งนั้น แล้วแต่ว่าอยู่ในช่วงเวลาไหน และก็คิดว่า เหตุผลที่จะทำให้คนๆ นึง ลุกขึ้นมานั่งเขียนกลอนได้ไพเราะ น่าจะเป็นคนอยู่ในอารมณ์ รัก,เหงา,เศร้า ซะส่วนใหญ่ ที่จะแต่งกลอนได้ซึ้งกินใจ
โดย:
เดียวจัง
วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:20:34:06 น.
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
กรวี
Location :
นครศรีธรรมราช Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
สงวนลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ตัวอักษร ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้และสื่อใดใด
ก่อนได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร
จากผู้ประพันธ์ ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
กรุณาอ่านอย่างมีสติด้วยนะค่ะ
การประพันธ์ใดใดในบล๊อกแห่งนี้
ล้วนมาจากจินตนาการ แต่อาจมีเรื่องราว
จากประสบการณ์อยู่ด้วยหรือเป็นมุมมองใด
มุมมองหนึงของเรื่องราวเรื่องราวหนึ่ง
ซึ่งมิได้มีเจตนาพาดพิงถึง
บุคคลใดบุคคลหนึ่งในทางลบ
ขอบคุณค่ะ
...รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ...
นัวเนียร์แสนซน
รสา รสา
หิ่งห้อยน้อยใจ
salathai
KAVINT
gooogolf
ไร้นาม
จอมยุทธเมรัย
ปะหล่อง
นายทิวา
คัมภีร์โบราณ
Ar@p
ราม ลิขิต
วฤก
mildsteel
มัชฌิมา
จันทร์เพ็ญ จันทนา
..วาวา..
คุณหนูนา
สดายุ...
หมีเซอะ
Augustman
รวยระรินกลิ่นชา
Webmaster - BlogGang
[Add กรวี's blog to your web]
hi5
Bloggang.com
เดียวจัง ว่าทุกคนมีอารมณ์ศิลปิน อยู่ในตัวกันทั้งนั้น แล้วแต่ว่าอยู่ในช่วงเวลาไหน และก็คิดว่า เหตุผลที่จะทำให้คนๆ นึง ลุกขึ้นมานั่งเขียนกลอนได้ไพเราะ น่าจะเป็นคนอยู่ในอารมณ์ รัก,เหงา,เศร้า ซะส่วนใหญ่ ที่จะแต่งกลอนได้ซึ้งกินใจ