ดับไฟใต้ เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา แผ่นดินใต้เคยสงบกลับพบศึก แค้นฝังลึกนานปีไม่มีหาย เขาปลูกฝังสัญชาติญาณการทำลาย เปลี่ยนคนกลายเป็นสัตว์อันบัดซบ ฆ่ากันไปไม่รู้สิ้นแผ่นดินเดือด กระหายเลือดเรื่อยไปไม่รู้จบ เมื่อปีศาจในใจสั่งให้รบ ฆ่ากี่ศพทบดินไม่สิ้นแค้น อุดมการณ์ผลาญฆ่าแรงอาฆาต สัตว์อุบาทว์ครอบใจได้ถึงแก่น หวังจักฆ่าให้สิ้นแยกดินแดน ที่เคยเป็นปึกแผ่นให้แคลนคลอน อนิจจาถิ่นใต้ท่วมไฟศึก ทุกหลืบลึกระอุไหม้ไฟสุมขอน เผาบ้านตนจนไหม้ใครเดือดร้อน ฆาตกรบ้าคลั่งช่างโง่งม ฆ่าผู้อื่นศาสดาท่านว่าบาป สวรรค์สาปสู่นรกหมกไหม้สม- ความชั่วช้าจัญไรใจโสมม หลงชื่นชมความชังบาปบังใจ คงต้องใช้เวลารักษาแผล ที่เขาแผ่ความชังดังป่วยไข้ โรคระบาดความคิดแพร่พิษไป ล้วนชาติไทยไยมาเข่นฆ่ากัน เข้าใจ เข้าถึง พัฒนา พร้อมกับหามาตรการงานกวดขัน ต้องปกป้องคนดีคุ้มชีวัน ไม่ปล่อยมันฟันฆ่าไร้ปราณี ต้องลงโทษคนผิดที่คิดร้าย ฆ่าทำลายแพร่คิดผิดวิถี ปลูกฝังความรู้คิดผิด,ชั่ว,ดี สามัคคีสมานฉันท์ทั่วกันไป   Create Date : 18 สิงหาคม 2552     3 comment Last Update : 18 สิงหาคม 2552 15:24:09 น.     Counter : 573 Pageviews.   Share Tweet

รักแม่ ๑ แม่ตื่นเช้าเข้าครัวทำกับข้าว อากาศหนาวเช้าหม่นขมุกขมัว คลุ้งกลิ่นควันฟืนไฟที่ในครัว แม่อังตัวอุ่นไอไฟในเตา พ่อไปไร่แต่เช้ากลับเข้าบ้าน กินอาหารพรักพร้อมกระท่อมเก่า แม่เก็บล้างสำรับสำหรับเรา ไก่ในเล้าแม่เลี้ยงส่งเสียงกุ๊ก แม่โปรยข้าวเลี้ยงไก่เก็บไข่บ้าง เลี้ยงไอ้ด่างอีขาวใช้ข้าวสุก เราเที่ยวเล่นกับน้องไม่ต้องทุกข์ เล่นสนุกยิงนกดักตกปลา แม่ปลูกผักพริกมะเขือเพื่อเก็บกิน คอยพรวนดินรดน้ำตามประสา ปัดกวาดบ้านลานดินถิ่นไร่นา ทั้งหุงหาซักล้างทุกอย่างทำ แม่ทำงานแต่เช้าจนเราหลับ ช่วยกำกับเงินใช้ไม่ถลำ ดูแลลูกซุกซนทนตรากตรำ ต้องบ่นพร่ำซ้ำซากเลี้ยงยากเย็น ๒ จากดวงใจซื่อจริงของหญิงหนึ่ง รักลึกซึ้งยิ่งใหญ่ลูกได้เห็น งานเหน็ดเหนื่อยตรากตรำแม่บำเพ็ญ ทั้งเคี่ยวเข็ญดูแลลูกแม่นี้ แม่จากไปลูกเยาว์ยังเขลาอยู่ ได้เรียนรู้ทุกข์โศกโลกริบหรี่ แม่ล่วงพ้นชาติภพจบชีวี รักมากมีห่วงหาอนาทร ๓ ลูกเดินทางมาไกลจากไร่เก่า ทิ้งลำเนาไร่นาเมื่อคราก่อน ใช้ชีวิตสู้ชะตาในนาคร แม่เคยสอนสัตย์ซื่อยังถือตาม ลูกของแม่ก้าวไปในวิถี เป็นคนดีไม่ให้ใครหมิ่นหยาม งานทุกอย่างฟันฝ่าพยายาม ไม่เลวทรามโกงใครให้เสียคน ลูกทดแทนคุณแม่ได้แค่นี้ ทำสิ่งดีเหมือนแม่...แต่บางหน- เสียดายตอนแม่อยู่ไม่รู้ตน คอยซุกซนสร้างปัญหาพาวุ่นวาย ไม่เคยบอกรักแม่แม้สักครั้ง เรื่องหนหลังคิดไปยังใจหาย โอกาสนั้นผ่านไปใจเสียดาย ตอนแม่ตายได้แค่ลาเกาะฝาโลง แม่เสียชีวิตจากไข้มาเลเรียตอนข้าพเจ้าอายุ๙ขวบ   Create Date : 14 สิงหาคม 2552     1 comment Last Update : 14 สิงหาคม 2552 20:20:27 น.     Counter : 548 Pageviews.   Share Tweet

โคลงอาศิรวาท พระบรมราชินีนาถ ฝนหยดชุ่มหยาดชื้น........ชโลมดิน คือเมตตาหลั่งริน............สู่หล้า เยือกเย็นทั่วธรณินทร์......ชื่นชอุ่ม ฝนทิพย์จากแม่ฟ้า..........ผ่อนแล้งพสกเข็ญ ทรงเป็นขวัญแว่นแคว้น.......เคียงพระองค์ นวราชจักรีวงศ์...................วิสิฐไท้ สืบไทยรัฐธำรง...................เย็นร่ม เผื่อแผ่ราษฎร์ยากไร้...........รุ่มร้อนผ่อนคลาย หลายกรณียกิจเกื้อ..........นิกรชน บารเมศบันดาลดล...........ดับร้อน โครงการก่อเกิดผล..........เพื่อพสก ดุจดั่งแม่คอยป้อน...........ปลอบเอื้ออาทร ขอพรปวงเทพไท้........เทวา ลุสิบสองสิงหา..............มาศแล้ว วันสมภพบรมรา...............ชินีนาถ ขอพระแม่ผ่องแผ้ว..............ผ่านพ้นภัยผอง ครองสุขอยู่คุ้มเกศ.........นิรันดร์กาล เป็นคู่ขวัญภูบาล................บพิตรเจ้า พระเกียรติยศยั่งยืนนาน..........นิราพาธ ทวยราษฎร์เทิดเหนือเกล้า...........ยิ่งแก้วมณีสรวง ดังดวงดาเรศแพร้ว.........พรรณราย สาดส่องรังสีฉาย................เฉิดฟ้า เป็นขวัญพสกเพริศพราย..........พระมิ่งแม่ วารปิตินี้เหล่าข้า...........................ราษฎร์ค้อมถวายพระพร ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า คมเย็น   Create Date : 11 สิงหาคม 2552     3 comment Last Update : 11 สิงหาคม 2552 16:20:15 น.     Counter : 840 Pageviews.   Share Tweet

ถุย ชีวิตหนอชีวิต ฉันไม่รู้ตอนนี้อยู่ที่ไหน ฉันอาจหลงลืมไปในบางขณะ กระทำสิ่งนานาไร้สาระ ต่างภาวะเพื่อสนองความต้องการ ปล่อยชีวิตลอยไหลไปเรื่อยเปื่อย ไม่เหน็ดเหนื่อยหาสุขสนุกสนาน เหมือนสวะลอยล่องตามท้องธาร ไร้แก่นสารสิ้นดี ถุย...ชีวิต ทุกเย็นค่ำร่ำดื่มลืมทุกข์โศก วิบัติโลกผีสิงสิ่งเสพติด คอยผ่อนส่งชีวาด้วยยาพิษ ทุจริตตัวเองเร่งความตาย ความเคยชินอัปรีย์ของชีวิต ในแวดวงเพื่อนสนิทมิตรสหาย มากน้ำใจร่วมดื่มลืมเมามาย อีกหลากหลายอบายมุขสนุกกัน จนเนิ่นนานปานนี้หนอชีวิต ไม่เคยคิดฟันฝ่าตามหาฝัน ปล่อยเวลาล่วงผ่านมานานวัน ไม่เคยทันปักปลูกสิ่งถูกควร ขาดหางเสือเรือชีวิตแล่นผิดพลาด ยามคลื่นสาดครืนครั่นลมปั่นป่วน เรือไม้เก่าแรมเร่วิ่งเซซวน เรือแล่นจวนใกล้ฝั่งยังซวนเซ ในวัยอันควรสงบพบความสุข ฉันยังทุกข์แสนหนักชีพหักเห โลกของฉันปั่นป่วนชีพรวนเร ชายชราว้าเหว่ร่อนเร่ไป ทะเลกว้างว้างไกลหัวใจกร่อน เรือไม้ขอนผุพังยังลอยได้ ฝ่าลมคลื่นฝืนสังขารผ่านมาไกล อาจจะล่มจมในไม่ช้านาน พอเพียงแล้วชีวิตอาจผิดพลาด ไม่หวังวาดปรารถนามหาศาล ตามบาปบุญบรรเลงจากเพรงกาล ตามคิดอ่านกรรมใหม่ในปัจจุบัน ขอเพียงแค่วันนี้ใช้ชีวิต สุจริตทุกทางแม้ร้างฝัน ถึงจักเหลือชีพนี้ไม่กี่วัน จักยึดมั่นทางดีจากนี้ไป   Create Date : 06 สิงหาคม 2552     5 comment Last Update : 6 สิงหาคม 2552 14:57:49 น.     Counter : 907 Pageviews.   Share Tweet

คืนสู่เหย้า ๑ แม่น้ำใหญ่ไหลเรื่อยเอื่อยเอื่อยช้า รินธาราปริ่มนองเต็มสองฝั่ง เรือนแพร่มริมตลิ่งอิงพฤกษ์บัง ตะวันยังค้างฟ้าใกล้สายัณห์ ภูเขาสูงเสียดยอดตลอดย่าน สะท้อนธารเย็นใสหว่างไพรสัณฑ์ ชื่นชอุ่มพฤกษาผกาวัลย์ พาใจฝันกลั่นถ้อยร้อยเรียงคำ สุดขอบโค้งฟ้าฝันตะวันตก เหนือป่ารกเมฆลอยสูรย์คล้อยต่ำ ปล่อยอารมณ์เรือนแพแลผืนน้ำ ปลาผุดดำเวียนว่ายในสายชล ๒ สนทนาบางทีมีสาระ วิวาทะเหล่าสหายหลายเหตุผล รำลึกวันเยาว์วัยได้ร่วมซน บ้างพูดจาวกวนบางคนเมา ร่ำเมรัยแกล้มเพลงบรรเลงร้อง ต่างสนองร่วมสนุกลืมทุกข์เศร้า ในบ้านเกิดแดนดินถิ่นลำเนา คืนสู่เหย้าญาติมิตรสนิทใจ จนผ่านเลยสนธยาเวลาล่วง กระจ่างดวงดาราส่องฟ้าใส วนาลีบรรเลงเพลงเรไร กล่อมพฤกษ์ไพรพุ่มพงทั่วดงลึก ดาวตกแสงวาบวับแล้วลับหาย มิตรทั้งหลายร่ำลาเมื่อคราดึก คงฝากความทรงจำคำนึงนึก ตราผนึกแน่นไว้ในใจนี้ ๓ แม่น้ำใหญ่ไหลเรื่อยเอื่อยเอื่อยช้า ทุกชีวาก้าวไปในวิถี กาลเวลาเปลี่ยผันวันเดือนปี มิตรเคยมีมากค่อยเหลือน้อยคน แม่น้ำแควสะท้อนดาวเมื่อคราวดึก โอบดงลึกพฤกษ์เหงาคลายเศร้าหม่น รินธาราฉ่ำนองเลี้ยงผองชน รินหลั่งมนต์ดลฝันทุกวันมา พักเรือนแพแลดาวพราวกระพริบ คลื่นกระซิบเสียงสั่งดังห่วงหา สัตว์,พฤกษ์ไพรราตรีร่ายคีตา กล่อมนิทราผ่านคืนอันชื่นบาน เรือนแพเมืองกาญจน์ บ้านเพื่อนเก่าคนหนึ่ง อาหารอร่อย ดนตรีไพเราะ   Create Date : 04 สิงหาคม 2552     1 comment Last Update : 4 สิงหาคม 2552 12:29:30 น.     Counter : 610 Pageviews.   Share Tweet