ม็อบแดงมาแล้ว ขวางทางชาวบ้านไม่ให้เล่นน้ำสงกรานต์
วันสงกรานต์สุขสันต์ฉันสดชื่นลืมตาตื่นเช้าตรู่ดูสดฉ่ำอากาศเย็นน่าสบายสายฝนพรำเตรียมตัวออกเล่นน้ำสำราญใจอยากจะไปสาดน้ำเด็กสาวสาวที่ผิวขาวสำรวยหน้าสวยใสประแป้งกันนิดหน่อยค่อยลูบไล้เตรียมขันใส่แป้งขมิ้นดินสอพองนานนานทีปีหนคนรุ่นเก่าจะร่วมเข้าตรุษสงกรานต์งานฉลองในใจเต้นตึ๊กตึ๊กคึกคะนองนึกกระหยิ่มยิ้มย่องต้องเฮฮาได้ยินเสียงเรียกดังฟังสะดุ้งเมียมายืนหน้ายุ่งอยู่ตรงหน้าบอกให้ไปถูบ้านงานค้างคายื่นไม้ม็อบสั่งมาอย่าช้านะคำสั่งเมียที่เคารพต้องนบนอบถือไม้ม็อบสีแดงแกว่งเปะปะรับคำสั่งภรรยาว่าจ๋าจ๊ะซวยจังว่ะอดเที่ยวเหี่ยวเลยตู
โลกหมุนเร็วกว่านาฬิกา
๑กาลเวลาผ่านไปในห้วงขณะค้นสาระชีวิตคิดหลายอย่างวนเวียนโลกเลื่อนเปื้อนเลือนเส้นทางดูเลือนรางสิ่งเก่าเราคุ้นเคยนาฬิกาเรือนเก่าเราปรับใหม่วันเวลาผ่านไปได้เฉลยสายน้ำไหลไม่กลับลี้ยวลับเลยกาลเปิดเผยความจริงสิ่งเที่ยงแท้ในมืดบอดสารพัดสัตว์มนุษย์ไม่สิ้นสุดบริโภคโลกย์กระแสในวงวัฏหมุนเวียนโลกเปลี่ยนแปรเราได้แต่มองตามความเป็นไปผ่านเวลาสุขโศกโลกหมองเศร้ายังเรือนเก่านาฬิกาเวลาใหม่คอยหมุนตามโลกหมองตรองในใจอยากหมุนให้ช้าลงคงโลกเดิม๒ยังถวิลวันวานโลกหวานชื่นคนหยิบยื่นดอกไม้ไมตรีเริ่มต่างรู้จักเพียงพอค่อยต่อเติมไม่เห่อเหิมหื่นห่ามเลวทรามนักมีศรัทธาสังคมอุดมคติดอกไม้ผลิในใจได้ประจักษ์มีชุมชนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่รักไม่จมปลักอาจมโสมมทรามโลกวันเก่ารื่นรมย์สังคมสงบอาจผ่านพบวิบากบางขวากหนามยังร่วมกันฟันฝ่าพยายามชื่นชมสิ่งดีงามตามที่ควร๓โลกวิวัฒน์พัฒนาหาหายนะไร้สาระสวะล้นคนจิตป่วนสังคมทรามเน่าสนิทโลกติดตรวนต่างชี้ชวนแผ่ชั่วไปทั่วกันโลกวัตถุไขว่คว้าหาวัตถุยากบรรลุใดพอก่อกระสันหาหมดโลกโภคทรัพย์นับอนันต์จักสนองโลภนั้นมันไม่พอโลกยุคใหม่ยิ่งเพิ่มเติมสิ่งใหม่ความอยากได้ไม่สิ้นสุดมนุษย์หนอร่านกิเลสเร่งรุดไม่หยุดรอจนเกิดก่อทุกข์เข็ญบาปเวรกรรม๔นาฬิกาเรือนเก่าเราคอยหมุนปรับสมดุลย์ในใจไม่ถลำน้อมสิ่งเก่าเคยมีคนชี้นำเรื่องศีลธรรมผิดถูกปลูกฝังมานาฬิกาเรือนเก่าเราปรับใหม่โลกหมุนเลื่อนเคลื่อนไปในยะถาเก่ากับใหม่ปนเปในเวลาเก่าบางอย่างมีค่าเราอย่าทิ้ง
สถานการณืสงครามล่าสุด ไทยเตรียมปะทะหลั่งเลือด
ไฟสงครามระอุร้อน.........................เผารุมควันหม่นมัวครอบคลุม.....................เขตด้าวไพรีรุกเร่งสุม.................................ไฟใส่สันติภาพแตกแหลกร้าว....................รบสู้สังหารเหตุการณ์ชายขอบแคว้น..................เขตคามรบประชิดติดพันลาม........................รอบด้านข้าศึกไม่เข็ดขาม.............................ตายเจ็บปืนปะทุระเบิดสะท้าน........................ทั่วคุ้งทุ่งธารสงสารปวงราษฎร์ต้อง.......................เจ็บตายสินทรัพย์ถูกเผาวาย.........................วอดสิ้นอิฐหินผุพังราย.................................ฤาค่า ควรฤาคร่าชีพชนดับดิ้น..............................แลกได้สิ่งใดไฟกูณฑ์เผากรุ่นไม้..........................เมืองสยามกัมโพชรุกบุกลาม.............................เล่ห์ร้ายลิ้นสองแฉกคุกคาม...........................ข่มขู่โยนบาปบิดเบือนป้าย........................ปดโป้โวหารชาติพาลรานรุกรั้ว............................แดนเราอาวุธผลาญเพลิงเผา..........................แผดไหม้ควรฤาแบ่งเราเขา.............................ในชาติควรจับมือกันไว้................................ร่วมสู้ดัศกรชาติคลอนเพราะแบ่งข้าง....................ระหว่างคนสามัคคีเภทดล..............................อ่อนด้อยคุกคามขาดเหตุผล....................ผิดถูกสิ้นสุดสายใยร้อย...................แตกร้าวรุกรานรอวันผลาญพล่าล้าง......................เลือดสีแยกแบ่งยุแยงตี...........................ต่อต้าน.หลั่งแทนเลือดไพรี.......................รบพุ่งอาจหลั่งเลือดนับล้าน.....................แต่ล้วนเลือดไทย
ตายแล้วเผาหรือฝัง คนก็ยังจำได้ ว่าดีหรือชั่ว
มองตัวเองลองพินิจชีวิตท่านเท่าที่ผ่านร้อนเย็นคงเห็นได้อดีตกาลปัจจุบันอันเป็นไปอนาคตหวังใดให้มีมาทำความฝันให้เป็นจริงสิ่งต่างต่างในเส้นทางมนุษย์ชาติปรารถนาล้วนอยากมีอยากได้มุ่งไขว่คว้าตามยะถาปุถุชนอันวนเวียนวิถีโลกก็เป็นอยู่เช่นนั้นก้าวตามกันในกระแสโลกแปรเปลี่ยนเพื่อสิ่งใดคิดดูเราสู้เพียรต่างบทเรียนได้ดูรู้เห็นกันถนนเก่าสายยาวเราก้าวย่างบนเส้นทางสุขโศกโลกผ่านผันเห็นเกิดแก่เจ็บตายวายชีวันเป็นเช่นนั้นแล้วแต่ใครแลมองเราจักถึงจุดนั้นในวันหนึ่งแก่เจ็บซึ่งเหมือนเขาเราทั้งผองหลุมศพอันเงียบเหงาเราจับจองได้ครอบครองทุกคนไม่พ้นไปมองตัวเองลองพินิจชีวิตนี้เคยอยากมีอยากเป็นคงเห็นได้สุดท้ายแล้วต้องตายไม่หายใจผุเปื่อยในที่สุดมนุษย์เรางานศพเล็กหรือใหญ่โตมโหฬารให้ลูกหลานอยู่หลังฝังหรือเผากระดูกป่นเป็นธุลีฝุ่นสีเทาหรือเปื่อยเน่าทับถมจมดินทรายอาจเหลือความทรงจำรำลึกถึงจากกลุ่มหนึ่งญาติสนิทมิตรสหายอาจเป็นคนมีค่าน่าเสียดายคนทั้งหลายคำนึงถึงความดีหรืออาจทั่วสากลเขาก่นโคตรเป็นคนโฉดทรามสัตว์น่าบัดสีเช่นบางเหล่าทรชนคนอัปรีย์ที่เห็นมีมากเกิน...เชิญเลือกเอา
ไกลดาว
แสงจันทร์พรายฉายพร่างกระจ่างหาวแรเมฆขาวขลิบทองได้มองเห็นน้ำค้างหนาวหยาดละอองต้องกายเย็นคิดคืนเพ็ญก่อนครั้งยังเคียงนวลรวยระรื่นรินรินกลิ่นเกสรลมอ่อนอ่อนพัดพามาหอมหวนเคยชวนชี้ชมจันทร์ใจรัญจวนเคยชี้ชวนชมดาวคราวคืนแรมดารารายพรายแสงตกแต่งสรวงยังแพ้ดวงเนตรดาวที่วาวแจ่มประกายพฤกษ์พริบพราวดาวน้อยแซมเนตรวามแวมวับวาวเกินดาวใดหนึ่งดวงเดือนพันดาวที่พราวพร่างฤาเทียบนางหนึ่งนั้นที่ฝันใฝ่เป็นดาวเหนือนำทางกระจ่างใจสว่างไสวในฝันทุกวันคืนวงโคจรห่างไกลเกินใจฝันมองดาวนั้นลอยไกลเศร้าใจฝืนขอมองแสงไกลไกลเผื่อใจฟื้นพอได้ชื่นใจบ้างเป็นบางคราวดึกดาวเลือนเคลื่อนคล้อยค่อยลอยลับเดือนใกล้ดับลับดวงจากห้วงหาวยะเยียบเย็นน้ำค้างหยาดพร่างพราวรอข่าวคราวคนไกลใจคะนึงในความเหงาเศร้าสร้อยเฝ้าคอยหามองดูฟ้าคราใดใจคิดถึงเคยชี้ชมดาวเดือนเตือนรักซึ้งยังรำพึงฝันเพ้อเสมอมาเป็นชาวดินถวิลดาวในหาวห้วงจึงช้ำทรวงเศร้าใจอาลัยหาเก็บความหม่นหมองช้ำกลั้นน้ำตามองดาราเปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวดาย