ต้นปีใหม่นี้กระแสหนุ่มสาวญี่ปุ่นมาแรงที่เขาใหญ่  พอๆกับกิ้งโครงปากแดงขนไหมที่ชุมพร  ระหว่างระยะทางไปกลับราวห้าร้อยกับพันสอง  คนส่วนใหญ่มักจะเลือกเอาอย่างแรก  เพราะสามารารถไปกลับในวันเดียวได้  แม้ว่าปากแดงขนไหมจะโดดเด่นมากกว่าเพราะเป็นนกชนิดใหม่ที่ปรากฏกายเป็นครั้งแรก  แต่ข่าวคราวความไม่แน่นอนย่อมเกิดขึ้นอยู่เสมอ  เหมือนคำพูดจากนิยายจีนกำลังภายในที่ว่าความแน่นอนคือความไม่แน่นอน  เพราะปลัดเอี้ยงเจ้าของพื้นที่  แจ้งมาตามสายใยแมงมุมว่าไม่พบเป็นเวลาสามวันแล้ว  

ส่วนหนุ่มญี่ปุ่นยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวเทรล6  แม้ข่าวล่าสุดแจ้งมาว่าวันสุดท้ายที่หลายคนได้เจอคือวันศุกร์ก่อนฝนตก  แต่ก่อนที่เขาใหญ่จะแตกและหลายคนไปนั่งเก็บแห้วมานั้น  ช่างภาพทั่วกรุงเทพที่อยู่ในวงการ  ต่างเฮโลกันไปเก็บภาพกันมาแล้ว  จะมีตกๆหล่นๆกันบ้างก็ไม่มากนัก  แม้วันจันทร์ถัดมายังมีนักถ่ายภาพตามเก็บมาได้อีก  แต่ก็เป็นเพียงภาพที่ยืนยันว่าเขายังอยู่ในละแวกนั้นเท่านั้นเอง  หลายๆคนจึงหันเหความสนใจไปยังแต้วแล้วสีน้ำเงิน  เขนน้อยหางแดง และเขนน้อยน้อยไซบีเรีย  หรือไม่ก็โกโรโกโสกับเดินดงลายเสือ  เดินดงหัวสีส้มแทน 

แต่ข่าวคราวของหนุ่มญี่ปุ่นก็ยังวนเวียนอยู่แถวนั้นอย่างไม่ขาดระยะ  ยิ่งมีข่าวของกระสาดำและอินทรีสีน้ำตาลที่มอสิงห์โตตามมาด้วยแล้ว  ต่อมพิสูจน์และตามล่าความจริงก็ป่วนหัวใจสุดจะทน  แต่ให้บังเอิญที่รถคู่ขาเกิดมีอันที่จะต้องเข้าอู่เพื่อแต่งองค์ทรงเครื่องเสียใหม่นี่สิ  จำต้องลองติดต่อหายานพาหนะอื่น  เผื่อจะติดรถติดราเกาะท้ายไปเขาใหญ่  จวบจนจะสิ้นเดือนท่านขุนก็แจ้งว่าจะขึ้นไปในปลายวันหยุด  อารามดีใจจนเนื้อเต้นทำให้ละเลยในรายละเอียดว่าเป็นเช้าวันหยุดไหน  เข้าใจเอาเองว่าเป็นเช้าวันรุ่งขึ้นถัดจากวันที่ได้รับการติดต่อมา 

สัมภาระนั้นจัดเตรียมลงเป้ไว้แล้วแต่วันจันทร์ (จิตใจล่องลอยไปอยู่ที่หนุ่มญี่ปุ่นซะนานแล้ว)   คืนวันพฤหัสท่านขุนติดต่อมา  ทำให้คืนนั้นแทบจะข่มตาหลับขับตานอนไม่ลง  มารู้สึกตัวเอาตีสี่กว่าของเช้าวันศุกร์  กระวูดกระวาดเหมือนสลาตันพัดผ่าน  ดีดตัวเองลงจากเตียงราวติดสปริงที่เท้า  แทบจะไม่ได้ขัดสีฉวีวรรณก็แต่งองค์ทรงเครื่องเรียบร้อย  ลงมาเรียกแท๊กซี่ไปถนนรามอินทราบิ๊กซี  ถึงคาร์ฟูรามอินทราประมาณตีห้าเศษ  รำพึงรำพันไปพร้อมเคาะหัวตัวเองว่า  บอกสถานที่นัดแนะกับท่านขุนผิดเสียแล้วเรา  ไม่ใช่บิ๊กซีแต่ต้องเป็นคาร์ฟู  กระวีกระวาดโทรไปแจ้งฝากข้อความให้ท่านขุนทราบถึงสถานนัดพบใหม่  ระหว่างที่รอนั้น  หาอะไรทำดีดีมากไปกว่านั่งอ่านสรรสาระที่นำติดตัวไปพลางๆไม่ได้  หกโมงครึ่งรถราบนถนนรามอินทราเพิ่มมากขึ้นและติดยาวเป็นลำดับ  ข้อวิตกในใจคือท่านขุนคงไม่ได้รับข่าวสารที่ฝากไว้กับเครื่องเป็นแน่ 

นั่งประเมินทบทวนสถานการณ์ใหม่  เห็นสภาพการจราจรที่ใกล้จะเป็นอัมพาตขึ้นทุกที  จะนั่งรถตู้บริการไปลงที่สถานีรังสิตก็ไม่แน่ใจนักว่ารถเมล์ที่ไปปากช่องจะจอดรับที่จุดใด  สรุปต้องกลับไปตั้งต้นที่สถานีขนส่งหมอชิต  ตัดสินใจได้ดังนี้มือไวเท่าความคิดยกโบกเรียกแท๊กซี่คันว่างที่เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้  ให้ไปส่งที่สถานีหมอชิตโดยพลัน  จากคาร์ฟูรามอินทราไปสถานีหมอชิตในชั่วโมงเร่งด่วน  ใช้เวลาเกือบชั่วโมงจ่ายค่าแท๊กซี่ไปเก้าสิบบาท  โดยยังต้องแบกสัมภาระพะรุงพะรังเดินข้ามสะพานทางข้ามไปฝั่งตรงข้าม  ยืนเคารพธงชาติแล้วเดินไปนั่งรอที่ชานชาลา68,69  รถคันสองโมงเช้าพึ่งจากไปต้องรอรถเที่ยวสองโมงครึ่ง

เป็นเวลาหลายปีดีดัดที่ไม่ได้เดินทางแบบแบกเป้แสนหนักอึ้งตะลอนทัวร์โดยไม่มีแผนสำรองล่วงหน้า  แม้ครั้งล่าสุดเมื่อสองปีที่แล้วนั้นตะลุยสิบวันทัวร์  แต่ก็มีการตระเตรียมตัวมาก่อนล่วงหน้าหลายเดือนพร้อมแผนรองรับที่ดี  การเดินทางบินเดี่ยวครั้งนี้จึงเป็นอะไรที่พกไปเพียงสามสิ่ง กายเต็มร้อย ใจเกินร้อย และกระเป๋าสตางค์เกินพัน  ค่ารถแท๊กซี่สองต่อก็210บาท  ค่าตั๋วโดยสารปรับอากาศไปปากช่อง130บาท  ขณะนั่งรถโดยสารปรับอากาศใกล้จะถึงนวนคร  ท่านขุนก็ติดต่อกลับมารับทราบถึงสถานนัดพบที่เปลี่ยนแปลง  แต่วันเดินทางนั้นเป็นเช้าวันเสาร์มิใช่วันศุกร์  เป็นอันว่าต้องเปลี่ยนสถานที่พบท่านขุนอีกครั้งเป็นที่เขาใหญ่แทน

ปากช่องเมืองไม่ใหญ่นัก นอกจากจะเดินทางสะดวกด้วยรถประจำทางแล้ว  ยังสามารถเดินทางด้วยรถไฟสายอิสานมาลงที่ปากช่องได้  สุดสายรถปรับอากาศต้องหอบสัมภาระพะรุงพะรังข้ามฟากไปฝั่งตรงข้าม  เพื่อต่อรถสองแถวที่จอดรอ ห่างวงเวียนเล็กๆขึ้นไปเขาใหญ่  ถ้าหากไม่ต้องการข้ามฟากก็ต้องเดินหน้าเลยท่ารถปรับอากาศไปสัก50เมตร  คอยรถนี้ที่จะเลี้ยวมาจอดตรงห้างทอง  อัตราค่าโดยสารสองแถวสิบห้าบาทถึงหน้าด่านเข้าเขาใหญ่

หลังจากชำระค่าธรรมเนียมเข้าอุทยานเรียบร้อยแล้ว  ก็ถึงรายการสำคัญสำหรับคนที่มาเขาใหญ่ด้วยเป้ใบเดี่ยว  รถสองแถวไม่ได้เข้าไปถึงสำนักงานที่ทำการเขาใหญ่หรือผากล้วยไม้  ปัจจัยที่สามไม่ต้องนำมาใช้อีกต่อไป  เปลี่ยนมาเป็นชูมือพร้อมหัวแม่โป้งได้ตั้งแต่ด่าน  พร้อมคอยสังเกตรถกระบะที่ว่างเข้าไว้  แม้เป็นวันศุกร์ก็ตามที  แต่รถที่เข้าด่านก็มีไม่น้อย  ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ได้ผู้มีน้ำใจงามให้ติดรถ  ไปจนถึงที่ทำการหรือไม่ก็ทางแยกไปปราจีนบุรี  หรือถ้าได้รถไปถึงผากล้วยไม้ในครั้งเดียวก็ยิ่งประเสริฐเลิศ

เที่ยงกว่าๆ ข้าพเจ้าก็พาตัวเองมาถึงผากล้วยไม้  เริ่มลงมือกางเต็นท์สำหรับพักแรมในค่ำคืนนี้  หลังจากนั้นก็หาอาหารรองท้อง  แล้วไปเฝ้าดูเจ้าโกโรโกโส  เดินดงลายเสือกับแต้วแล้วสีน้ำเงิน  ที่หลังห้องน้ำลานกางเต็นท์ก่อนที่จะหารถโบกย้อนกลับไปที่ทำการ  เพื่อตามหาหนุ่มญี่ปุ่นในเทรล6  จะเป็นความโชคดีหรือความบังเอิญก็ว่าได้  รถโบกที่ได้เป็นนักดูนกหนุ่มสาวที่มาตามหากระสาดำและหนุ่มญี่ปุ่นเหมือนกัน  เมื่อถึงอ่างเก็บน้ำมอสิงห์โต  ไม่มีวี่แววกระสาดำ  แต่กลับเจออินทรีสีน้ำตาลวัยเด็กในชุดขนสีอ่อน  บินต่ำและช้าๆเหนืออ่างไปทางตะวันตก  ก่อนทิวไม้จะบดบัง 

วันดูนกธรรมดาก่อนวันหยุด  แทบไม่มีคนเดินในเทรลเลย   เราไม่ได้เข้าทางเทรลดงติ้ว  แต่ตัดเข้าทางด้านหลังบ้านพักคนงาน  ซึ่งเป็นทางราบและเข้าถึงจุดที่นักถ่ายภาพเข้าไปถ่ายหนุ่มญี่ปุ่น  เราเฝ้ารอกันโดยมีแนวไม้ใหญ่กำบังกายเป็นเวลานาน  นอกจากแสงแดดสายลมและเสียงสรรพสัตว์อื่น  ไม่มีวี่แววของหนุ่มญี่ปุ่นเลย  

เกือบบ่ายสามโมงเราจึงเปลี่ยนใจย้ายไปเฝ้าดูที่ธารสอง  ซึ่งเหล่านกหลายชนิดมักมาใช้บริการอาบน้ำชำระร่างกายอยู่เป็นประจำ  จับแมลงหัวเทาเป็นชนิดแรกที่เข้ามาใช้บริการ  ก่อนที่ปรอดชนิดอื่นๆจะตามมา  วันนี้ดูเหมือนอุณหภูมิน้ำคงไม่ได้ที่ดีนักกระมัง  จำนวนนกที่มาใช้บริการจึงไม่มากนัก  เอี้ยงถ้ำกับเขนดง  นกกาแวน  สาลิกาเขียว กับเขียวคราม  แซงแซวหางบ่วงใหญ่  ทั้งเขียวก้านตองปีกสีฟ้า 

เมื่อกลับมาที่โรงอาหารหน้าที่ทำการ  จาบคาหัวสีส้ม  นกกาฮัง เด้าลมหลังเทา  หกเล็กปากแดง  โพระดกเคราดำ  โพระดกหน้าผากดำ  ตีทอง  จาบคาเคราน้ำเงิน  ยางกรอกพันธุ์จีน  ขุนทอง  มากมายมาใช้บริการต้นงิ้วป่าข้างสะพานข้ามลำตะคลอง  ที่ๆนี้เราได้คุยกับฝรั่งซึ่งบอกเราว่าได้เจอเขนสีฟ้าหางขาวตัวผู้เลยทางเข้าดงจำปีไปสัก50เมตร  เป็นข้อมูลที่น่าสนใจอย่างยิ่ง  เพราะอาจเป็นข้อมูลแรกของ อช.เขาใหญ่ก็เป็นได้  บินเดี่ยววันแรกจบลงอย่างมีความสุขที่ผากล้วยไม้หลังได้รถโบก