เมื่อกล่าถึงคนคนแพ้หงอก คนส่วนใหญ่หรือแม้แต่เจ้าตัวก็จะพูดกันว่าป็นเพราะกรรมพันธุ์ ความเป็นจริงสาเหตุเกิดจากความเครียดเพราะหลายสาเหตุ ความเศร้าโศก ความวิตกกังวล เหล่านี้นั้นมีต้นต่อเพราะใช้งานสมองความคิดมากจนเกินไปนั่นเอง สมองส่วนความคิดที่ใช้งานตลอดเวลาไม่ได้รับการพักผ่อน ทำให้อุณหภูมิขึ้นสูง ยีนส่วนนี้ทำงานตลอดเวลา เป็นที่ทราบกันดีว่าสมองทำงานเหมือนกระแสไฟฟ้า เมื่อทำงานตลอดเวลาไม่ได้พักผ่อนจึงเกิดความร้อนขึ้นสูงตลอดการทำงานของสมองส่วนนั้นๆ เป็นผลต่อเนื่องทำให้ร่างกายต้องหาทางระบายความร้อนส่วนเกินนี้ออกมาให้ได้ ซึ่งการขจัดความร้อนส่วนสมองก็คือการคายความร้อนจากน้ำร่างกายที่เราเรียกว่าเหงื่อนั่นเอง ในยามพักผ่อนหลับนอน คนที่เคลียดมากๆก็จะมีเหงื่อออกบริเวณศรีษะมากทำให้หมอนที่ใช้เปียกและชื่นอับ

คนโบราณภูมิปัญญาชาวบ้านจึงสอนให้ใช้น้ำเย็นๆราดศรีษะก่อนนอนและหลังตื่นนอน ครั้งละห้าถึงสิบนาทีเพื่อช่วยปัดเป่าอุณภูมิของสมองให้ลดเป็นประจำทุกวัน อีกวิธีหนึ่งที่กล่าวกันไว้ก็คือใช้หมอนที่หนุนศรีษะนั้นสามารถดูดความชื้นที่เกิดจากศรีษะยามนอนเป็นประจำก็จะช่วยได้มาก หมอนที่ใช้นุนยัดไม่เหมาะสม เพราะนุนแม้จะดูดความชื่นได้ดีแต่มีข้อดีว่าเก็บรักษาอุณภูมิไว้ด้วย จึงกลายเป็นผลเสียมากกว่าผลดีถ้าใช้ทำหมอนหนุนศรีษะ

เขียนมาเพียงเท่านี้ผู้ที่เห็นช่องทางรวยสามาถนำไปประยุกต์ ผลิตหมอนที่ให้ความเย็นและสามารถขจัดความชื้นพร้อมในตัว อีกทั้งสามารถทำความสะอาดได้ง่ายด้วย สำหรับภูมิปัญญาชาวบ้านก็คิดวิธีง่ายๆ ผลิตหมอนที่สามรถดูดความชื่นและให้ความเย็นโดยหมอนผ้าฝ้าย ซึ่งปัจจุบันควรหลีกเลี่ยงผ้าฝ้าย วัสดุที่ใช้ยัดภายในเคยเก็บเป็นความลับของตระกูลอยู่หลายยุคสมัย จนเมื่อไม่นานมานี้ได้รับการเปิดเผย เพราะต่างชาติสังเกตเห็นความผิดปกติและให้ความสำคัญเรื่องหงอก ทั้งญี่ปุ่น เกาหลีต่างหาหนทางแก้ไข เมื่อนั้นแหละความลับของตระกูลจึงถูกนำมาพัฒนาและเป็นช่องทางทำมาหากินของคัมภีร์วิถีรวย โดยไม่ต้องไปโพทนาทำสื่อโฆษณาให้สิ้นเปื่อง พูดยืดยาวจนกล่าวได้ว่าน้ำลายแตกฟองก็ยังติดที่ “เขาใช้วัสดุอะไร” มันเป็นความจริงหรือแค่พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก?

ชาเป็นเครื่องดื่มของชาวจีนมาตั้งแต่บรรพกาล เรื่องเล่ามีอยู่ว่ากษัตริย์จีนองค์หนึ่งหรือปราชญ์จีนท่านหนึ่งชื่อเสียงเรียงนามอันใดไม่แน่ชัดต้องไปถาม”กูเกิ้ล” ขณะผ่อนคล่อยอริยาบทอยู่ภายใต้เก๋งจีนแปดเหลี่ยม อยากกระหายน้ำเป็นกำลัง บ่าวไพร่จึงจัดน้ำร้อนๆใส่ถ้วยเดินจากโรงครัวไปเก๋งจีน ซึ่งระยะทางน่าจะไกลพอสมควรที่จะทำให้น้ำร้อนกลายเป็นน้ำเย็นพอใช้ดื่มได้ ระหว่างทางลมได้หอบใบชาตกลงไปในถ้วยน้ำร้อน จึงเกิดเป็นเรื่องเล่าขานสืบต่อๆกันมาถึงน้ำมธุรสสวรรค์ประทานแก่มนุษย์

ซึ่งปัจจุบันเป็นที่ทราบกันดีถึงคุณสมบัตินานับประการของชา ในก่อนยุคล่าอาณานิคมมาโคโปโลก็เคยนำชากลับไปเผยแพร่ให้ชาวตะวันตก จนถึงยุคล่าอาณานิคมชาก็เป็นหนึ่งในข้ออ้างถึงสาเหตุฉนวนสงความระหว่างจีนและอังกฤษ เขียนไปได้เรื่อยๆเมื่อพูดถึงชา อยากเขียนกี่หน้ากระดาษจนเป็นเขียนแต่งตำราขายเป็นอีกช่องทางคัมภีร์วิถีรวย

วกกลับมาถึงความสัมพันธ์ของ ”หงอก หมอน ชา” ความเกี่ยวโยงกันหากคำในเครื่องหมายตัดหงอกออกก็คือไม่เอาหงอกท่านที่ติดตามมาถึงตรงนี้ก็น่าจะถึงบางอ้อนะครับ ผมถือว่าfollowingของผมทุกท่าน  มีความเท่าเทียมความคิดของผม จึงไม่ต้องชี้โพรงกันให้มากมายหมอนชาเป็นความลับที่สมัยก่อนเก็บกันเป็นเวลานอน การใช้หมอนชามีเคล็ดลับในความลับด้วยหากไม่แบให้หมดใส่พุงก็ไม่รักกันจริง ความลับนี้อันที่จริงก็ไม่น่าเป็นความลับสักเท่าใด ด้วยสัจจธรรมความจริงก็คือ ใดใดในโลกล้วนไม่มีความลับ สักวันหนึ่งความจริงก็จะเปิดเผย เมื่อไหร่เวลาใดจึงเป็นอีกประเด็นหนึ่งที่กล่าวความลับจักรวาลยังไม่อาจแพร่งพรายได้ในเวลานี้ น้ำเริ่มท่วมทุ่งได้เวลาเก็บเกี่ยวกันแล้ว การใช้หมอนชาทุกครั้งที่ใช้ต้องนำไปฆ่าเชื้อโรคและขจัดความชื้นให้ออกให้หมดเท่านั้นเอง พูดแบบภาษาชาวบ้านและลงทุนต่ำก็คือทุกวันนำออกไปตากแดด ตกบ่ายแก่ๆก็เก็บเข้าให้คลายความร้อนเป็นอันว่านำกลับมาreuse ทุกๆวัน

อายุการใช้งาน ของทุกอย่างย่อมต้องมีอายุการใช้ ไม่ควรเกินสองถึงสามปีแต่หากเก็บใช้รักษาอย่างที่พูดมา ห้าปีเนี้ยะก็น่าจะพอไหว ว่ากันแบบง่ายๆก็คือสิ้นกลิ่นสิ้นอายุขัยเท่านั้นเอง ยกเว้นประเภทที่นำมาเป็นของชำร่วยที่ไม่มีวันหมดอายุครับ สิ่งที่ขาดไม่ได้ที่จำเป็นต้องเน้นเป็นพิเศษคือหมอนมีไว้ใช้หนุนต้นคอไม่ใช่หนุนหัว ดังนั้นหมอนชาก่อนใช้ต้องจัดรูปร่างทรงให้หนุนต้นคอเป็นประการสำคัญ ศรีษะแค่เกยให้รับและดูดซึมเหงื่อ และอย่าลืมเคล็ดน้ำเย็นด้วยนะครับ