*~ N a u g h t Y K i T T y K a T ~*
Group Blog
 
All Blogs
 

เมื่อกาลเวลาต้องพ้นผ่าน และชีวิตที่ต้องก้าวเดินต่อไป ....

ชีวิตของมนุษย์เรานี่ช่างแปลกนัก คุณเคยรู้กันไหมว่า ในชีวิต ชีวิตหนึ่งของพวกคุณ มันเหมือนกับการที่คุณกำลังพยายามใต่เชือกเส้นหนึ่ง ขึ้นสู่จุดที่สูงขึ้นไปเรื่อยๆ โดยเริ่มมาจากเชือกเส้นเล็กๆเพียงแค่ 2เส้นได้พันติดแน่นกันไว้และยึดติดกันไว้ซึ่งกันและกัน รวมกันเป็นเพียงเชือกเส้นหนึ่งซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการที่พวกคุณ จะขึ้นไปยังจุดที่อยู่สูงขึ้นไปเรื่อยๆในชีวิตของแต่ละคน ต่อไป ...
และเมื่อถึงจุดช่วงเวลาหนึ่ง เป็นช่วงเวลาที่สำคัญของชีวิต ความรักนั้นได้เข้ามาเยือนและนำพาความอบอุ่น ความรู้สึกพิเศษเข้ามาในชีวิต ซึ่งทุกๆคนนั้นต่างโหยหาในสิ่งๆนี้ ทั้งความรักจากครอบครัว ผู้เป็นพ่อและแม่หรือความรักที่มีต่อเพื่อนฝูงบริวาร และความรักจากหนุ่มสาว ซึ่งมีให้กันและกัน ...
มันช่างน่าแปลกประหลาด ..และไม่เกินจริงที่จะพูดเลย ว่าความรักสามารถทำให้คนที่กำลังจะตายเพราะโรคร้าย สามารถมีความสุขกับช่วงเวลาเล็กๆ ซึ่งเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตได้อย่างน่าอัศจรรย์ และมัน.. ก็ยังนำพาความอบอุ่น ความรู้สึกยินดีและมีความสุข เข้ามาเติมเต็มในหัวใจของเรา ให้เราสามารถดำรงชีวิตต่อไปได้อย่างที่ชีวิตของเราไม่เคยรู้สึก หรือได้รับมาก่อน ....
แต่ถ้าหากรัก ซึ่งเคยก้าวเข้ามาในชีวิตของเรา ได้ผ่านพ้นไปล่ะ? มนุษย์อย่างเราๆจะรู้สึกเป็นเช่นไร? .... มันจะเจ็บปวดขนาดไหนกันนะ ถ้าหากว่ารักได้ผ่านพ้นออกจากชีวิตของเราไป นำพาความอบอุ่นและความรู้สึกที่เคยมีต่างๆหนีออกจากชีวิตของเราไป เหลือไว้เพียงแค่รอยบาดแผลที่หยั่งรากลึกภายในใจ ซึ่งมิอาจลบเลือนไปได้โดยง่าย รัก.. ยังคงทิ้งไว้ซึ่งความอ้างว้าง ความเจ็บปวด และเดียวดาย ที่เป็นบ่อเกิดของความรู้สึกท้อแท้และหมดกำลังใจในการดำรงชีวิตของมนุษย์เรา ให้เป็นปกติต่อไป เสมือนชีวิตครั้งหนึ่ง .. ที่เรายังคงมีรัก ....
ทั้งๆที่ฉันรู้ว่า มันอาจมิใช่เวลาหรือเป็นสิ่งที่ฉันจะต้องมานั่งคำนึงถึงความรู้สึกแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าตัวฉันเป็นอะไร ไม่รู้ว่าร่างกายของฉันเป็นอะไร ไม่รู้ว่าใจของฉันคิดอย่างไร ...แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถรับรู้ได้ด้วยใจของฉันเองก็คือความรักที่ฉันมีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่แม่ของฉัน ไม่ใช่พี่สาวของฉันนั้น ... ได้ผ่านพ้น และจากฉันไป มันเหลือทิ้งไว้เพียงความทรงจำสีจางๆ และรอยแผลที่ฝังรากลึกไว้ในจิตใจของฉัน ซึ่งมันยาก.. ที่ฉันจะลบเลือนมันให้ออกจากหัวใจของฉันได้ ... ในบางเวลา หลังจากที่ความรักนั้น ได้จากตัวของฉันไป ... ฉันเคยคิดโทษและโกรธเคืองโลกใบนี้ ที่มิเคยมีความยุติธรรมต่อชีวิตของฉัน ... ฉันเคยโกรธคู่รักทุกๆคู่ที่ฉันเห็น เพราะมันทำให้ฉันอยากจะเป็นบ้า และปลดปล่อยความรู้สึกของตัวเอง จากความโกรธ เกลียด และชิงชัง ต่อโลกใบนี้ .... ฉันเคยคิดว่า ฉันอ่อนแอจนเกินไป ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป โดยปราศจากรัก จากผู้หญิงคนนั้น ... ฉันกลัวที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างโดดเดี่ยวและเดียวดาย ฉันเกลียดตัวเอง ที่ทำไม.. ความรู้สึกเจ็บปวดและอ้างว้าง ถึงต้องมาเกิดกับตัวของฉัน ทั้งๆที่ฉัน ... เคยมีความฝัน .. เคยพยายามไล่ตามความฝัน .. เคยพยายามปิดกั้นหัวใจของตัวเองเพื่อความฝัน ... และไม่เคยทรยศต่อหัวใจของตัวเอง ... ก็เพื่อความฝันเหล่านั้น
แต่แล้ว ... เมื่อความฝันถูกยื้อแย่ง ... ฉันก็รู้ได้โดยทันทีว่า ยิ่งฉันพยายามฝืนและดึงดันที่จะเหนี่ยวรั้งให้รักนั้น ยังคงอยู่กับตัวฉันมากเพียงไร ... ในท้ายที่สุด ฉันก็คงจะต้องยิ่งเจ็บปวดกับความรู้สึกเสียใจ เมื่อรักที่ฉัน ได้เหนี่ยวรั้งมันไว้นั้น ได้จากตัวของฉันไป อย่างไม่มีวันกลับมา ...ไม่ว่าฉันจะต้องเสียน้ำตามากมายเพียงใด มันก็คงไม่สามารถรั้งจิตใจของเธอให้กลับคืนมาได้ ... ไม่ว่าฉันจะพยายามทุกๆอย่างในชีวิตมากขึ้นเพียงใด ความรักจากเทอคนนั้น ... ก็คงไม่หวนกลับคืนมา ...
เรื่องนี้ ... คงจะเป็นเรื่องสุดท้าย ที่ฉันจะเขียนให้กับเธอคนนั้น เพราะหลังจากวันนี้ .. ความรู้สึกที่พิเศษ ความอบอุ่นในหัวใจ อย่างที่ฉันเคยได้รับจากเธอนั้น คงไม่หวนกลับคืนมาอีก ...
หลังจากวันนี้แล้ว มันคงจะถึงเวลาแล้วล่ะ ที่เธอและฉัน จะเป็นเพียงแค่ "เพื่อน" กันอย่างจริงๆจังๆเสียที .... ปัทม์วรรณ ภัครานนท์




 

Create Date : 05 มิถุนายน 2550    
Last Update : 6 มิถุนายน 2550 0:25:58 น.
Counter : 399 Pageviews.  

มี Blog แล้วเย้ๆ

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคราบบ




 

Create Date : 05 มิถุนายน 2550    
Last Update : 5 มิถุนายน 2550 15:30:21 น.
Counter : 246 Pageviews.  


KiTtY KiTtY KaT
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ดีค้าบบบบบบบบบบบบ!!!!
Friends' blogs
[Add KiTtY KiTtY KaT's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.