"สปองจ์ ต่างจาก สปันจ์ ยังไงคะ" น้องสาวคนหนึ่งถามเสียงใส "ไม่ต่างกันครับ ภาษาอังกฤษก็สะกดเหมือนกัน s-p-o-n-g-e ความหมายเหมือนกัน แค่ออกเสียงจากสำเนียงต่างกันบ้าง " "แล้วถ้าเป็นเค้กล่ะคะ?" สาวน้อยเข้าประเด็น "เป็นเค้กก็ไม่ต่างครับผม" "งั้นชีฟอง กับชิฟฟอน ก็เข้าข่ายเดียวกันสิคะ" "แม่นแล้ว" ชื่อเรียกพวกนี้แค่กำหนดลักษณะและวิธีทำของขนมแต่ละชนิดครับ อย่าได้ตกใจเลยว่าน่าจะสลับซับซ้อนอะไร เหมือนคนเรา ที่บอกเข้าใจยากเพราะเรามีชื่อ มีตำแหน่ง มาเป็นกรอบให้บรรทัดฐานยึดเราไว้ เมื่อไรที่เรามองว่ามันเป็นเพียงชื่อเพื่อให้สื่อสาร เราก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ดิ้นรนลนลานหนีความไม่ชอบ วิ่งเข้าหาของที่ตนชอบด้วยกัน มโนธรรมใครจะมากกว่า ควบคุมไม่ให้ความอยากของตัวเองไปทำให้สิ่งมีชีวิตอื่นๆหรือของตนเดือดร้อน "เค้กอย่างไหนอร่อยกว่าคะ" "แล้วแต่ชอบสิครับ" "อ้าว ไม่มีแบบว่าสูตรเด็ดๆ มัดใจลูกค้าเลยหรือคะ" "ลูกค้าที่ว่าคือใครล่ะครับ" เค้กไหนอร่อยกว่า นิ่มกว่า...อยู่ที่วิธีทำ ไม่มีเค้กไหนสูตรใดสูตรเดียวที่เหมาะกับทุกคน เพราะแต่ละคนชอบไม่เหมือนกัน บางคนชอบรสชาติเข้มข้น เนื้อแน่น ก็เค้กเนย ในขณะที่บางคนอยากทานเค้กนิ่มก็คงไม่พ้นสปองจ์ หรือชิฟฟอน บางคนไม่ชอบเค้กแบบเนื้อๆ หันไปสนใจมูสหรือครีมก็มี นี่ยังไม่นับเรื่องรสชาติที่มีอีกหลายหลากตามวัตถุดิบนะครับ เมื่อค้นหาตัวเองเจอว่าชอบอย่างไหน ก็กินอย่างนั้นถึงดื่มด่ำได้ มีตั้งหลายวิธีที่จะช่วยเรามองเห็นโลกรอบตัวได้อีกระดับ อาจจะไม่ฟุ้งเฟ้อไปถึงการเข้าใจวิถีของดวงดาวในจักรวาล แต่อย่างน้อยก็ดำดิ่งลงในตัวตนของตน