• ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ เอารูปมาอวด ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
• ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ เล่าให้ฟังเฉยๆ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
• ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ด.ช. ณัฐ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏
• ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ด.ญ. ปณิตา ๏ ๏ ๏ ๏ ๏

๏ ๏ ๏ ๏ ๏ เล่าให้ฟังเฉย ๆ (ตอนที่กินได้ก็ไม่มีปัญญากิน แต่พอมีปัญญากินก็กินไม่ได้) ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ ๏ เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรแค่อยู่ดีๆ ก็มาเข้าใจเมื่อเจอกับตัวเอง ๕๕๕๕ ๏ ตอนที่กินได้ก็ไม่มีปัญญากิน แต่พอมีปัญญากินก็กินไม่ได้ นั้นจะเล่าเป็นเรื่องตลกๆให้ฟังอย่างนี้ครับ ๏ คือตอนที่ยังเริ่มงานใหม่ๆ หรือยังอยู่ในช่วงวัยหนุ่มสาว เงินเดือนก็ยังน้อยจะกินอะไรก็ต้องประหยัด แล้วตอนยังหนุ่มๆ ร่างกายก็แข็งแรงดีสามารถกินอาหาร คาว หวาน เค็ม มัน ฯลฯ แต่ไม่มีเงินซื้อของแพงๆ มากินได้พวกหูฉลาม เป๋าฮื้อ เป็ดปักกิ่ง ฯลฯ สรุปคือตัวเราสามารถกินได้ แต่ไม่มีปัญญาหามากิน ๕ ๕ ๕ ๏ ต่อเมื่อทำงานมานานรายได้ก็เริ่มขยับสูงขึ้น ตามวัยที่มากขึ้น ก็สามารถจะหาของแพงๆ มากินได้แล้วเย้ ๆ ๆ แต่ร่างกายก็เริ่มมีปัญหาทั้งโรคร้าย สรุปคุณหมอก็บอกว่าถ้ายังไม่อยากตายก็งด หวาน เค้ม มัน บุหรี และสุรา อ่ะนะ กินได้แต่ผัก กับ ปลา ได้แค่ต้มกับนึ่ง งดทอดและย่าง เฮ่ออออ ชีวิต สรุปมีปัญญาจะซื้อกินแล้วนะไอ้ของแพงๆ นะ แต่ร่างกายมันรับไม่ได้ซะแล้ว (เศร้า) ๏ ตอนที่กินได้ก็ไม่มีปัญญากิน แต่พอมีปัญญากินก็กินไม่ได้ ซะแล้ว ๕ ๕ ๕   Create Date : 26 กันยายน 2552     Last Update : 26 กันยายน 2552 8:08:44 น. Counter : 170 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang