และแล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่จะดีใจหรือเสียใจดีก็ไม่รู้
ตอนเที่ยง ๆ ได้โทรไปหาสาวน้อยหน้ามนของเรา
จากการที่ใครต่อใครไม่สามารถติดต่อเธอได้ทั้งอาทิตย์
วันนี้ก็เลยได้รู้ว่าเธอคนดีของเราไปเที่ยวญี่ปุ่นพึงกลับมา
และเธอก็รับสายเราแล้วก็ทักทายอย่างเป็นกันเอง
ตกใจเล็กน้อย
เฮ้ย ว่าไง ว่าจะโทรไปหาอยู่เหมือนกัน
(คิดในใจมาแปลกโว้ยวันนี้)
เครื่องมันดีเลย์ ต้องถึงเมืองไทยตอนตี 3 แต่มาถึงเมืองไทยตอนเก้าโมงเช้า
ตอนนี้อยู่บ้านเดี๋ยวจะออกไปแหละ
และแล้วเราก็ได้เจอกัน (แว้บ ๆ คุยกันเล็กน้อย) แถมถูกใช้อีกต่างหาก
(ไม่เป็นไรเต็มใจ)
เราก็ไม่รู้ทำไรเลยรอ ๆๆๆๆๆๆ
รอเค้าให้เสร็จงานเค้า (แต่ไม่จำเป็นต้องรอเลย และเค้าก้อไม่รู้ด้วยว่าเรารอ)
และแล้วก็ผ่านไปถึงทุ่มครึ่ง
เธอก็ลงมาและก็ขึ้นรถไปกับใครคนนั้นที่ขับมาจอดรอเธออยู่หน้าตึก
เศร้า ๆ จริง ๆ ไม่มีโอกาสสักทีเลยเรา
รอไปก่อนสักวันหนึ่งมันคงเป็นของเราบ้างแหละ
ชอบเธอจริง ๆ นะ
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
