Group Blog
 
All blogs
 
Deva & Dana - กฏเหล็กพ่อเทพบุตร




"ว้าว!! เรือนท่านสวยจัง" ดาน่ามองรอบสวนร่มรื่น โอบล้อมตัวบ้านสองชั้นผนังกระจกโปร่งใส ไซส์กะทัดรัด

"ขอข้าอยู่ที่นี่ด้วยคนได้ไหม?" หญิงสาวออกปากทันที และได้รับคำตอบทันควันเช่นกัน

"ไม่ได้"

"สมแล้วที่เป็นหลานตาแกะ..." ดาน่ายั้งปากเมื่อเทวาหันมาส่งสายตาดุ

"เจ้าควรจะเลิกเรียกปู่ข้าแบบนั้นเสียที"

"ก็ได้ ถ้าท่านให้ข้า..."

"ไม่!"

"แล้วท่านพาข้ามาที่นี่ทำไม?"

"ก็แค่เอาของมาเก็บ ข้าติดต่อที่พักไว้ให้เจ้าแล้ว"

"อืม.. ข้าไม่รบกวนดีกว่า"

"เจ้าหมายความว่าไง?"

"ข้าไปล่ะ" หญิงสาวมองบ้านหลังงามอีกครั้งแล้วเอ่ยลา

"เดี๋ยว! เจ้าแน่ใจนะว่าไม่อยากให้ข้าช่วย"

"ท่านห่วงข้าเหรอ?" หญิงสาวยิ้มดีใจจนเห็นเขี้ยวเล็กแหลม

"ใครว่าล่ะ ข้าก็แค่ถามไปตามมารยาทเท่านั้น" ชายหนุ่มว่าปัด ใบหน้ายิ้มแย้มเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสลด น้ำตาลื่นขึ้นมาจนถึงขอบตาดำทั้งสองข้าง ทำให้เทวาเริ่มใจคอไม่ดี

"เชอะ! คิดแล้วต้องไม่มีใครห่วงข้า ไม่ว่าในสวรรค์หรือบนโลกมนุษย์นี่ ไม่มีใครต้องการข้า แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่ต้องการข้า" หญิงสาวเริ่มฟูมฟายเล่นบทดราม่า

"เจ้าจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ข้าเป็นชายโสด..." เทวาพยายามคิดถึงข้ออ้างที่จะฟังดูเข้าท่า

"ข้าดูแลตัวเองได้ อย่างมากก็แค่กลับไปลักเล็กขโมยน้อย นอนข้างถนนไปวันๆ ข้าคงไม่ถึงตายหรอก" ดาน่าว่าแล้วจากไปทันที

"เดี๋ยวสิ!"




แล้วชายหนุ่มก็นอนไม่หลับทั้งคืน เมื่อใบหน้าอ่อนวัยเศร้าสร้อยนั้นตามมาหลอกหลอนให้เขารู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา ครั้นพอจินตนาการสภาพหญิงสาวตัวเล็กๆ ไปเป็นขโมย แถมยังนอนข้างถนนอีก ยิ่งทำให้คุณธรรมในใจเขาด่างพร้อยขึ้นเรื่อยๆ

"ยัยเด็กบ้า!" ชายหนุ่มลุกนั่งบนที่นอน ขณะที่หญิงต้นเหตุ นอนแกว่งเท้าเล่นไปมาอยู่บนยอดหลังคา ชมดาวพร้อมกินขนมกรุบกรอบที่ฉกมาได้จากในบ้าน

"อย่าคิดว่าแค่นี้จะทำอะไรข้าได้ ตาแก่เทวัญ! ห่วงหลานชายเจ้าเถอะ" ดาน่าพูดกับท้องฟ้า แล้วหัวเราะ




หลายวันผ่านไปโดยไร้ร่องรอยของดาน่า สร้างความกังวลใจให้เทวาอยู่เงียบๆ คิดว่าเธอน่าจะติดต่อกลับมาบ้าง แต่ก็เงียบกริบ อันที่จริงเขาน่าจะดีใจ ที่ปัดภาระพ้นตัว แต่ก็อดรู้สึกห่วงไม่ได้

ส่วนหญิงสาวที่แฝงตัวอยู่ภายในบ้าน กลับรู้สึกสบายอกสบายใจ รื้อค้นดูทุกซอกทุกมุมปราศจากการรับรู้ของเจ้าของเรือน เพราะเวลาส่วนมากหมดไปกับการทำงานข้างนอก

"เตียงนี่นุ่มดีจริงๆ" ดาน่ากระโดดทิ้งตัวลงนอน แล้วพลิกตัวลงสูดกลิ่นอายที่เริ่มจะคุ้นเคย เพราะแอบเข้ามานอนเล่นหลายครั้งแล้ว

"ข้าใช้เรือนนี้เป็นประโยชน์กว่าเจ้าเสียอีก เทวดาขึ้งก!" ดาน่าว่าทอเจ้าของที่นอนแล้วขยับลุกนั่ง คว้าถุงขนมพร้อมรีโมทขึ้นกดเปิดทีวี หลังจากอยู่จนเริ่มชินและมีรายการโปรด




"ฉันจะจูบเธอ"

"ปล่อยฉันนะ!!"

"................"

"ถ้าเวรุุตไม่จูบเธอแบบนี้ เขาก็ไม่ใช่ผู้ชาย"

"เพี้ยะ!!"

"ถ้าเธอตบฉันอีก รู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น!"



หญิงสาวจ้องฉากเลิฟซีนในละครน้ำเน่าที่นำมาฉายตอนกลางวันตาไม่กระพริบ เพราะไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้บนสรวงสวรรค์มาก่อน แล้วก็ลืมตัวจิกข่วนหมอนที่ว่างอยู่บนตักจนเหวอะ

"โอ้! ไม่นะ!" ดาน่าอุทานเมื่อเริ่มรู้ว่าตนสร้างหลักฐานไม่พึงประสงค์ขึ้น และต้องหาทางทำลายโดยด่วน หญิงสาวมองซ้ายมองขวา ก้มลงใต้เตียง รีบยัดหมอนใบนั้นเข้าไปเสร็จสรรพ แล้วดึงผ้าคลุมปกปิดให้เรียบร้อย





เทวานั่งอยู่ในห้องพัก กำลังคิดว่าจะลองถามเทพเทวัญ เพราะท่านปู่อาจรู้ว่าดาน่าอยู่ที่ไหน จู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดูพร้อมรอยยิ้ม เมื่อเห็นใบหน้าคนที่โทรเข้ามา พลางลืมเรื่องที่กำลังคิดอยู่ไปชั่วขณะ

"สวัสดีครับ ลิตา" ชายหนุ่มเอ่ยทักทันที

"เย็นนี้ว่างไหมคะเทวา" เสียงหวานๆ ดังมาจากปลายสาย

"ว่างครับ"

"ลิตาจะชวนคุณทำอาหารทานกันที่บ้านค่ะ"

"ดีเหมือนกัน ผมไม่ได้ทานฝีมือลิตานานแล้ว"

"งั้นลิตาไปหาคุณที่บ้านซักทุ่มนะคะ"

"แล้วผมต้องเตรียมอะไรไหวไหมครับ"

"เตรียมท้องไว้ใส่ก็พอค่ะ ที่เหลือลิตาจัดการเอง"

"ครับผม"

หญิงสาววางสายไปแล้ว แต่ชายหนุ่มยังยิ้มค้าง มัลลิตาน่ารักเสมอ เขาคบกับเธอมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นไปด้วยดี หากแต่ไม่ค่อยมีเวลาพบกัน เพราะหญิงสาวเป็นนางแบบ และติดงานบ่อยๆ เธอเป็นผู้หญิงสมบูรณ์แบบทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ถึงจะอายุมากกว่าเขาซักหน่อย แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา




ดาน่านอนเล่นอยู่บนหลังคา ขณะที่เจ้าของเรือนมีแขกอยู่ในบ้าน แต่แล้วกลิ่นอาหารหอมอบอวลคลอเคล้าเสียงเพลงก็ลอยมากระทบประสาทสัมผัส จมูกแหลมเล็กเริ่มขยับ รู้ว่าต้องเป็นอาหารชั้นดีกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่แอบกินอยู่ในบ้านมาหลายวันแน่นอน

ร่างเล็กในชุดดำกลมกลืนไปกับไปความมืดสลัวในยามค่ำคืน ค่อยโรยตัวลงมายืนอยู่ข้างพุ่มไม้ มองผ่านกระจกใสเข้าไปถึงในครัวบิ้วอินภายในบ้าน หนุ่มสาวหยอกเย้ากันขณะทำอาหาร ดูมีความสุขจนทำให้คนที่กำลังแอบมองมีสีหน้าหม่นหมองไปแว้บหนึ่ง

"ฝนจะตกแล้ว" เทวาว่าพลางมองออกไปยังท้องฟ้าวูบวาบด้วยแสงฟ้าแลบฟ้าร้อง

"ท่าทางจะหนักนะคะเนี่ย พรุ่งนี้ลิตามีงานแต่เช้าด้วยค่ะ" มัลลิตามองตาม พลางคนสลัดในชามอ่าง ด้วยสีหน้ากังวล

"ผมอยากให้ตกถึงเช้าไปเลย" เทวาหันมาว่าล้อ

"คุณอยากให้ลิตาตกงานใช่ไหม?" หญิงสาวมองค้อน

"ใช่ ลิตาจะได้มีเวลาให้ผมมากๆ" เทวายิ้มกว้าง แล้วเอื้อมแขนโอบรอบเอวอีกฝ่ายไว้

"รีบไปปิดหน้าต่างเถอะค่ะ" มัลลิตาขยับไหล่กระทบอกชายหนุ่มเบาๆ

"ครับผม"

เทวาไล่ปิดหน้าต่างรอบบ้าน จนเกือบถึงบานสุดท้ายฝนก็เทลงมาพอดี สายตาพลางจับไปเห็นต้นแขนขาวซีดนั่งกอดเข่าอยู่หลังพุ่มไม้ ชายหนุ่มชะโงกดูอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ และเป็นจังหวะเดียวกับที่ดาน่าหันมา ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่ใหญ่ท่ามกลางสายฝน ต่างฝ่ายต่างมีสิ่งต้องใคร่ครวญในใจ เทวาดึงหน้าต่างปิดลงแล้วเดินหายเข้าข้างใน เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ดาน่าหันหน้ากลับ พลางคิดว่าการกระทำของเขาไม่ได้เกินความคาดหมายเลยซักนิด และเธอก็ชินซะแล้ว...




"เข้าบ้านเถอะ อาหารเสร็จพอดี" เทวาถือร่มเดินมาหยุดตรงปลายเท้า ดาน่าเงยหน้าขึ้นมองฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาให้ แล้วมองหน้าเขาประหลาดใจ

"ท่านเปลี่ยนใจ จะให้ข้าอยู่ด้วยแล้วใช่ไหม?" ดาน่ายิ้มดีใจ ส่งมือให้แล้วลุกขึ้นยืน

"เราจะพูดเรื่องนี้กันหลังอาหาร"

"นางเป็นใคร?"

"เป็นคนที่ข้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข"

"ชิส์!"

"อย่าแม้แต่จะคิด" เทวามองด้วยสายตารู้ทัน

"ข้าไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย" ดาน่ายิ้มเจ้าเล่ห์

"ว่าแต่เจ้าหายไปนอนข้างถนนที่ไหนมา?"

"ข้านอนบนหลังคาต่างหาก"

"นับว่าเจ้ายังฉลาด"

"......."

"......."




"ลิตา นี่ดาน่าน้องสาวผม" ชายหนุ่มแนะนำให้ทั้งสองรู้จักกัน หากแต่หญิงอ่อนวัยกว่ากลับยืนเฉย เทวาจึงต้องสะกิดเธอให้ทำตามที่นัดแนะกันไว้

"สวัสดี" ดาน่าว่าพลางเอามือค้ำสะเอว

"เออ สวัสดีค่ะ" มัลลิตาว่าแล้วหันมองชายหนุ่มงงๆ กับกิริยามารยาท และการโผล่มาแบบกะทันหันของหญิงสาวดูท่าทางเอาแต่ใจตัวเองตรงหน้า

"ดาน่า ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไป แล้วลงมาทานข้าวด้วยกัน" เทวาออกคำสั่ง ราวพี่ชายจอมเฮียบ

"แต่ว่า..."

"ไม่มีแต่"

หญิงสาวย่นจมูกใส่ แล้วเดินกระแทกเท้าขึ้นไปชั้นบน

"ขอโทษนะครับลิตา ที่ไม่ได้บอกคุณก่อน เผอิญดาน่าเพิ่งหนีออกจากบ้านมา คงงอนพ่อกับแม่" เทวาโอบรอบเอวหญิงสาว พาไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารที่เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"ตายจริง! คุณโทรบอกท่านหรือยังคะ" ลิตาเชื่อสนิท เพราะเคยได้ยินเขาบอกเหมือนกันว่ามีน้องสาวอยู่อีกคน แต่ไม่คิดว่ามารยาทจะห่างกับพี่ชายขนาดนี้

"เรียบร้อยแล้วล่ะ ลิตาไม่ต้องเป็นห่วง แกยังเด็กอยู่มาก ก็เลยทำอะไรไม่มีความคิดไปบ้าง"

"ดาน่าอายุเท่าไหร่แล้วคะ"

"น่าจะซักสิบแปด"

"ห่างกับคุณตั้งเจ็ดปีเชียวเหรอคะ มิน่า แกคงจะหวงพี่ชายน่าดู" ลิตาว่ายิ้มๆ

"อย่าถือสาเลยนะ เด็กเอาแต่ใจก็แบบนี้แหละ พ่อแม่ตามใจจนเสียคน"

"ซักสิบปีที่แล้ว ตอนลิตาอายุเท่าดาน่า ก็ซ่าไม่เบาเหมือนกันนะคะ"

"ลิตาน่ะเหรอ?"

"ถ้ารู้ประวัติ คุณอาจจะรับไม่ได้ก็ได้นะคะ"

"ผมไม่สนใจเรื่องอดีตหรอกนะ"

"จริงอ่ะ?"

"ขอแค่ลิตาน่ารักแบบนี้ตลอดไปก็พอ"

เทวาปัดปอยผมนุ่มลื่น มองสบตาหญิงสาว กำลังอินกับบรรยากาศอบอุ่นจากแสงไฟสีนวลภายในบ้าน และจังหวะของสายฝนภายนอก แต่แล้วก็มีอันสะดุด เมื่อดาน่าเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนทั้งสอง ด้วยทรงผมยุ่งเหยิง ในเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ปิดลงมาเกือบถึงเข่า

"ฉันหิวแล้ว" ดาน่าพูดขึ้น ไม่สนใจว่าคนทั้งสองจะอยู่ในอารมณ์ใด

"นั่งสิ" เทวาขยับออก อยู่ในอาการเขินเล็กน้อยกับความรู้สึกที่ถูกขัดจังหวะเมื่อครู่ ดาน่าเดินไปนั่งตรงข้ามมัลลิตา ขณะที่เทวานั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะ

"พรุ่งนี้ว่างไหมคะเทวา?" มัลลิตาถามพลางตักอาหารให้

"พรุ่งนี้เขามีงานทั้งวัน กว่าจะถึงบ้านก็สี่ทุ่ม" ดาน่าช่วยตอบ ชายหนุ่มหันมองหน้าสงสัย ที่เธอรู้ละเอียดขนาดนั้น แล้วหันกลับไปทางแฟนสาว

"ลิตา มีอะไรเหรอ?"

"แค่จะบอกว่า ถ้าว่างให้พาน้องไปหาซื้อเสื้อผ้าบ้างน่ะค่ะ" มัลลิตาว่าพลางมองเสื้อเชิ้ตของชายหนุ่มที่เธอสวมอยู่

"ก็อย่างที่ดาน่าบอก ผมไม่ว่างจริงๆ ซะด้วย" เทวายิ้มขำ

"ไม่เห็นจะอยากได้เลย" หญิงสาวว่าแล้วทำหน้างอ

"นั่นน่ะสิ แต่งยังไงก็คงเป็นได้แค่ลูกหมีแพนด้า ขอบตาดำๆ" ชายหนุ่มว่าล้อ

ดาน่าลุกจากโต๊ะแล้ววิ่งขึ้นชั้นบนไปทันที ทำให้มื้ออาหารคืนนั้นกร่อยไปโดยปริยาย

"คุณไม่น่าไปล้อแกแบบนั้น" มัลลิตาต่อว่าชายหนุ่ม ขณะนั่งทานกันต่อ

"ผมก็แค่พูดความจริง"

"พี่น้องไปง้อกันเองนะคะ ลิตาไม่เกี่ยว"

"อ้าว!"

"ไม่ต้องมาอ้าวค่ะ ฝนหยุดละ ลิตาไปดีกว่า"

"กู๊ดไนท์นะคะ เทวา" หญิงสาวขยับเข้าหอมแก้ม

เทวาเดินไปส่งแฟนสาวที่รถ แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อรถแล่นออกไปแล้ว นี่เขาให้ที่พักยัยตัวยุ่งไม่พอ ยังต้องตามง้ออีกเหรอ ไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ




"ดาน่า" เทวาเคาะประตูเรียก แล้วเปิดเข้าไป

"ไปให้้พ้น!" หญิงสาวนั่งอยู่กลางเตียงนอนส่งเสียงตวาด ในความมืดสลัว

"เจ้าคงลืมไป นี่มันห้องข้า" เทวาเปิดไฟ แล้วยืนกอดอกมองหน้าหญิงสาว

"ข้าชอบห้องนี้" ดาน่าว่าแล้วทิ้งตัวลงนอน พร้อมกับปิดไฟด้วยกระแสจิตสั่งการ

"นิสัยแย่ๆ ของเจ้า เอามาใช้ที่นี่ไม่ได้หรอกนะ" เทวาเปิดไฟด้วยวิธีเดียวกัน เดินตรงไปหาหญิงสาวที่เตียงนอน

ดาน่าขว้างโคมไฟเข้าใส่ด้วยพลังจิต ชายหนุ่มรับไว้ได้ทันควัน แต่แล้วกลับตามมาด้วยหนังสือ หมอน แจกัน โทรศัพท์ ภาพวาด ซึ่งเขาสามารถควบคุมและวางกลับเข้าที่เดิมได้อย่างสบายๆ ยิ่งทำให้หญิงสาวโกรธเป็นไฟ

ดาน่ารวบรวมพลังแล้วสั่งการวัตถุทุกชนิดให้ลอยหมุนคว้างไปรอบห้อง โดยมีตัวเธอเป็นศูนย์กลาง หญิงสาวยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว ยักคิ้วให้ชายหนุ่ม เทวาขยับขึ้นบนที่นอน เพื่อให้พ้นรัศมีพายุสิ่งของ ใช้พลังจิตเข้าต่อสู้จนกระทั่งวัตถุเหล่านั้นหยุดหมุนและลอยค้างอยู่ในอากาศ

หญิงสาวเห็นท่ากำลังจะแพ้ เพราะเขาเข้าควบคุมทุกอย่างภายในห้องได้หมดแล้ว แต่จู่ๆ กลับมองเห็นทางเอาชนะขึ้นมาได้ในเสี้ยวนาทีสุดท้ายขณะที่อีกฝ่ายยังควบคุมวัตถุเหล่านั้นอยู่

ดาน่ากระโจนเข้าใส่จนร่างใหญ่ล้มหงายลงบนที่นอน เทวายังรักษาสมาธิไว้ได้ดี รอยยิ้มเยาะปรากฏขึ้นในแววตาและริมฝีปากแข็งแกร่ง หญิงสาวประทับจูบลงรวดเร็วหนักหน่วงเหมือนเลิฟซีนที่ดูในละครไม่มีผิด พร้อมแสงไฟวูบดับลง เพียงไม่นานเสียงข้าวของหล่นแตกกระจายราวบ้านถล่มก็ตามมา ดาน่าถอนริมฝีปากออกยิ้มรับชัยชนะในความมืดสลัว

หากแต่เกมนี้ยังไม่จบลงเพียงเท่านั้น...

"ปล่อยข้านะ!" หญิงสาวร้องเสียงเขียว เมื่อรู้ตัวว่ามือทั้งสองข้างถูกตรึงไว้ด้านหลังด้วยมนต์สะกด

"เด็กผีอย่างเจ้า ถ้าไม่มัดไว้คงพูดกันไม่รู้เรื่อง" เทวาไม่อยากเชื่อว่าเธอจะจูบเขา และที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือมันทำให้เขาเคลิ้มไปได้

"คิดว่าแค่นี้จะหยุดข้าได้เหรอ?" ดาน่าฝังเขี้ยวแหลมเล็กลงบนไหล่ชายหนุ่มทันที

"โอ๊ย!! ยัยเด็กบ้า" เทวาขยับขึ้น กดไหล่หญิงสาวไว้บนที่นอน รู้สึกได้ถึงเลือดหนืดๆ ที่ไหลออกมาจากบาดแผล ชายหนุ่มเงื้อฝ่ามือขึ้นด้วยโทสะ

"กรี๊ดดดด!!" ดาน่ากรีดร้องแล้วหลับตาปี๋ คิดว่าคงไม่รอดแน่แล้ว

"ถ้าข้าตบ เจ้าคงไม่มีวันรู้ว่าข้าเจ็บยังไง" เทวาลดมือลง

"นี่! อย่าบอกนะว่า..." ดาน่ายังพูดไม่จบ หากแต่ฟันชายหนุ่มขบลงบนลำคอขาวใสเสียแล้ว หญิงสาวร้องเสียงหลง เพราะไม่เคยตกเป็นฝ่ายถูกกระทำ

"ปล่อยข้า!" น้ำตาเริ่มไหลริน เมื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวด ซึ่งคืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ แม้ว่ารอยกัดนั้นจะยังมิได้ฝังลงใต้ผิวหนัง และนั่นทำให้ชายหนุ่มเกิดใจอ่อนขึ้นมาตามประสาเทวดาขึ้สงสาร และเปลี่ยนจากการขบกัดด้วยฟัน มาเป็นขบเม้มด้วยริมฝีปากเสียงั้น แล้วมนต์สะกดก็คลายออกโดยไม่เจตนาอีกครั้ง ดาน่าขยับขาขึ้นโอบรอบเอว และขยับแขนขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่ม หลงเคลิ้มไปกับบทลงโทษแปลกใหม่



เทวารีบขยับลุกออกจากที่นอน เมื่อรู้ตัวว่ากำลังทำผิด การให้ดาน่าอาศัยอยู่ใต้ชายคาเดียวกัน อันตรายกว่าที่คิดไว้ และเขาต้องทำทุกทางให้เธอกลับขึ้นสวรรค์ไปโดยเร็ว แทนที่เขาต้องตกนรกเสียเอง

"เอาล่ะ เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก" ชายหนุ่มพยายามรวบรวมสติ แสงไฟ
สว่างขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางข้าวของเกลื่อนกลาดบนพื้นห้อง

"ทำไม? ข้าเห็นในทีวี.."

"เจ้าดูทีวีแบบนี้ด้วยเหรอ?"

"แล้วมันแปลกตรงไหน?"

"ตรงที่เจ้ายังเด็ก ตรงที่ข้ามีคนที่คิดว่ารักอยู่แล้ว มันไม่มีความหมายอะไรหรอกนะ ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นเพราะความรัก"

"แล้วความรักที่ท่านว่า มันเป็นอย่างไร?"

"ความรักเหรอ? มันก็คือความรู้สึกว่าอยู่โดยปราศจากคนๆ นั้นไม่ได้" เทวาว่าทั้งที่ตนก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่

"งั้นท่านปล่อยคู่รักไปได้ยังไง ท่านไม่ได้รักนางหรอกเหรอ?" ดาน่าปล่อยคำถามคาใจทันที

"เพราะข้ารักนาง ข้าถึงต้องให้เกียรตินาง และต้องรอจนนางยินยอมพร้อมใจจะมาอยู่กับข้าไปตลอดชีวิต"

"แสดงว่าที่ท่านทำเมื่อกี้ เป็นเพราะท่านเกลียดข้าใช่ไหม?"

"เฮ้อ.. แล้วเจ้าคิดว่าเจ้าทำตัวน่ารักนักหรือไง?"

"ข้า เข้าใจแล้ว"

"ดี งั้นมาเข้าเรื่องของเราเสียที"

"ข้านึกว่าจบเรื่องแล้วเสียอีก"

"เพิ่งจะเริ่มต้นต่างหาก ข้าจะให้เจ้าอยู่ที่นี่จนกว่าท่านปู่จะอนุญาติให้เจ้ากลับสวรรค์ และข้าจะเป็นคนประเมินความประพฤติของเจ้าเพื่อรายงานต่อท่านปู่ด้วย เจ้าอยู่ที่นี่ในฐานะน้องสาวของข้า ฉะนั้นทำตัวให้สมกับตำแหน่งที่เจ้าได้รับ"

"แค่นั้นใช่ไหม?"

"ยัง อยู่ที่นี่เจ้าต้องทำงาน ดังนั้นข้าจะให้เจ้าดูแลบ้านหลังนี้ ปัด กวาด เช็ด ถู ทำความสะอาด เจ้าทำอาหารได้ไหม?"

"คงไม่เกินความสามารถข้าหรอก" ดาน่าว่าพลางนั่งแกะเล็บไปด้วย

"เป็นครั้งคราวก็พอ วันไหนกลับดึก ข้าจะทานมาจากข้างนอก"

"อืม"

"ต่อไปให้เรียกข้าว่า พี่เทวา เวลาพูดขอหางเสียงด้วย"

"งั้นท่านก็ต้องปฏิบัติต่อข้าเช่นเดียวกัน เพราะข้าไม่อยากให้ใครมาว่าพี่ชายข้าไม่มีมารยาท"

"ตกลง และข้อสุดท้าย"

"ยังมีอีกเหรอ!... คะ" ดาน่ารีบเติมหางเสียง เมื่อชายหนุ่มมองหน้าติเตียน

"ห้ามเข้ามาในห้องนี้ และห้ามเข้าใกล้ข้า...พี่ ก่อนได้รับอนุญาติ"

"ดาน่า น่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอคะ พี่เทวา" หญิงสาวแกล้งทำเสียงออดอ้อน

"เฮ้อ... ไปได้แล้วครับ" เทวาผายมือไปที่ประตู หญิงสาวย่นจมูกใส่แล้วออกจากห้องรกๆ นั้นไปทันที





















Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2555 21:23:16 น. 31 comments
Counter : 423 Pageviews.
Share

 
พอสรุปได้ว่า จะมาเสียซาตานบนโลกมนุษย์นี่ละ สงสารหมอนนิ




โดย: Pa_Stang วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:00:12 น.  

 
อืม.. แล้วเทวดาก็ติดคุก ฐานพรากผู้เยาว์ เรื่องนี้มานชักจะยังไงๆ แล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:04:39 น.  

 
วันนี้เน็ทหนืดๆ นะคะ ขอไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาต่ออีกหน่อยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:32:18 น.  

 
จะมีคนติดใจ เพราะยังไงๆ นี่ละคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:38:08 น.  

 
ชวนคิด

เหลามาตั้งนานยังไม่เข้าประเด็นเลยค่ะ ตอนนี้สงสัยต้องจบพรุ่งนี้ มาต่อท่อนสุดท้ายกันค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:56:29 น.  

 
สงสัยเทวาอยู่บนโลกนาน มีกิ๊กด้วย


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:33:58 น.  

 
ได้เวลานิทราแล้วค่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาอ่านแก้อีกที

Good night ค่ะ พี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:53:37 น.  

 
Good night คะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:23:33:46 น.  

 
เรียกสินค้าคืนนะคะ อ่านยังไงก็ไม่โดน


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:46:34 น.  

 
กะลังคาดเดาอายุเทวาอาสาคะ กิ๊กเธอวัยเต้าใดหนอไหงมากกว่าเทวาได้อ่ะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:22:14 น.  

 
พี่ตังค์ลองเดาเป็นตัวเลขค่ะ ดูซิงวดนี้จะถูกหวยไหม?


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:31:37 น.  

 
โอเคคะ ผลเป็นไงอาทิตย์จะมาบอกนะคะ แต่คาดว่าจะถูกรัฐบาลกินเรียบคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:23:47:14 น.  

 
มาคู่เลย ลบให้ด้วยนะคะ หลอนตั้งกะยังไม่ซื้อ ท่าทางจะดีนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:23:57:48 น.  

 
หมายถึงให้ทายอายุพระเอกค่ะ อิอิ คิดเอาไว้แล้วเหมือนกัน แต่อาจไม่ตรงใจท่านผู้ชมค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:0:02:48 น.  

 
Good night นะคะพี่ตังค์ พรุ่งนี้จะมาเฉลยอายุ เทวา & กิ๊ก ค่ะ

ฝันดีนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:0:49:07 น.  

 
มารอเฉลย เทวา&เดอะกิ๊กคะ เดอะกิ๊กนะคงไม่เท่าไหร ท่านเทวาอาสาสมัครนี่สิ กี่ร้อย



โดย: Pa_Stang วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:40:23 น.  

 
บอกตรงๆ เดี๋ยวจะไม่ได้บวกเลขค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:15:09 น.  

 
ก้างผู้เยาว์ขวางคอ


โดย: Pa_Stang วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:44:21 น.  

 
Good night ค่ะพี่ลิตังค์ ง่วงนอนแล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:23:36:19 น.  

 
อินไปนิดส์


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:47:36 น.  

 
คืนนี้ไม่รู้จะง้อกันสำเร็จหรือเปล่า งานตรึมเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:47:01 น.  

 
งั้นผู้ชมปั่นงานเป็นเพื่อนแล้วกันนิ


อาทิตย์คนประเมินจะมาทั้งทีม ไม่รู้จะหยิบกันไหนก่อน รู้สึกสองมือกะสองขาเหมือนจะไม่พอแล้วละคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:23:46 น.  

 
แข่งกันค่ะ ใครจะทำงานเสร็จก่อนกัน


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:19:31:12 น.  

 
งานเกือบหมดแว้ววววว พี่ลิตังค์สู้ๆ ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:22:37:11 น.  

 
สรุป น็อค...สะดุ้งลืมตาอีกทีตีสี่ ทีวีดูคนส้า วันนี้เริ่มใหม่คะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:43:30 น.  

 
คืนนี้จะอยู่เป็นเพื่อนนะคะ แต่ขอหลบไปงีบก่อนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:19:37 น.  

 
บ้านช่องใครจะซ่อมละนั่น ซาตานน้อยรึเทวา


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:16:24:12 น.  

 
เดี๋ยวจะหาคนรับผิดชอบให้นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:17:17:27 น.  

 
สงสัยกฏเหล็กพ่อเทพบุตร ต้องเปลี่ยนเป็นกฏขี้ผึ้งลนไฟซะละมั้ง ว่าแล้วเขียนไปเขียนมา ก็เป็นงี้ทุกที


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:18:32:54 น.  

 
เทวดากลายพันธุ์


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:20:14:24 น.  

 
เทวดาแบดบอย


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา:21:04:39 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.