Group Blog
 
All blogs
 
Wild Love ตอนที่ 3

"กานุส เป็นอย่างไรบ้าง" เสียงปลุกดังขึ้นเรียกสติชายหนุ่มซึ่งกำลังหลับไหล ร่างขี้เซายังไม่ยอมลืมตาเริ่มขยับไปมา แล้วความทรงจำต่างๆ ก็ค่อยๆ กลับคืนมา

"เกเลม" ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมาทันที มองหญิงที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียง

"นี่แม่เอง" นางเสือดาวยิ้มขำลูกชายซึ่งบัดนี้เรียกชื่อหญิงอื่นแทนตนเสียแล้ว

"ท่านแม่" กานุสขยี้ตาแล้วนอนบิดขี้เกียจต่อ

"ทำไมเจ้าถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้" มีเรียลูบศีรษะลูกชาย

"เรื่องมันยาวท่านแม่ ไว้มีเวลาข้าจะเล่าให้ฟัง แล้วท่านแม่รู้ได้ยังไงว่าข้าอยู่ที่นี่"

"เกเลมบอกแม่ว่าเจ้าไม่ค่อยสบาย"

"ตอนนี้นางอยู่ที่ไหน"

"ที่โต๊ะอาหาร"

กานุสรีบลุกขึ้นด้วยท่อนบนเปลือยเปล่า ยังรู้สึกปวดยอกที่บริเวณแผล

"นั่นเจ้าไปโดนอะไรมา" มีเรียมองรอยช้ำเป็นเปื้อนใหญ่แล้วถามด้วยอาการร้อนรน

"ข้า..โดนเจ้าอารอนมันเล่นงานเมื่อคืนนี้"

"มันกล้าทำกับเจ้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ" มีเรียตาลุกวาวด้วยความขุ่นเคือง





"ข้าไม่เป็นไรหรอกไม่ต้องเป็นห่วง ท่านแม่ลงไปข้างล่างก่อน ข้าอาบน้ำแล้วจะรีบตามลงไป" กานุสว่าแล้วรีบตรงไปอ่างอาบน้ำทันที เพราะเกรงว่าเกเลมจะไปเก็บผลเชอร์รี่โดยปราศจากเขา

"ก็ดีเหมือนกัน แม่ก็มีธุระต้องไปจัดการ" มีเรียว่าแล้วรีบลงไปที่ห้องครัวเพื่อปรุงอาหารสูตรพิเศษให้เจ้าสิงห์หนุ่มได้ลิ้มลอง





กีวี่ลุกจากโซฟาที่ซุกตัวนอนมาทั้งคืน มองไปรอบห้องสว่างไสวจากแสงอรุณในยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางระเบียง หญิงสาวค่อยๆ ย่องผ่านแผ่นหินที่กั้นระหว่างห้องนอนและห้องนั่งเล่น มองซ้ายขวาอย่างระมัดระวัง เดินไปถึงเตียงนอนว่างเปล่า จึงคิดว่าตนคงอยู่เพียงลำพัง

"ข้าตื่นนานแล้วล่ะ" เสียงเปกัสเอ่ยทักดังใกล้แค่เอื้อมทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือก รีบหันกลับไปมอง

"กรี๊ดดดดด เจ้าคนบ้า เจ้าคนลามก" กีวี่เบิ่งตาที่โตอยู่แล้วจนสุดเปลือกตา เมื่อเห็นชายไร้อาภรณ์ยืนอยู่ใกล้แค่ฟุตกว่า หยดน้ำเกาะพราวไปทั้งเส้นผมดำขลับ ใบหน้าขาว และลำตัว หญิงสาวเขินจนใบหน้าร้อนผ่าว

"เห็นหน้าเจ้าแล้ว ข้าก็อยากบ้า อยากลามก ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก" เปกัสยิ้มขำ ตะลึงไปชั่วครู่กับใบหน้าสะสวย และแก้มสีชมพูเปล่งปลั่งของแม่กระต่ายน้อย

"ไปให้พ้นนะ" กีวี่ยืนปิดหน้าตะโกนไล่

"ข้าก็อยู่ในที่ของข้า เจ้าบุกรุกเข้ามาแล้วยังจะมาไล่ข้าอีก" เปกัสยืนกอดอก ไม่คิดจะปกปิดส่วนใด มองหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า

"ข้าไปเองก็ได้" กีวี่มองชายหนุ่มหน้างอ แล้วกระแทกเท้าออกไป เปกัสได้แต่หัวเราะเสียงดัง ก่อนจะหาเสื้อผ้ามาสวมใส่



"เจ้าจะไปไหน" กีวี่รีบลุกตามเปกัสไปทันทีที่เห็นเขาเดินตรงไปที่ประตู

"กินมื้อเช้า" เปกัสชะงักฝีเท้าแล้วหันหลังกลับ

"โอ้ย!!" หญิงสาวชนเข้ากับอกแข็งแรงจนเกือบหงายหลัง หากอ้อมแขนชายหนุ่มไม่ประคองไว้เสียก่อน

"เจ้ารออยู่ที่นี่ จนกว่าข้าจะกลับมา" เปกัสออกคำสั่ง

"รอเจ้ากลับมากินข้าเป็นอาหารว่างน่ะเหรอ" กีวี่ผลักอกชายหนุ่มออก

"หรือเจ้าอยากจะลงไปเป็นอาหารเช้าซะเลย" เปกัสแกล้งว่าขู่แล้วปิดประตูพร้อมเสียงหัวเราะ

กีวี่รีบล็อกประตูห้องหลังจากที่เปกัสผละไป หญิงสาววิ่งไปที่ระเบียง คิดว่าหากนางเอาผ้ามาผูกไว้กับราวระเบียง แล้วเอาชายอีกข้างมาผูกติดเอวไว้ เสร็จแล้วก็ค่อยๆ ไต่ไปตามเถาวัลย์ หากพลาดก็ยังมีผ้าดึงไว้ ไม่ให้ตกลงไปตาย คิดได้ดังนั้นหญิงสาวจึงหันไปหาผ้าปูที่นอนแล้วจัดการกับมันทันที





"แม่ของพวกเจ้าไปไหนนะ" โอตุสนึกเอะใจที่ทุกคนมาพร้อมกันหมดแล้ว ขาดแต่เพียงมีเรีย

"ท่านแม่มาพอดี" กานุสว่าเมื่อเห็นมีเรียเดินออกมา พร้อมถาดใส่ถ้วยอาหารสำหรับทุกคน

"นี่เป็นรังนกพันปี สูตรตระกูลข้าเอง วันนี้เห็นว่ามีแขกสำคัญ ก็เลยอยากให้ทุกคนได้ลิ้มรส" มีเรียว่าด้วยเสียงเรียบ ก่อนจะเดินนำถ้วยไปวางให้ทุกคนด้วยตัวเอง

โอตุสและลูกชายทั้งสามมองหน้ากันประหลาดใจ เพราะไม่เคยได้ลิ้มลองอาหารที่ว่านี้แม้แต่ครั้งเดียว หากทว่าไม่มีใครเอ่ยทักท้วง

"เจ้าเป็นไงบ้างกานุส" เกเลมแอบกระซิบถามชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ

"ข้าแข็งแรงยิ่งกว่าแรดซะอีก เจ้าก็รู้" กานุสว่ายิ้มๆ เหลือบมองเจ้าคนหน้าทนที่นั่งตรงข้าม ซึ่งจ้องมองทั้งสองอย่างไม่วางตา


"เจ้าหลับสบายดีไหมอารอน" โอตุสเอ่ยถามแขกไปตามมารยาท

"เมื่อคืนข้าได้ออกกำลังก่อนนอน ก็เลยหลับสบายเป็นพิเศษ" อารอนว่าแล้วชำเลืองมองไปทางกานุสและเกเลมด้วยรอยยิ้มเยาะ มีเรียเฝ้าจับตาอยู่เงียบๆ เข้าใจได้ทันทีว่าเจ้าสิงห์หนุ่มหมายถึงอะไร

"รังนกนี่ต้องกินก่อนอาหารถึงจะเห็นผล สรรพคุณนั้นสุดยอดประหนึ่งได้กินผลเชอร์รี่สีทอง" พอพูดถึงจุดนี้ ทุกคนต่างหันมาสนใจอาหารสูตรพิเศษกันหมด มีเรียเริ่มกินเป็นคนแรก แล้วทุกๆ คนก็ทำตาม

"เอาล่ะ ถึงเวลาอาหารหลักเสียที" นางเสือดาวยิ้มด้วยสายตาเมื่อแอบเห็นว่าเจ้าอารอนกินจนแทบจะเลียถ้วย


"วันนี้ข้าอาสาจะพาเกเลมออกไปเที่ยวข้างนอก" กานุสบอกกล่าวโอตุสและมีเรีย ขณะที่มื้ออาหารกำลังจะเสร็จสิ้นลง

"ถ้าเจ้าทั้งสองตกลงกันแล้ว ก็ไปเถอะ" โอตุสเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เปิดทางเต็มที่

"ถ้าไม่รังเกียจ ขัาขอ..." อารอนแสดงเจตจำนง

"ข้ารังเกียจ" เกเลมหันไปมองหน้าอารอน

"เอาล่ะ อย่ามีเรื่องกันเลย ข้าจะให้โตนุสกับเปกัสนำเจ้าเที่ยวก็แล้วกัน" โอตุสหันไปบอกอารอน ส่วนคนที่ถูกเอ่ยชื่อแทบสำลักอาหาร หันมองหน้ากัน แล้วตอบเป็นเสียงประสาน

"ข้าไม่ว่าง!"

โอตุสหันมองหน้าลูกชายทั้งสองเป็นการปราม แล้วออกปากถาม

"พวกเจ้ามีธุระอะไรกัน"

"ข้านัดเพื่อนไว้แล้ว หากผิดนัด จะทำให้นางคอยเก้อ" โตนุสว่า

"ส่วนข้ารู้สึกปวดหัว อยากจะกลับขึ้นไปนอน" เปกัสรีบหาเหตุ

"ข้าก็ไม่อยากไปกับเจ้าสองคนนักหรอก" อารอนทำท่าเซ็ง

"เอาเป็นว่า ข้าไปคนเดียวก็ได้" สิงห์หนุ่มตัดบท เพราะมีแผนในใจเรียบร้อยแล้ว





โตนุสมาถึงริมบึงตามเวลานัดหมาย เห็นหญิงสาวนั่งอยู่บนขอนไม้ด้วยสีหน้าเศร้า

"ยังไม่พบเพื่อนเจ้าอีกเหรอ" โตนุสนั่งลงข้างๆ

"ข้าคงไม่มีหน้าไปพบพ่อแม่ของกีวี่ หากหานางไม่พบ เป็นเพราะข้าแท้ๆ ที่พานางไปที่นั่น" กาเรนกล่าวโทษตัวเอง

"เพื่อนเจ้ามาจากเผ่าพันธุ์ใด"

"กระต่าย"

ชายหนุ่มเชื่อโดยมิได้สงสัยอะไร แม้จะนึกแปลกใจอยู่บ้างที่นกอินทรีย์เป็นเพื่อนกับกระต่าย ทั้งนี้เพราะในบรรดาพี่น้องทั้งสามโตนุสมีพลังมากกว่าใครเพื่อน แต่กลับด้อยในเรื่องสัญชาตญาณการดมกลิ่นเพื่อแยกประเภทสัตว์

"นั่นน่ะอาหารโปรดเจ้าเปกัสน้องชายข้าเลยล่ะ" โตนุสพูดเป็นเชิงบอกกล่าว

"รีบพาข้ากลับไปที่ปราสาทของเจ้าได้ไหม" กาเรนเริ่มนั่งไม่ติด

"ไปเดี๋ยวนี้เลยก็ได้ ข้าจะพาเจ้าไปค้นให้ทั่ว" โตนุสว่าแล้วกลายร่างเป็นจิ้งจอก

"เออ ข้าว่าข้าเดินไปดีกว่า" กาเรนไม่อยากเปิดเผยตัวว่านางก็แค่หนูแฮมส์เตอร์ตัวเล็กๆ

"ไหนว่าเจ้ารีบ บินไปจะไม่ไวกว่าเหรอ"

"พักนี้ปีกข้ามีปัญหาน่ะ"

"งั้นข้าเดินเป็นเพื่อน"

โตนุสกลับร่างเป็นมนุษย์แล้วจูงมือหญิงสาวลัดเลาะกลับปราสาท





เปกัสกลับมาถึงห้องพักพร้อมแอปเปิ้ลในมือ แต่ปรากฏว่าเข้าห้องไม่ได้ จะเคาะเรียกก็เกรงจะมีคนได้ยิน ชายหนุ่มจึงจำต้องออกจากตัวอาคารเพื่อปีนเข้าทางระเบียง

เมื่อมาถึงกำแพงฝั่งห้องพักตน เปกัสแหงนมองขึ้นไปเห็นหญิงสาวในร่างกระต่ายกำลังป่ายปีนลงมาด้วยความยากลำบาก แล้วก็พลาดจนได้ ร่างเล็กที่ใช้ผ้าผูกเอวไว้ลื่นไถลสู่เบื้องล่างราวบันจี้จั้ม ทำให้ลำตัวและศีรษะกระแทกเข้ากับผนังหิน จนเปกัสเองก็ตกใจไม่น้อย รีบคว้ารับร่างเล็กนั้นไว้ในมือ หากแต่นางกระต่ายน้อยนั้นสลบไปเสียแล้ว


เปกัสรีบนำร่างไร้สตินั้นกลับขึ้นไปบนห้องพัก ตรวจดูว่าขาทั้งสี่ไม่มีส่วนใดหัก

"เจ้านี่มันหาเรื่องใส่ตัวชัดๆ ข้าจะให้กินอาหาร แล้วจะพาไปส่งอยู่แล้ว" เปกัสว่าด้วยเสียงวุ่นวายใจ ไม่อยากให้นางกระต่ายน้อยเป็นอะไรไป

พลันได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น เปกัสรีบดึงผ้าห่มคลุมปิดร่างกีวี่ไว้ ก่อนจะเดินไปเปิด

"ขอโทษที่ต้องรบกวนเจ้านะเปกัส นี่เพื่อนข้ากาเรน นางกำลังตามหาเพื่อนที่ผลัดหลงกันตั้งแต่ในงานเลี้ยงเมื่อคืน เจ้าพอจะเห็นกระต่ายขนสีทองแถวนี้บ้างไหม" โตนุสถาม

"ถ้าเห็น ข้าคงกินไปแล้ว" เปกัสแกล้งว่าเสียงเรียบเฉย แต่พอเห็นกาเรนทำสีหน้าไม่ดี

"ข้าล้อเล่นน่ะ เพื่อนเจ้าชื่ออะไรล่ะ ข้าจะได้ช่วยดูให้อีกแรง" เปกัสว่า

"นางชื่อกีวี่ ถ้าเจ้าเจอนางต้องรีบบอกข้านะ ข้าเป็นห่วงนางมาก" กาเรนเอ่ยด้วยแววตาอ้อนวอน

"ข้ารู้แล้ว" เปกัสไม่รู้จะพูดยังไง หากนางกระต่ายน้อยตาย เรื่องนี้คงต้องเป็นความลับตลอดกาล

"งั้นเราไม่รบกวนเจ้าแล้ว ปวดหัวไม่ใช่เหรอ ข้าจะพากาเรนไปหาที่อื่นต่อ" โตนุสว่า

เปกัสปิดประตูห้องลงล็อกไว้ดังเดิม แล้วรีบวิ่งกลับไปดูกีวี่บนเตียง





กานุสและเกเลมออกไปพบซิลเวียที่ชายป่า พอถึงที่หมายก็เห็นนางแพนด้ากำลังนั่งกินใบไผ่รออยู่แล้ว พร้อมห่อผ้าใบโต

"นี่เจ้ากะจะย้ายถิ่นฐานถาวรเลยหรือซิลเวีย" กานุสว่าล้อ

"ชูสส! พวกเจ้าพาใครมาด้วย" ซิลเวียกระซิบถาม เกเลมและกานุสมองไปรอบๆ

"เจ้าอารอนมันตามมา" กานุสจำกลิ่นมันได้ทันที

"ข้าว่าเจ้าเสียชาติเกิดในตระกูลเจ้าป่า หากเจ้าเป็นแมวข้าจะไม่นึกสมเพชถึงเพียงนี้" เกเลมพูดเสียงดัง หมายจะให้อารอนได้ยินชัดเจน แล้วก็ได้ผล เจ้าสิงห์หนุ่มกระโจนออกจากที่ซ่อนทันที

"ข้าก็นึกสมเพชเจ้าไม่น้อยเช่นกัน ที่มัวมาคบอยู่กับเจ้าพวกตระกูลขี้ขลาดอ่อนแอ แทนที่จะมาร่วมมือกับข้า ยึดครองป่าแห่งนี้" อารอนคำรามใส่

"ขี้ขลาดอ่อนแองั้นรึ หากเจ้าสู้กับกานุสตัวต่อตัว ข้ายังไม่แน่ใจว่าเจ้าจะชนะ แต่ถ้าพูดถึงความขี้โอ่หน้าทน ข้าว่าเจ้ากินขาด" เกเลมตอบโต้ฉับพลัน จนจิ้งจอกหนุ่มและแพนด้าสาวแอบมองหน้ากันแล้วหัวเราะ






"ถ้าเจ้ายังไม่แน่ใจว่าข้าจะเอาชนะเจ้าหมาป่าอ่อนแอนั่นได้ ข้าจะแสดงให้เจ้าดูเสียตอนนี้เลยดีไหม" อารอนมองตรงไปที่กานุส ทำเอาจิ้งจอกหนุ่มใจตุ้มๆ ต่อมๆ ขึ้นมาทันที

"ยังไม่ใช่ตอนนี้ อีกสามเดือนข้างหน้า ในสนามประรอง" เกเลมเดินเข้ามาขวาง กานุสลอบถอนหายใจเฮือก

"ถ้าเจ้าต้องการให้เป็นเรื่องใหญ่เช่นนั้น ข้าคงต้องขอเดิมพัน" อารอนยิ้มอย่างได้ที

"ทุกอย่างที่เจ้าต้องการ แต่หากเจ้าแพ้ ข้าขอเพียงอย่างเดียว อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าเจ้าอีกตลอดกาล" เกเลมว่าด้วยความมั่นใจ

"ข้าก็ขอเพียงอย่างเดียวเช่นกัน หากข้าชนะ เจ้าต้องยอมเป็นคุณนายที่สาม และสวามิภักดิ์ต่อข้าไปตลอดชีวิต" อารอนยิ้มท้าทาย

"ตกลง หมดธุระของเจ้าแล้วใช่ไหม" เกเลมออกปากไล่

"ใช่!" อารอนกระแทกเสียงแล้วเดินหันหลัง ตามมาด้วยเสียงผายลมดังลั่น เพราะอาหารสูตรพิเศษเริ่มทำงาน

"อึ๋ยยย!" นางแพนด้าหมดอร่อยกับใบไผ่ทันที เกเลมและกานุสรีบก้าวถอยหลังเอาขาหนัาปิดจมูก

"ข้าว่ารีบไปจากที่นี่กันเถอะ ก่อนจมูกข้าจะพิการ" กานุสว่าแล้ววิ่งนำออกไปก่อน ตามด้วยเกเลม

"รอข้าด้วย" ซิลเวียรีบคว้าห่อผ้า แล้ววิ่งตามไปทันที




"เอาล่ะ ข้าส่งเจ้าทั้งสองได้แค่นี้" ซิลเวียเอ่ย หลังจากที่ทั้งสามมาถึงกลางป่า

"ข้านึกว่าเจ้าจะไปด้วยกัน" เกเลมว่า

"หุ่นเพียวงามอย่างข้า ขึ้นไปถึงยอดเขาไม่ไหวหรอก" นางแพนด้าว่าพลางกลายร่างเป็นมนุษย์ แล้วเปิดห่อผ้าที่เตรียมมาออก

"ข้าเตรียมของใช้จำเป็นสำหรับพวกเจ้าไว้ให้แล้ว" ซิลเวียเอาห่อผ้าห่อแรกผูกใส่หลังกานุส

"เจ้าเตรียมอะไรมามากมาย พวกข้าจะขึ้นไปเก็บผลเชอร์รี่แล้วก็กลับ" กานุสว่า

"เชื่อข้าเถอะน่า ข้าทำนายได้แม่นยำไม่แพ้ตาเฒ่าลีเมอร์เลยทีเดียว" ซิลเวียว่า พลางผูกผ้าอีกห่อไว้ที่ตัวเกเลม

"แล้วพวกข้าจะเก็บผลเชอร์รี่ลงมาได้ไหม" เกเลมถามเล่นๆ

"ถ้าไม่สำเร็จ ข้าคงไม่มาเสียเวลากับพวกเจ้า แต่ว่าอุปกสรรคที่ต้องเผชิญก็มิใช่น้อย จำไว้ให้ดี เมื่อเจอต้นมันแล้ว จงเก็บผลมาให้หมด เพราะเจ้าจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สอง" ซิลเวียมองหน้าทั้งสองจริงจังแล้วว่าต่อ

"อีกเจ็ดวัน ข้าจะกลับมาคอยเจ้าทั้งสองที่นี่"

"เจ็ดวัน!! พวกข้าไม่ได้เตรียมตัวมาเดินทางนานขนาดนั้น" กานุสว่า

"ข้าถึงต้องเตรียมให้ไงล่ะ" ซิลเวียว่า

"เจ้าหมายความว่าไง" เกเลมชักสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน

"พวกเจ้าจะเจอสิ่งที่ไม่คาดฝัน แต่มันจะทำให้พวกเจ้าแข็งแกร่งยิ่งขึ้น หากเจ้าคิดจะต่อกรกับเจ้าอารอน นี่เป็นโอกาสแล้ว" ซิลเวียมองสบตาทั้งสอง

"ข้าจะไป" กานุสว่าด้วยเสียงหนักแน่น

"ข้าจะไปกับเจ้าด้วย" เกเลมยิ้มสบตา

"เอาล่ะ นี่คือแผนที่" ซิลเวียอธิบายเส้นทางคร่าวๆ ก่อนที่ทั้งสองจะออกเดินทาง





เปกัสนั่งเอนกายใช้หมอนหนุนหลังอยู่บนเตียง ลูบหลังกระต่ายน้อยที่ยังนอนสลบอยู่บนอกอย่างเบามือ

"เมื่อไหร่เจ้าจะฟื้นเสียที ข้ารอนานแล้วนะ ตอนนี้ข้าชักจะหิวแล้ว ถ้าเจ้าไม่ว่าอะไร ข้าจะกินเจ้าซะเลยดีไหม" เปกัสพูดหยอกล้อแล้วยิ้มขำอยู่คนเดียว

"ถ้าเจ้าตาย ข้าคงเสียดายแย่ ใบหน้าเจ้างามกว่าหญิงใดที่ข้าเคยพบเห็นมาเลยทีเดียว" เปกัสยังคงจำหน้าตากระต่ายสาวกลายร่างได้ชัดเจน

"แล้วนี่ข้าจะบอกเพื่อนเจ้าว่าอย่างไร นางคงเสียใจมากถ้าจะไม่ได้พบเจ้าอีก" เปกัสถอนหายใจ

แต่แล้วชายหนุ่มก็เริ่มรู้สึกว่าร่างเล็กใต้ฝ่ามือนั้นมีการเคลื่อนไหว ขณะที่เปลือกตายังปิดสนิท กีวี่ขยับศีรษะแล้วร้องกรี๊ดออกมา เมื่อรู้สึกตัวราวหล่นจากที่สูงในความฝัน ร่างกระต่ายกลับกลายเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าตื่นกลัว ยังคงงุนงงและสับสน ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ใด

"เจ้าฟื้นแล้ว" เปกัสยิ้มดีใจ มองหญิงสาวที่นอนคร่อมอยู่บนร่าง

กีวี่มองตอบชายหนุ่มงงๆ หญิงสาวมีรอยถลอกที่ปลายจมูก ข้างแก้ม และแผลที่แขนขาอีกหลายแห่ง

"เจ้าเป็นใคร" กีวี่ใช้ฝ่ามือยันอกชายหนุ่มแล้วลุกนั่ง ด้วยความรู้สึกปวดระบมไปทั้งตัว

"ทำไมต้องทำหน้าไม่รู้จักข้าอย่างนั้นด้วย" เปกัสขยับลุกนั่ง โอบรอบเอวหญิงสาวไว้กระชับ จนปลายจมูกโด่งแทบสัมผัสกัน

กีวี่ดันไหล่ชายหนุ่มไว้ หันมองไปรอบห้องที่ไม่คุ้นตา แล้วหันกลับมามองหน้าเปกัส

"แล้วข้าเป็นใคร" ดวงตาหญิงสาวเต็มไปด้วยคำถาม

"นี่เจ้าจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ" เปกัสเลิกคิ้วมองหญิงที่อยู่ตรงหน้า

กีวี่สูดลมหายใจเข้าแรงๆ แล้วส่ายหน้า ในหัวมีแต่ความว่างเปล่า






"งั้นเดี๋ยวข้าจะค่อยๆ เล่าให้เจ้าฟังเองนะว่า เจ้าเป็นใครมาจากไหน" เปกัสยิ้มกริ่ม เริ่มมีแผนการดีๆ ผุดขึ้นในใจ

"เจ้านอนพักก่อน ข้าจะไปหาอาหารกับยา" เปกัสประคองหญิงสาวให้นอนลง แล้วห่มผ้าให้ กีวี่ดึงชายผ้าขึ้นปิดถึงคอ สายตายังมองไปรอบๆ ด้วยความหวาดกลัว





"เจ้าจะทำยังไงต่อไป" โตนุสเอ่ยถามกาเรน เมื่อทั้งสองค้นหาจนทั่วแล้วก็ยังไม่พบกีวี่

"ให้ข้าอยู่ที่นี่ด้วยคนนะ กีวี่หายไปแบบนี้ ข้าไม่กล้ากลับไปสู้หน้าพ่อแม่นาง รวมทั้งพ่อแม่ข้าด้วย" กาเรนว่า เพราะทั้งสองครอบครัวสนิทกันมาก และนางกับกีวี่ก็รักกันดุจพี่น้อง

"เจ้าแน่ใจเหรอ" โตนุสถามสงสัย แม้อีกใจจะลิงโลดกับคำขอนั้น

"ข้าจะช่วยทำความสะอาดห้อง แล้วก็จะไม่ออกไปเพล่นพล่านข้างนอก ข้าสัญญา"

"ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอก พ่อข้าคงยินดี ที่ได้ต้อนรับลูกสาวพญาอินทรีย์" โตนุสยิ้มกว้าง

"เออ คือข้ายังไม่อยากให้ใครรู้ ข้าขอแอบอยู่ในห้องนี้ก่อน เจ้าอย่าเพิ่งบอกใครได้ไหม ข้ายังไม่พร้อม" กาเรนรีบหาข้ออ้าง ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรโกหก แต่เมื่อได้เริ่มไปแล้วก็คงต้องสานต่อไป

"เอางั้นก็ได้ นี่ก็บ่ายแล้ว เจ้าหิวหรือยัง วันนี้ท่านแม่เตรียมเนื้อหนูนาสดๆ ไว้แล้ว ข้าจะจัดมาให้เจ้าซักชุด" โตนุสว่า

"เนื้อหนูนา!!" กาเรนทำตาโต

"ใช่ หวานอย่าบอกใคร" โตนุสทำท่าน้ำลายสอ

"เออ ช่วงนี้ท้องไส้ข้าไม่ค่อยดี ข้าจะกินแต่ผักผลไม้ มันย่อยง่ายดี"

"รอข้าอยู่นี่ ข้าจะไปหามาให้"









"ข้าชักแน่ใจแล้วว่าซิลเวียไม่ได้พูดเล่น ยอดเขาที่เห็นอยู่แค่เอื้อม แต่เรากลับไปไม่ถึงเสียที" เกเลมว่า

"เราคงต้องหาที่พักแล้วล่ะ" กานุสมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เริ่มปกคลุมไปด้วยเมฆดำ และพายุฝนกำลังจะมา

"ตรงนั้นมีถ้ำ" เกเลมวิ่งนำไปยังจุดหมายที่เห็นอยู่ไม่ไกล

"หวังว่าจะไม่มีเจ้าถิ่นอยู่นะ" กานุสว่าแล้วออกวิ่งตามไป





ทั้งสองเข้าไปในถ้ำแล้วต้องประหลาดใจ เมื่อภายในนั้นดูกว้างขวาง สว่างไสวไปด้วยผนังหินสีส้มเนื้อเนียนละเอียด

"ข้าไม่เคยเห็นถ้ำที่ใดสวยเท่านี้มาก่อนเลย" กานุสเอ่ยชม ขณะที่เดินลัดเลาะลึกเข้าไปตามทางเดิน ที่ดูสลับซับซ้อน

"ข้าว่ามันแปลกๆ นะ" เกเลมมองไปรอบๆ โดยหารู้ไม่ว่า เส้นทางที่ผ่านมาเริ่มเปลี่ยนรูปร่าง และเคลื่อนย้ายองศาราวกับค่ายกล ตั้งแต่ตนย่างผ่าน





"ทำไมอากาศในนี้มันเย็นขึ้นเรื่อยๆ นะ" กานุสเริ่มขนลุกและรู้สึกคัดจมูกขึ้นมาทันที

"หรือว่าเราจะกลับออกไป ข้าจะไปเก็บฟื้น" เกเลมเสนอ

"เดินให้สุดทางก่อนดีกว่า ข้าอยากรู้ว่าทางเดินนี่จะนำเราไปที่ไหน" กานุสว่า

แล้วทั้งสองก็เดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ จนมาสุดทาง

"นี่มันอะไรกัน ข้าไม่อยากจะเชื่อ" กานุสอุทานออกมา

"การเดินทางครั้งนี้ ดูจะไม่แย่อย่างที่คิด" เกเลมยิ้มมองห้องพักสวยงามพร้อมเตาไฟที่จะให้ความอบอุ่น และห้องอาบน้ำ





"เจ้าจองโรงแรมหรูนี่ไหวใช่ไหม" กานุสว่าล้อแล้วกลายร่าง กระโดดขึ้นไปบนที่นอนทันที แล้วต้องอุทานออกมาอีกครั้ง

"โอ๊ย!!" ที่นอนที่ดูนุ่มกลับแข็งกระด้างราวแผ่นหิน

"เป็นอะไรไป" เกเลมเดินเข้ามาดู

"ที่นอนทำไมแข็งอย่างนี้" กานุสใช้มือลูบสิ่งที่เห็นกับสิ่งที่สัมผัสได้ซึ่งตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง

"สงสัยนี่จะเป็นเพียงภาพลวงตา" เกเลมว่า

"แล้วที่เราเห็นทั้งหมด ตั้งแต่เดินเข้ามาล่ะ" กานุสสงสัย

"ข้าว่าที่นี่ชักไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ เราออกไปก่อนดีกว่า" เกเลมว่า

"ดีเหมือนกัน" กานุสลุกออกจากเตียง แล้วทั้งสองก็กลับออกไปยังทางที่ตนผ่านเข้ามา







เปกัสทายาแผลถลอกตามใบหน้าและแขนขาให้หญิงสาว แล้วป้อนซุปข้าวโพดอุ่นๆ ให้

"จะบอกได้หรือยังว่าข้าเป็นใคร" กีวี่มองหน้าคนที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียง

"เจ้าก็เป็นเมียข้า" เปกัสว่าหน้าตาเฉย ทำเอาหญิงสาวเกือบสำลักอาหาร

"เจ้าล้อเล่นใช่ไหม" กีวี่ขยับตัวใบหน้าเรื่อขึ้น

"ถ้าไม่จริง ข้าจะมานั่งดูแลเจ้าทำไม ข้าคงกินเจ้าลงท้องไปแล้วล่ะ" เปกัสทำเสียงจริงจัง

"ข้าแค่ไม่รู้สึก ว่าข้ามี..สามี" กีวีเอ่ยด้วยความรู้สึกกระดากปาก

"อันที่จริงแล้ว เจ้าก็เป็นเพียงเมียลับๆ ของข้า ในบ้านข้ายังไม่มีใครรู้หรอกว่าเจ้าอยู่ที่นี่" เปกัสยังสาธยายต่อ

"อะไรนะ!" กีวี่ทำตาโตมองหน้าชายหนุ่ม ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน

"เจ้าได้ยินไม่ผิดหรอก ข้าเจอเจ้าในป่า ตอนที่เจ้ากำลังจะถูกหมูป่าจับกินเป็นอาหาร แล้วข้าก็ช่วยชีวิตเจ้าไว้"

"แล้วครอบครัวข้าล่ะ"

"เจ้าเป็นกระต่ายกำพร้าเร่รอน ข้าก็เลยพาเจ้ามาอยู่ที่นี่ อยู่ไปอยู่มาเราก็รักกัน แล้วเจ้าก็ตกเป็นของข้า แต่ครอบครัวข้ายังไม่มีใครรู้เรื่องเจ้า เพราะพ่อข้าคงไม่ยินดีแน่ หากจะมีลูกสะใภ้เป็นเผ่าพันธุ์ที่เราจับกินเป็นอาหารอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน" เปกัสยังคงปั้นน้ำได้เป็นฉากๆ

"แล้วทำไมข้าจำอะไรไม่ได้ แล้วบาดแผลนี่" กีวี่ฟังเรื่องแล้วยิ่งรู้สึกสับสน ไม่อยากจะเชื่อเลยแม้แต่น้อย

"เจ้าพลัดตกจากระเบียงนั่น ดีที่ข้าอยู่ข้างล่างแล้วรับตัวเจ้าไว้ทัน สงสัยศีรษะเจ้าจะกระแทกกับผนังตอนตกลงไป เจ้าก็เลยจำอะไรไม่ได้" เปกัสว่าด้วยเสียงเรียบเฉยไร้พิรุธ

"เจ้านอนพักอีกซักหน่อยนะ" เปกัสวางถ้วยซุปว่างเปล่าลง โน้มลงหอมที่หน้าผากหญิงสาว แล้วขยับห่มผ้าให้

กีวี่แอบเขินในอาการใส่ใจของชายหนุ่ม รีบหันหน้าไปทางอื่นแล้วหลับตาลง แต่แล้ว...



"เปกัส น้องรัก" เสียงโตนุสดังมาจากทางประตู ทว่าเจ้าตัวบุกรุกเข้ามาแล้ว

"รีบกลายร่างเป็นกระต่ายเร็วเข้า" เปกัสบอกกีวี่ด้วยเสียงกระซิบ

"ข้าไม่รู้ว่าทำยังไง" หญิงสาวตอบด้วยท่าทีตื่นตระหนก

เปกัสรีบแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่ม ดึงขึ้นมาปิดถึงคอ แล้วกอดหญิงสาวไว้แนบอก

"นี่เจ้ายังไม่หายอีกเหรอ" โตนุสเดินมาถึงที่นอน มองน้องชายและชามอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ

"อืม มาหาข้ามีธุระอะไรหรือเปล่า" เปกัสทำเสียงอ่อนเพลียสุดๆ

"มี แต่เจ้าคงไม่มีอารมณ์จะรับฟังข้าตอนนี้" โตนุสว่าพลางแตะที่หน้าผากน้องชาย

"เจ้าเป็นโรคเดียวกับกานุสหรือเปล่า ทำไมเหงื่อผุดเต็มหน้าผากเหมือนกันเลย"

"สงสัยข้าจะติดจากกานุสมา พี่รีบไปเถอะ เดี๋ยวจะติดข้าอีกคน" เปกัสรีบไล่พี่ชายทางอ้อม

"งั้นข้าไปล่ะ พักผ่อนให้มากๆ นะ" โตนุสว่าแล้วกลับออกไป

เปกัสรีบถลกผ้าห่มออก หากแต่ยังกอดหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย

"ข้าว่าพี่เจ้าออกไปนานแล้วนะ" กีวี่เอ่ยท้วง

"แล้วผัวเมียนอนกอดกัน มันผิดตรงไหน" เปกัสว่าอ้อน กระชับอ้อมแขนขึ้น

"ข้า..ร้อนแล้วก็อึดอัดด้วย" กีวี่ดันอกชายหนุ่มออก

"งั้นเจ้าไปอาบน้ำ ข้าจะลงไปกินมื้อเย็น" เปกัสยอมคลายอ้อมแขนออก ยันตัวขึ้นมองใบหน้าหญิงสาว

"แล้วข้าจะเอาผลไม้มาฝาก" ชายหนุ่มโน้มลงหอมแก้ม ก่อนจะลุกออกไป

กีวี่ถอนหายใจโล่งอก รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว ก่อนจะค่อยๆ ขยับลุกขึ้น เดินไปที่อ่างหิน





กานุสและเกเลมเดินวนอยู่หลายรอบก็ยังไม่พบทางออก แม้จะทำสัญลักษณ์ไว้บนแผ่นหิน ทุกสิ่งกลับเลือนลางหายไปหมด

"ข้าไม่ไหวแล้ว พักที่นี่เถอะนะ นี่คงใกล้มืดแล้ว" กานุสเอ่ยเมื่อทั้งสองวนกลับยังห้องพักอีกครั้ง

"งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยลองกันใหม่" เกเลมว่าแล้วเดินสำรวจไปทั่วห้องนั้นอีกครั้ง

"ข้าว่ามันลวงตาเราก็ดีเหมือนกันนะ ทำให้เราได้เห็นของสวยๆ งามๆ" กานุสว่าพลางแกะห่อผ้าออก

"แต่ข้าชอบอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงมากกว่า" เกเลมส่งเสียงออกมาจากห้องอาบน้ำ

"โชคดีนะที่เรามีน้ำอาบ" หญิงสาวว่าแล้วนั่งลงตรงขอบเตียงคลายผ้าที่ผูกติดหลังออก

"อากาศเย็นขนาดนี้ เจ้ายังคิดจะอาบน้ำอีกเหรอ" กานุสเริ่มจามคัดจมูกขึ้นมาอีก

"ถ้าเจ้าไม่อาบก็ไปนอนบนพรมโน่น" เกเลมชี้ลงไปที่พรมสีแดงตรงปลายเตียง

"เรื่องอะไรล่ะ นอนใกล้เจ้าคงรู้สึกอุ่นกว่าเตาผิงที่บ้านข้าซะอีก" กานุสว่าแล้วคว้าเสื้อผ้า เข้าห้องอาบน้ำไปทันที

"เจ้ากานุส หาว่าข้าไขมันเยอะใช่ไหม" เกเลมเพิ่งนึกได้ หลังจากที่คู่กรณีหายตัวไปแล้ว

"ข้าว่าเจ้าหุ่นบึกบึนต่างหาก" กานุสโผล่หัวออกมาตอบ

"นี่แนะ บึกบึน" เกเลมขว้างก้อนสบู่ที่เจอในห่อผ้าใส่

"ขอบใจนะ ข้ากำลังต้องการพอดี" กานุสรับไว้ทันท้วงที แล้วหายกลับเข้าไปอีกครั้ง



กานุสอาบน้ำไปครวญเพลงไป ทำให้คนที่นั่งฟังอยู่ข้างนอกรู้สึกเพลินไปด้วย เพราะไม่ค่อยได้มีโอกาสฟังเพลงมนุษย์ โดยเฉพาะที่ออกมาจากปากหมาป่าเช่นนี้


"เราต่างก็รู้ดี เธอเองก็มีใคร และฉันก็มีของฉัน และฉันรู้ว่าผิด

ถ้าคิดจะชอบกัน แต่ยากเหลือเกินกับการจะห้ามใจ...ฮู..ฮู..

เธออาจจะเหมือนไฟ ฉันเหมือนกับน้ำมัน ทิ้งไว้ใกล้กันก็ติดไฟ

เผาผลาญทุกอย่าง เผาผลาญทั้งจิตใจ ฉันคิดว่าเราอย่าใกล้กันเลย..."



"เจ้าร้องเพลงมนุษย์ได้เริ่ดมากจริงๆ" เกเลมนั่งเหยียดขาอยู่บนที่นอนเอ่ยชมชายหนุ่ม เมื่อเขาเดินออกมา

"ถ้าเจ้าเลิกทำตัวเหม็น ข้าจะสอนให้เอาไหม" กานุสได้ทีขี่แพะไล่

"เจ้าต่างหากที่คิดจะทำตัวเหม็น ไม่ใช่ข้า" เกเลมคว้าเสื้อผ้าฟาดหลังชายหนุ่มซึ่งกระโดดหลบทัน ก่อนจะตรงไปที่ประตูห้องอาบน้ำ










มื้อค่ำที่วูฟริน บรรยาดูเงียบเหงาเพราะมีเพียงโอตุส มีเรีย ลูกชายทั้งสอง และอารอน มาร่วมโต๊ะ

"เจ้าหายป่วยแล้วเหรอเปกัส เมื่อกี้ข้ายังเห็นเจ้า..." โตนุสเอ่ยทัก

"เหงื่อออกแล้วข้าก็รู้สึกดีขึ้นมาเลย" เปกัสว่าด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง

"นี่กานุสกับเกเลมยังไม่กลับมาอีกเหรอ" มีเรียถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

"คงมีความสุขกันมากล่ะสิท่า" อารอนว่าประชด ด้วยใบหน้าซีดเซียว จากฤทธิ์ยาที่ทำให้ถ่ายท้องมาทั้งวัน

"หากลูกข้าทำให้เกเลมมีความสุขได้ ข้าก็ดีใจ" โอตุสว่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างปิดไม่มิด คิดว่าที่ตาเฒ่าลีเมอร์ทายทักไว้กำลังจะเป็นจริง

"เจ้าไม่สบายหรือเปล่าอารอน ทำไมหน้าตาซีดๆ" มีเรียแกล้งถามด้วยใบหน้าห่วงใย แต่ภายในใจนั้นนึกสะใจสุดๆ

"ข้าคงยังไม่ชินกับอาหารการกินที่นี่" อารอนว่าหงุดหงิด

"..เฮ้อ..แล้วจะอยู่ทำไม กลับไปกินที่บ้านสิ" โตนุสว่าขึ้นลอยๆ

"เจ้าไม่ต้องมาไล่ข้า พรุ่งนี้ข้าก็จะกลับอยู่แล้ว แต่ก่อนไป ข้ามีเรื่องน่าตื่นเต้นจะบอก" อารอนกระหยิ่มยิ้มย่อง ทำให้ทุกคนหันมาสนใจสิ่งที่เขาจะพูด

"อีกสามเดือนข้างหน้า ข้านัดประรองกับเจ้ากานุส โดยมีเกเลมเป็นเดิมพัน นางจะได้เลิกบ่ายเบียงข้าซะที" สิงห์หนุ่มหัวเราะสะใจ

สมาชิกครอบครัวจิ้งจอกต่างแสดงสีหน้ากังวลกันไปหมด เพราะไม่คิดว่ากานุสจะต่อกรกับอารอนได้ นอกจากจะเป็นเหยื่อซะเปล่าๆ มีเพียงมีเรียเท่านั้นที่แอบหวังอยู่ลึกๆ ว่าลูกชายตนต้องเอาชนะเจ้าสิงห์ผยองนี่ได้

"ความจริง ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้ เกเลมควรมีสิทธิ์เลือก" โอตุสแสดงความคิดเห็น

"นี่แหละ ทางที่นางเลือก นางเป็นคนเสนอข้าเอง" อารอนว่า ทำเอาโอตุสและลูกชายทั้งสองตาค้าง

"กรรม นี่นางตั้งใจจะให้น้องเราไปอยู่ในท้องเจ้าอารอนหรือนี่" เปกัสแอบกระซิบกับโตนุส

"ข้าหวังว่าท่านจะช่วยประกาศข่าวนี้ออกไปให้ทั่ว" อารอนลุกขึ้นโยนผ้าเช็ดปากลงบนโต๊ะ แล้วจากไปพร้อมเสียงหัวเราะ


"ไปกันใหญ่แล้ว กานุสจะสู้กับเจ้าอารอนได้ยังไง" โอตุสถอนหายใจ

"แม้ไม่มีการประรอง เจ้าอารอนก็ต้องยกทัพมาถล่มเราอยู่แล้ว จากคำทำนายของเฒ่าลีเมอร์ มันคงไม่ปล่อยเราไว้แน่ หากสู้กันในสนามประรอง แม้เราจะดูด้อยกว่ามาก แต่ท่านคิดไหมว่า ถ้ากานุสเกิดชนะขึ้นมา ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร สรรพสัตว์ทั้งป่าอาลาบามัสจะได้รู้ถึงศักยภาพของเรา" มีเรียออกความเห็น

"มันก็จริง แต่ท่านแม่ เจ้ากานุสป่วยกระเสาะกระแสะอย่างนั้น อย่าว่าแต่สามเดือนเลย ให้ฝึกอีกสามปี ยังไม่รู้จะสู้แรงเจ้าอารอนได้หรือไม่" โตนุสว่า

"นั่นน่ะสิ ข้ากลัวว่าเราจะส่งน้องไปตายซะเปล่าๆ" เปกัสว่า

"แต่แม่ว่า เกเลมคงไม่รับเดิมพันนี้ หากนางไม่มั่นใจ เพราะถ้ากานุสแพ้ นั่นหมายถึงชีวิตของนางด้วยเช่นกัน" มีเรียตั้งข้อสังเกต

"ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล ไว้รอสองคนนั้นกลับมา ค่อยถามไถ่กันอีกทีก็แล้วกัน" โอตุสรู้สึกมีความหวังขึ้นมาเล็กน้อยจากคำพูดของภรรยา



"งั้นข้าขอตัวก่อนนะท่านพ่อท่านแม่" โตนุสเอื้อมหยิบผลไม้ในถาดตรงหน้า เพราะเกรงว่าคนคอยจะหิ้วท้องรอนาน

"ข้าไปด้วย" เปกัสว่าแล้วก็แข่งกันหยิบ

"เจ้าสองคนอิ่มแล้วเหรอ" โอตุสมองลูกชาย ซึ่งมีท่าทางแปลกๆ

"แม่เพิ่งรู้ว่าเจ้าสองคนชอบกินผลไม้" มีเรียเห็นลูกๆ แล้วยิ้มขำ เพราะปกติแล้วผลไม้พวกนั้นก็แค่ของประดับโต๊ะ ไม่มีใครคิดจะหยิบแตะด้วยซ้ำ

"ได้ยินว่ากินผลไม้แล้วจะช่วยให้ย่อยได้ดีขึ้น ข้าก็เลยอยากลอง" โตนุสรีบหาข้ออ้าง

"ข้าก็ได้ยินมาอย่างนั้นเหมือนกัน" เปกัสเสริม ก่อนที่ทั้งคู่จะแยกกลับห้องพักของตน

"เดี๋ยวนี้ลูกเราชักจะแปลกๆ นะ เจ้าว่าไหม" โอตุสหันมาพูดกับภรรยา ซึ่งตอนนี้เหลือนั่งกันอยู่เพียงลำพัง

"ก็ลูกเราโตกันหมดแล้วนี่ ก็ต้องมีโลกส่วนตัวกันเป็นธรรมดา" มีเรียว่ายิ้มๆ





โตนุสกลับถึงห้องพัก ในขณะที่ฝนเริ่มโปรยปรายลงมา บรรยากาศชื้นเย็นและกลิ่นไอฝน ทำให้คนที่นั่งหันหลังให้เตาผิงเหม่อมองออกไปทางระเบียง เริ่มคิดถึงบ้านที่จากมาเพียงชั่วข้ามวัน

"คิดถึงข้าอยู่ใช่ไหม" โตนุสว่าล้อ แล้วว่างผลแอปเปิ้ลไว้บนโต๊ะตรงหน้าหญิงสาวซึ่งกำลังนั่งเกยคางไว้บนลำแขนขาวนวล

"ใครว่าล่ะ" กาเรนยืดตัวขึ้นมองชายหนุ่มค่อยๆ หยิบผลไม้หลายอย่างออกจากชายเสื้อ

"ข้าไม่รู้เจ้าชอบแบบไหน ก็เลยเอามาหมดทุกอย่าง" โตนุสว่าแล้วยิ้มกว้าง

"ข้าชอบผลไม้ทุกชนิดเลยล่ะ" กาเรนว่าพลางหยิบผลองุ่นใส่ปาก

"แปลกดีนะ" โตนุสลองกินดูบ้าง ชายหนุ่มทำหน้าพะอืดพะอม ก่อนจะกลืนลงไปอย่างยากลำบาก

กาเรนหัวเราะขำท่าทางราวกับกินยาพิษเข้าไป

"เจ้าไม่ชอบก็ไม่ต้องฝืนหรอกนะ"

"ข้าแค่อยากลองดู"


"เมื่อกี้เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่" โตนุสชวนคุย

"ก็คิดถึงคนรักข้าสิ" กาเรนนึกสนุกขึ้นมาจึงพูดออกไปเช่นนั้น

"เจ้ามีคนรักแล้วเหรอ" ชายหนุ่มทำหน้าผิดหวังขึ้นมาเล็กน้อย

"ใช่ นี่ไงรูปคนรักข้า" หญิงสาวหยิบกระดาษซึ่งเป็นภาพวาดแผ่นเล็กๆ ออกมาจากสายคาดเอว แล้วคลี่ให้ชายหนุ่มดู

"เจ้าคงรักเขามากสินะ ถึงได้พกรูปติดตัวตลอดเวลา" โตนุสว่า

"อืม รู้อย่างนี้แล้ว เจ้ายังจะให้ข้าอาศัยอยู่ที่นี่ไหม" กาเรนมองหน้าชายหนุ่ม

"ข้าถือคติรักแท้แพัใกล้ชิด เจ้าอยู่ต่อไปเถอะนะ" โตนุสว่าแล้วหัวเราะ

"ข้าเคยได้ยินแต่ รักแพ้แม้ใกล้ชิด" กาเรนยิ้มขำ





กีวี่จัดแจงเอาหมอนกับผ้าห่มมานอนที่โซฟา ขณะที่เปกัสกำลังอาบน้ำ แม้ชายหนุ่มจะยืนยันว่าทั้งสองเป็นสามีภรรยากัน แต่หญิงสาวก็ยังไม่วายรู้สึกตะขิดตะขวางใจที่จะนอนร่วมเตียงด้วยอยู่ดี

หญิงสาวซุกตัวพยายามข่มตาให้หลับ ก่อนที่เปกัสจะออกมา เพราะรู้ว่าเขาต้องทำให้รู้สึกอึดอัดใจอีกเป็นแน่ ในค่ำคืนที่ฝนตกหนักและบรรยากาศเป็นใจเช่นนี้ และแล้วก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้า กีวี่ไม่กล้าแม้แต่จะลืมตาขึ้นมาดู

เปกัสยิ้มขำ รู้ว่าหญิงสาวยังไม่ได้หลับ เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง ช้อนอุ้มร่างบางขึ้นพร้อมผ้าห่ม

"นี่เจ้าจะทำอะไร" กีวี่รีบลืมตาขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยความตื่นตระหนก

"ข้าไม่ชอบนอนที่โซฟา มันแคบเกินไปสำหรับเราสองคน" เปกัสว่าหน้าตาเฉย

"เจ้าก็ไปนอนที่เตียงสิ ข้าจะนอนตรงนี้" กีวี่เริ่มดิ้นและดันอกชายหนุ่ม

"ค่ำคืนหนาวเย็นเช่นนี้ เจ้าอย่าใจร้ายกับข้าเลยนะกีวี่" ชายหนุ่มว่าอ้อน

"นั่นชื่อข้าเหรอ" กีวี่หยุดชะงักไปชั่วคราว

"ก็ใช่น่ะสิ ถ้าข้าเป็นคนอื่นที่เจ้าไม่คุ้นเคย ข้าจะรู้จักชื่อเจ้าได้ยังไง" เปกัสหว่านล้อมเสร็จสรรพก่อนวางหญิงสาวลงบนที่นอน

"แต่ข้าไม่รู้สึกว่าเราคุ้นเคยกันแม้แต่น้อย"

"อีกหน่อยเจ้าก็คุ้นไปเองแหละ"

เปกัสนอนลงแนบข้างแล้วกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ภายใต้ผ้าห่มผืนบาง

"เจ้าไม่ได้หลอกข้านะ"

"หึ หึ ครั้งเดียวไม่เคย"

ชายหนุ่มลูบไล้ต้นแขนและแผ่นหลังบอบบาง ทั้งคู่มองสบตากันในความมืดสลัวของห้องนอน ซึ่งมีเพียงแสงจากสายฟ้าผ่านเข้ามาทางระเบียงไร้สิ่งปิดกั้น เปกัสเคลื่อนริมฝีปากเข้าใกล้หมายจะสัมผัสริมฝีปากบางสวยตรงหน้า... แต่แล้ว!! เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นโครมใหญ่ จนหญิงสาวสะดุ้งตกใจ

"ทำไมเจ้าต้องกลายร่างตอนนี้ด้วย!" เปกัสนอนคว่ำใช้กำปั้นทุบหมอนด้วยอาการเซ็ง เพราะรู้ว่ากีวี่ไม่รู้วิธีทำให้ตนเองกลับเป็นมนุษย์

"ทีนี้นอนได้แล้วใช่ไหม" กีวี่มุดออกมาจากผ้าห่ม

"นอนก็นอน" เปกัสว่าแล้วกลายร่างตนเองเป็นจิ้งจอก นอนอิงแอบอยู่กับกระต่ายน้อย





"นี่ต้นแขนหรือขาหน้าเจ้ากันแน่" กานุสนอนกอดเกเลมแผ่นหลังแนบชิดแผ่นอก ว่างมือแขนข้างที่นางนอนหนุนบนต้นแขนหญิงสาว

"ข้าช่วยชีวิตเจ้าไว้แท้ๆ ยังจะมาเหน็บแนมข้าอีก" เกเลมใช้ศอกกระทุ้งอกคนที่นอนอยู่ข้างหลัง

"โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ" กานุสร้องออกมาทันที

"โทษที ลืมไปว่าข้าแรงเยอะ" เกเลมแอบยิ้มสะใจ


"เรื่องเมื่อเช้าที่เจ้ารับปากกับเจ้าอารอน..." กานุสว่าด้วยน้ำเสียงกังวล

"เจ้ากลัวตายเหรอ"

"ข้าตายน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเจ้าต้องอยู่ร่วมกับมันไปตลอดชีวิต เจ้าจะทนได้เหรอ"

"อืม ข้าก็ไม่รู้ว่าเจ้าอารอนจะอายุยืนขนาดไหน ถ้ามันเกิดตายตามเจ้าไป ข้าก็เป็นอิสระ จริงไหม" เกเลมแกล้งกระเซ้า

"นี่เจ้ามีแผนจะเอาตัวรอดตั้งแต่ต้นแล้วใช่ไหม" กานุสรัดอ้อมแขนแน่นขึ้น

"ข้าล้อเล่นน่า เจ้าไม่มีทางแพ้มันอยู่แล้ว" เกเลมหัวเราะ

"อะไรทำให้เจ้ามั่นใจในตัวข้านัก" กานุสว่าทั้งที่ไม่รู้สึกมั่นใจในตัวเองแม้แต่น้อย

"ข้ามั่นใจในผลเชอร์รี่สีทองต่างหาก"

"แล้วถ้าเราออกจากที่นี่ไม่ได้ล่ะ"

"เจ้านี่ เจ้าปัญหาจริงๆ สอนข้าร้องเพลงดีกว่า" เกเลมเปลี่ยนเรื่อง รู้ว่ากานุสคงรู้สึกไม่สบายใจ เพราะขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง

"งั้นร้องตามข้านะ" กานุสเริ่มร้องนำ


สิ่งที่ฉันหวัง สิ่งที่ฉันคอย อาจดูเหมือนเลือนลอย เกือบจะฝันไป

มองหาคนๆ หนึ่ง ที่ไม่รู้เป็น และไม่รู้เมื่อไหร่จะพบคนผู้นั้น

ส่วนชีวิตฉัน บอกเลยว่ามี หนึ่งคนที่แสนดี ...








"เจ้าฝึกเพลงพวกนี้มาจากไหน" เกเลมถามสงสัย

"ข้าแอบเข้าไปเที่ยวถิ่นมนุษย์กับพี่ข้ามาสองสามครั้ง พวกมนุษย์ชอบร้องรำทำเพลง มีที่ๆ เจ้าจะนั่งฟังเพลงได้เกือบทั้งคืน" กานุสว่า

"พาข้าไปหน่อยได้ไหม" เกเลมหันมาว่าด้วยเสียงตื่นเต้น

"ถ้าเรารอดกลับบ้านได้ ข้าจะพาเจ้าไป ที่นั่นมีแสงสีของเล่นมากมายที่เจ้าไม่เคยเห็นในป่า พวกมนุษย์ไม่ล่าสัตว์เอง แต่ใช้วิธีซื้อ" กานุสอธิบาย

"ซื้อเหรอ คืออะไร"

"ก็ใช้เงินแลกของที่เจ้าอยากได้"

"แล้วข้าจะไปหาสิ่งนั้นมาจากไหน"

"พวกมนุษย์บูชาแร่สีทอง กับหินแวววาว ข้ารู้ว่าจะหาได้จากที่ไหน เพียงเราเอาไปแลก ก็จะได้เงินมากมายพอที่จะเที่ยวให้สนุก"

"ข้าชักตื่นเต้นแล้วสิ"

"แต่จะไปถึงที่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ พอเข้าเขตมนุษย์เราต้องกลายร่าง แล้วก็ต้องเดินอีกไกล กว่าจะถึงที่ๆ ข้าว่า"

"เรื่องนั้นข้าไม่กลัวหรอก ข้าใฝ่ฝันเสมอว่าจะได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ แต่ข้าไม่เคยมีโอกาสได้ไปไกลเกินกว่าเขตป่าแห่งนี้"

"เอาเป็นว่าเจ้าพาข้ากลับบ้านให้ได้ แล้วข้าจะพาเจ้าไปเที่ยว"

"ตกลง ข้าจะดูแลเจ้ายิ่งกว่าลูกในไส้ซะอีก" เกเลมขยับเข้าโอบเอวคนตรงหน้า เพื่อให้ร่างกายส่งผ่านความอบอุ่นได้ดียิ่งขึ้น

"งั้นข้านอนล่ะนะ ท่านแม่" กานุสยิ้มขำแล้วกระชับอ้อมแขนเข้าหาร่างอุบอุ่นของหญิงสาว
















Create Date : 04 พฤษภาคม 2554
Last Update : 30 มกราคม 2555 18:44:19 น. 79 comments
Counter : 720 Pageviews.

 
ทักทายนะจ่ะ เรามาอย่างเป็นมิตร อิอิ


โดย: ตะวันเจ้าเอย วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:16:33:18 น.  

 
สวัสดีค่ะ คุณตะวันเจ้าเอย


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:17:03:29 น.  

 
นั่นไง คนมีจินตนการมาอีกคนแล้วน้องคิม

มาเรียมีสูตรพิเศษอะไรหน้อ


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:51:06 น.  

 
สูตรกินแล้ว ชักแงกๆๆๆๆ





โดย: Kim-Ha วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:55:22 น.  

 
อายุพันปี รุ่นเดียวกับไข่น้องไดฯที่เป็นหินรึเปล่าเนี่ย กินแล้ว......




โดย: Pa_Stang วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:04:51 น.  

 
จิ้นไปจิ้นมา เริ่มมั่วค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:10:45 น.  

 
Good night ค่ะพี่ตังค์ ฝันดีนะคะ

ง่วงแล้วคิดไม่ออกค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:47:46 น.  

 
Good night จ้า ฝันดีเช่นกันคะ



โดย: Pa_Stang วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:04:04 น.  

 
อร๊ายส์!!! หายไปหลายวัน...กีวี่กะเปกัส เริ่มพัฒนาแล้ว คริๆ
(เรื่องเป็นไรหว่า...จิ้นคู่รองตล๊อด คู่เอกพยายามทำใจอยู่ )
น่ารักดี...จัดมานะคะ แต่แอบขัดใจ ทำไมต้องมีสัตว์ประเภทหนูด้วยอ่ะ...เปรมมี่ กะ กะ กลัวที่หนายยย อึ๊ย!!!



พี่หญิง พี่ตังค์ รวมถึงคนรักกันทุกคน...ว่างๆ ก็เข้าไปอ่านกระทู้พลีชีพเพื่อฝาชีสุดที่รักของเปรมมี่ ตามลิงค์นี้นะคะ

//www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C10521821/C10521821.html

คิดเห็นตรงหรือต่างกันเยี่ยงไร...บอกได้น๊า...เพราะรักหรอกจึงต้องบอกรัก"กัน"



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:13:14:20 น.  

 
ตามไปส่องมาแล้วนะจ๊ะ แต่ไม่ได้เม้นท์ มาเม้นท์แถวนี้ละกันว่าเริ่ด ดูจากคนคิดถึงน้องกัน มาชุมนุมกันเพียบ

ยังๆ คู่เอกต้องค่อยๆ ไปจ่ะ เดี๋ยวคนดูทำใจบ่ได้


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:14:24:53 น.  

 
เอาไว้กระตุ้นต่อมจิ้นนะจ๊ะ



โดย: Kim-Ha วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:14:31:50 น.  

 
"ซิลเวียรีบคว้าห่อผ้า แล้ววิ่งตามไปทันที"

ทามไม๊เห็นเจ้ากังฟูแพนด้าลอยมาก็ไม่รู้ หมดกัน หนูซิลเวีย


ตามไปแล้วนะจ๊ะนู๋เปรมมี่ เห็นตามนั้นจ้า


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:14:43:28 น.  

 
ดึงจิ้นกลับด่วนค่ะพี่ตังค์ อันนี้แพนด้าพยากรณ์ค่ะ ไม่ใช่กังฟูแพนด้า

ขึ้นเขาตั้ง 7 วัน ยิ่งกว่าไปทัวร์เมืองจีนอีกอ่ะน้องหญิง


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:15:50:19 น.  

 
เทพธิดา เอ้ยแพนด้าพยากรณ์ อืม กำไลเต็มแขน ตุ้มหูพวงใหญ่ๆ ตาโตแต่ขอบตาคล้ำ ผมหยิกยาวๆ น่ารักอ่ะ ชอบๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:17:40:05 น.  

 
คนอ่านจะหายหน้าหายตาซักวันสองวันนะคะน้องคิม ไปหาคุณครู กะสอบ(ยังไม่ได้ดูหนังสือสักตัว) ไปเดาเอาข้างหน้านิ

ติดใจแพนด้ากลมๆ ภาระ(หามาเอง) เรียบร้อยจามาเปิดปั๊กกะตืนหาน้องต่ายกะแพนด้าตาโตนะคะ

วันนี้ขอบคุณนิยายน่ารักๆ

ฝันดีนะคะ น้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:27:19 น.  

 
ฝันดีค่ะพี่ตังค์ ขอให้สอบผ่านแบบชิลๆ เลยนะคะ อยู่ทางนี้จะเขียนรอไปเรื่อยๆ ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:36:35 น.  

 
ขอบคุณพี่หญิง กะพี่ตังค์ และคนรัก"กัน" ทุกคนนะคะ

ที่เห็นตรงกับน้องน่ะ...น้องก็ต้องทำหน้าที่ของเมียแต่งให้ดีที่สุด ให้สมกับที่ฝาชีไว้ใจกลั้นใจ และฝืนใจเลือกมาซิคร๊า


ช่วงนี้จะไปตั้งกระทู้เรียกคนหลงมนต์ดำ มาชุมนุมแห่งรักกันสามัคคีค่ะ
ดาว 7 มาตั้งหลายบ้าน...จึงอยากเรียกกระแสหนุ่มฮอตประจำบอร์ดแฟนคลับให้กลับคืนมาดังเดิมดีกว่าเนอะ


รอคู่กีวี่กะเปกัส แบบน่ารักๆ นะคร๊า...คู่อื่นน่ะ ไม่จิ้นหรอก ชิส์!!! หวง
(ล้อเล่นคร๊า...จัดมาๆๆๆ น้องรับได้ทุกอย่างคร๊า...ฮือๆๆ )




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:15:10:44 น.  

 
เปกัสกะกีวี่ชิมิ...จัดไป อิอิ คู่อื่นมาช้า แต่ว่ามาแรงแน่นอน คริคริ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:33:10 น.  

 
มีความกะสร้างสุขให้อีกหลายๆ คนก็ทำไปนิหนูเปรมนิ


ตอนนี้เอ้เต้อยู่ใน ม.คะ เนทแร้ง อดไม่ได้แวะเข้าเรือนอีกแระ แล้วจะแวะเวียนเป็นระยะๆ จนดึกนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:17:34 น.  

 
เริ่ดค่ะพี่ตังค์ ไม่มีเพื่อนมานวังเวง อิอิ

อ่านเรื่องนี้ไปสอบ รับรองกาถูกหมด


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:22:09 น.  

 
อ่านแล้วกระตุ้นต่อมจินตนาการคะ
เขียนไปเขียนมา คงต้องมีน้องต่ายหลุดเข้าไปในเปเปอร์มั่งละ หวังว่าคนตรวจจะมึนกะลายมือ อ่านมั่งไม่อ่านมั่งเนอะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:40:22 น.  

 
ปกติ ถ้านักเรียนเขียนแล้วอ่านไม่ออก น้องจะให้ A (ตะแคง) ไปเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:56:26 น.  

 
กลับที่พักหรือยังคะพี่ตังค์ ดึกแล้วน้า


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:49:40 น.  

 
โชคดีเป็นของนักเรียนโข่งเช่นพี่ ไม่งั้นได้อิ่ม A ตะแคงแน่


สองจิ้งจอง ท่าจะได้เว้นของโปรดเป็นอาหารแล้วมั้ง


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:18:12 น.  

 
กิน นอน ในนี้เลยคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:27:52 น.  

 
ติดคำนี้มาจากคุณครูสมัยเด็กๆ เรียนวิชาเชาวเลขค่ะ เป็นวิชาเดียวที่ยอมแพ้ ไม่เคยได้เอซักครั้ง

อีกคู่ต้องสลับกันค่ะ นางเอกต้องงดกินหมาป่า


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:32:19 น.  

 
เริ่ดค่ะ ตื่นนอนลืมตาก็เห็นมหาลัยเลย

คืนนี้ถึงเช้าป่ะค่ะ ??

(มัวแต่ชวนคุย พี่ตังค์จะไม้อ่านหนังสือป่ะเนี่ย)


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:34:41 น.  

 
กลัวเช้า อิอิ อยู่แค่ดึกคะ

เลิกอ่านแล้วคะ ตอนนี้กะลังหาทางลัดอยู่(เริ่มเจาะเป็นจุดๆ)


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:58:05 น.  

 
ขอให้เจาะถูกทุกจุดนะคะ พี่ตังค์สู้ๆ

Good night ค่ะ ฝันดีนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:46:44 น.  

 
ให้เป็นตามนั้น เพี้ยง

Good night คะ ฝันดีเช่นกันคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:54:09 น.  

 
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
กะ กะ กลัวอ่ะ...มีแต่แอนนี่มอลเต็มบล็อคไปหมดเล้ย!!!


โห! พี่หญิงกำลังอินกะซีนน่ารักกระต่ายน้อยกลายร่างคร่อมอยู่บนตัวเปกัส
ตัดฉับซะ...ฟีลหดหมดเลยอ่ะ


พี่ตังค์สู้ๆ นะคะ...เป็นกำลังใจให้โชค A ทุกวิชาค่ะ...ช่วงนี้งดนอนตะแคงอ่านหนังสือนะคร๊า


น้องไปตั้งทู้เวิ่นเว้อถึงจิ้งจอกดำ อีกแล้วค่ะ...พอดีมีเรื่องอยากจะเวิ่น
ก็เลยต้องรีบนำเล่าสู่กันฟัง ไม่งั้น...เมมโมรี่มันจะเอ๋อเหรออ่ะค่ะ


//www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C10529824/C10529824.html

ว่างๆ ก็เข้าไปอ่านนะคะ...ทู้ไร้สาระ แต่ไม่ไร้คนรักกันนะคร๊า...เริ่ดจริงๆ ขอบอก



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:16:40:36 น.  

 
โทษที พี่หญิงคิดว่าราตรีนี้ยังอีกยาวนาน

เดี๋ยวตามไปดูนะจ๊ะ ว่าเข้าไปเวิ่นอาราย


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:31:40 น.  

 
ใจรัก แอบเข้าเรือนมาส่องน้องต่ายอีกละ

ทอดสะพานขนาดนั้นไม่ตามไปได้จะได ไอ้ความอยากรู้อยากเห็นมันมากตามอายุนะหนูนะ กั๊ก กั๊ก กั๊ก

ว่าแล้วก็กลับไปอ่านหนังสือต่อ


โดย: Pa_Stang วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:23:48 น.  

 
หลับค่ะพี่ตังค์ อิอิ เพิ่งตื่น ตาสว่างเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:51:01 น.  

 
จิ้งจอกสงสัยจะขี้ร้อนนิ ห่มผ้านิดหน่อยเหงื่อแตกสะละ

น้องต่ายเอย หนูน้อยเอย เป็นอาหารมื้อไหนดีน๊า


โดย: Pa_Stang วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:01:30 น.  

 
จิ้งจอกขนยาวขนเยอะก็งี้แหละค่ะ

ถึงบ้านหรือยังค่ะพี่ตังค์ หรือว่ายังอยู่ชลบุรี ?


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:10:46 น.  

 
ถึงบ้านแล้วคะ
กลับมาให้เจ้าลูกนกพันแข้งพันขาเหมือนเดิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:33:19 น.  

 
ไม่ได้นอนกอดสองคืน คิดถึงกันแย่แล้วสิคะ

กำลังดูคลิปน้องแก้มอยู่ค่ะ รู้สึกว่าsheจะสวยวันสวยคืน สวยแบบดูเด่นเป็นสง่าอ่ะค่ะ ว่าแล้วก็แอบจิ้นคู่ deva & devo ต่อไป


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:59:53 น.  

 
กอดแล้วก็หลับทั้งป้าทั้งหลาน ตื่นอีกทีตีสาม ปิด TV ปิดไฟ แล้วก็ต่อ


ไปสอบมาคะแต่กรรมการชวนลาออกเปลี่ยนงานสะงั้น อึม......เอาไงดีคะ ออกเลยไหม๊ ไม่มั้งนิ


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:13:07 น.  

 
ชวนลาออกให้ไปเป็นกรรมการด้วยกันชิมิ

คนเก่งมีทางเลือกก็งี้แหละค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:25:17 น.  

 
กร๊ากกกกกก น้องคิม ถูกต้องแล้วคร๊าบบ


จิ้งจอกเจ้าเลห์ ปาก...... แต่น่ารักนิ


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:52:16 น.  

 
แหมถ้าเปลี่ยนใจมาเป็นคุณครู จะได้มาอยู่ใกล้ๆ กันเน้อที่ตังค์

จิ้งจอกหนุ่มเริ่มออกลาย อันนี้เป็นกรรมพันธุ์ เกเลมจะได้เชื่อพ่อซะที


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:46:04 น.  

 
หนทางยังอีกยาว(เล่นตัว) จริงๆ ผู้เฒ่าที่เคารพยิ่งไม่อนุมัติ เฮ้อ

"เริ่ดมากจริงๆ" เห็นหน้าลอยมาเลยคะ

ยังติดใจวันที่ประกาศผล TS7 ร้องคู่กะหนูซิลวี่ หาคลิปมาฟังมีแต่เสียงกรี๊ดเสียดายกลบเสียงของสองสาวเกือบหมด


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:04:39 น.  

 
มองไว้เหมือนกันค่ะ ว่าจะให้นางเสือ duo กับแพนด้า

ทั้งเด็กและคนชรา ทำเอาสตรีไปไหนไม่ได้เลยชิมิคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:14:35 น.  

 
ถ้าพี่เอาหน้าตัวเองแปะขวดชวนป๋วยฯ คงขายดีนิ (ประชดคะ)


คู่ duo น่าสนใจมากกกกกกก


โดย: Pa_Stang วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:53:18 น.  

 
ลูกกตัญญูจริงๆ ค่ะ ไม่ประชด

คืนนี้ไปนอนก่อนนะคะ พี่ตังค์ ง่วงแล้วค่ะ ฝันดีนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:21:28 น.  

 
ฝันดีเช่นกันคะน้องคิม




โดย: Pa_Stang วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:53:28 น.  

 
รักจิ้งจอก กร๊ากกกกกกกก


เดินตั้งแต่เข้าที่ทำงาน ยันสี่โมงเย็น คิดว่าจะพับสะแล้ว จิ้งจอกช่วยชีวิต


โดย: Pa_Stang วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:08:48 น.  

 
ถ้าเจอตัวเป็นๆ อย่าเดินเข้าไปหานะคะพี่ตังค์ เดี๋ยวโดนงับ


ออกกำลังเยอะๆ ค่ะ ขาจะได้เรียวสวย อิอิ

ส่วนน้องแช่งให้อารอนท้องเสีย วันนี้เลยท้องเสียซะเอง ความจริงอาการกำเริบตั้งแต่เมื่อคืนค่ะ เลยได้ขึ้นมาแต่งนิยายตอนตีสาม


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:03:19 น.  

 
ไม่ได้เข้ามาซะหลายวัน...จิ้งจอกแต่ละตัว ปัดถะนาอยู่ใกล้สาวซะจริงเชียว...ชิส์!!! หมั่นไส้


อร๊ายส์....น้องกระต่ายโดนหอมแก้มแล้ว เดี๋ยวจะลามไปหอมตรงอื่มบ้างมั๊ยน๊อ? กิกิ


แต่เสือดำ เอาไว้ก่อนนะคร๊า...อย่าเพิ่งใกล้กันมากกว่านี้ค่ะ...ยังกินยาทัมใจไม่หมด 1 โหลเลยอ่ะ...ฮือๆๆ


พี่ตังค์ขยันจริง ไรจริง...อย่างนี้ต้องมอบตำแหน่ง มิส M-150 ควบกับมิสRedBlue(กระทิงแดง)ให้ไปเล้ย!!!




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:59:35 น.  

 
รีบกลับไปโด๊ปยาซะนะจ๊ะ คู่สุดท้ายสำหรับราตรีนี้แล้ว


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:35:21 น.  

 
M-150 RedBlue มีเรื่องเล่าอีกละ(เปรมมี่กระตุ้นต่อม) น้องที่ทำงานสองคน ดูหนังสือสอบ แล้วมานั่งตาหวาน(ปรือ)ตอนทำงาน กลัวภาพพจน์ไม่ดี สองศรีพี่น้องชวนกันซื้อ ไอ้ที่ว่ามาจิบคนละครึ่งขวด ตาแปล่ว แล้วก็มาพลัดกันฟ้อง เลยโดนทั้งคู่ ขำๆ กันไป

ว้าย จิ้งจอกนอนคู่กะน้องต่ายนี่นะ แล้วถ้าคุณจิ้งจอกละเมอ หิววววว น้องต่ายมิกลายเป็นชิ้นๆ เหรอ หวาดเสียว



โดย: Pa_Stang วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:26:43 น.  

 
น้องจะจิ้นว่าเป็นคนก็กลัวจะทับกระต่ายแบน

อีกคู่ขอนอนคิดอีกคืนนะคะ Good night ค่ะ พี่ตังค์ น้องเปรม

ขอให้ฝันเริ่ดมากจริงๆ กันทั้งคู่นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:43:16 น.  

 
Good night ค่ะ น้องคิม นู๋เปรม

คงได้ฝันดีคะถ้าคืนไฟไม่ดับอีก ไม่งั้นได้กลายเป็นพัดลมให้เจ้าลูกนก ท้างคืน


โดย: Pa_Stang วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:49:09 น.  

 
กลางวันเดินทั้งวัน กลางคืนแขนยังไม่ได้พักอีกเหรอคะเนี่ย


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:01:35 น.  

 
ไม่รู้ใครสอนใครร้อง


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:13:03:02 น.  

 
จริงแฮะ ไฝสอนไฝ


โชคเป็นของพี่เพราะไปดับแค่ ครึ่งชั่วโมงก่าๆ ถ้าทั้งคืน ซี้แหง


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:06:35 น.  

 
ที่นี่ฝนตกค่ะ เพิ่งหยุด ขอไปอาบน้ำอาบท่าก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาพาคู่พระนางเข้านอน เกือบจบแล้วค่ะ อีกนิดเดียว


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:29:46 น.  

 
วันนี้หนีแต่หัวค่ำนะคะ พรุ่งนี้ส่งเจ้าลูกนกคืน รร. สะที

ขอบคุณเพลงเพราะๆ นะคะ ฝันดีนะคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:37:39 น.  

 
เปิดเรียนเร็วจังค่ะ ชาร์ลีเปิดพุธหน้าค่ะ

ฝันดีค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:59:05 น.  

 
อ้าว!!! เข้ามาตลาด Y ไม่ X กันแล้วรึเจ้าคะ

กล่อมลูกนกให้ฝันดี ส่วนแม่นกฝันถึงกันนะคร๊า...จุฟๆ ค่ะพี่ตังค์

พี่หญิงอย่าเพิ่ง!!!! ฮือๆๆๆ น้องยังซดยาทัมใจไม่หมดเลยอ่ะ
(เฮ้อ! ไม่ทันซะแล้ว...เค้านอนแขนเจ้ากันไปแล้วอ่ะ จะหักป่าวเนี่ย...เป็นห่วงจัง)

กำลังลุ้นว่าน้องต่ายจะกล่อมน้องท่าไหน เอ้ย! แบบไหน
ว๊า! ฉากเสียงฟ้าร้อง ยังนำมาขายได้อีกนะพี่หญิงนะ...กร๊ากๆๆ (แซวๆๆ)


น้องคิดพล็อตเรื่องใหม่ได้แล้ว...หลังจากรื้อถอนอันเดิมไปหลายรอบแล้ว
เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรอีกในมหา'ลัย...ซึ่งคงจะไม่มีอะไรน่าสนใจแล้วอ่ะเนอะ

ดังนั้น...ข้าพเจ้ากำลังจิ้นเรื่องใหม่ แปลกแหวกแนว ที่ชาวจิ้นไม่ควรพลาด ยิ่งกว่าเรยาอีกนะคร๊า
(อิอิ...เพิ่งรู้จักเรยา ก็ตอนเป็นข่างกับกระทรวงวัฒนฯน่ะค่ะ...ล้าหลังไปมั๊ยเนี่ย)

ลงโรงฟิคเมื่อไหร่ จะเข้ามาสะกิดเอวคอดของปร้าๆ เหมือนเดิมนะคร๊า...ตอนนี้ไปนอนนิมิตรก่อนดีกว่า
...ฝันดีค่ะพี่หญิง แต่ฝันถึงกันน้องจองแล้ว


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 11 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:17:34 น.  

 
เปิดวันพุธหน้าเหมือนกันคะน้องคิม แต่ที่ส่งนะ ส่งให้คุณแม่มาน

เริ่มซึ้งถึงคำว่าคุณแม่กะแม่คุณ ถึงว่าบรรดาคุณน้องทั้งหลาย หายยยยไป

แล้วจะคอยมาสะกิดนะจ๊ะน้องเปรม


โดย: Pa_Stang วันที่: 12 พฤษภาคม 2554 เวลา:15:41:14 น.  

 
ห่างลูกนกเยี่ยงนี้ คิดถึงมั๊ยคะพี่ตังค์...คงจะมากอ่ะเนอะ อยู่ในวัยกำลังน่ารักน่าหลง
โตขึ้นอีกหน่อยก็โผไปหาแม่คุณกันเป็นแถว...ถ้าลูกนกชอบผู้หญิงนะคร๊า

เสร็จแล้วจะมาสะกิดค่ะ...แต่ตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มเลย


โฮกๆๆๆ รักเหมือนลูกในไส้เลยเหรอคะพี่หญิง...กร๊ากๆๆๆ
ถึงว่าพิมพ์เดียวกัน โดยเฉพาะความคมเข้มของผิวกำพร้า




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 12 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:21:43 น.  

 
อ้าวแซวกันใหญ่ จิ้นหดหมด (ล้อเล่น)

ช่วงนี้ขอพักยกก่อนนะคะ งานหลวงมาจ่อคิวตรึมเลยค่ะ ขออำลงวงการซักอาทิตย์นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 12 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:54:58 น.  

 
OK ค้า เก็บกวาดงานหลวงกันก่อนนิ ของพี่อีก 5 วันจะเอี่ยมอ่องสะอาดเรี่ยมรึเปล่ายังไม่รู้เลยหมักไว้ตั้งแต่เจ้าลูกนกมา ถึงเวลาสาง


จินตนาการหาย จะเข้ามาเล็งคุณแม่กะแม่คุณนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 13 พฤษภาคม 2554 เวลา:10:57:55 น.  

 
//www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C10558219/C10558219.html

พี่หญิง กะพี่ตังค์ ก่อนลาวงการ 1 อาทิตย์...ตามคุณนกไปส่องเสือกันนะคร๊า


น้องกำลังจะอัพคำโปรยฟิคเรื่องใหม่แล้วนะคะ...ว่างๆ ก็เข้าไปเรียกน้ำย่อยก่อนได้
แต่ก็ยังไม่มีเวลาจิ้นเช่นเคยค่ะ...คงหลังจากแพ็คของกลับขึ้นบกก่อน แล้วคงจัดเต็มให้แน่นอน
(เปลี่ยนแนวฟิคบ้างไรบ้างแล้วล่ะ...ลองดูว่าจะตัวเองจะทำได้หรือเปล่า...แนะนำน้องได้นะคร๊า)




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 14 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:49:15 น.  

 
ตามลายแทงไปแล้วนะคะ หนูเปรม

งานหลวงใกล้ความจริงรึยังคะน้องคิม เมื่อวาน วันนี้ พรุ่งนี้อยู่เวรยาว เด็กๆ หนีเที่ยว ป้าเลยต้องอยู่ยาม ฝนตก อากาศเปลี่ยน ทั้งอุบัติเหตุ ทั้งหวัด เพรียบ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 15 พฤษภาคม 2554 เวลา:11:59:12 น.  

 
https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=konnarakgun&month=14-05-2011&group=6&gblog=1


พี่หญิง พี่ตังค์...ตามแผนที่ไปนะคร๊า...ต่อมจิ้นเริ่มทำงานแล้วเจ้าค่ะ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 15 พฤษภาคม 2554 เวลา:18:59:32 น.  

 
แสดงว่าวันนี้ป้านอนตีพุงอยู่ที่บ้านแน่นอน

อยากรู้ความจริง ก็ต้องแอบกระซิบว่างานหลวงยังไม่ได้เริ่มเลยค่ะพี่ตังค์ ...เฮ้อ... ชีวิต ช่วงนี้ถ้าได้ยินเสียงโทรศัพท์จะสะดุ้งบ่อยๆ ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:33:24 น.  

 
เจิมก่อน ค่อยติดเทอโบอ่าน 555+

สวัสดี..สหายทั้งหลายแห่งโลกของฟิค

..เดินกลับมาในดินแดนแห่งฟิคนี้...เพื่อพบปะแลกเปลี่ยนบ้างไรบ้างแล้วคร่าาาา

พี่ๆ ขราช่วยรวมเล่มให้ด้วยป่าว!! ...นู๋อยากได้ไว้เป็นที่ระลึกอ่ะค่ะ please....(ค่าเสียหายยินดีเท่าไรว่ามาโลด อิอิ^^)


โดย: bwonw IP: 101.108.139.171 วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:21:49 น.  

 
หอบเล็กน้อย อยู่ที่ทำงานคะ ได้กะงานบริการ เอกสารนอนกองที่เดิม

ว่าไงคะน้องคิม รวมเล่มม๊า คนบอกจะทำ 5-6 เล่ม หายไปไหนหนอ


(((((((พี่ปุ้ย)))))))

น้องอยากได้เล่ม


โดย: Pa_Stang วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:41:18 น.  

 
รอพี่่ปุ้ยอยู่ค่ะ พี่ตังค์ คุณนก บอกว่าจะมาช่วยอ่าน หายตัวไปเลย

ต้องอ่านแก้ใหม่หมดทุกตอนเลยค่ะ เสร็จแล้วคิดว่าจะรวมซัก 20 เล่ม น่าจะพอเหลือๆ ค่ะ

หลานที่บอกว่าจะทำเล่มให้ อีกสองเดือนจะไปอยู่แคนนาดาแล้วค่ะ คงต้องพึ่งมืออาชีพให้วางเลย์เอ้าท์ให้ แล้วก็ทำเป็นรูปเล่มออกมาเลย เสร็จเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบแถวๆ นี้นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:21:12:53 น.  

 
ปลุก ปลุกลูกจิ้งจอกได้ไหม 555

งานหลวงถึงไหนแล้วคะน้องคิม เรียบร้อยโรงเรียน อ.คิม(ม.หนูเปรม) แล้วแน่ๆ

ร้องเพลงรอเล่มนะคะ ^-^


โดย: Pa_Stang IP: 1.47.64.51 วันที่: 18 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:06:17 น.  

 
งานหลวงก็อยู่ที่เดิมค่ะพี่ตังค์

แต่วันนี้อารมณ์ดี จะจิ้นนะคะ ขอนั่งสมาธิซัก 25 นาทีค่ะ คืนนี้คงขึ้นตอนใหม่ได้ (ส่วนเรื่องเก่าไม่รู้จะแก้ตอนไหน)


โดย: Kim-Ha วันที่: 18 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:17:45 น.  

 
ขอแปะไว้พรุ่งนี้นะคะพี่ตังค์




โดย: Kim-Ha วันที่: 18 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:03:49 น.  

 
ว้าว! พี่หญิงต่อมจิ้นเริ่มพุ่งปรี๊ดแล้วชิมิๆ
รอจิ้งจอก งับแขน งับขา งับบบบบ กระต่ายอยู่น๊า...ขอหวานๆ ค่ะ

เพราะของน้องคงยังไม่หวาน...เลยมาขอแถวๆ นี้โดปไปก่อนอ่ะคร๊า


พี่ตังค์คะ สงสัยคนช่วยทำเล่ม...จะซุ่มไปดูคอนฯ เสืออยู่หลายที่น่ะค่ะ
ช่วงนี้งามชุมเกิ๊น...เหอๆ เห็นตาแดงๆ ก็อดสงสารไม่ได้เนอะ
ขนาดเรายังตามดูคลิปซะตาแฉะเลยอ่ะค่ะ...นี่ขนาดไม่ใช่ลูกรักนะเนี่ย ถ้ารักจะงานรัดขนาดไหนเนอะ


พี่หญิง...รวมเล่มน่ะ ของน้องจะใช้แบบว่าปริ้นท์เป็น A4 แล้วเข้าเล่มแบบทำสารนิพนธ์สงอาจารย์น่ะค่ะ...จะมีใครสั่งมั๊ยเนี่ย



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:20:08 น.  

 
พี่หญิงจองเล่มนึง A4 ก็ได้ แต่ขอหน้าปกเริ่ดๆ

ขอลายเซ็นด้วยด้วยนะจ๊ะ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:19:03:41 น.  

 
ถึงกะใช้ A4 เลยเหรอคะน้องเปรม แล้วมันกี่หน้านะ พี่จะได้หาที่วางถูก เอ่อขอรูปพร้อมลายเซ็นคนจิ้นด้วยนะจ๊ะ


ลูกจิ้งจอก กะแม่เสือตื่นๆ ปลุกเบาๆ กลัวลูกจิ้งจอกเหน็บรับทานนะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:22:59:24 น.  

 
เพิ่งตื่นเมื่อกี้ค่ะ ถ้ายังไม่หลับตามมาส่องนะคะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 19 พฤษภาคม 2554 เวลา:23:51:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.