|
|
เรื่อง สิ่งที่รอคอย
ณ ชายหาด สีขาวแห่งหนึ่ง มีต้นมะพร้าวและต้นสน เรียงราย มี เตียงผ้าสีขาวมากมาย ชาหาดแห่งนี้เป็น สถานที่ ท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ไม่ว่าจะคนไทยหรือชาวต่างชาติ พวกเขาก็ชอบมาเที่ยวในที่แห่งนี้
ขณะนี้ บรรยากาศ เย็นจวนค่ำ เวลาประมาณ 17.30 น. ดวงอาทิตย์ก็ใกล้ที่กำลังจะลับจากขอบฟ้าไปจะเหลือทิ้งไว้ก็เพียงความมืด มีผู้ชายคนหนึ่ง เขาอาศัยอยู่ที่นี่ ใครๆที่อยู่ที่นี่ก็รู้จักเขา เขาเป็นคน หน้าตา ออกทางแนวคนเอเชียหรือคนจีน เขาเป็นคนรูปร่างสันทัด อายุประมาณ 23 ปี ความสูงประมาณ 165 ซม มีดวงตา ช่างเซื่องซึม เหมือนกำลัง คิดถึงใครคนหนึ่งอยู่ เขาใส่เสื้อ เป็นชุดชาวบ้าน แต่ ชุดของเขามี รอยปะมาก เนื่องจาก เขาทำอาชีพ ประมง เขาจึง ไม่มีเงินมากมาย ที่จะนำไปซื้อเสื้อผ้าหรือของใช้ใหม่ๆๆได้ เขาเป็นคนกลิ่นปลา ชาวบ้านในระแวก นั้นเรียกเขาว่า นายแหลม
บ้านของแหลมอยู่บนเกาะแห่งนี้ เขามีเรือใบคู่ชีพที่ใช้ในการหาปลา ในขณะหาปลาเขาเคยเจอทั้งลม ฝน พายุ หรือ อาจเป็น คลื่นทะเลที่บ้าคลั่ง แต่เขาก็รอดมาได้ทุกครั้ง ทุกเย็นหลังจากกลับจากการหาปลา เขาจะกลับมาดู ฝูงนกนางนวลในทุกเย็น เนื่องจาก เขานึกถึงคนๆ หนึ่ง ที่ชอบดู ฝูงนกนางนวล เหมือนกัน
นายแหลมนึกถึงอดีต ครั้งหนึ่ง เขาเล่นเรือใบออกไปในทะเล เพื่อที่จะหาปลา เขาก็ได้พบกับหญิงสาวหนึ่งที่ กำลังขอความช่วยเหลืออยู่ เนื่องจากเรือของเธอล่ม เขาได้ช่วยเธอ เขาพาเธอไปที่เกาะ เพื่อที่จะพาไปหา หมอประจำหมู่บ้าน เขาได้ให้เธอรักษาตัวอยู่ที่บ้านเขาก่อนเมื่อเธอหาย เขาจะให้กลับบ้านได้
เขาและเธอ เริ่มรู้จัก กันมากขึ้น เขาได้รู้ว่าเธอเป็นใครแล้วมาจากไหน เธอเป็นคนกรุงเทพ เธอชื่อ ฟ้าใส
เธอเป็นคนหน้าตาดี ตาโต ผมยาว อายุราวๆๆ 21 ปี ความสูงประมาณ 160 กว่าๆ เธอ มี ฐานะที่ดี เธอ พักฟื้น
อยู่ 3 วัน ก็ หายดี
แต่เธอก็ไม่กลับบ้าน เพราะ เธอ ไม่อยากไปเจอหน้าคนในครอบครัว ดังนั้น เธอจึงขอนายแหลมอยู่ต่อ
นายแหลมก็อนุญาติ เพราะ ไม่รู้ว่าจะให้เธอไปอยู่ที่ไหน เธออยู่ บ้านนานแหลมนานถึง 2 เดือน ใน2เดือน เธอก็ช่วยทำงานบ้าน ออกไปหาปลากับนายแหลม ออกไปเที่ยวบนเกาะต่างๆๆ แล้ว ทุกครั้งที่ เธอ ไปช่วยนายแหลมหาปลา ในตอนกลับ เธอก็จะขอให้นายแหลมพาไป จุดๆหนึ่ง ซึ่ง เป็นจุดที่ นกนางนวลอยู่ เธอชอบมากที่เห็นฝูงนกโบยบินซึ่งเธอคิดว่า อยากเป็น เหมือนนกเพราะนกบินได้ เธออยากมีอิสระ ทั้งสอง สนิทกันมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน จนเธอและเขายอมรับว่ารักกัน แล้ว เธอก็สัญญาว่า จะกลับมาหานายแหลม แล้วเธอก็ลานายแหลมกลับไป
นายแหลม ก็รอเธออยู่ทุกวัน เขานั่งคิดถึงเรื่องเก่าๆๆ ตอนที่เธอกับเขาอยู่ด้วยกัน เขายิ่งคิด เขาก็ยิ่งโศกเศร้าเขารอเธอมานานกว่า 2 ปี วันแล้ว วันเล่า เธอก็ยังไม่กลับมาและในที่สุดเขาก็คิดว่าเธอคงลืมเขาไปแล้ว แล้วคงได้คนดีๆมาแทนเขา เขาคิดไว้เช่นนั้น เขาพูดปลอบตัวเองว่า เธอได้คนที่ดี กว่าเขามา ก็ดีแล้ว
วันนี้นายแหลมไม่ได้ออกไปหาปลา นายแหลมมานั่งรอเธอที่โขดหิน นายแหลมจะรอเธอเธอทั้งวัน และ เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะรอเธอ เขารอจนเวลา เย็นจวนค่ำ ลมอ่อนๆๆ พัดเอื่อยๆๆ คนในชายหาดที่พลุกพลันกลับไปหมดแล้ว เหลือเพียงเขา แล้วเขาก็ลุกขึ้น พร้อมกับพูดขึ้นทั้งน้ำตาว่า เธอคงไม่กลับมาอีกแล้ว แล้ว เขาก็เดินเพื่อที่บ้าน แต่กลับมีเสียง หญิงสาวทักขึ้นว่า สวัสดี นายแหลม เขาหันหลังกลับ เขาพบกับเจ้าของเสียงซึ่งเป็น คนที่ เขารอคอย เขาดีใจมาก แต่เธอดีใจมากกว่า ทั้งคู่ร้องไห้ด้วยความดีใจ และ กอดกันไว้ นายแหลมพูดว่าในที่สุด คุณก็มา เธอก็พูดขึ้นว่า ฉันรักคุณ ฉันจะมาใช้ชีวิตแบบ ชาวบ้านทั่วไปกับคุณ นายแหลมก็บอกว่า ถ้าคุณรับได้ผมก็ตกลงครับ
แล้วทั้งคู่ก็แต่งงานแล้ว ใช้ชีวิตคู่ช่วยกันทำงานอย่างขยันขันแข็ง และอาศัยอยู่ในเกาะเล็กๆๆแห่งหนึ่งตามวิถีชาวบ้านทั่วไป
| Create Date : 23 สิงหาคม 2549 |
| Last Update : 23 สิงหาคม 2549 11:10:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 300 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [