[•]แนบเนื้อเทวะ - 2 เล่มจบ สนพ.ห้องสมุด

[•]แนวหนังสือ : ปราบปีศาจ นางเอกเป็นหอย(กลายร่างมนุษย์ได้) กับ พระเอกสายนักพรตผู้เคร่งครัดปริศนาตัวละคร ความรักกึ่งน้ำตานิด ๆ คอมแมนดี้ สุขนิยม

เรื่องนี้เริ่มต้นจากนางเอก"ไห่หวาง" เจ้าสมุทรแดนใต้หลิงเสีย หรือแม่หอยงามผู้แสนขี้เกียจ ชอบกินแล้วนอน เป็นชีวิตจิตใจ ทว่าชีวิตของหอยมันง่ายเกินไป ของที่กินมาล้วนไม่อร่อยเท่า"เนื้อเทวะ" ครั้นพอสบโอกาสได้เข้าไปอยู่ในอารามชิงซวีกวาน(นักพรต) นางก็ถูกเลี้ยงดูอย่างดีโดยบุรุษที่ขึ้นชื่อว่า...เป็นหนึ่งในเทพเจ็ดดาวเหนือลงมาจุติ"หรงเฉินจื่อ"(เนื้อเทวะ) เขาเป็นนักพรต ที่อยู่ในกรอบจารีตเคร่งครัดกายพิสุทธิ์ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

แต่แล้วมาเจอแม่หอยงามฝังเล่ห์กลสารพันวิธีทำให้เขาศีลแตก กระทั่งในที่สุดก็พลาดท่าให้แม่หอยของเราเขมือบแต่นั่นก็เป็นเพียงจุดเริ่มของทุกสิ่งแม้เฉินจื่อจะรู้นางเข้ามาในชีวิตเขาเพื่อสิ่งใด ทว่าไม่เจ็บเท่าถูกลวงให้หลงชอบ

'ไห่หวาง' ภายใต้หน้ากากหญิงสาวสองร่าง (หอยกับคน)กลับมีความลับซ่อนเร้นอยู่มากมาย รอยยิ้ม ความอ่อนต่อโลก ลวงเล่ห์พันวิธี ทว่าสิ่งใดกันแน่ที่เป็นตัวตนที่แท้จริงของนางการยอมให้เขากลืนกินทุกคืนค่ำนั้นเป็นเพราะสิ่งใดกัน?

-ภายใต้ปีศาจกับ นักพรต

-ภายใต้ความเชื่อใจสลายไปพร้อมกับคำลวง

-ภายใต้การร่วมศึกรบรากับปีศาจงูสามตา

-ภายใต้การผ่านด่านชะตากรรมของคนสองคน

-หนึ่งความรัก หนึ่งหัวใจ สิบคำหลอกลวงเมื่อเกิดขึ้นแล้วแม่หอยกับพ่อพระจะผ่านบทพิสูจน์นี้ด้วยวิธีใด

[•]รีวิวความน่าอ่าน ชวนทุกคนเสียไต [•]

เรื่องนี้มาแปลกนักเขียนพาเรามาทัวร์งานรวมมิคพล็อตเรื่อง ประหนึ่งจิ่วลู่เฟยเซียงมาเอง พล็อตเรื่องหลักคือเทพเซียนแค่เพียงเขาจะกล่าวถึงชีวิตพระเอก - นางเอก ในโลกมนุษย์ยุคหนึ่ง ที่เหล่าปีศาจ - นักพรต- มนุษย์ อยู่ร่วมกัน

โดยใช้การบรรยายให้เราตีภาพตามมากกว่าบทสนทนาตัวหนังสือมาแบบละเอียดยิบ อ่านข้ามหรืออ่านตก หมดสนุกไป 1 ข้อ เพราะมันมีบทเฉลยให้เราตามติดทุกอย่าง หลัก ๆ คือ...

-นางเอก แท้จริงแล้วนางเป็นคนประเภทไหนกันแน่? ห่วงกินจนน่าตบเกรียนจนน่ายันออกนอกหนังสือ อ่านแล้วมีความอยากท่องมนตร์ดำภาษาข่านใส่เป็นระยะ

-เป็นเจ้าแห่งสมุทรแต่กลัวผี หนักสุดคือเห็นของกินดีกว่าผัว แต่ที่คนรีวิวไมเกรนเดือด“สกิลอ้อนหลัวของนางใครโสดโสดอยู่มีคันมือกันบ้าง”เดี๋ยวซบอก เกยคาง จูบปลายจมูก เป็นนางเอกที่มีสกิลมารยาดอกส้ม ทำใสซื่อแต่ชอบเอาขาเกี่ยวเอวฉะนั้นบอกได้คำเดียว “สมแล้วที่เป็นหอย”

[•] ความสนุกคือ....การตามหาตัวตนที่แท้จริงของนางเอก ร่างไหน นิสัยใด ที่ไม่ใช่อวตารของนางคำตอบนั้นสะท้านใจคนอ่านเล็ก ๆ มีหน่วงหน่อย ๆ ลบความลำไย เหลือแต่น้ำตาปริ่ม ๆมอบให้

ในส่วนของพระเอกรับบทเป็นนักพรต ประหนึ่งร่างจำลองของพระธัมซัมจั๋ง กาย ใจ บริสุทธิ์แต่ถูกแม่หอยเม่นเขม่นซัมติงอินเดอะดาร์กใส่จนศีลแตก จนได้รับฉายาพี่อึดสองชั่วยาม(ต้องตามหากันเองนะในเรื่อง)ซึ่งบทเขียนของเขาน่ารักมาก สามารถนอนให้อีกคนกอด ลูบคลำ โดยไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่...คนอ่านจิกเล็บบนฝ่ามืออยากลากหอยมาตบให้สิ้นเผ่าพันธุ์

มาฮาต่อตรงที่.... “พระเอกเรื่องนี้เวรกรรมเยอะ” ดั่งคำในนส.เขียนบอกไว้ว่าหากเป็นคนอื่นคงไปชิงมุกมณี ประการังแก้ว มาครอบครองทว่าเขากลับชิงหอยมาเลี้ยงให้กินตัวเอง

[•] มาที่คีย์เรื่องกันบ้างสำหรับคนลังเลไม่เข้าใจว่าเขาขายอะไร?

พระเอกมีเนื้อหอมหรือที่เรียกว่าเนื้อเทวะ หากปีศาจตนใดได้กิน อารมณ์ประมาณเพิ่มตบะให้ตัวเอง (จำโพยนี้ไว้)เพราะจะมีคำตอบจากปากนางเอกท้ายเรื่อง ทั้งขำทั้งฮา ไม่รู้จะสงสารใครดี คนอ่านหรือพระเอก

ปีศาจตนใดล้วนอยากกินเนื้อเทวะแต่แม่หอยมาวินกินตั้งแต่ต้นเรื่อง บาปกรรมของการกินก่อนตัวละครอื่นบวกกับทำให้คนอ่านอิจฉา ทำให้นางเอกรับผลกรรมพอตัว เมื่อนักเขียนส่งบทท้าประลองอารมณ์เราจะสงสารใครระหว่าง พระเอกที่ถูกหลอกลวง กับนางเอกที่พูดสิบคำเชื่อได้เพียงหนึ่งโดยเฉพาะช่วงตอนหนึ่งที่หอยงามพูดว่า “ตอนที่ข้ายังมีความจริงใจมักจะพบคนที่ไม่จริงใจกับข้า ต่อมาในที่สุดพอพบเจอคนที่คิดว่าเข้ากันได้กลับถูกรังเกียจว่าไม่มีความจริงใจไปเสียแล้ว”คำพูดนี้...ทำน้ำตาซึมอยู่เหมือนกัน

ส่วนอื่นๆ ที่นอกเหนือจากรักระหว่างแม่หอยเขม่นกับนักพรตยังมีภารกิจให้ทุกคู่กระทำร่วมกันคือ...การปราบปีศาจงูสามตา ยิงยาวจนจบร่วมกับศิษย์และตัวละครที่เป็นปมในใจนางเอก

[•] หัวใจหลักสำคัญของหนังสือเรื่องนี้ ยกให้ความเก่งของนักเขียนเขาใช้ความฮาของนางเอกปกปิดแผลของตัวละคร เหมือนยิ้มในหน้าแต่ไม่ถึงใจหัวเราะได้ดังมากแต่ร้องไห้เงียบ ๆ เก็บปมไว้กับตัวเองเหงา ๆข้อเสียคือ...พระเอกไม่รู้

ตอนเปิดอ่านมีความรู้สึกกลัวใครคนนึงหักหลังกันซึ่งมันสอดคล้องกับประโยคด้านบนที่ไฮไลท์ไว้บทช่วงนั้นทำเอาคุณชายเกลียดพระเอกไปพักใหญ่แต่..ให้อภัยเพราะชอบสมยอมเวลานางเอกเอาขาเกี่ยวเอว ศีลแตกทุกที

นิยายเรื่องนี้รายละเอียดเยอะพออ่านจบมีอะไรมากมายที่เราจำไม่หมด ขอให้จำแค่...

-บาดแผลของนางเอก (2แผลที่หัวใจใครทำ)

-เหตุผลของการอยากได้เลือดที่หัวใจพระเอก(เนื้อเทวะ)

-เหตุผลของการกินเยอะของนางเอก

เรื่องนี้เหมือนฮาแต่หลากอารมณ์มาก หน่วงมี น่ารักมี บางบทเล่นอารมณ์กับคนอ่านพระเอกทึ่มทื่อเรื่องสตรี เก่งบริกรรมคาถาแต่แพ้น้ำตาแม่หอย

[•] จุดติคือ...คำตก กับส่วนของนักเขียนในหลักการบรรยายลักษณะที่ไม่ใช่การแปลของสนพ.หลัก ๆ เลยคือ..หอย เวลานางเป็นหอย เราคนอ่านจินตนาการไม่ออก หอยงับแขน งับเสื้อเดินไปมา ร้องไห้ ให้พระเอกหยอดน้ำให้กินค่อนข้างมองเป็นภาพยากว่าหอยสายพันธุ์อะไร ตรงนี้แหละที่ส่วนตัวขัดใจส่วนเนื้อหามีดรอบเล็กน้อยช่วงกลางเล่มสองไม่มาก ตรงดึงยาวเรื่องล่างูสามตาสมมติมี 10 ส่วน 8 ส่วนรอด 2 ส่วนพยักหน้าตามเฉย ๆในส่วนของความรักไม่เรียกว่าหวานหยด...เป็นแบบเก็บตกมากกว่า โดยรวมชอบนะถือว่าอ่านแล้วคุ้มไตเรา

Create Date : 23 มกราคม 2562
Last Update : 23 มกราคม 2562 13:06:54 น.		0 comments
Counter : 3709 Pageviews.
Share Tweet