ตั๋งโต๊ะกับโจโฉ
ได้แต่ตั้งหัวข้อ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงครับ..
คือเขียนด้วยความมีอารมณ์.. กับเหตุการณ์ยึดสนามบินสุวรรณภูมิเป็นตัวประกัน
เหมือนคนบ้า..เสพยาบ้าเข้าไป แล้วจับเด็กเป็นตัวประกัน
เหมือนไอ้คนโดนเมียทิ้งแล้วปีนเสาไฟฟ้าขึ้นไปประท้วง (เกี่ยวกันไม๊)
กำลังจะบอกว่ามันขาดสติ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่าออกมาจากสมองของคนที่คนทัี่่วไปเคยนับถือว่าเป็นคนมีสติปัญญา (ซึ่งปัจจุบัน กลายเป็นคนไร้สติ ยิ่งปัญญาต้องขอบอกว่าไม่ได้ใช้เลยด้วยซ้ำ)
ต้องขอบอกก่อนว่า ผู้เขียนไม่ได้เป็นฝ่ายเสื้อแดง ไม่ชอบเสื้อแดง
แต่ไม่เคยเห็นด้ัวยกับเสื้อเหลือง..
ฉะนั้น การเขียนในครั้งนี้ เป็นอารมณ์ความโกรธ .. ที่มันทำอะไรนึกแต่ประโยชน์ส่วนตัว ไม่เคยนึกเอาประโยชน์ของประเทศชาติ แถมยังทวงบุญคุณว่าตนเองทำเพื่อประเทศชาติ
และข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่า ตั้งแต่กลางปีจนถึงปัจจุบัน ข้าพเจ้าไม่แน่ใจว่า ระหว่างทักษิณกับพันธมิตร ใครทำให้ประเทศชาติเสียหายมากกว่ากัน
เข้าทำนอง..คนไทยเป็นกบเลือกนายหรือเปล่า.. เลือกเข้าข้างใครก็ไม่ได้ดี จะอยู่ข้างไหนก็พาประเทศชาติเจ๊งกะบ๊ง
ข้าพเจ้าคนหนึ่งที่ตั้งใจว่า จะไปเลือกตั้งทุกครั้งที่มีโอกาส แต่จะกาช่องไม่เลือกใครเลย....ตลอดชีวิต จนกว่าจะมีคนที่ข้าพเจ้าเห็นว่าเป็นคนดีจริงๆ
เคยเชียร์ป๋าเปรม เคยไม่ชอบป๋าเปรม กลับมารักป๋าเปรม เคยเชียรประชาธิปัตย์ เกลียดประชาธิปัตย์ กลับมาเชียร์ทักษิณ เกลียดทักษิณ เชียรประชาธิปัตย์เชียร์พันธมิตร กลับมาเกลียดพันธมิตร และสุดท้าย... ไม่เชียรใครเลย
ความแน่นอนไม่มีทางการเมืองจริงๆ รวมทั้งใจของเราด้วย
ไม่รู้ว่าจะรักหรือเกลียด หรือเข้าฝ่ายไหนดี
มันเป็นความรู้สึกว่า...จริงๆแล้ว นักการเมือง หรือกินเมืองก็เถอะ มันเข้ามา แล้วจะมีใครสักกี่คน ที่บริสุทธิ์ จริงใจ ทุกครั้งเห็นหน้านักการเมืองก็เหมือนเห็น..อึ๊..
และสำคัญ เราไม่รู้อะไรด้วยซ้ำ เกี่ยวกับการเมือง เราไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวกับการเมือง แสดงความเป็นประชาธิปไตย ก็แค่เพียงไปดูเค้าชุมนุมกันที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยตอนพฤษภาทมิฬ เห็นคนบ้าคลั่งเผารถดับเพลิง เข้าไปในกลุ่มผู้ประชุม แล้วโดนกันไม่ให้ออกมาโดยการ์ดในสมัยโน้น แต่ก็ดื้ัอดึงออกมาจากกลุ่มผู้ประท้วง สักพัก ก็ได้ยินเสียงเขายิงกันตอนนั้น ยกมือท่วมหัวบอกว่า โชคดีจังที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มผู้ประท้วงในตอนนั้น
เคยเรียนรู้ประชาธิปไตยและการเมืองก็แต่จากในหนังสือเรียนว่าประชาธิปไตยมาจากปวงชนชาวไทย เราต้องเลือก ส.ส. เข้าไปเพื่อเป็นตัวแทนของประชาชนชาวไทย
ตั้งแต่จำความได้.. ยังไม่เคยเห็นท่านทั้งหลาย เป็นตัวแทนจริงๆของประชาชนสักครั้งเดียว
อ่านหนังสือพิมพ์ก็ทุกวัน..
แต่ไม่รู้จริงๆว่า ข่าวสารที่เราเสพเข้าไป มันเผยความจริงออกมาสักกี่เปอร์เซ็นต์ เราจะรู้ไหมว่า ข่าวที่เราเสพเข้าไปทุกวัน มีฝ่ายไหนที่เป็นฝ่ายของประเทศไทยจริงๆ
โจโฉกล่าวว่า ตั่งโต๊ะเป็นทรราชย์ อาสาจะเอามีดไปจิ้มท้องตั๋งโต๊ะ ประเทศชาติจะได้พ้นจากหายนะ.. เอาวะ.. กูจะสร้างชื่อให้โลกได้จำไว้ว่า กูจะเป็นผู้กำจัดทรราชย์...
และก็ทำไม่สำเร็จ... ขี้ขลาดเกินไป
พอตั้งโต๊ะตายไป โจโฉก็กลายเป็นทรราชย์เสียเอง..
ทั้งนี้ ประเทศไทยไม่ได้ต้ัองการเล่าปี่ ที่ได้แต่ตั้งใจจะทำให้ประเทศรวมเป็นปึกแผ่น แต่ตัวเองกระทำการไม่สำเร็จ
เราต้องการสุมาอี้ คนที่รวมประเทศชาติจากสามก๊กเป็นหนึ่ง ไม่ใช่คนที่พูดปาวๆ แล้วไม่ได้ใช้สติปัญญากระทำอะไรขึ้นมาเลย (โดยเฉพาะนักการเมือง)
สุดท้าย ขออวยพรประเทศไทยให้ปลอดภัยจากพวกบ้าเลือด
ขอไว้ทุกข์ให้กับคนไทยที่โดนปู้ยี่ปู้ยำโดยคนไม่กี่คน
และสุดของสุดท้าย ขอให้ประเทศไทยและคนไทยหมดทุกข์หมดโศกกันเสียที
| Create Date : 27 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 27 พฤศจิกายน 2551 8:36:11 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 202 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
มีอันตพาล อยากยึดอะไรก็ยึดก็ยึดได้
อยากทำอะไรก็ทำได้
...
แต่คนที่มีอำนาจ หน้าที่ ที่จะแก้ปัญหา ได้ กลับไม่ทำอะไร
...
แปลกแต่จริง ขำแต่หัวเราะไม่ออก