ใครดีเราดีตอบ ใครชอบเราตอบแทน ใครร้ายจะร้ายแสน ให้เหมือนแม้นที่มันทำ
Group Blog
 
All Blogs
 
~*เมื่อนาฬิกาแห่งเวลาหยุดลง*~

เฮ้อ !!! อากาศตอนเช้านี้สดใสดีนะ แต่ทำไมหัวใจมันห่อเหี่ยวได้ขนาดนี้ เมื่อคืนนอนไม่หลับเหมือนเคย อาการเดิมเดิม ต้องสะดุ้งตื่นมากลางดึก ตอนเช้าขวัญต้องปลุกให้ตื่นมาทำงาน ทุกอย่างเหมือนจะกลับสู่สภาวะปกติ แต่หัวใจนี่สิ ทำไมมันยังรู้สึกแปลกแปลกอยู่ มาทำงานแต่เช้า ขึ้นรถตู้พี่ขวัญ พี่ขวัญถามว่า เป็นอะไร ทำไมช่วงนี้ไม่ยอมกินข้าวพร้อมหน้าเพื่อน ๆมาหลบอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่คนเดียว ไม่รู้จะตอบว่าไง ก้อบอกไปป่าว ป่าว แล้วก้อเลี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น

ไม่คิดนะว่า โฟล์คจะโทรหาเช้านี้ แต่ แปดโมงครึ่ง เค้าก้อโทรมา เก๋เองพยายามทำตัวตามปกติ พูดคุย หยอกล้อ ไม่อยากให้บรรยากาศมันมาคุมากไปกว่านี้ แต่ก้อดูออกว่าโฟล์ค ซึมซึม พูดจาก้อแบบเหมือนคนไม่ค่อยตั้งใจฟังสักเท่าไหร คุยได้แปบ ๆก้อวางสายไป ไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อน

ตอนสายสายได้คุยกันอีกโฟล์คบอกว่าจะไปบวช ตกใจนะที่อยู่ ๆ โฟล์คบอกว่าจะไปบวช เค้าก้อบอกว่า แม่จ๋าก้อถามว่า คิดยังไงถึงจะไปบวช โฟล์คบอกว่า โฟล์คบวชเพื่อแม่ แม้บวชตอนนี้จะเป็นบวชเณร ไม่ใช่บวชพระ ก้อตาม รู้สึกแปลกแปลก เหมือนโฟล์คกำลังหนีปัญหาอะไรอยู่ นึกถึงคำที่บอลเคยพูดเอาไว้ว่า เรื่องราวตอนนี้คงเป็นเรื่องที่ใหญ่ที่สุดที่โฟล์คเคยเจอมา

ไม่รู้สิ ตอนนี้เก๋กำลังคิดว่า เก๋เป็นตัวปัญหาเลยอ่ะ หากเก๋ไม่เข้ามาในชีวิตโฟล์ค เรื่องราวคงไม่วุ่นวายแบบนี้ หากวันนั้นเราไม่สานต่อความสัมพันธ์กัน โฟล์คคงได้อยู่กับแจง และรักกันมากกว่านี้ รู้สึกผิดจริงจริงนะ เหมือนเก๋ไปทำลายชีวิตใครต่อใครมากมาย ทำให้แจงต้องเจ็บ ทำให้โฟล์คไม่สบายใจ แม่จ๋าเองก้อเครียด หากไม่มีเก๋สักคน เรื่องราวคงจบลงดีกว่านี้

วันนี้ได้คุยกับเจี๊ยบทาง msn เจี๊ยบบอกว่า "เพราะแกรักเค้าไง แกรักใคร แกรักหมดใจ แกไม่เคยเผื่อใจไว้เจ็บ แกทุ่มเทมากเกินไป แกเลยต้องมาเจ็บมากแบบนี้" เหมือนตอนคบกะเทป เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก้อไม่เคยจำ อดทนมาได้ถึง 8ปี กว่าจะเลิกกัน

แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน โฟล์คกับเทปต่างกันโดยสิ้นเชิง เทปคนที่ไม่เคยทำอะไรให้เก๋เลย ไม่เคยดูแลเอาใจใส่ ไม่เคยโทรหา แต่โฟล์คไม่ใช่ โฟล์คคอยดูแลเก๋ทุกอย่าง แค่บ่นว่าปวดขาก้อหายามานวดให้ บอกปวดหัวก้อหายาให้กิน อยากกินอะไรก้อไปสรรหามาให้ ตื่นตั้งแต่ตี 5 มาทำกับข้าวใส่ปิ่นโตให้เก๋มากินที่ทำงาน โฟล์คดูแลเก๋ทุกอย่าง ใครใครมักถามเสมอ ว่าโฟล์คมีดีตรงไหน ทั้งทั้งที่เค้าทำให้เจ็บมาขนาดนี้ โกหกมากี่หน ทำไมถึงยอมเจ็บอยู่ได้ ก้อตอบไม่ได้อยู่ดีว่าทำไม เพราะ "รัก" มั้ง แต่อย่าถามต่อนะว่า ทำไมถึง "รัก" เพราะคำว่า "รัก" ครั้งนี้ มันหาคำตอบไม่ได้

14.45 เตี้ยส่ง sms มาว่า "หัวหมุนแล้วครับพี่น้อง" นั่งรออยู่ตั้งนาน บอกว่าไปส่งแม่จ๋าที่วัดเสร็จกลับมาให้โทรหาด้วย ดันโทรมาซะ บ่ายกว่าเลย แต่ก้อยังดีนะที่เตี้ยยังไม่ลืมที่จะส่ง sms มาหา เตือนให้กินข้าวก้อไม่ฟัง แถมยังมาบ่นเก๋อีกนะ

16.45 โฟล์คก้อโทรมาอีก ถามว่ากินข้าวยัง ก้อยังคงเหมือนเดิม รู้สึกได้เลยว่าโฟล์คกำลังกลุ้มใจมาก

18.45 โฟล์คโทรมาอีกรอบ เก๋ยังไม่เลิกงานเลย พยายามทำตัวตามปกติ แล้วสุดท้ายโฟล์คก้อพูดออกมาจนได้ ว่าให้เก๋กลับไปอยู่คอนโด โฟล์คเองก้อจะได้คิดอะไรเหมือนกัน รออยู่เหมือนกันว่าให้โฟล์คพูดคำนี้ เจ็บนะ เพราะรู้ได้เลยว่า จะเป็นอีกครั้งนึงที่ต้องเสียโฟล์คไปแน่ ๆ และครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ที่เก๋ต้องเจ็บ มันเยอะเกินพอแล้วละ กับความบอบช้ำที่ได้รับมา เหนื่อยแล้วจริง ๆ ไม่ใช่ว่าครั้งนี้เก๋ให้อภัยโฟล์คไม่ได้ แต่เพราะรักมากมาย จนต้องยอมตัดใจ ให้โฟล์คกลับไปหาคนที่โฟล์ครัก คำขอของโฟล์ควันนี้ เก๋รู้ความหมายดี ว่า โฟล์คต้องกลับไป ไม่ว่าจะยังไง โฟล์คก้อเลิกรักแจงไม่ได้

เหนื่อยจัง อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไหน ไม่มีอารมณ์ทำงาน อยากอยู่เงียบเงียบคนเดียวสักพัก ต่อไปจะไม่หาคำตอบแล้วว่าโฟล์คเคยรักเก๋บ้างรึป่าว เพราะว่ามันคงไม่มีความหมาย ไม่ว่าจะเคยรักหรือไม่เคย เพราะผลสุดท้ายของคำตอบ คือ วันนี้เก๋จะไม่มีโฟล์คอีกต่อไป

ขอบคุณสิ่งดีดีที่เคยมีให้กัน ขอบคุณช่วงเวลาแห่งความสุข ขอบคุณรอยยิ้มน้อยน้อยที่โฟล์คมีให้ป้าเก๋คนนี้เสมอ บอกได้เลยว่าไม่เคยมีใครมาคอยดูแลห่วงใย ใส่ใจป้าเก๋ เหมือนที่โฟล์คทำมาก่อน คงบอกไม่ได้หรอกนะ ว่าโฟล์คเป็นผู้ชายที่ดีทีสุดในชีวิตป้ารึป่าว เพราะป้าไม่รู้ว่าอนาคต ป้าจะได้ไปพบเจอกับอะไรอีก แค่ตอนนี้จะเก็บไว้แต่ความทรงจำดีดี ที่เคยมีไว้ให้กับ เก็บรอยยิ้ม เก็บเสียงหัวเราะที่คุ้นเคย เก็บภาพตาตี๋ตี๋คู่นั้นที่เคยมองป้าเก๋เอาไว้ ป้าอโหสิกรรมให้กับทุกทุกเรื่องที่ผ่านมา

โชคดีนะเจ้าชายตัวน้อยของป้า ต่อไปนี้คงไม่มีใครมาบ่นให้ฟังอีกแล้ว ดูแลตัวเองให้ดีดีนะ ป้าจะเก็บเจ้าชายตัวน้อยของป้าไว้ในความทรงจำตลอดไป





20.35 น. ณ ตึกธารา สาทร ชั้น 10

ปลายทางที่ฉันรอเธอ ที่สุดก้อจบตรงนี้
ไปดีเถอะนะคนดี ไม่ต้องคิดอะไร
ก้อเข้าใจว่าวันเวลา คงทำให้เธอเปลี่ยนไป
และฉันก้อคงไม่คิดโทษใครอยู่แล้ว อย่าห่วงเลย

อยากขอบใจที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา
ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอ
เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ
จากวันนี้ฉันก้อจะขอให้โชคดี

เวลาทุกวินาที ต่อไปคงหมดความหมาย
จะเร็วจะช้ายังไงเธอก้อคงไม่มา
เมื่อมันไม่เหลืออะไร เมื่อเธอไม่กลับมาหา
ฉันก้อคงต้องใช้เวลาที่เหลือ เพื่อลืมเธอ

คนเราต่อให้รักเพียงใด จะรักแทบเป็นแทบตายก้อคงไม่สำคัญ
ปลายทางเราต้องแยกจากกัน ไม่เหมือนอย่างฝัน

ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก้อไม่ควรเฝ้ารอ
จากวันนี้ฉันก้อจะขอ ให้โชคดี







Create Date : 18 ตุลาคม 2550
Last Update : 22 ตุลาคม 2550 8:56:56 น. 3 comments
Counter : 396 Pageviews.

 
เสียใจด้วยนะครับ อย่างน้อยก็เก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆ แม้ว่าซักวันมันอาจจะจางหายไปสำหรับเค้าหรือเรา เชื่อไหมว่าผมร้องไห้เมื่ออ่านมัน และน้ำตายิ่งไหลเมื่ออ่านประโยคบอกลาเมื่อใครบางคนกะลังจะจากไป และบทเพลงในตอนท้าย มันทำให้นึกถึงใครบางคนคนนั้น ไงก็เดินต่อไปนะครับหากเหนื่อยก็หยุดพัก โชคดีนะ


โดย: นักเดินทาง (คนของความทรงจำ ) วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:21:30:03 น.  

 
แม้จะไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด แต่ความรู้สึกอย่างนี้ก็พอจะรับรู้ได้

บางครั้งหลายเหตุผลที่เราไม่อาจร่วมทางกับคนที่เรารักและผูกพันได้ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่ ไม่ว่าใครจะเป็นคนยุติมัน แต่ความทรงจำก็จะยังคงอยู่

เพลงนี้โดนใจมาก....ขอให้โชคดีนะคะ


โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 18 ตุลาคม 2550 เวลา:23:56:06 น.  

 
แล้วเวลาจะเป็นยา ที่จะคอยเยียวยาให้เราหายดีค่ะ
อาจจะดูเชยๆๆ นะคะ แต่มันได้ผลจริงๆ นะคะ

กบกับแฟนเก่าก็เนิ่นนานแบบนี้ค่ะ คบกันสิบเอ็ดปี แต่ก็ต้องจบลงที่ตรงเลิกลา


โดย: เหงาจับใจ วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:9:03:39 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

khawjaow
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




นางมารหน้าคม ตากลมโต ผิวสีแทน
น้องใหม่หัดร้ายยย (รึป่าว) มีอารายแนะนำการได้นะเค๊อะ
Friends' blogs
[Add khawjaow's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.