แต่ถ้าอยากรู้ ก็ คลิก สิคะ

"แกบ้ารึเปล่า ที่หมกมุ่นกับดาราขนาดนี้เนี่ย"
แองจี ตอบว่า "ชั้นก็ไม่ค่อยเหมือนชาวบ้านอยู่แล้วนี่หว่า แกเปงไร ชั้นรักของชั้น หนักอวัยวะส่วนไหนของแกเรอะ"
"ป๊าววววววววว..... ชั้นแค่รำคาญน่ะ ดูๆแกไม่น่าเป็นโรคนี้ได้นี่หว่า ปกติแกไม่ใช่สนใจเรื่องชาวบ้าน ขนาดเรื่องของชั้น แกยังไม่อยากฟังเลย"
"อ๋อ.......... นี่แกมาป่วนชั้น เพราะแกเห็นว่า ชั้นยังเสียเวลาฟังแกบ่นไม่พอใช่มะ"
"จะว่าไปก็ใช่ ชั้นจะมาระบายเรื่องเดือดร้อนให้แกฟังมั่ง แกก็นั่งทำบล็อกอะไรของแกอยู่ได้ ไร้สาระชะมัด"
"ชะ .... ชั้นฟังเรื่องแกแล้วได้สาระ อะไรยะ"
"อ๊ะ อย่างน้อย ชั้นก็คนที่แกสัมผัสได้แล้วกันแหละ แกจะรู้ได้ไง ว่าไอ้ที่แกรู้จากสื่อ มันเป็นเรื่องจริง"
"ชั้นว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรจริงหรอกแก แล้วชั้นว่า ถ้าแกหันมาสนใจคีอานูบ้าง แกอาจจะกังวลเรื่องตัวแกน้อยลงก็ได้ เพราะ ความจริงแล้ว ความทุกข์ที่แกบ่นๆเนี่ย สุดท้ายมันก็หายไป แล้วแกก็จะมีทุกข์เรื่องใหม่มาบ่นแทน สรุปว่า ชั้นจะฟังหรือไม่ฟังแกบ่น แกก็เหมือนเดิมนั่นแหละ"
"วุ้ย หล่อน ปรัชญา มาอีกแระ ชั้นละหน่าย หล่อนมั่กๆ ไหนแกลองบอกมาดิ๊ อิคีของแก มันดียังไง"
"เค้าฉลาดย่ะ"
"ถุยยยยยยยยย คนฉลาดกว่ามันมีเยอะแยะ"
"เอออออออ ช่ายย แต่คนฉลาดด้วยหน้าตาดีด้วย มีน้อยว้อย"
"ชั้นว่า ไปๆมาๆ แกไร้สาระว่ะ"
"เออ ชั้นยอมรับ แต่ชั้นว่า แกก็ไร้สาระว่ะ"
"ตกลงแกป่วนใช่มะ"
"ชัวร์ มีไรปะ"
"เออ ไม่มี"
"ว่าแล้ว ชิสส์"