เข้าไปอ่านบล็อกแรกมาก่อน เลยมาตามอ่านหน้านี้อีก

เสียดายพี่ไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นแล้ว ไม่อย่างงั้นเวลาไปเดินอะกิฮาบาระ จะได้ไปด้อมๆ มองๆ หาน้องขวัญ ขอถ่ายรูปด้วย (แต่เอ...จะผิดกฏร้านและน้องขวัญจะชาร์ทพี่แพงไหมเนี่ย) แบบชอบชุดมากเลย น่ารักอ่ะ

จริงๆ แล้ว ก็ได้ทำอะไรในสิ่งที่ตัวเองรัก ชอบ เป็นความสุขที่หาค่าไม่ได้เลยค่ะ น้อยคนนักที่จะมีคนมีโอกาสได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก ใครจะว่าอะไรไม่สำคัญขอให้เรามีจุดยืนเป็นใช้ได้ค่ะ

อ๊ะ หาเจอแล้ว จริงๆแล้วเคยอ่านจากบล๊อคเก่าเหมือนกันค่ะ แต่จำ URL ไม่ได้แล้ว แต่จำได้ว่าเป็นบล๊อคสีน้ำตาล เฮดบล๊อคชื่อ Kaoru ใช่ป่ะค่ะ ลองเข้าไปดูในบล๊อคญีั่ปุ่นแล้ว เห็นรูปย้ายไปตรงจบการศึกษา ไม่ทราบว่าเลิกทำแล้วหรอค่ะ

ตอนแรกที่อ่านแล้วแอบดีใจว่า คนต่างชาิติทำเมดคาเฟ่ได้ด้วยหรอ ดีจังเลยน่ะค่ะ

ตอนนี้เราก็ทำเมดคาเฟ่ที่ไทยอยู่เหมือนกันค่ะ ( เรื่องโอตากุโรคจิตทางร้านเราก็โดนมาบ้างเหมือนกันค่ะ -*- แอบเข้าใจ