ความเหงาสบายดีคะคุณหมอ
แต่ความเหงาของยิ้มไม่เหงาหรอกคะ
เพราะมีเพื่อนที่ชื่อ เวลา มาขโมยความเหงาไปหมดเลย
ส่วนใหญ่ เวลาก็จะชวนความเหงาไปเที่ยว
และแนะนำให้รู้จักเพื่อน ๆ มากมายคะ
เช่น กินข้าวสิความเหงา กินขนมไหมความเหงา
ชั้นเอางาน กองเท่าภูเขามากฝากเธอ... วันนี้
หัวหน้าฝากบอกเธอด้วยว่า งานนี้ต้องเสร็จก่อนเที่ยงนี้
ไม่งั้น .... อิอิ หรือไม่ก็ ความเหงา เราไปเยี่ยมความเหงา
ของเพื่อนอีกคนกันเหอะ
มันเป็นอย่างนี้เรื่อยมานะคะ

อยากดูเรื่องนี้มากครับหนังเค้าสวยดี บอกความรู้สึกอะไรหลายอย่าง อยากได้ดีวีดีมั่กๆเลยครับแต่ยังหาไม่ได้ ผู้หญิง 5 บาป ด้วย อิอิอิ

ชอบเปิดหนังเรื่องนี้ทิ้งไว้อ่ะ มันสวยดี

ต้องไปหามาดูบ้างแล้วหล่ะ

อ่านบ๊อกนี้แล้ว...งงๆอ่ะคับ...ต้องอ่านกลับไปมาหลายๆรอบ...พยายามจะนึกภาพตามอ่ะคับว่าจขบเป็นใคร...
สงสัยเป็นกิมมิกให้ผมติดบ๊อกนี้แน่ๆเลยใช่ป่ะคับ

หนังเรื่องนี้เคยดู แต่ไม่จบอ่า เสียดาย
...ความเหงาของเอมี่ก็คือ มองไปทางไหนก็หาคนที่เข้าใจเราไม่ได้ ต่อให้อยุ่ท่ามกลางเพื่อฝูงมากมาย....แต่นหากมีใครสักคนที่เข้าใจเรา ให้กำลังใจเรา จะอยู่ไกลแค่ไหนก็ไม่เหงาค่ะ แม้จะอยุ่คนเดียว แต่เราก็มีเขาอยู่ในใจ และเป็นกำลังใจให้เสมอ

ของผมไม่มีปัญหาเรื่องของฝากเลยครับ เพราะผมจะลืมซื้อให้ทุกคน

ความเหงาของผมจะเกิดขึ้นตอนที่ไม่ได้ translation กับใครครับ
ไม่จำเป็นว่าจะต้องอยู่คนเดียว อาจเกิดขึ้นได้กลางฝูงชนเวลาที่ไม่มีใครใส่ใจกัน
แต่ถ้ามีรอยยิ้มส่งมาให้เพียงสักนิด ...
ผมก็หายเหงาแล้ว


ปอลอ
ตกลงว่ายังไม่แน่ใจตัวเองอยู่อีกเหรอครับ
ชอบฟังมารายห์คารี่หรือเปล่าล่ะครับ

You are already found ka. อย่างน้อยก็สำหรับคนที่คุณมีน้ำใจเผื่อแผ่ให้ ไม่ว่าจะซ้อของมาฝาก คำขอบคุณ หรือแค่รอยยิ้ม

ความเหงาของผมคือ ก็นั่นแหละการที่ไม่มีใครเข้าใจเรา ต่อให้อยู่ดด้วยกันเยอะก็เถอะ แต่ถ้าไม่มีใครเข้าใจก็เท่านั้นมันก็เหมือนอยู่คนเดียว แต่จะเป็นไรไปล่ะ เกิดมาต้องสู้ เหงาได้แต่ไม่ถึงกะตายนี่ อิอิ สู้เข้าไปเถอะไอมดแดง

ดูแว๊วววววววววววววว มันนิ่งนิ่งอะ

....เข้ามาทักทายจ้า....

....เป็นหนังเรื่องนึง ที่ชอบนะ ...มันเล่นกับความรู้สึกดี...

....เห็นว่าอยู่รพ. เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ถ้ายังไงเป็นกำลังใจให้นะ แล้วจะเข้ามาทักทายกันใหม่นะคะ...

ความเหงาของผม เมื่อก่อนคือการที่อยู่คนเดียว ไม่มีใครคุยด้วย ไม่มีใครรู้ว่าผมต้องการทำอะไร แต่เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปแล้วครับ ผมไม่แสวงหาอะไรจากสิ่งภายนอกตัว หันมาสนใจกับสิ่งภายในของตัวเองดีกว่าครับ เลยทำให้ไม่ค่อยเหงาแล้ว
อยู่ที่หาดใหญ่เหรอครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ แล้วไงแวะไปกินน้ำชุบ กับผัดสะตออีกนะครับ (ก่อนที่ผมจะอัพบล็อกอันใหม่ คิคิคิ)

เคยดูหนังเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ
ดูแล้วสงสารพระเอกกับนางเอก
แต่จบได้สวยงามนะคะ ฝากรอยยิ้มน้อยๆไว้ให้ด้วย
และก็ทำให้คิดว่าบางทีความเหงามันก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรมากมาย
ถ้าเรารู้จักเรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับมัน

เราเคยมีประสบการณ์คล้ายๆ นางเอกค่ะ เพราะเคยอยู่ที่นั่นมาก่อน แต่อยู่นานกว่านางเอกอีก เป็นภาวะที่เต็มไปด้วยความเหงาะ ความเครียด ความโกรธ และความเบื่อ จนเราทำตัวเองอีกครึ่งหนึ่งหล่นหายไปนานนับปี หะหะ

จะว่าอินก็อิน จะว่าไม่อินก็ไม่อินกับหนังเรื่องนี้ ไม่รู้สินะ เรารู้สึกว่าหนังยังไม่เหงาซึมลึกพอ มันอาจจะเป็นแค่ความเหงาของคนที่ผ่านมาเพียงไม่นานแล้วเดี๋ยวเขาก็จะผ่านไป เมื่อการเดินทางระยะสั้นสิ้นสุดลง

หวัดดีค่ะ

บางทีแป้งหอมก็จะรู้สึกเหงาเมื่อถูกทอดทิ้งให้โดดเดี่ยวโดยการไม่รับฟังเสียงจากเรา (หรือจากหัวใจของเรา) แบบพูดไปไม่มีใครฟัง

อืม..แต่จะว่าไป ไม่ว่าเหงาแบบไหนก็สามารถสรุปรวมได้ในประโยคเดียวว่า Everyone want to be found จริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นการรับฟังเรา การสบตาเรา การแสดงออกที่ทำให้รู้ว่าเราถูกนึกถึง ล้วนแต่ทำให้เรารู้สึกว่า I was found.

แต่ความเหงาก็เป็นสิ่งหนึ่งที่มนุษย์เราพยายามจะหลุดพ้นให้ได้ใช่ไหมคะ

เหงานี่น่ากัวนะ ว่ามั้ย

อ้อมเองก็ไม่ชอบเลยเวลาที่เหงา
แล้วเวลาที่เหงาจะรู้สึกว่า
ตัวเองถูกคนทุกคนลืม
น้อยใจที่ไม่มีใครสนใจ

เวลาที่ความเหงาจับใจ
มันไม่ดีเลยจริง ๆ เนาะ

ผมเคยให้เพื่อนสองคนที่เรียนอยุ่คณะเดียวกันกับผม มาจัดนิทรรศการเกี่ยวกับความเหงาแบบออนไลน์ด้วยกัน

คนนึงถ่ายรูปที่เกี่ยวกับ ความเหงา ส่วน อีกคนเขียนอะไรก็ได้ที่เกียวกับความเหงา แล้วเอางานเค้ามารวมกัน ดูๆ อ่านๆ แล้วก็งงๆ เหงาๆดีนะครับ ลองเข้าไปดูที่

//pattosan.wordpress.com/นิทรรศการแห่งความเดียว/

by the way คุณหมอเป็นคนเขียนหนังสือดีนะครับ เขียนต่อไปเรื่อยๆก็แล้วกัน ผมจะตามอ่าน

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเชยชม และให้กำลังใจครับ


ตัวผมเองนั้นไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเขียนอะไรได้จริงๆจัง มาก่อนเลย
สมัยเด็กๆตอนเรียนภาษาไทย ก็เรียนได้แย่เอามากๆ
( ผมท่องไตรยางค์ไม่ได้ ) โดน อ.จ ว่าตลอด
ทำให้เกลียดวิชานี้เข้าไส้ ( เขียนถูกไหมเนี่ย )

พอโตมาพอได้อ่านหนังสือมากๆหน่อย ( รวมทั้งหนังสือเรียน)
ก็ทำให้สนุกกับโลกวรรณกรรมขึ้น มา และแอบย้อนเสียดาย
วิชา " ภาษาไทย" ทำไมน่ะ เวลานั้น นอกจากเกลียดแล้ว
ผมยังรู้สึกว่า ใครที่เก่งวิชานี้เนี่ย ไม่เท่ เอาซะเลย

ผ่านมาหลายปี จนมาถึงวันนี้ ที่มาถูกกักบริเวณ ออกไปไหนไม่ได้
หลังเลิกงาน จนเกิดงานอดิเรกใหม่ๆนี้

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
อย่างน้อยผมก็ยังรู้ตัวเองว่า " ภาษาไทย" เราก็สนุกไม่เบา

จะพยายามท่อง " ไตรยางค์ " ต่อไปครับ

ด้วยรักและเคารพ

:->m'26

ซาหวัดดีค๊า....
ความเหงาเหรอคะ???
มีผ่านเข้ามาเป็นช่วงๆ แต่ไม่บ่อยหรอกค่ะ
เพราะมานโดนความง่วง กะความเหนื่อยเข้าแย่งไปซะก่อน
เวลาที่รู้สึกเหงาก็คือ ตอนอยู่กรุงเทพ มีคนมากมายแต่ไม่มีใครสนใจกัน ไม่มีน้ำใจให้กัน
สู้มาอยู่บ้านนอกเนี่ย คนยิ้มให้กัน น่ารักกว่ากันเยอะเลย

อยากหาหนังเรื่องนี้มาดูบ้างจัง
เอ่อ...พี่ลืมของฝากอีกคน
ลืมของฝากนู๋อะเพ่ อิอิ

ไม่เคยดูหนังเรื่องนี้อ่ะ แวะมาทักทายจ้า
โดยส่วนตัวชอบดูการ์ตูนมากกว่า อิอิ

ความเหงา
คือที่เป็นแบบทุกวันนี้ค่ะ
อาการคือสมองมันรีเพลย์ภาพความทรงจำทุกอย่าง
ทำให้เรามีความสุข
เพราะในชีวิตจริง คนอยู่ข้างๆหายไปค่ะ

แวะมาทักทายจ๊ะ..แอบเจ้านายมาเม้นฯ อะ ทำงานก่อนนะคะ..

หนังเรื่องนี้ตอนที่ฉายอ้อมอยากดู
แต่ไม่ได้ไปดู เสียดายจัง
เห็นแล้วอยากดู
ไว้จะลองไปหามาดูบ้างค่ะ

เมื่อก่อนเหงาเป็นกิจวัตร
ตอนนี้เลิกเหงาแล้วครับ



ชื่อนี้น่ารักดีครับ

เด็กผู้ชายที่ไม่แตะบอลตอนกลางวัน

..............................

เจิญเลยมาแอ่วเจียงใหม่....

เหงาได้แม้อยู่ในที่แสนจะวุ่นวาย ต้องปลงครับแล้วสบายใจขึ้น

ได้ DVD เรื่องนี้มานานและคับ
แต่ยังไม่ได้ดูซ้ากที..

หนังที่ดูแล้วเหงากว่าเรื่องนี้ยังมีอีกเยอะนะครับ

สวัสดีตอนค่ำๆของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า


ไม่เคยดูหนังเรื่องนี้เลยอะจ้า

ความเหงาสำหรับจอมแก่นเนี่ย คงไม่ค่อยได้เห้นอะจ้าเพราะเป้นคนที่
ชอบหารัยทามจนไม่มีเวลา เหงา อะจ้า




** มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า **


ขอบคุณมากนะจ้าที่แวะไปเล่นด้วยกับจอมแก่น

ลืมหนังน่าดูเรื่องนี้ไปได้อย่างไร ต้องไปเช้ามาดูซะแล้ว

แวะเข้ามาเยี่ยมชมกลับกลายเป็นต้องติดตาม

เริ่มสงสัยในพฤติกรรมพี่หมอน๊ะเนี่ย เคยเเอบดูศิริราชกะมอ.เเข่งกันที่กีฬาสิบสามเข็ม เเข่งวอลเลย์ด้วย หุๆใจหวั่น มีหล่อๆให้เเอบเล็งเเต่เพื่อนตบหัวป๊าบบบบบ อย่าคิดเจียวมรึง เเบบนี้ชนีเรียกพี่ทั้งนั้น เห่อๆๆ หวังว่าพี่หมอคงม่ะจ้ายยยยน๊ะเค๊อะ

ความเหงาสำหรับนิดก็มีค่ะ เคยมีอยู่หนึ่งวันเต็มๆ งานไม่มี(ซึ่งปกติต้องมีทุกวันเเถมเยอะอีกจนไม่มีเวลาเหงา) เมทไม่อยู่ พี่ข้างห้องไม่อยู่ เพื่อนในกลุ่มหนีทุ่งไปหมด เพื่อนเก่าใกล้จะสอบ(โดยเฉพาะพวกหมอๆไม่มีทางลากมานไปไหนได้เรยเวลาว่างไม่เคยตรง) คนนู้น คนนี้ ก็ไม่มาตอเเย เห่อๆเหงาจิงๆ

เเต่ว่างๆเหงาๆเเล้วจะมาเเวะที่บล๊อกนี้คอยป่วนละกัน หึๆ

+ เรื่องนี้ผมชอบนะครับ เพราะเล่นกับอารมณ์ความรู้สึก แล้วมัน 'โดน' อ่ะ ... เป็นหนังอีกเรื่องที่ดูจบแล้วเหงาจับใจ คนเป็นโรคซึมเศร้า อาจเศร้ายิ่งกว่าเดิมได้อ่ะครับ ... แต่จะว่าไปโซเฟียเธอเก่งนะครับที่สามารถทำ "ความเหงา" ให้ออกมาเป็นสิ่งสวยงามได้เยี่ยงนี้ จนผมอยากจะหา Virgins suicide งานเก่าสร้างชื่อของเธอมาดูเลยอ่ะครับ

+ Everyone wants to be found เป็นประโยคที่คลาสสิคได้ใจมั่กๆ ... ตอนเด็กๆ ผมมีอาการเหมือนตัวเองเป็น nobody เช่นกันครับในหมู่เพื่อนๆ จะรู้สึกว่าตัวเองเนิร์ดๆ บื้อๆ ยังไงไม่รู้ ... ทุกวันนี้ถึงแม้อาการดังว่าจะหายไปแล้ว แต่เวลาย้อนกลับไปเข้าวงกินดื่มกับเพื่อนสมัยมัธยม เหมือนเพื่อนหลายๆ คนก็ยังติดภาพผมแบบนั้นอยู่เลยอ่ะครับ เหอๆๆ

+ "ความเหงา" บางคนก็ชอบนะครับ บางคนก็อยู่กับความเหงาแทบจะตลอดเวลา ... แต่อีกบางคนก็พยายามทำตัวเองให้ไม่เหงา แต่ลึกๆ ในใจ อาจกำลังเหงาสุดจิตสุดใจอยู่ก็ได้อ่ะครับ ... อย่างไรก็ตาม ถ้าเราสามารถรับมือกับความเหงาได้ เข้าใจตัวเองว่าเวลาเหงาเป็นอย่างไร แล้วเราต้องการอะไรหรือจะทำอะไรต่อไป (แล้วจะเข้าใจมั้ยเนี่ย?) ... บางทีความเหงาก็เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันนะครับ
... โดยส่วนตัว ปกติผมก็ชอบสันโดษ (แต่ไม่เหงา) อ่ะครับ ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายกับชีวิตผม (ส่วนผม จะไปวุ่นวาย รับปรึกษาปัญหาให้กับชีวิตคนอื่น ก็ต่อเมื่อเจ้าตัวเชื้อเชิญให้ผมก้าวเข้าไป) ... แทบจะรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยมีเวลาว่างพอที่จะ 'เหงา' เลย ... ยกเว้นหลังจากที่ดูหนังเหงาๆ (อย่างเช่นเรื่องนี้) จบไป ก็จะรู้สึกเหงาอยู่เป็นนานสองนานเหมือนกัน (จนกว่าอารมณ์อินจากหนังจะหายไป) ... ถ้าเหงา บางทีก็โทฉับไปหาเพื่อน, ออกไปทำอะไรพิลิกพิลั่นแก้เบื่อ หรือหากิจกรรมสำหรับคนเหงา (อ๊ะๆ อย่าคิดลึกน้า ผมหมายถึง ดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือหรอก) ทำอ่ะครับ

+ แล้วคุณหมอล่ะครับ ตอนเหงาๆ ชอบทำอะไรเอ่ย?

ผมมีโอกาศได้มาเข้ามาใน บล๊อคของพี่ด้วยการ search ความหมายของ ความเหงา มันจึงทำให้ผมได้อ่านข้อความดีๆที่ของทีผมอาจจะลืมหรือมองข้ามมันไป

ผมเคยมีโอกาศได้ดูหนังเรื่องนี้เหมือนกัน
แต่เมื่อประมาณ สามปีก่อนเห็นจะได้
เพราะได้ยิน พี่ๆข้างบ้านที่เค้างานเกี่ยวกับเรื่องหนัง
เค้าคุยกัน ผมก็เลย สนใจ ประกอบ ว่าเวลานั้นผม
ตัวผมเองไม่มีใครจริง ไม่ว่าจะหันไปทางไหน มันก็รู้สึก
ว่ามันว่างเปล่าจริงๆ เลยตัดสินใจ เดินไปเช่าหนังเรื่องนี้เลย
ทีแรก ก็ไม่เชื่อหรอกคับ ว่าเนื้อเรื่องมันจะถ่ายทอดความรู้สึกของคนเหงาได้จริงๆ

แต่ว่า ดูไป ได้ซักพัก น้ำตาผมมันไหลออกเองโดยที่ผมไม่รู้ตัว

สำหรับผม ความเหงา ก้อเสมือน เวลาที่เรายืนอยู่ท่ามกลางใครๆมากมาย แต่ไม่สามารถ สัมพัส หรือ ไม่สามารถจะตอบอะไรกับคายได้เลย เหมือนว่าตัวผมติดอยู่กับห่วงเวลาที่ไหนสักแห่ง ที่รอเวลา ให้มีคนมาพบ เพื่อที่จะได้มีเพื่อนร่วมทาง มันเศร้านะ ความรู้สึกแบบนี้

ขอบคุณนะคับเพ่ ที่ทำให้ผมสามารถจำเรื่องราวและเหตุการณ์บางอย่าง และทำให้รู้ว่า บางทีความเหงา มันก้อไม่ได้เลวร้านเสมอไป

พี่คิดว่าอารมณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับมนุษย์เรานั้น ไม่มีอารมณ์ไหนเลวร้ายไปซะหมด อยู่ที่ว่าเราจะเรียนรู้ผ่านไปกับมันได้อย่างไร

หวังว่าคุณ TK คงเรียนรู้อยู่กับความเหงาได้อย่างพอดิบพอดี
"เหงา" แต่ไม่ "เศร้า"

คับเพ่ ผมจะเรียนรู้และปรับตัวที่จะอยู่กับ ความเหงา โดยที่จะไม่ทำให้ตัวเอง เศร้า แต่ว่า มันคงจะต้องใช้เวลาอีกซักระยะ แต่ถ้าเวลานั้นมันมาถึง ผมก้อคงจะเป้นอีกคนหนึ่งที่มีความสุข ไม่คงจะไม่กลัว ความเหงาอีกต่อไป

ขอบคุณคับเพ่

อัพได้แล้วคับ ผมติดตามอยู่

ผมแวะมาอีกรอบ หลังจากไป ดริ๊ง มา อยากจะถามเพ่อะคับ ว่าเพ่ชอบ เพลง แนว บอสซาโนวา หรือคับ สำหรับนะ ผมว่า ฟังแล้ว มันโล่งอ่ะ บอกไม่ถูก 555

ไปแระ


ถ้ามีโอกาสเรา คงได้คุยกันมากกว่านี้นะคับเพ่

ผมยินดีเท่ได้รู้จักคับผม

พี่ชอบนั่งจิบกาแฟครับ

ดนตรีบอสซ่าเป็นทำนองที่ทำให้กาแฟในแก้วมีความอร่อยนุ่มขึ้นถึง 75% ยืนยันโดยสถาบันเอลด้าปารีสครับ

หวังว่าน้องคงไม่ชวนพี่ไปเลี้ยงแกะบนเขาน่ะครับ

เหอะๆ สิ่งที่ผมหมายถึง คือผมชื่นชอบ แนวการเขียน การเรียบเรียง มันทำให้ผมเห็นภาพในอดีต

แต่ในเมื่อ เพ่คิดว่า ที่ผมเข้ามาทักทายเพื่อจะชวนไปเลี้ยงเเกะ

ผมก้อเสียใจคับ ที่ผมไม่สามารถสื่อจุดประสงค์ในการที่เข้า คุยกะเพ่ได้

มิตรภาพดีๆ มันเกิดขึ้น เฉพาะชาย หญิง เหรอคับ

พูดเล่นครับพี่น้อง

มิตรภาพเกิดได้ทุกหนทุกแห่งครับ ไม่เว้นแม้แต่
ถนน (มิตรภาพ)

อย่างไรก็ตามอย่าได้ถือโทษโกรธเคือง ครับ

ด้วยรักและเคารพ

:->m'26

เพ่หมอครับ ไม่ทราบว่าเรื่องนี้จะหาดูได้จากที่ไหนบ้าง ผมอยากดูครับ เพราะตอนนี้ผมรู้สึก สับสน กับสิ่งที่เกิดขึ้นในสิ่งชีวติ และรู้สึกว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียว มันเลยเกิดอาการเซ็ง เหงา ฮ่ะนะ

คิดว่าแมงป่องน่าจะมีน่ะครับ เพราะพี่ก็ถอยมาจากร้านนี้เหมือนกัน

" เหงา " ได้แต่อย่า "เศร้า" ครับ

คุณเขียนได้น่าอ่านจัง
โดยเฉพาะ ถ้าให้ผมหลับตานึกถึงความเหงา ผมคงนึกถึงการที่เราจะต้องอยู่ในคนมากมาย แต่เราไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร และไม่มีใครคุยกับเรา ( จริงๆ ) บางทีเราก็ต้องการที่จะรู้จักความเหงา เพื่อรู้คุณค่าของอีกด้าน แต่บางทีเมื่อเราอยู่กับมันนานเกินไป จากเหงาก็อาจเปลี่ยนเป็น “ เศร้า “ ได้เช่นเดียวกัน
อ่านแล้วตรงใจมากช่วงนี้ก้ออาการเป็นอย่างที่คุณเขียนแล้วค่ะ สงสัยจะต้องขอสมัครเป็นสมาชิกแล้วล่ะ

ขอบคุณสำหรับคำติชม ครับ

ชอบฉากสุดท้ายที่เขากระซิบกันไม่ให้คนดูรู้ครับ

ซื้อ DVD เก็บไว้เลยครับเรื่องนี้ แมงป่องเอามาเลหลัง 69 บาท

เก็บไว้ดูเวลาเหงาๆ ดูแล้วรู้สึกภาคภูมิใจในความเหงาของตัวเอง

ตอนแรกผมนึกว่าแผ่นผมเสียไม่มีซัปไตเติ้ล

เครียดอยู่นาน

เสี่ยวไหมครับ

ความเหงาเป็นแบบไหนหรอ ???

สำหรับเจ้าแม่โครงการอย่างเราไม่น่าเชื่อว่าจะมีเวลา
เหงา
เราก็ไม่อย่างเชื่อเหมือนกัน จนเมื่อ ...สวนสนุกปิด .. เคยไม๊เคยเที่ยวสวนสนุกและอยุ่จนมันปิดรึป่าว "เหงาจัง"

เรื่องที่ทำให้เหงาสุดๆอีกเรื่อง "เพื่อนสนิทมีแฟน" ไม่รู้ใครเคยเป็นรึป่าว ฟังดูงี้เง้าเนอะ แต่คงเป็นอารมณ์ น้อยใจมากกว่าเหงาง่ะ เศร้าจัง TT_TT วันๆคุยแต่โทรศัพท์ไปดูหนังก็ไปกะแฟน (แล้วกรูล่ะ

)

*** ขอโทษนะค่ะคุณหมอ ช่วงนี้เก็บกดง่า

สงสัยต้องไปหาเรื่องนี้มาดูย้อมใจกันสะหน่อยแล้วลคุณหมอ

เพื่อนสนิทมีแฟน เป็นปัญหาที่เพื่อนไม่มีแฟนอย่างเรามักอดน้อยใจไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตามแฟน กับ เพื่อนก็มีนัยยะ คนละอย่าง แฟนกับแม่ ก็คนละอย่าง

ผมก็เป็นหนึ่งหนุ่มทื่แอบขี้น้อยใจอยูบ่อยๆครับ
(แต่ภายนอกต้องทำขรึม เท่าที่จะทำได้ )

อย่างไรก็ดี ดูหนังเรื่องนี้จะเพิ่มความเหงายิ่งกว่าเดิมครับ

คุณ แก้มหอม ทำสวนสยามหรือครับ

ป่าวๆ ค่ะ เป็นอาสาสมัครที่พิพิธภัณฑ์เด็กค่ะ ก็คล้ายกันค่ะ ทุกครั้งที่ต้องอยู่จนปิด บรรยายกาศมันจะพาเหงาๆๆค่ะ ...

แต่เวลาอยู่ รพ. แล้วปิดบัตร คนไข้ทยอยกลับ
นี่ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูกครับ

Lost in Translation หลง เหงา รัก บทสรุปที่แตกต่าง

Everyone wants to be found.

หนังเรื่องนี้ได้รับรางวัลด้วยนะ สุดยอดภาพยนตร์แห่งปีการรันตีโดยรางวัลยอดเยี่ยม จากเวทีออสการ์ และ ลูกโลกทองคำ

เรื่องราวประมาณว่า

สมมติคุณเบื่อหน่ายกับชีวิตเดิม ๆ
ท้องถิ่นเดิม ๆ
คุณจึงเริ่มที่จะหางานชิ้นใหม่เพื่อไปสถานที่ใหม่

โดยในเรื่องนี้
ใช้สถานที่คือปรเทศญี่ปุ่น
เป็นสถานที่ดำเนินเรื่องและสถานที่จบเรื่องราว

เรียกได้ว่า ถ่ายทำเพียงประเทศเดียว
บริเวณรอบ ๆ ไม่ได้ใช้ฉากอะไรมากมาย
ให้ตัวเรื่องดำเนินไปอย่างเรียบง่ายที่สุด
ธรรมดาที่สุด
สื่อให้เห็นถึงอารมณ์ความนึกคิดของตัวละคร
ลักษณะของตัวละครมากที่สุด

อ่าา ต่อนะ

แล้วเมื่อมาอยู่ที่ใหม่
เหตุการณ์ที่นอนไม่หลับมันเกิดขึ้นได้เสมอ
รวมกับความตึงเครียดที่มีมาก่อนหน้านี้

เมื่อต้องอยู่คนเดียว
ในเมืองที่ต่าง
และ บรรยากาศที่เปลี่ยน
พร้อมความตึงเครียดที่เก็บสะสมมาเป็นเวลานาน


เรื่องราวของเรื่องนี้ เกิดขึ้นจากตรงนี้


แต่เรื่องราวดำเนินต่อไปตรงจุดที่
เมื่อสถานที่ ซึ่งคุณอยู่เพียงคนเดียวนั้น
คุณกลับเจอคนที่คุณค้นหา
เรียกได้ว่าค้นหามานาน

ประมาณว่า
มีความรู้สึกเฉกเช่นเดียวกับคุณ
เข้าใจคุณ
สามารถไปด้วยกันได้
ทำให้ภาวะตึงเครียดในจิตใจหายไป

เรื่องราวดำเนินมา
ตัวละครชายหญิงเจอกัน
ความสนุกก็เริ่มขึ้น

แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องรักหวานแหวว
ที่ตามหารักแท้
หรืออย่างไร
หากแต่

เรื่องนี้เป็นเรื่องของหนึ่งในสมาชิกภายในครอบครัวที่มีปัญหาตึงเครียดแต่เก็บงำไว้กับตัว
กล่าวก็คือ ตัวละครสองตัวละครนี้มีครอบครัวแล้ว
เรื่องราวเลยไม่ได้จบลงที่ สุขสม happy ending

แต่เรื่องราวเรื่องนี้จบลงที่




บทสรุป
ความทรงจำดี ๆ ที่มีให้กัน
ความทรงจำที่ครั้งหนึ่งเราสนุกด้วยกัน
ความทรงจำที่เราเคยรู้จักกัน ณ สถานที่ซึ่งไม่เคยรู้จักใคร
สุดท้ายคือ
ความทรงจำ
และ
การจากลาอย่างมีความสุข







เรื่องนี้ไม่ได้เรียกน้ำตาถึงขั้นคนรักจากลาไปจากโลกนี้หรืออย่างไร แต่เหมือนเป็นเรื่องราวของผู้ใหญ่ ที่มีเหตุผลในการจากลา มีความสุขในการลาจาก

ความทรงจำเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด
ในช่วงเวลาที่ทุกข์ที่สุดของการลาจาก
แต่สุขที่สุดที่ช่วงเวลาที่สะสมเรื่องราวใส่กล่องความทรงจำ








บางครั้ง
อาจไม่จำเป็นต้องจบด้วยการครองคู่
แต่จบด้วยการใช้ชีวิตอยู่แบบเดิมก่อนหน้านี้
หากแต่
การใช้ชีวิตต่อจากนี้อาจไม่เหมือนเดิม
เพราะ
ความทรงจำบางช่วงที่ได้จากครั้งนั้น
อาจเป็นตัวประสานความสัมพันธ์ที่เคยตึงเครียดแต่เดิม
ให้กลับมาดีขึ้นมาใหม่
โดยการใช้ความทรงจำนั้น เป็นบทเรียนในการเรียนรู้
ว่าชีวิตหลังจากนี้
จะทำอย่างไร จึงจะเป็นสุขได้


ประสบการณ์เพียงช่วงเวลาหนึ่งจากความทรงจำ
อาจทำให้เข้าใจสถานการณ์เดิมว่า
เพราะอะไร ทำไมถึงต้องเป็นแบบนั้น












หนังเรื่องนี้
ไม่ได้จบด้วยฉากที่เศร้าแบบสุด ๆ
เหมือนฉากจบโดยให้เกิด โศกนาฎกรรม เหมือนหนังหลายเรื่อง
หรือให้จบแบบรักลงตัว พลิกล๊อคจับคู่

แต่หนังเรื่องนี้
เหมือนให้แง่คิดเชิงบวก
แก่คนสองคน
ที่ไม่ได้พยายามให้เกิดอะไร
หรืออาจจะไม่เคยพยายามให้เกิดอะไรเลย
แต่ไปเป็นไปธรรมดาสามัญของคนธรรมดาสามัญ
ที่มีความคิดธรรมดาสามัญในเรื่องราวที่ธรรมดาสามัญ
เออ
สรุปคือ



เซกส์ไม่ใช่ตัววัดความสัมพันธ์ของคนสองคน
แต่ความผูกพันด้วยใจที่บริสุทธิ์ต่างหากเป็นตัววัดความสัมพันธ์ที่แท้จริง

เรื่องนี้พยายามถ่ายทอดออกมาในแง่นี้มากกว่า












ไว้จะดูอีกรอบ
แล้วจะวิเคราะห์อีกหน
ว่าจะมีอะไรเพิ่มเติมรึป่าว

tIK*-alone

ดูหนังเรื่องนี้มาหลายรอบมาก เป็นหนังสวยงามอย่างที่มีคนบอก เป็นเรื่องความงามของการใช้ชีวิต เราเองชอบมากมีช่วงนึงของชีวิตที่เป็นแบบนี้

ใช่ครับมันราบเรียบเอามากๆ

แต่ผมก้ยังไม่เคยมีชีวิตเรียบๆขนาดนี้เหมือนกัน

ความเหงาที่เกิดจากการไม่เข้าใจของคนรอบข้าง
เจ็บปวดและหนักหนากว่าการอยู่คนเดียวและมีตัวเองเป็นเพื่อนอีก
เพราะว่าเหมือนถูกทอดทิ้ง ไม่ได้รับการใส่ใจ ไม่ได้รับการยอมรับ
ไม่มีใครมอง และไม่มีใครมาพบเจอตัวตนของเรา อืมม
หรือว่าฉันก็กำลังหลงทางอยู่ตรงนั้นเหมือนกันหนอ?

คงจะดีนะคะ ถ้าเจอคนที่เหมือนจะใช่ แล้วเดินไปจิ้มไหล่แล้วถามว่า
"คุณครับคุณ คุณเป็นซี่โครงของผมหรือเปล่าครับ"
อาจจะเจอกันง่ายกว่านี้

สวัสดีจากแดนไกล เยอรมันค่ะ ขอบคุณที่ไปเม้นท์นะค่ะ เอ๊ะเคยได้ดูเรื่องนี้เหมือนกัน หนังเหงา เศร้า เหมือนชีวิต

ดิฉันประทับใจประโยคนี้มาก

ถ้าให้ผมหลับตานึกถึงความเหงา ผมคงนึกถึงการที่เราจะต้องอยู่ในคนมากมาย แต่เราไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร และไม่มีใครคุยกับเรา ( จริงๆ )

บางทีเราก็ต้องการที่จะรู้จักความเหงา เพื่อรู้คุณค่าของอีกด้าน แต่บางทีเมื่อเราอยู่กับมันนานเกินไป จากเหงาก็อาจเปลี่ยนเป็น “ เศร้า “ ได้เช่นเดียวกัน

คุณหาประโยคที่โดนใจอิฉันจริงๆ ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณครับ

อยู่เยอรมันทางนู้น คงไม่เหงาเกินพอดีน่ะครับ

ตามlost in translation มาคะ ไม่น่าเชื่อว่าคนเป็นหมอนี่จะมีอารมณ์ศิลปินมากขนาดนี้ คนเป็นหมอนี่ต้องมีประสบการณ์ชีวิตที่แตกต่างมากแน่ๆคุณหมอเขียนน่าอ่านมากคะ

ถ้าจะมีอะไรแรกเปลี่ยน อยากถามว่าคุณหมอเคยดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นเรื่อง To the one i love รึยังคะ นางเอกเป็นหมอเหมือนกันคะ คุณหมออาจชอบก็ได้

จริงๆผมไม่ค่อยได้ดู ซีรีย์ญี่ปุ่นเท่าไหร่น่ะครับ

เรื่องแรกที่ผมพึ่งได้ดูก็คือเรื่อง change ของนาย ทาคูยะ
อย่างไรจะหามาชมน่ะครับ

ขอบคุณสำหรับคำชมครบ ผมว่าทุกๆอาชีพน่าจะมีมิติที่น่าสนใจไม่แพ้กันครับ

แนะนำเว็บดูหนังซีรีย์เกาหลีฟรี

อยากดูเรื่องนี้มากค่ะ