ไข่ตุ๋น นักเดินทาง 18-06-2009 เสียงหัวเราะดังเอิ๊กอ๊ากทำเอาฉันต้องตื่นจากภวังค์ ดูนาฬิกาเพิ่งจะ 9 โมงเช้าเอง เสียงดังต้นเหตุก็จะใครที่ไหนละคะ พ่อแม่ฉันเองตื่นขึ้นมาดูซีรีย์เกาหลีแต่เช้า นี่โรคติดละครซีรีย์สายพันธ์ุเกาหลีจะมาระบาดในครอบครัวเราแล้วหรือนี่ ติดกันงอมแงม ดูเช้าดูเย็นดูดึก ส่วนฉันไม่ชอบดูทีวีหรอกคะ ฉันชอบท่องเที่ยว วิ่งเล่น นั่งรถเที่ยว ( ไม่จำกัดรถ จะรถเก๋ง ตุ๊กตุ๊ก รถบรรทุก 18 ล้อได้หมดคะ ) ไปไหนก็ได้ไม่จำกัดสถานที่ไป ชอบอารมณ์ตอนลมประทะหน้า ขนคิ้ว หนวด หู ขนตามตัวลู่ไปตามลม ชิวๆ ชอบเดินทางเป็นชีวิตจิตใจ แต่ถ้าวันไหนพ่อแม่ไม่ว่างพาฉันไปเที่ยว ฉันก็จะเอาหน้าไปจ่อกับพัดลมเปิดเบอร์2แก้ขัดไปก่อนคะ พ่อแม่ติดฉันเอามากๆเลยคะ เวลาไปทำงานถ้าวันไหนไม่ยุ่งมากก็จะเอาฉันไปด้วย อย่างวันนี้ฉันก็มาที่ทำงานกับพ่อแม่ด้วยคะ ส่วนน้องฉันก็จะอยู่กับพี่สะมะโสที่บ้าน ( พี่โสเป็นคนดูแลบ้านคะ ) น้องฉันไม่ค่อยชอบออกสังคม ส่วนฉันนั้นตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง มีงานขอให้บอกนะคะ แต่ขออย่างเดียว ( ที่จริง หลายอย่าง ) งานนั้นขออย่ามีเด็ก, คนส่งน้ำแข็ง, คนส่งแก๊ส, คนส่งจดหมาย ( หรืออะไรๆที่มีคนส่งนำหน้า ) ยกเว้น คนส่งอาหารให้ฉันกิน อิอิ   Create Date : 18 มิถุนายน 2552     4 comment Last Update : 19 มิถุนายน 2552 16:31:38 น.     Counter : 473 Pageviews.   Share Tweet

วันวุ่นๆ ของไข่ตุ๋น 17/06/09 ฉันชื่อไข่ตุ๋น แต่พ่อแม่ฉันชอบเรียกฉันว่า ​​" ตุ๋นตุ๋น " หรือ " โอริตุ๋น " ( พยายามอย่างยิ่งยวดและยัดเยียดให้ชื่อฉันคล้องกับชื่อน้องฉันคือ โอริโอ้ ) หรือบางทีเป็น " สมตุ๋น " ( สะ มะ ตุ๋น ไม่รู้ทำไมพ่อฉันถึงชอบเรียก ลามไปถึงเรียกแม่ฉันว่า " สะมะแต้ว " ไม่เว้นแต่คนอื่นๆในบ้านโดยการเติม สะ มะ ไว้ข้างหน้าชื่อ ด้วย ) และอาจถึงขั้นสูงสุดคือ " อีตุ๋น " ในกรณีที่เรียกฉันแล้วไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ " ไข่ตุ๋นนนนนนนน " " ............... ^__^ " " ตุ๋นนนนนตุ๋น " " ............... ^__^ " " สมตุ๋น " " ............... ^__^ " " อีตุ๋น " " ............... T__T " นี่แค่เฉพาะชื่อฉันก็เรื่องยาวแบบไร้สาระได้ขนาดนี้เชียว ฉันเป็นพี่คนโตของบ้าน มีน้องสาวอีก 2 ตัว แต่น้องตัวกลางได้เสียจากเราไปแล้ว ชื่อน้องข้าวต้ม ตอนนี้ฉันจึงอยู่กับน้องตัวเล็กชื่อ โอริโอ้ ที่มาอยู่กับเราหลังจากที่เสียน้องข้าวต้มไป ไม่อยากจะใช้คำว่ามาแทนที่น้องข้าวต้มเลย แต่เหตุการณ์มันเศร้าสร้อยเหลือคณา บรรยากาศ " มาคุ " เอามากๆ ยายร้องให้เป็นเด็กน้อย พ่อแม่น้ำตาซึม พ่อแม่บอกฉันว่าน้องข้าวต้มน่าจะจากเราไปเหตุเพราะแพ้วัคซีน เพราะกลับมาจากฉีควัคซีนก็มีอาการซึมๆและอ้วกเป็นเลือดในวันถัดไป ไปถึงมือหมอก็ช่วยไม่ทัน ภายในร่างกายได้ถูกทำลายหมดแล้ว ศพของน้องข้าวต้มได้ฝังไว้ที่สวนหน้าบ้าน แม่กับยายจะผลัดกันแวะไปคุยบ่อยๆ น้องข้าวต้มยังคงอยู่ในความทรงจำของพวกเราตลอดไป โอริโอ้ น้องสาวตัวนี้มันเป็นหมาโรคจิต เห็นพ่อชอบว่ามันบ่อยๆ ไว้จะเล่าให้ฟังในโอกาสต่อไปนะคะ ยายเป็นคนตั้งชื่อให้อีกเช่นเคยเหมือนที่ตั้งชื่อให้กับฉัน สาเหตุมาจากยายเปิดตู้เย็นช่องทำน้ำแข็งเจอกล่องขนมโอริโอ้ เลยปิ้งได้ชื่อโอริโอ้มาค่ะ ด้วยความที่น้องสาวฉันมีสีเหมือนขนมกล่องนั้นนะเอง ตัวสีดำ มีหนวดมีเคราสีขาว เท้า 4 เท้าและท้องมีสีขาว ( ศัพท์ทางเทคนิคจะเรียกสีนี้ว่า Black & Silver หรือ B & S ) แม่จะชอบเรียกน้องสาวตัวนี้ตามโฆษณาทางทีวีว่า " โอริโอ้...เท่านั้น " ( สันนิษฐานว่าชื่อฉันก็คงไม่พ้นมาจากยายเปิดตู้เย็นเจอไข่ตุ๋น หรือเปิดทีวีเจอโฆษณาแม็กกี้กำลังเหยาะปรุงรสไข่ตุ๋น หรือเปิดตู้เสื้อผ้าเจอชุดนอนลายไข่ตุ๋น หรือ.....เฮ้อ พอเถอะ ฉันท่าจะฟุ้งซ่านซะแล้วละ ) ส่วนตัวฉันสีที่เรียกตามศัพท์เทคนิคว่า S & P ( Salt & Pepper ) หรือ สีเกลือพริกไทย คนมันก็ช่างคิดเนอะ ไปเปรียบสีตัวฉันกับเกลือและพริกไทยได้ยังไง แต่ก็เหมือนจริงๆอะนะ ใครถามฉันว่าสีอะไร ? อ๋อ สี S&P คะ ดูดีมีชาติตระกูลเสียนี่กระไร ( อ้อ ลืมบอกไปว่าฉันกับน้องสาวมาจากตระกูล Miniature Schnauzer เจ้าคะ ) วันนี้เป็นวันครบรอบ 1 ขวบ 7 เดือน ของฉันคะ เป็นสาววัยกระเตาะแล้วนะคะ แต่คงไม่มีอะไรพิเศษในวันนี้หรอกคะ คงต้องรออีก 5 เดือนกว่าจะครบ 2 ขวบ นานจังเลยนะคะ ฉันจำได้ว่าวันครบรอบ 1 ขวบของฉัน พ่อแม่ซื้อเค้กรูป Mickey Mouse มาให้ฉัน ตั้งใจจะให้ฉันเป่าเทียน Happy Birthday แต่แล้วก็ไม่ได้ทำ ต้องโทษพ่อฉันที่แช่เค้กไว้ในตู้เย็นแล้วก็ลืมจนหมดอายุ เทียนก็ไม่ได้เป่า เค้กก็ไม่ได้กิน เสียใจๆ งอน แง่มๆ แต่พ่อก็มาง้อฉันด้วยการเอา ฟัว กราส์ ( Foie Gras ) ตับห่านฝรั่งเศสมาฝากให้ฉันกิน เคยมีครั้งนึงพ่อเอาเนื้อมัสสึซากะมาให้กินด้วย เป็นเนื้อชั้นดีจากญี่ปุ่น นุ่มมากๆ ละลายในปากเลยคะ แต่ฉันชอบซี่โครงแกะมากกว่า พ่อแม่ฉันจะเอามาฝากบ่อยๆตอนกลับจากที่ทำงาน ฉันจะนั่งเหยียดเท้าตรงกลางลานหลังบ้านใช้มือ 2 ข้างจับซี่โครงแกะให้มั่น แล้วค่อยๆละเมียดแทะ กัด กินอย่างมีความสุข อยู่กันคนละมุมกับน้องโอริโอ้ เดี๋ยวจะหาว่าฉันตอแหล ที่บ้านมีฐานะร่ำรวยหรืออย่างไร พ่อแม่ถึงได้สรรหาแต่ของกินดีๆมาประเคน ป่าวหรอกคะ คือ พ่อแม่ของฉันเปิดร้านอาหารฝรั่งเล็กๆแถวถนนพระอาทิตย์ ฉันเลยได้กินของจำพวกนี้บ่อยๆ ไม่ได้จะแอ๊คเป็นไฮโซไฮซ้อออกรายการบางกอกก็อดซิบอะไรกะเค้าหรอกนะคะ   Create Date : 17 มิถุนายน 2552     5 comment Last Update : 19 มิถุนายน 2552 16:34:55 น.     Counter : 264 Pageviews.   Share Tweet