|
|
ยังจำได้...ยังจำได้...
ฉบับที่ 1 บ้านเรา...
โขนเอ้ย
นี่เป็นครั้งแรก ที่พ่อจะเขียนจดหมายถึงหนู ตอนแรก พ่อว่าจะอัดเทปไว้ให้ฟัง แต่พ่อขี้ลืม ก็เลยกลัวว่าอัดแล้ว จะหาเทปไม่เจอ เลยเขียนเป็นจดหมายแทน เอาเป็นว่า พ่อเล่าเรื่องทั่วๆไปให้ฟังก่อน ถือเป็นการปูพื้นฐานก็แล้วกัน เนอะ
ก่อนหน้าโขนจะเกิด ที่บ้านเรามีอยู่กัน 2 คน กับอีก 4 ตัว แต่แม่เค้าไม่ค่อยยอมให้เรียกเป็นตัว ๆ เพราะมันดูไม่น่ารัก เอาล่ะ เพื่อไม่ให้แม่งอแงใส่พ่อมากนัก พ่อจะทำเป็นเชื่อแม่ไปก่อน โดยสรุป บ้านเรา มีกันอยู่ 2 คน กับ อีก 4 ชีวิต เป็นหมาซะ 1 แมวอีก 3
พ่อกับแม่ แต่งงานกันวันที่ 20 พฤศจิกายน 2547 จริงๆ แล้ว เป็นวันที่ 20 ตอน ตี 2 กว่าๆ ตรงกับวันเกิดคุณย่าพอดี ซึ่งบางคนก็จะบอกว่า มันยังไม่เช้า ยังเป็นวันที่ 19 อยู่ บางเสียงก็บอกว่า เข้าวันใหม่ตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วนับเป็นวันที่ 20 แล้ว พ่อเองก็ไม่รู้จะฟังใคร จะเอาอะไรอ้างอิง เลยเหมาเอาง่ายๆ ก็แล้วกันว่า เป็นวันที่ 20 เลย เพราะไหนๆ ก็ตรงกับวันเกิดคุณย่าพอดี จำง่ายด้วย ก็เลยสิ้นเรื่องกันไป ไม่งั้น ต้องมานั่งหาข้อสรุปอะไรอีกยืดยาว เสียเวลาเปล่าๆ
พ่อกับแม่ หลังจากแต่งงานกัน ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังที่โขนกำลังจะมาอยู่ด้วยในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้กัน 2 คนพร้อมๆ กับ หมา1 ตัว ที่เอามาจากบ้านคุณตาคุณยาย ซึ่งโขนจะต้องเรียกว่า อากง อาม่า ที่ต้องเรียก คุณตากับคุณยายว่า อากง กับอาม่า ก็เพราะว่าแม่ของโขน เป็นคนไทยเชื้อสายจีน จีนแบบแท้ๆ ด้วยเลยนะไม่มีผสมเลย เพราะถ้านับญาติทางคุณตา เอ้อ... อากง กับอาม่า ขึ้นไป อีก 2 ชั่วคน ก็ถึงเมืองจีนพอดี
คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายของแม่ ย้ายจากเมืองจีน มาอยู่เมืองไทย แล้วก็มีลูกหลานเป็นคุณตา กับคุณยาย หรือ อากง กับอาม่า โอ้ย...ชักงงเองแล้ว เอาเป็นว่า เรียกแบบไทยก็แล้วกันนะ ป้องกันโขนและตัวพ่อเองงงด้วย แล้วคุณตา กับคุณยาย ก็แต่งงานกัน ก็มีลูกออกมาเป็นแม่ของโขน เป็นเมียของพ่อ และก็พยายามจะเป็นแม่อีกคนของพ่อ ด้วยการยึดเงินเดือนของพ่อไปหมดเลย แต่พ่อไม่ได้ให้เพราะกลัวหรอกนะ ให้ ๆ ไปแก้รำคาญไปงั้นแหละ..
บ้านที่เราอยู่กัน เป็นบ้านของคุณปู่ สร้างมาร่วม 30 กว่าปีได้แล้ว ตามประวัติทะเบียนบ้าน บอกว่าพ่อมาอยู่บ้านหลังนี้ในปีพ.ศ. 2515 โน่นแน่ะ ตอนนั้นพ่อราวๆ 2 ขวบเองได้มั้ง ที่บ้านหลังนี้ พ่ออยู่ร่วมกับ คุณปู่ คุณย่า และ อาขวัญ กับอาแข รวมแล้ว 5 คนด้วยกัน จนกระทั่งพ่อโต อาขวัญ กับอาแข เค้าไปซื้อบ้านหลังใหม่อยู่ ก็เลยพาคุณปู่กับคุณย่าไปอยู่ด้วย สบายพ่อเลยทีนี้ ไม่ต้องหาบ้านอยู่ เพราะว่า อา ๆ ของโขน กับคุณปู่คุณย่า ยกให้พ่ออยู่กับแม่ และโขนแล้ว
คุณปู่กับคุณย่า เป็นคนจังหวัดแพร่ บอกเล่ากันไว้ตรงนื้ จะได้ไม่ลืมว่า เราเป็นใคร มาจากไหน ว่ากันตามตรงแล้ว ถ้านับจากพ่อขึ้นไป 2 ชั่วคนนี่ก็ ไทยเมืองแพร่ แท้ๆ เลยทีเดียวเหมือนกันนะ เพิ่งจะมาอยู่กรุงเทพฯกันก็ยุคของคุณปู่ กับ คุณย่านี่แหละ แต่ไม่ว่าจะยังไง เราก็ยังคงรู้ตัวอยู่ว่า เราไม่ใช่คนกรุงเทพฯ ซึ่งพอถึงตอนนี้ โขนก็เลยเป็นลูกครึ่งกับเค้าด้วยเหมือนกัน แต่เป็นลูกครึ่ง ไทยเมืองแพร่ จีน นะ
ที่บ้านของเรา อย่างที่พ่อเล่าไว้ตอนแรก มีหมา 1 ที่ตามแม่มาจากบ้านคุณตาคุณยาย แล้วก็ แมวอีก 3 ที่พ่อกับแม่เลี้ยงเอาไว้ พ่อจะขอแนะนำเป็นตัวๆไปก็แล้วกันนะ เริ่มจากตัวแรก
แบล๊คแจ๊ค หมาพันธุ์ลาบราดอร์รีทีฟเวอร์ สีดำ ปนๆ น้ำตาล แม่พยายามบอกพ่อว่า แบล๊คแจ๊คเป็นน้องคนเล็กของแม่ พ่อก็ได้แต่ร้องอือ ๆ ออ ๆ พลางเล่นตามแม่ไปด้วย ถ้าโขนออกมาแล้ว แม่ให้เรียกน้าแบล๊คแจ๊คก็อย่าตกใจล่ะลูก ขำ ๆ
ต่อมา พี่ปั๊บป้า แมวสีขาวลายๆ เหลือง ข้างถนนมากๆ แต่เรียกให้เท่ๆ แบบดูดีมีชาติตระกูลหน่อยก็ต้องเรียกว่า เป็น ไซแอมมิส ไลแลคพ้อยท์ ตัวนี้ เป็นแมวตัวแรกที่แม่เคยได้เลี้ยงแบบสัมผัสใกล้ชิด ทำเอาแม่ ซึ่งเมื่อก่อนไม่เคยชอบแมวเอาซะเลย มาชอบแมวแบบ หัวปักหัวปำ พูดง่ายๆ ก็คือ เปลี่ยนใจแม่ให้มารักแมวได้ ก็ด้วยความน่ารักของปั๊บป้านี่แหละ
พี่มะขามเปียก แมวศุภลักษณ์ ตัวนี้ ได้มาในวันเกิดแม่เค้าพอดี ตอนนั้น พ่อกับแม่กำลังจะออกไปดูหนัง พอดีเจอมะขามเปียกซึ่งตอนนั้นเป็นลูกแมว เดินหลงมา แม่เค้าเห็นเข้า ก็เรียกพ่อให้มาดู พ่อก็ถามแม่ว่า เอามั้ย แม่ก็พยักหน้า พ่อก็เลยเดินเข้าไป มองซ้ายมองขวา แล้วประกาศดังๆ 3 ครั้งเหมือนพระชักผ้าป่า ว่า ใครเป็นเจ้าของแมวตัวนี้ ถ้าไม่มี จะเอาไปเลี้ยงแล้วล่ะนะ พอครบสามครั้ง พ่อก็อุ้มมะขามเปียกเข้าบ้านเลย มะขามเปียกเลยได้อยู่ในบ้านนึ้
พี่ป๊อกเก้า แมววิเชียรมาส พ่อเรียกมันว่า ไอ้ย้อย ค่าที่มันอ้วนจนพุงมันย้อยน่าเกลียดมากเหมือนกับเป็นแมวท้องทั้งๆ ที่อายุเพียงแค่ 6 เดือน และเป็นตัวผู้ ตัวนี้ พ่อกับแม่ไปเดินเล่นที่แฟชั่นไอร์แลนด์ถนน รามอินทรา พอดีมีงาน โชว์สัตว์เลี้ยงอยู่ ก็เลยเดินเข้าไปดูเล่นกัน ก็เลยเจอป๊อกเก้านั่งจ๋อยๆ อยู่ในกรง ตัวเล็กนิดเดียว แบบว่า จับเอามายืนอยู่ในมือข้างเดียวได้ทั้งตัว ท่าทางเหมือนแมวขาดอาหาร พ่อก็ถามแม่อีกว่า สงสารมั้ย แม่ก็พยักหน้าอีกตามเคย หลังจากนั้นไอ้ย้อย เอ๊ย ป๊อกเก้า ก็เลยได้มาร่วมพงษ์ไพบูลย์กันกับพี่ๆที่บ้านเรา
นี่เป็นเรื่องราวคร่าวๆ ของ 6 ชีวิต ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ก่อนโขนเกิด ซึ่งก็เหลืออีกไม่กี่เดือน โขนก็จะมาเป็นสมาชิกใหม่คนที่ 7 ของบ้านเราแล้ว ตอนนี้พ่อกับแม่ ก็ได้แต่นับวันรอ ด้วยความรู้สึกดีใจระคนตื่นเต้น
อยากรู้เหมือนกันว่า มีโขนแล้ว บ้านเราจะสนุกขึ้นอีกแค่ไหน....
| Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2552 0:15:20 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 567 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ต่าย IP: 125.24.95.71 วันที่: 8 มิถุนายน 2552 เวลา:14:38:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [