|
คำประกาศอิสรภาพของสหรัฐอเมริกา (The Declaration of Independence)
ภาพ James Madison
ขอบคุณ //www.tahamoreperfectunion.com/links.html
สหรัฐอเมริกา ประกาศอิสรภาพจากอังกฤษ โดย ๑๓ มลรัฐแรก ในวันที่ ๔ กรกฎาคม ค.ศ. ๑๗๗๖ โดยในเอกสารประกาศอิสรภาพนี้ มีถ้อยคำที่น่าสนใจหลายประการ เป็นต้นว่า มนุษย์เกิดมาเสมอภาคกัน มีสิทธิในชีวิต เสรีภาพ และ ในสิทธิ์ต่าง ๆ ในหลาย ๆ ด้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้อยคำที่ว่า มนุษย์เราก็มีสิทธิ์ที่จะไล่ตามและแสวงหาความสุข (Pursuit of Happiness) ครับ
มันน่าฉงนแท้ ๆ เลยนะครับ ว่าเหตุใด ผู้ร่างคำประกาศอิสรภาพ คือ Thomas Jefferson จึงได้ระบุ ถ้อยคำเกี่ยวกับการแสวงหาความสุข ไว้ในประกาศอิสรภาพ เพราะที่เห็นทั่วไป ในรัฐธรรมนูญต่างๆ ก็จะระบุ แต่เพียงว่า มนุษย์มีสิทธิและเสรีภาพอย่างนั้น อย่างนี้ เป็นต้นว่า มีสิทธิและเสรีภาพในชีวิตร่างกาย มีสิทธิและเสรีภาพในการเคลื่อนย้ายถิ่นฐาน และการประกอบสัมมาชีพ เสรีภาพในการพูด เสรีภาพในทางวิชาการ ฯลฯ แต่คำประกาศเสรีภาพนี้ ช่างลึกซึ้งยิ่งนัก ที่ได้ระบุถึงว่า "เรามีสิทธิในการไล่ติดตามหาความสุข" ไว้ด้วย
ในภาพยนต์เรื่อง The Pursuit of Happyness ที่เป็นภาพยนต์ยอดเยี่ยมแห่งปี ๒๐๐๖ ก็ได้พูดถึงประเด็นนี้เช่นกัน ตัวเอกของเรื่อง ได้รำพึงรำพันประโยคนี้ ในช่วงที่ชีวิตเขาลำบากลำบน แล้วก็บอกว่า สาเหตุที่คำประกาศอิสรภาพนี้ มีคำนี้ ก็อาจจะเป็นเพราะว่า จริง ๆ แล้ว มนุษย์เราไม่เคยมีความสุขเลย หรือ ความสุขที่เราต้องการมันไม่เคยมีอยู่จริง มนุษย์จึงมีสิทธิ์เพียงไล่ล่าหามันเท่านั้นเอง เอาละครับ ลองอ่านตัวบทฉบับภาษาอังกฤษ (ไม่แปลนะครับ มันยาว เดี๋ยวแปลผิด ๆ ถูก ๆ ไม่เพราะ จะไม่ดีครับ) กันเลยแล้วกันครับ
หากพิจารณากันอย่างถ่องแท้แล้ว Thomas Jefferson ซึ่งได้ร่างคำประกาศอิสรภาพ ที่เป็นอนุสรณ์แห่งการทุ่มเทและแสดงให้เห็นถึงเจตนารมณ์และสัญลักษณ์อันสูงสุดของสิทธิและเสรีภาพของเขา ประโยคที่บรรจงร้อยเรียงขึ้นมา ล้วนเป็นสิ่งที่ไม่อาจลืมเลือนจากหัวใจของประชาชนชาวสหรัฐฯ สะท้อนถึงปรัชญาทางการเมืองของที่แสดงไว้โดย John Locke และนักปราชญ์จากภาคพื้นยุโรป แต่ Jefferson ได้รังสรรค์ปรัชญาที่เป็น ความจริงนิจนิรันดร์ในตัวของมันเอง ที่แสดงถึงความปรารถนาอย่างรุนแรงในการต่อต้านสถาบันดั้งเดิม หรือสถาบันกษัตริย์ เพื่อให้เหตุผลในการแยกตัวออกจากการเป็นอาณานิคมของอังกฤษ นั่นเอง ( แปลมาจาก //www.archives.gov/exhibits/charters/declaration.html )
IN CONGRESS, JULY 4, 1776
The unanimous Declaration of the thirteen united States of America
When in the Course of human events it becomes necessary for one people to dissolve the political bands which have connected them with another and to assume among the powers of the earth, the separate and equal station to which the Laws of Nature and of Nature's God entitle them, a decent respect to the opinions of mankind requires that they should declare the causes which impel them to the separation.
We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.[Ed.] That to secure these rights, Governments are instituted among Men, deriving their just powers from the consent of the governed, That whenever any Form of Government becomes destructive of these ends, it is the Right of the People to alter or to abolish it, and to institute new Government, laying its foundation on such principles and organizing its powers in such form, as to them shall seem most likely to effect their Safety and Happiness. Prudence, indeed, will dictate that Governments long established should not be changed for light and transient causes; and accordingly all experience hath shewn that mankind are more disposed to suffer, while evils are sufferable than to right themselves by abolishing the forms to which they are accustomed. But when a long train of abuses and usurpations, pursuing invariably the same Object evinces a design to reduce them under absolute Despotism, it is their right, it is their duty, to throw off such Government, and to provide new Guards for their future security. Such has been the patient sufferance of these Colonies; and such is now the necessity which constrains them to alter their former Systems of Government. The history of the present King of Great Britain is a history of repeated injuries and usurpations, all having in direct object the establishment of an absolute Tyranny over these States. To prove this, let Facts be submitted to a candid world.
He has refused his Assent to Laws, the most wholesome and necessary for the public good.
He has forbidden his Governors to pass Laws of immediate and pressing importance, unless suspended in their operation till his Assent should be obtained; and when so suspended, he has utterly neglected to attend to them.
He has refused to pass other Laws for the accommodation of large districts of people, unless those people would relinquish the right of Representation in the Legislature, a right inestimable to them and formidable to tyrants only.
He has called together legislative bodies at places unusual, uncomfortable, and distant from the depository of their Public Records, for the sole purpose of fatiguing them into compliance with his measures.
He has dissolved Representative Houses repeatedly, for opposing with manly firmness his invasions on the rights of the people.
He has refused for a long time, after such dissolutions, to cause others to be elected, whereby the Legislative Powers, incapable of Annihilation, have returned to the People at large for their exercise; the State remaining in the mean time exposed to all the dangers of invasion from without, and convulsions within.
He has endeavoured to prevent the population of these States; for that purpose obstructing the Laws for Naturalization of Foreigners; refusing to pass others to encourage their migrations hither, and raising the conditions of new Appropriations of Lands.
He has obstructed the Administration of Justice by refusing his Assent to Laws for establishing Judiciary Powers.
He has made Judges dependent on his Will alone for the tenure of their offices, and the amount and payment of their salaries.
He has erected a multitude of New Offices, and sent hither swarms of Officers to harass our people and eat out their substance.
He has kept among us, in times of peace, Standing Armies without the Consent of our legislatures.
He has affected to render the Military independent of and superior to the Civil Power.
He has combined with others to subject us to a jurisdiction foreign to our constitution, and unacknowledged by our laws; giving his Assent to their Acts of pretended Legislation:
For quartering large bodies of armed troops among us:
For protecting them, by a mock Trial from punishment for any Murders which they should commit on the Inhabitants of these States:
For cutting off our Trade with all parts of the world:
For imposing Taxes on us without our Consent:
For depriving us in many cases, of the benefit of Trial by Jury:
For transporting us beyond Seas to be tried for pretended offences:
For abolishing the free System of English Laws in a neighbouring Province, establishing therein an Arbitrary government, and enlarging its Boundaries so as to render it at once an example and fit instrument for introducing the same absolute rule into these Colonies
For taking away our Charters, abolishing our most valuable Laws and altering fundamentally the Forms of our Governments:
For suspending our own Legislatures, and declaring themselves invested with power to legislate for us in all cases whatsoever.
He has abdicated Government here, by declaring us out of his Protection and waging War against us.
He has plundered our seas, ravaged our coasts, burnt our towns, and destroyed the lives of our people.
He is at this time transporting large Armies of foreign Mercenaries to compleat the works of death, desolation, and tyranny, already begun with circumstances of Cruelty & Perfidy scarcely paralleled in the most barbarous ages, and totally unworthy the Head of a civilized nation.
He has constrained our fellow Citizens taken Captive on the high Seas to bear Arms against their Country, to become the executioners of their friends and Brethren, or to fall themselves by their Hands.
He has excited domestic insurrections amongst us, and has endeavoured to bring on the inhabitants of our frontiers, the merciless Indian Savages whose known rule of warfare, is an undistinguished destruction of all ages, sexes and conditions.
In every stage of these Oppressions We have Petitioned for Redress in the most humble terms: Our repeated Petitions have been answered only by repeated injury. A Prince, whose character is thus marked by every act which may define a Tyrant, is unfit to be the ruler of a free people.
Nor have We been wanting in attentions to our British brethren. We have warned them from time to time of attempts by their legislature to extend an unwarrantable jurisdiction over us. We have reminded them of the circumstances of our emigration and settlement here. We have appealed to their native justice and magnanimity, and we have conjured them by the ties of our common kindred to disavow these usurpations, which would inevitably interrupt our connections and correspondence. They too have been deaf to the voice of justice and of consanguinity. We must, therefore, acquiesce in the necessity, which denounces our Separation, and hold them, as we hold the rest of mankind, Enemies in War, in Peace Friends.
We, therefore, the Representatives of the united States of America, in General Congress, Assembled, appealing to the Supreme Judge of the world for the rectitude of our intentions, do, in the Name, and by Authority of the good People of these Colonies, solemnly publish and declare, That these united Colonies are, and of Right ought to be Free and Independent States, that they are Absolved from all Allegiance to the British Crown, and that all political connection between them and the State of Great Britain, is and ought to be totally dissolved; and that as Free and Independent States, they have full Power to levy War, conclude Peace, contract Alliances, establish Commerce, and to do all other Acts and Things which Independent States may of right do. And for the support of this Declaration, with a firm reliance on the protection of Divine Providence, we mutually pledge to each other our Lives, our Fortunes, and our sacred Honor.
John Hancock
New Hampshire:
Josiah Bartlett, William Whipple, Matthew Thornton
Massachusetts:
John Hancock, Samuel Adams, John Adams, Robert Treat Paine, Elbridge Gerry
Rhode Island:
Stephen Hopkins, William Ellery
Connecticut:
Roger Sherman, Samuel Huntington, William Williams, Oliver Wolcott
New York:
William Floyd, Philip Livingston, Francis Lewis, Lewis Morris
New Jersey:
Richard Stockton, John Witherspoon, Francis Hopkinson, John Hart, Abraham Clark
Pennsylvania:
Robert Morris, Benjamin Rush, Benjamin Franklin, John Morton, George Clymer, James Smith, George Taylor, James Wilson, George Ross
Delaware:
Caesar Rodney, George Read, Thomas McKean
Maryland:
Samuel Chase, William Paca, Thomas Stone, Charles Carroll of Carrollton
Virginia:
George Wythe, Richard Henry Lee, Thomas Jefferson, Benjamin Harrison, Thomas Nelson, Jr., Francis Lightfoot Lee, Carter Braxton
North Carolina:
William Hooper, Joseph Hewes, John Penn
South Carolina:
Edward Rutledge, Thomas Heyward, Jr., Thomas Lynch, Jr., Arthur Middleton
Georgia:
Button Gwinnett, Lyman Hall, George Walton
| Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:28:12 น. |
| Counter : 9036 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
บทบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมรัฐธรรมนูญสหรัฐอเมริกา (Amendment to the U.S. Constitution)
นอกจากมาตรา หลัก ๆ ในรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ แล้ว ยังมี บทบัญญัติที่แก้ไขเพิ่มเติม อีก ๒๗ มาตรา สำหรับ บทบัญญัติ ๑๐ มาตราแรก ที่เรียกว่า The First 10 Amendments นั้น รู้จักกันนามว่า Bill of Rights ที่ต้องการแสดงถึงหลักการแบ่งแยกอำนาจระหว่างรัฐบาลกลาง และรัฐบาลท้องถิ่น โดยมีวัตถุประสงค์ เป็นการจำกัดสิทธิของรัฐบาลกลาง ไม่ให้มีการใช้อำนาจ (Police Powers) ในการแทรกแซงกิจการของรัฐ มากเกินไป โดยเฉพาะ อำนาจที่เกี่ยวกับการควบคุม (Regulate) การพูด (Freedom of Speech) มีหลักประกันความมั่นคงของชีวิตและเสรีภาพภาพ โดยปัจเจกชน จะต้องไม่ถูกตรวจค้น จับกุม หรือ ยึดวัตถุหรือพยานหลักฐานใด ๆ โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร การจำกัดหรือยึดทรัพย์สิน เป็นต้น (เดี๋ยวมาเขียนต่อ)
AMENDMENTS
Preceding
AMENDMENT 1
AMENDMENT 2
AMENDMENT 3
AMENDMENT 4
AMENDMENT 5
AMENDMENT 6
AMENDMENT 7
AMENDMENT 8
AMENDMENT 9
AMENDMENT 10
AMENDMENT 11
AMENDMENT 12
AMENDMENT 13
AMENDMENT 14
AMENDMENT 15
AMENDMENT 16
AMENDMENT 17
AMENDMENT 18
AMENDMENT 19
AMENDMENT 20
AMENDMENT 21
AMENDMENT 22
AMENDMENT 23
AMENDMENT 24
AMENDMENT 25
AMENDMENT 26
AMENDMENT 27
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:27:51 น. |
| Counter : 4206 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
รัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มาตรา ๔) ว่าด้วยความสัมพันธ์ระหว่างมลรัฐ
รัฐธรรมนูญสหรัฐฯ ได้แสดงนัยยะสำคัญว่า กฎหมายของรัฐใดรัฐหนึ่ง ควรได้รับการยอมรับให้มีค่าบังคับ จากทุกมลรัฐไปในทางเดียวกัน โดยองค์กรศาล [Chicago & A. Railroad v Wiggins Ferry Co. (1887) 119 US 615, 30 L Ed 519, 7 S Ct 398.]
บทบัญญัติในมาตรานี้ กำหนดให้กระบวนการทางศาลในแต่ละรัฐ จะต้องให้ความเคารพอย่างสูงสุดต่อกระบวนการดำเนินคดีของศาลอื่น ๆ อย่างสุดกำลัง แต่บทบัญญัตินี้ ก็ไม่ถือเป็นเครื่องมือในการบังคับให้รัฐใดรัฐหนึ่ง ต้องยอมรับเอากฎหมายของรัฐอื่นมาเป็นของตนเอง
ในการบังคับให้เป็นไปตามคำพิพากษาของศาลในมลรัฐที่เกี่ยวข้อง คำพิพากษาที่ตัดสินในรัฐหนึ่ง ย่อมจะได้รับการยอมรับให้มีผลบังคับในรัฐอื่น แม้ว่าฐานความผิดหรือประเด็นข้อพิพาทนั้น จะไม่ได้ถูกบังคับในรัฐที่ทำการพิจารณาคดีก็ตาม และข้อความข้างต้น มีผลบังคับทางกฎหมาย โดยไม่ต้องมีข้อตกลงระหว่างมลรัฐกันแต่ประการใด
ในกรณีที่มีการฟ้องร้องกันในประเด็นเดียวกันในหลายมลรัฐ คำพิพากษาใด ที่ตัดสินมาก่อน ยอมถือเป็นที่สุด และ จะต้องรับการยอมรับให้มีผลเป็นการบังคับใช้อย่างปราศจากเงื่อนไข [ Hanson v Denckla (1958) 357 US 235, 2 L Ed 2d 1283, 78 S Ct 1228, reh den (1958) 358 US 858, 3 L Ed 2d 92, 79 S Ct 10.]
อย่างไรก็ตาม บทบัญญัติ รัฐธรรมนูญของสหรัฐฯ มาตรา ๔) เป็นการสร้างกฎเกณฑ์เกี่ยวกับการรับฟังพยานหลักฐาน (rule of evidence) มากกว่าการกำหนดเขตอำนาจของศาล แต่ไม่ได้กำหนดให้มีการ uniform คำพิพากษาของศาลให้เหมือนกันหมดในทุก ๆ มลรัฐ เพราะรัฐแต่ละรัฐ มีอิสระในการกำหนดกฎเกณฑ์ทางกฎหมายในเขตอำนาจรัฐนั้น ๆ อยู่แล้ว
นอกจากนี้ มาตรา ๔) ยังมีข้อกำหนด เรื่องอื่น ๆ เช่น การส่งมอบทาส ที่หลบหนีจากรัฐหนึ่งไปยังรัฐหนึ่ง (ซึ่งปัจจุบัน อนุมตรานี้ ไม่มีผลบังคับใช้แล้ว เพราะสหรัฐฯ เลิกทาสตั้งแต่ ปี ค.ศ. ๑๘๖๔) การช่วยเหลือมลรัฐ ให้รอดพ้นจากการถูกรุกรานจากต่างประเทศ เป็นต้น
สำหรับเนื้อหาของรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มาตรา ๔ (ARTICLE IV. RELATIONS BETWEEN STATES) มีดังนี้
Sec. 1. Full Faith and Credit.
Full Faith and Credit shall be given in each State to the public Acts, Records, and judicial Proceedings of every other State. And the Congress may by general Laws prescribe the Manner in which such Acts, Records and Proceedings shall be proved, and the Effect thereof.
Sec. 2, Cl 1. Privileges and immunities of citizens.
The Citizens of each State shall be entitled to all Privileges and Immunities of Citizens in the several States.
Sec. 2, Cl 2. Delivery of fugitives.
A Person charged in any State with Treason, Felony, or other Crime, who shall flee from Justice, and be found in another State, shall on Demand of the executive Authority of the State from which he fled, be delivered up, to be removed to the State having Jurisdiction of the Crime.
Sec. 2, Cl 3. Runaway slaves.
No Person held to Service or Labour in one State, under the Laws thereof, escaping into another, shall, in Consequence of any Law or Regulation therein, be discharged from such Service or Labour, but shall be delivered up on Claim of the Party to whom such Service or Labour may be due.
Sec. 3, Cl 1. Admission of new states.
New States may be admitted by the Congress into this Union; but no new State shall be formed or erected within the Jurisdiction of any other State; nor any State be formed by the Junction of two or more States, or Parts of States, without the Consent of the Legislatures of the States concerned as well as of the Congress.
Sec. 3, Cl 2. Territory or property of United States.
The Congress shall have Power to dispose of and make all needful Rules and Regulations respecting the Territory or other Property belonging to the United States; and nothing in this Constitution shall be so construed as to Prejudice any Claims of the United States, or of any particular State.
Sec. 4. Form of State governments--Protection.
The United States shall guarantee to every State in this Union a Republican Form of Government, and shall protect each of them against Invasion; and on Application of the Legislature, or of the Executive (when the Legislature cannot be convened) against domestic Violence.
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:27:29 น. |
| Counter : 777 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
รัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มาตรา ๓) ว่าด้วยศาล
คราวที่แล้ว ว่ากันด้วยเรื่องเกี่ยวกับ ที่มาและอำนาจของฝ่ายบริหาร หรือ อำนาจของประธานาธิบดีสหรัฐฯ ไปแล้วว่า มีที่มาอย่างไร มีการเลืองตั้งเป็นระยะเวลาที่แน่นอน คือ จะมีการจัดการแต่งตั้ง ผู้เลือกตั้งประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดี ในทุกสี่ปี หรือ electors ในวันอาคารที่แรกต่อเนื่องจากวันจันทร์ของเดือนพฤศจิกายน เมื่อได้รับการคัดเลือกแล้วจะต้องมีปฎิญาณตนว่าจะทำงานเพื่อแผ่นดิน และพิทักษ์รักษารัฐธรรมนูญของสหรัฐฯ
ฝ่ายบริหาร และฝ่ายนิติบัญญัติ มีอำนาจหน้าที่แยกกันค่อนข้างเด็ดขาด ไม่มีจุดเกาะเกี่ยวใกล้ชิดแบบระบบรัฐสภา ที่ต่างฝ่ายต่างมีอาวุธในการตรวจสอบซึ่งกันและกัน ฝ่ายบริหาร ในระบบรัฐสภา สามารถใช้ดุลพินิจยุบสภา เมื่อไหร่ก็ได้ นี่คือ ทฤษฎีที่แท้จริง การใช้ดุลพินิจยุบสภาของนายกฯ รัฐมนตรี แล้วสั่งให้มีการจัดการเลือกตั้งใหม่ เป็นเรื่องของนายกฯ โดยแท้ ไม่มีคำว่า ขัดรัฐธรรมนูญ เหมือนกับ ศาลรัฐธรรมนูญแบบไทย ๆ คิดกัน ตัดสินกันโดยเด็ดขาด ฝ่ายรัฐสภา เองก็มีอาวุธ คือ การอภิปราย ไม่ไว้วางใจ นายกรัฐมนตรี และรัฐมนตรีทั้งคณะหรือเฉพาะราย เพื่อทำให้เสียงข้างน้อย (คือ ฝ่ายค้าน) กลายเป็นเสียงข้างมาก ภายหลังมีการเลือกตั้งใหม่ หากนายกรัฐมนตรี ตัดสินใจที่จะยุบสภา เพื่อให้ประชาชนตัดสินใจในปัญหาสำคัญ ๆ หรือ ตัดสินปัญหาข้อขัดแย้งระหว่างฝ่ายบริหารและรัฐสภากันใหม่
แต่ในระบอบประธานาธิบดีแบบสหรัฐฯ นั้น ไม่มีการยุบสภา มีแต่การถอดถอน (Impeachment) ออกจากตำแหน่งเพราะประพฤติไม่เหมาะสม ในอดีตที่เพิ่งเกิดไม่นาน ก็ได้แก่ รายประธานาธิบดี คลินตัน ที่รอดพ้นจากการถูกถอดถอนมาอย่างหวุดหวิด ภายหลังจากที่ รัฐสภา ได้ตั้งอัยการอิสระ (ที่จริง ก็คือ นักกฎหมายคนหนึ่ง) เข้ามาทำการสอบสวน กรณีที่นายคลินตัน ทำความเสื่อมเสียกับนางสาวลูวินสกี้ เลขาสาวหน้าห้องนั้น ซึ่งถ้าจำตัวเลขไม่ผิด อัยการอิสระ ได้ผลาญเงิน เอ้ย เสียค่าใช้จ่ายไปกว่า ๑,๐๐๐ ล้านเหรียญสหรัฐฯ ในการสืบสวนคดีนี้
การตรวจสอบระหว่างฝ่ายศาลกับฝ่ายบริหาร เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานเท่าไหร่ หลังคดี Marbury v. Madison, 5 U.S. (1 Cranch) 137 (1803) คือ ประมาณ สองร้อยกว่าปีที่ผ่านมาเท่านั้น ซึ่งถือเป็นต้นกำเนิดของหลัก Judicial Review ที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ซึ่งประเทศไทย เรียกว่า ตุลาการภิวัฒน์ (แต่หลายคนก็เรียกว่า ตุลาการวิบัติ เพราะ การใช้อำนาจของศาลเข้าแทรกแซงระบบการเมือง อย่างไร้ขอบเขต ย่อมนำความเสื่อมไปสู่องค์กรตุลาการเอง อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะปัญหาบางอย่าง ไม่อาจแก้ด้วยระบบกฎหมายและ ปัญหาบางอย่าง ซึ่งเป็นปัญหาทางการเมืองโดยแท้ อำนาจตุลาการ ย่อมก้าวล่วงไม่ถึงเช่นกัน)
เกริ่นนำกันไปนาน คราวนี้ มาเข้าเรื่องว่าด้วยศาล กันจริง ๆ เสียทีครับ ศาลตามมาตรา ๓ แห่งรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มีความเป็นอิสระในการพิจารณาพิพากษาคดี และมีอำนาจในการตรวจสอบ ความชอบด้วยรัฐธรรมนูญ (Constitutionality) ของกฎหมาย ที่ตราขึ้นโดยสภาคองเกรส มีอำนาจตัดสินคดี ที่เป็นคดีสำคัญ ๆ อันเป็นข้อพิพาทระหว่าง มลรัฐ กับ มลรัฐ หรือ มีคู่กรณี ที่เป็นประชาชนของมลรัฐแตกต่างกัน หรือ มีข้อพิพาทที่เกี่ยวเนื่องหรือมีกฎหมายให้ฟ้องต่อศาลระดับ Federalได้
อำนาจของศาลสูงสุดสหรัฐ (United States Supreme Court) มีอำนาจในลักษณะที่เป็นดุลพินิจเด็ดขาดที่จะรับคดีไว้พิจารณาหรือไม่ก็ได้ ต่างจากศาลระดับ Federal Court ที่มีแบ่งพื้นที่กระจายครอบคลุมประเทศสหรัฐ ความยุ่งยากในการทำความเข้าใจเรื่องศาลสหรัฐฯ นั้น มีอีกหลายประการ เป็นต้นว่า ศาลสหรัฐฯ มี ๒ ระดับ คือ ระดับ Federal และ ระดับ State ในแต่ละ State จะมีการแบ่งเขตและกำหนดชั้นของศาลไว้แตกต่างกันอีก
การตัดสินคดีของศาลระดับ State หากไม่ได้อ้างถึง หรือ มีการตัดสินคดี ที่เกี่ยวข้องกับ Federal Law หรือ การวินิจฉัยตีความเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญสหรัฐ แล้ว เช่น อ้างและตีความรัฐธรรมนูญของมลรัฐ หรือ กม.ของมลรัฐ เพียงประการเดียว ผลคดีย่อมเป็นที่สุด คู่กรณีไม่อาจจะฟ้องร้องต่อศาลระดับ Federal ได้อีก เป็นต้น ศาลของมลรัฐ ก็ไม่จำเป็นต้องฟังหรือเชื่อคำวินิจฉัยของศาล Federal ( Circuit Court และ D.C. Circuit ) เว้นแต่ คำวินิจฉัยนั้น จะเป็นปัญหาทางรัฐธรรมนูญของสหรัฐฯ ที่วินิจฉัยและตีความโดย U.S. Supreme Court ศาลสูงสุดสหรัฐฯ จะไม่มีอำนาจแทรกแซงคำวิจัยของศาลระดับมลรัฐ แม้แต่น้อย หากไม่มีปัญหาโต้แย้งเกี่ยวกับรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ เลย เป็นต้น
นอกจากนี้ ระบบกฎหมายสหรัฐฯ ยังได้สร้างศาลหรือผู้พิพากษา พิเศษ ที่เป็นเหมือน ผู้พิพากษาคดีปกครอง ที่ตัดสินข้อพิพาทตาม ประมวลกฎหมายกฎหมาย (Administrative Law) และ ผู้พิพากษาตาม มาตรา ๑ แห่งรัฐธรรมนูญสหรัฐ ที่รัฐสภาแต่งตั้งขึ้นตามกฎหมายใด กฎหมายหนึ่งเป็นการเฉพาะ ซึ่งไม่อยู่ในความหมายของอำนาจผู้พิพากษาตาม มาตรา ๓ แห่งรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ โดยรัฐสภา อาจจะออกกฎหมายกำหนดเขตของศาล หรือ ระบบศาลชำนัญพิเศษขึ้นมา เพื่อตัดสินปัญหาคดีต่าง ๆ เฉพาะ เช่นคดีปกครอง คดีล้มละลาย คดีมรดก หรือ คดีเกี่ยวกับกฎหมายคนเข้าเมือง เป็นต้น
บทบัญญัติ ตาม มาตรา ๓ แห่งรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มีโครงสร้างดังนี้
ARTICLE III. JUDICIAL POWER
Sec. 1. Supreme Court and inferior courts--Judges and compensation.
The judicial Power of the United States, shall be vested in one supreme Court, and in such inferior Courts as the Congress may from time to time ordain and establish. The Judges, both of the supreme and inferior Courts, shall hold their Offices during good Behaviour, and shall, at stated Times, receive for their Services, a Compensation, which shall not be diminished during their Continuance in Office.
Sec. 2, Cl 1. Subjects of jurisdiction.
The judicial Power shall extend to all Cases, in Law and Equity, arising under this Constitution, the Laws of the United States, and Treaties made, or which shall be made, under their Authority;--to all Cases affecting Ambassadors, other public Ministers and Consuls;--to all Cases of admiralty and maritime Jurisdiction;--to Controversies to which the United States shall be a Party;--to Controversies between two or more States;--between a State and Citizens of another State;--between Citizens of different States,--between Citizens of the same State claiming Lands under Grants of different States, and between a State, or the Citizens thereof, and foreign States, Citizens or Subjects.
Sec. 2, Cl 2. Jurisdiction of Supreme Court
In all Cases affecting Ambassadors, other public Ministers and Consuls, and those in which a State shall be Party, the supreme Court shall have original Jurisdiction. In all the other Cases before mentioned, the supreme Court shall have appellate Jurisdiction, both as to Law and Fact, with such Exceptions, and under such Regulations as the Congress shall make.
Sec. 2, Cl 3. Trial by jury.
The Trial of all Crimes, except in Cases of Impeachment, shall be by Jury; and such Trial shall be held in the State where the said Crimes shall have been committed; but when not committed within any State, the Trial shall be at such Place or Places as the Congress may by Law have directed.
Sec. 3, Cl 1. Treason.
Treason against the United States, shall consist only in levying War against them, or in adhering to their Enemies, giving them Aid and Comfort. No Person shall be convicted of Treason unless on the Testimony of two Witnesses to the same overt Act, or on Confession in open Court.
Sec. 3, Cl 2. Punishment of Treason
The Congress shall have Power to declare the Punishment of Treason, but no Attainder of Treason shall work Corruption of Blood, or Forfeiture except during the Life of the Person attainted.
ขอบคุณ ท่านไทยสยาม ที่ไปตั้งกระทู้ในห้องไกลบ้าน สอบถามเรื่องความถูกต้องของเนื้อหาที่ผิดพลาด ในการเขียนเกริ่นนำ เกี่ยวกับการเลือกตั้งประธานาธิบดี ครับ กระทู้ของท่าน ทำให้ผมใช้ความระมัดระวังในการตรวจสอบเนื้อหายิ่งขึ้น แม้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัวก็ตามครับ
รายละเอียด ภาคภาษาอังกฤษ หากมีเวลา จะได้นำมาบันทึกไว้ในคอมเม้นท์ข้างล่างครับ
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:28:53 น. |
| Counter : 771 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
รัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มาตรา ๒) ว่าด้วยอำนาจหน้าที่ของฝ่ายบริหาร (Executive Power)
คราวที่แล้ว กล่าวถึง อำนาจของรัฐสภา ไปแล้วว่า มีอำนาจหน้าที่อย่างไร โดยเฉพาะอำนาจในการควบคุมการค้าระหว่างประเทศและการควบคุมการค้าระหว่างมลรัฐ (Interstate Commerce) ซึ่งรัฐสภาสหรัฐฯ ได้อาศัยฐานอำนาจตามมาตรา ๑ อนุมาตรา ๘ วรรค ๓ ในการออกกฎหมายต่าง ๆ เช่น กฎหมายอาชญากรรมทางเศรษฐกิจ กฎหมายเกี่ยวกับการสร้างความชอบธรรมในการจ้างแรงงาน การไม่เลือกปฏิบัติเกี่ยวกับการให้บริการที่พัก โรงแรม (ที่เคยมีปัญหาการแบ่งแยกสีผิวอย่างมากมายในสหรัฐฯ ) เป็นต้น
คราวนี้ มามาพูดถึงอำนาจของฝ่ายบริหาร หรือ อำนาจของประธานาธิบดี ตามมาตรา ๒ (ARTICLE II. EXECUTIVE POWER) กันบ้างครับ มาตรานี้ จะกล่าวถึงการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดี การเลือกตั้งประธานาธิบดี (ซึ่งปัจจุบัน ได้กำหนดไว้ ตาม Title ๓ ของ US Code มาตรา ๑ ให้มีการเลือกตั้งประธานาธิบดี และรองประธานาธิบดี ในวันอังคาร หลังจากวันจันทร์แรกของเดือนพฤศจิกายน ในระยะ ทุก ๆ ๔ ปี) การจ่ายค่าตอบแทน จนถึงการถอดถอนออกจากตำแหน่ง
อำนาจที่สำคัญของประธานาธิบดี ที่สำคัญประการแรก คือ อำนาจแต่งตั้ง เจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารและตุลาการระดับ Federal ตาม อนุมาตรา ๒ วรรค ๓ (Appointments during recess of Senate) เฉพาะทดแทนตำแหน่งที่ว่างลง เป็นต้นว่า การแต่งตั้ง Federal District Judge, Federal judicial commissions, Commissioner of International Trade Commission แต่หากเป็นกรณีที่ บุคคลนั้นยังดำรงตำแหน่งโดยชอบ การเปลี่ยนแปลงประธานาธิบดี ไม่มีผลต่อการดำรงตำแหน่งบุคคลเหล่านั้น เพราะบุคคลเหล่านี้ จะพ้นจากตำแหน่ง เฉพาะมีเหตุอันสมควรเท่านั้น โดยสภาคองเกรส อาจจะออกกฎหมายมอบอำนาจเฉพาะให้แก่ประธานาธิบดี แต่งตั้งบุคคลหนึ่งบุคคลใด เพื่อหน้าที่ฝ่ายบริหาร ฝ่ายตุลาการ ได้โดยไม่ต้องขอความเห็นชอบจากสภา เป็นต้น
อำนาจหน้าที่ที่สำคัญของประธานาธิบดี ที่สำคัญประการต่อไป คือ นอกจากการเป็นจอมทัพของสหรัฐฯ แล้ว อำนาจที่สำคัญ ๆ มาก ๆ คือ อำนาจในการเสนอรายชื่อต่อสภา Congress เพื่อแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ระดับสูงฝ่ายการทูต ในฝ่ายบริหาร และฝ่ายตุลาการในศาลสูงสุด รวมถึง การแต่งตั้งคณะกรรมการต่าง ๆ ของรัฐสภา และคณะกรรมการฝ่ายบริหารระดับสูง ทั้งหมด นอกจากนี้ สภาคองเกรส ยังสามารถออกกฎหมายให้อำนาจ แก่ประธานาธิบดีโดยลำพังในการแต่งตั้งผู้พิพากษา หรือ ผู้บริหารองค์กรระดับสูงของฝ่ายบริหารเอง โดยรัฐธรรมนูญสหรัฐฯ มาตรา ๒ อนุมาตรา ๒ วรรค ๒ ซึ่งโดยปกติ จะต้องขอความเห็นชอบจากสภาเสียก่อน รัฐธรรมนูญ ดังกล่าว ได้บัญญัติไว้ ดังนี้
"He shall have Power, by and with the Advice and Consent of the Senate, to make Treaties, provided two thirds of the Senators present concur; and he shall nominate, and by and with the Advice and Consent of the Senate, shall appoint Ambassadors, other public Ministers and Consuls, Judges of the supreme Court, and all other Officers of the United States, whose Appointments are not herein otherwise provided for, and which shall be established by Law: but the Congress may by Law vest the Appointment of such inferior Officers, as they think proper, in the President alone, in the Courts of Law, or in the Heads of Departments."
มีข้อสังเกตว่า อำนาจในการแต่งตั้งเจ้าหน้าที่ระดับสูงดังกล่าว เป็นเรื่องของฝ่ายบริหาร และฝ่ายบริหารจะต้องรับผิดชอบ ในการเสนอแต่งตั้ง โดยสหรัฐฯ ถือว่า ผู้เสนอแต่งตั้ง จะต้องรับผิดชอบในทางการเมือง เป็นต้นว่า การเสนอแต่งตั้งผู้พิพากษาศาลสูงสุด เหล่านี้ ผู้คัดเลือกและเสนอชื่อ นั้นถือเป็นสิทธิ์ขาดของประธานาธิบดีเพียงผู้เดียว ซึ่งแตกต่างจากกรณีของประเทศไทย ที่จะต้องมีคณะกรรมการสรรรหา แล้วเสนอไปยังวุฒิสภา เพื่อให้ความเห็นชอบ ซึ่งในประเทศคณะกรรมการสรรหานี้ มีปัญหาในด้านความชอบธรรมอย่างมาก เพราะ ที่มาของคณะกรรมการสรรหานั้น ไมได้มีพื้นฐาน และจุดเชื่อมโยงกับอำนาจอธิปไตยของประชาชน เช่น กำหนดให้ นักวิชาการ ด้านนั้น ด้านนี้ เป็นคณะกรรมการสรรหา กำหนดให้ ประธานศาลฎีกา เป็นผู้สรรหา ฯลฯ ซึ่งล้วนแต่เป็นผู้ที่ไม่ต้องรับผิดชอบในทางการเมืองและต่อประชาชน หากผู้ที่ได้รับคัดสรรนั้น เลวร้าย ชั่วช้า ฯลฯ และไม่มีจุดเชื่อมโยงกับ อำนาจอธิปไตยที่เป็นของปวงชนใด ๆ ทั้งสิ้น
ระบบการสรรหาของประเทศไทย จึงเป็นไปตามอำเภอใจของผู้ร่างกฎหมาย โดยปราศจากคำอธิบายบนพื้นฐานหลักประชาธิปไตยรองรับ และไม่มีพื้นฐานทางทฤษฎีใด ๆ รองรับ นอกจากความไม่ไว้วางใจในนักการเมือง เท่านั้น ต่างจากประเทศสหรัฐฯ อเมริกา ที่เคารพกฎเกณฑ์และเชื่อมั่นว่า ระบบ เท่านั้นที่จะเดินหน้าไปได้ หากระบบดี (ทั้งระบบตรวจสอบและระบบกฎหมายที่ดำเนินคดีหากกระทำผิดหน้าที่ดีพอ) กำหนดคุณสมบัติไว้ดี ฯลฯ ไม่ว่า ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกนั้นจะเป็นนายหมู นายหมา นายกา นายไก่ ย่อมไม่มีปัญหาใด ๆ เกิดขึ้น ประเทศก็สามารถเดินหน้าไปได้ด้วยระบบของมันเอง .....
ประเทศไทย น่าจะดีขึ้น ถ้าเลิกพึ่งความเชื่อว่า จะให้พระเอกขี่ม้าขาว มาช่วยชาติให้พ้นภัยเสียที มันไม่มีหรอก พระเอกที่ว่า มีแต่ยักษ์ที่เสแสร้างทำใจดี แล้วแอบจับเรากินภายหลัง ..... ช่วยกันสร้างระบบที่ดี ที่ต้องใช้ความอดทน แต่มั่นคงถาวรดีกว่าครับ
| Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2551 | | |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:29:17 น. |
| Counter : 971 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 82 คน [