love me - love my blog
บทที่หนึ่ง -- ถึงความรัก

เคยสงสัยว่า “ทำไมเราถึงได้มาพบกันมั้ย?”


ตอนนี้ไม่เคยสงสัยในสิ่งแบบนั้นเลย เพราะสนใจในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นระหว่างเรามากกว่า มันมีความงามในความชุ่มชื่น อ่อนหวานในความอ่อนโยน ทุกสิ่งกำลังสดใสในความมืดมน แค่นี้ชีวิตของคนๆหนึ่งที่ได้รับรู้ความงามในมุมแบบนี้ก็น่าอิจฉาจะแย่อยู่แล้ว


ต้องขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่นำพาให้เรามาเจอกัน มีทั้งเรื่องที่ดีงามและมุมที่มืดมัวแต่มันก็คงเป็นจุดที่ทำให้เราได้รู้จักกันและกันมากขึ้น ความรักที่เกิดขึ้นอาจไม่ใช่รักแรกพบไม่หวานซึ้งยามเจอกัน แต่มันเป็นความอ่อนไหว อ่อนแอ และความอ่อนเยาว์ และสิ่งที่เกิดขึ้นมานี้มันค่อยๆหล่อหลอมรวมกันจนกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า “รัก”


คนๆหนึ่ง ที่ไม่เคยรับรู้ในคุณค่าของตัวเอง ใช้ชีวิตด้วยความไร้จุดหมาย มองทุกสิ่งในโลกเป็นเพียงเรื่องสนุก ผิวเผิน ง่ายดาย และไร้ค่า เป็นการใช้ชีวิตในความเสี่ยงทุกชั่ววินาที จนเมื่อมีอีกคนที่เข้ามาทำให้เราได้รับรู้ในอีกมุมหนึ่งของชีวิต มันจึงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้น มันเป็นมุมมองที่เราไม่เคยพบเห็นแต่ทุกสิ่งนั้นมันมีอยู่รอบตัวตั้งแต่เริ่มแล้ว แต่ทำไมไม่เคยสังเกตเลยซักครั้ง ไม่เคยแม้แต่จะสนใจ จนมีเค้าคนนั้นเข้ามา---


คนๆนั้น เป็นเหมือนพี่ เป็นเหมือนเพื่อน เหมือนทุกๆอย่างที่ดีสำหรับชีวิต ทำให้รักทำให้หลง จมอยู่ในภวังค์เหมือนอยู่ในฝันทุกวันคืน หากอยู่ใกล้ก็ไม่เคยที่จะอยากไปไหนไกล อยากสัมผัส อยากลึกซึ้ง อยากมีมุมที่ตรึงใจ สิ่งที่คิดเสมออยู่ในใจคือ “ไม่อยากให้เค้าจากเราไป-- แลัวเราจะไม่ไปจากเค้า--”


ต้องขอบคุณในสิ่งที่ผ่านมา และมองผ่านในทุกวันที่ก้าวไป ให้เป็นบทเรียน เก็บเกี่ยวความรัก ความห่วงใย ความคิดถึง ที่มันงอกงามขึ้นทุกๆ วัน อาจเติบโตช้าแต่ก็มั่นคง ไม่ใช่ความเพ้อฝันที่แค่พัดพามาแล้วก็จากไป


ไม่เคยหวังความรักทั้งหมด ขอแค่ส่วนหนึ่งที่เต็มใจให้เรา เป็นส่วนที่เตรียมไว้เพื่อเราโดยเฉพาะ -- แค่นั้นพอ-- ไม่ต้องเสียสละสิ่งที่เป็นตัวเองเพื่อเรา ขอเพียงมีที่ให้เราแทรกเข้าไปอยู่ในส่วนหนึ่งของชีวิต โดยที่ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งใดๆ รักที่ให้ไปนั้นถูกตอบกลับมาด้วยความจริงใจเสมอ ขอบคุณอย่างมากมายที่มีวันดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตบ้าๆ ของคนแบบเรา


ไม่รู้จะรักกันไปอีกนานแค่ไหน แต่ตอนนี้มีความสุขที่ได้รักคนๆนี้ ทุกๆวัน รักมากเท่าที่จะมากได้ สิ่งที่รู้อย่างเดียวในตอนนี้ คือไม่อยากเสียคนนี้ไปแม้แต่วินาทีเดียว... ขอบคุณค่ะ



-- สุดที่รัก --

เป็นแค่คนบนพื้นดินเพียงคนหนึ่ง
คนที่ซึ่งไม่มีวันพบเธอได้
โลกของเธอกับชั้นต่างเกินไป
แต่ทำไมฟ้ากว้างใหญ่พาพบเจอ
---
อาจเป็นเพราะดวงดาวบนฟากฟ้า
ที่ให้ความเมตตามาเสมอ
เพียงให้เราพบกันฉันและเธอ
ไม่พร่ำเพ้อโดดเดี่ยวและเดียวดาย
---
แต่เมื่อพบคบกับเธอในวันนี้
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมาฟ้าพลันใส
นอนหลับฝันก็แสนอุ่นกรุ่นหัวใจ
หากจากไกลใจคงหยุดสุดที่เธอ
---
ลมคงพัดใจเธอมาจากฟากฟ้า
สายฝนรักปล่อยปลดมาจากฟ้าเผลอ
ความห่วงหาอ้อนวอนดินละเมอ
ให้ฉันนั้นเคียงคู่เธอตลอดไป
---



Create Date : 22 ตุลาคม 2551
Last Update : 22 ตุลาคม 2551 11:58:03 น. 2 comments
Counter : 185 Pageviews.

 

อ่านเรื่องความรัก แล้วรู้สึกดีจังค่ะ

สุขสันต์วันหยุดในประเทศไทยค่ะ

มีความสุขมากๆ


โดย: fleuri วันที่: 23 ตุลาคม 2551 เวลา:5:36:32 น.  

 
ความรักมีที่มาทีไปเสมอ

ทุกอย่างสมเหตุสมผล

ไม่มีความบังเอิญ

บนโลกนี้


Free Image Hosting


โดย: bo (bow_relax ) วันที่: 27 ตุลาคม 2551 เวลา:16:38:15 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

matemejib
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add matemejib's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.