Bloggang.com : aikochan - สืบคดีเลือดแมวเปอร์เซีย...byนักสืบแมวเหมียว ภาค 2

แมวจะครองโลก

Group ตัวอย่าง

สืบคดีเลือดแมวเปอร์เซีย...byนักสืบแมวเหมียว ภาค 2

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ภาพนั้นที่เราได้เห็นติดตาอยู่ในความทรงจำไม่ลบเลือน

เราตกใจสุดขีด

แมวเรานอนจมกองเลือด ผ้าผ่าตัดที่เต็มไปด้วยเลือดกองอยู่ด้านล่างของโต๊ะผ่าตัด

ต้นขาแมวเราอาบเลือดสีแดงสด เต็มไปหมด

มีหมอใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่ คอยอุดจิ๊มิแมวเราเป็นจังหวะ พอหมอดึงผ้าออกเลือดสีแดงสดก็ไหลออกมาอีก หมออุด ดึงผ้าออก เลือดไหล ทำซ้ำๆอยู่อย่างนั้น

เรามือเย็นเฉียบ แขนขาอ่อนแรง ปากคอสั้น น้ำตาคลอ เจ็บปวดหัวใจ

รวบรวมสติปั้นคำพูดออกมา "ทำไม ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมเลือดไหลไม่หยุด" เราพูดเสียงสั่น ร้อนรน

หมอ "......" (เงียบไม่ตอบเรา)

เราหาทางออกสุดชีวิต ถามกลับไปอีก "ทำยังไงเลือดถึงจะหยุดไหล"

หมอตอบ "หมอขอผ่าซ่อม ตัดมดลูกทิ้ง ทำหมันเลย"

เราน่ะ ยังไงก็โอเคอยู่แล้ว ทำเถอะ จะทำอะไรก็ทำ อย่าทำอย่างนี้ อย่าให้ลูกเราเลือดไหลไม่หยุดแบบนี้ ลูกเราจะตายนะถ้าเลือดไหลจนหมดตัว

หมอให้เราลงไปรอข้างล่างที่เดิม ก่อนออกจากห้องเรารวบรวมสติถามหมอว่า "ต้องให้เลือดแมวมั้ยคะ ที่บ้านมีแมวที่เป็นพี่น้องเค้าเกือบ 20 ตัว"

หมอตอบ "ไม่ต้องค่ะ ไม่จำเป็นต้องใช้เลือด"

แล้วเราก็ลงมารอข้างล่าง เรากับแฟนคุยกัน กังวลว่าทำไมเลือดมันถึงออกมากขนาดนั้น เนี่ยจากสภาพเลือดท่วมขนาดนั้น หมอเวรต้องทำแมวเราเลือดไหลไม่หยุดมาพักใหญ่ๆแล้วแหละ

พอ 9 โมงเช้าก็เริ่มมีพวกนักศึกษาฝึกงานมาถึงรพ. เราก็กังวลใจไม่หาย แมวเราจะปลอดภัยมั้ยนะ ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจแม้แต่จะมองดูลูกแมวเลย

แต่หมอบอกว่าไม่จำเป็นต้องใช้เลือด เราก็คิดว่าหรือว่าแมวเราไม่เป็นไรมาก แต่ แต่ว่าเลือดแมวเราออกเยอะมากเลยนะ คิดๆไปก็สับสนในชีวิต

9 โมง 15 นาที เอาอีกละ เงียบอีกละ เราไม่รอขออนุญาติใครแล้ว รีบวิ่งขึ้นไปดูชั้น 2 เปิดประตูเข้าไปในห้องผ่าตัด

ภาพที่เราเห็นคือนักศึกษากำลังเป่าขนแมวเรา เอาหวีหวีขนแล้วก็เป่าไปเรื่อยๆ โดยแมวเรานอนซีดอยู่บนโตะผ่าตัดที่เดิม

เราลูบตัวแมวเรา แมวเราไม่มีคราบเลือดหลงเหลือบนตัว เลือดก็หยุดไหลจากจิ๊มิแล้ว แต่ตัวแมวเรายังไม่แห้งดี ยังเปียกน้ำหมาดๆอยู่

ใช่แล้วล่ะ แมวเราโดนเอาไปล้างน้ำเรียบร้อยแล้วเพื่อขจัดคราบเลือดอย่างหมดจด เราปล่อยให้นักศึกษาฝึกงานเป่าขนแมวเราให้แห้งต่อไป

หมอรีบชิงพูดว่า "หมอเพิ่งผ่าตัดเสร็จเมื่อกี้ เลือดหยุดไหลแล้ว ตอนที่ผ่าซ่อมแมวหยุดหายใจไปพักหนึ่งแต่ช่วยขึ้นมาได้ กระเพาะปัสสาวะบอบช้ำมาก"

เราลูบหัวแมวเราต่อไปจนนักศึกษาเป่าขนแมวเราแห้ง แต่เราไม่กล้าลูบที่ตัวแมวอีกเพราะกลัวแมวเราจะเจ็บ

แล้วเราก็เรียกชื่อแมวเรา แมวเราได้ยินเสียงเรียกของเรา

แมวเราลืมตาโพรง นัยย์ตาแมวแสดงถึงความกลัวและตกใจอย่างที่สุด และกรีดร้องเสียงดังแหลมโหยหวนบาดใจเรา

แขนขาแมวเราพยายามลุกขึ้นยืนตะเกียกตะกายตามมาทางเสียงเรา มาหาเรา

แต่แมวเรามาไม่ถูกทาง แมวเราตามองไม่เห็น

เราเข้าไปคอยประคองแมวเราที่ยังตะเกียกตะกายไว้

เพียงไม่กี่วินาทีแมวเราก็สลบกลางอากาศ เรารองรับร่างแมวไว้ไม่ให้ล้มลงกระแทกโต๊ะผ่าตัด

แมวเรานอนแน่นิ่ง.........

เราตกใจที่สุดในชีวิต ครั้งนี้เราหันหน้าไปหาหมอ แล้วพูดแกมบังคับหมอว่า "จะกลับบ้านไปเอาแมวที่บ้านมาเตรียมไว้ให้เลือด!!"

หมอบอก "ไปเตรียมมาเผื่อไว้ก็ได้"

แล้วเรากับแฟนก็รีบออกจากรพ.

ระหว่างทางมีรถติดเพราะเป็นช่วงประมาณ 9 โมวครึ่ง แต่การจราจรก็ยังพอไปได้เรื่อยๆ

เราสั่งให้แฟนเราขับรถให้เร็วที่สุด ปาดซ้ายปาดขวา ซิกแซกไปตลอดทาง คิดว่าถ้ารถชนกันเมื่อไหร่ก็จะโยนบัตรประจำตัวประชาชนทิ้งไว้ให้

เรารวบรวมสติคิดจะหาแมวที่เป็นพี่น้องกับแมวเรา(เหมือนคนที่ต้องเรียกญาติมาให้เลือด)
เราโทรไปหาบ้านพี่ฝนที่เลี้ยงพี่น้องครอกเดียวกับแมวเราไว้ เพื่อขอเลือดแมว

พี่ฝนเป็นห่วงแมวเรา เค้ายอมให้ยืมแมว เราไปถึงบ้านพี่ฝนเราขอยืม"แฮร์รี่"แมวนายแบบที่เป็นพี่น้องกับแมวเรา

พี่ฝนซึ่งเลี้ยงแมวอยู่ 7 ตัว ถามเราว่าเอาไปอีกมั้ย ริชชี่ด้วยมั้ย(ริชชี่เป็นพ่อของริชชิล่า เป็นแมวสายประกวด)

เราบอกพี่ฝนว่า "ไม่ต้องหรอกพี่ แมวเรามีเกือบ 20 ตัวก็มากพอแล้ว"

Create Date : 18 สิงหาคม 2552

Last Update : 19 สิงหาคม 2552 14:38:10 น.

0 comments

Counter : 393 Pageviews.