(บทคั่น)กรณ์และจูนพระคัมภีร์ใช้น้ำผึ้งเป็นสัญลักษณ์ของ"ความสมบูรณ์"แต่ก็มีคำเตือนว่า"หากท่านพบน้ำผึ้งจงกินแต่พอดี ด้วยเกรงว่าท่านจะอิ่มเกินและอาเจียนออกมา" (สุภาษิต25:16)ปัญหาที่แท้จริงของกรณ์ไม่ใช่การขาดแตง แต่เป็นปมที่ปิดใจของตัวเองต่างหากแม้จูนจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับครอบครัว แต่โดยความเอาใจใส่ก็แสดงให้เห็นว่าความเป็นพี่น้องเพื่อนมนุษย์ไม่ได้มาจากเพียงสายเลือด หากยังแสดงออกด้วยการกระทำเช่นเดียวกับเรื่องอุปมาชาวสะมาเรีย ชาวต่างด้าวที่ชาวอิสราเอลรังเกียจก็ถือเป็นพี่น้องเพื่อนมนุษย์ เมื่อช่วยผู้ที่ทุกข์ยากลำบาก(:ลูกา10:29-37) (บทคั่น0)โดนัท:รูที่ขาดความรักคิดว่าหลายคนคงตั้งคำถามตั้งแต่เด็กๆว่า"ทำไมขนมโดนัทต้องมีรู?"ก็จะอาจจะได้รับคำตอบว่า"ถ้าไม่มีรู ก็ไม่ใช่โดนัทสิ"เช่นเดียวกัน การที่โดนัทกลับมาหาโต้ง(ก่อนจะลาขาด)หลังจากที่มีแฟนใหม่2คนนั่นแสดงให้เห็นว่าเธอยังต้องการโต้งอยู่แต่โดนัทก็ยังยึดมั่นว่า "ฉันคือสวยเลือกได้""ทำไมต้องไปง้อโต้ง"ดูท่าเธอจะไม่รู้ความหมายของความรักแท้ใส้แป้งที่เธอควักออก เพื่อให้เธอยังคงเป็น"โดนัท"ต่อไปความรักย่อมอดทน มีใจเอื้อเฟื้อ ไม่อิจฉา ไม่โอ้อวดตนเอง ไม่จองหอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ความรักไม่ฉุนเฉียว ไม่จดจำความผิดที่ได้รับ ไม่ยินดีในความชั่ว แต่ร่วมยินดีในความถูกต้อง (1โครินธ์ 13:4-6)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
