Group Blog
 
All blogs
 

ก.กั๊ดไม่อาบน้ำ

สวัสดีเพื่อนๆครับ ช่วงเสาร์-อาทิตย์เพื่อนหลายๆคนคงนั่งหน้าคอมกันสบายก้นเลยนะครับ ผมก้เหมือนกันครับ แต่ผมไม่ได้นั่งหน้าคอมพ์นะครับ แต่ผมนั่งหน้าจอทีวีครับ ดูทั้งวัน ทั้งๆที่ทีวีบ้านเราก็ไม่ค่อยจะมีอะไรดู ก็เห็นจะมีแต่ละครน้ำเน่า เฮ้อ(แต่ผมก็ชอบ แรมพิศวาสนะ อิอิ)



ช่วงเสาร์-อาทิตย์นี้เป็นช่วงที่ผมสร้างสถิติกัยตัวเองครับ เนื่องด้วยความขี้เกียจสันหลังยาวเป็นกุญแจ ทำให้ผมคิดที่จะไม่อาบน้ำครับ ก็แหม บ้านเรานะครับ ถึงแม้จะอุดมสมบูรณ์ แต่ก็ต้องประหยัดทรัพยากรกันหน่อย



สำหรับสถิติของผมหรอครับ ไม่เท่าไหร่เองครับ ก็ตั้งแต่เมื่อเย็นวาน จนกระทั่งตอนนี้ (19.11 น.) ผมก็ยังไม่อาบเลยครับ หลายคนบอกว่า มันคือเรื่องธรรมดา ไม่ซิครับ ผมทำอย่างนี้ติดต่อกัน 2 วันแล้วครับ



เพื่อนๆอยากลองเหมือนผมมั้ยล่ะครับ ผมว่ามันเป็นการลองที่กลิ่นแรงเหมือนกัน ผมว่ามันเหมือนอบซาวน่านะครับ เมืองไทยของเราก็ร้อน เเพราะฉะนั้นผมอยากรีดเหงื่อให้มันนานๆ 5555ๆ ใครจะเอาไปใช้ ผมก็ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะครับ


แล้วเสาร์-อาทิตย์นี้เพื่อนๆทำอะไรอีกบ้างอ่ะครับ สุดสัปดาห์นี้ผมเขียนบล็อกอย่างเดียวเลย ไหนๆก็เผลอเข้ามาแล้ว ลองคลิ้กที่หัวข้ออื่นซิครับ อ่านเพลินๆ อย่าลืมที่ผมถามล่ะครับ ว่าเพื่อนๆทำอะไรสุดสัปดาห์นี้ อย่าลืมบอกกันนะ บาย




 

Create Date : 27 พฤษภาคม 2550    
Last Update : 27 พฤษภาคม 2550 19:15:17 น.
Counter : 327 Pageviews.  

เปิดเทอม!!!!!!!!!!

สวัสดีเพื่อนๆชาวบล็อกแก๊งค์ครับ ช่วงนี้ผมหายหัวไปจากบล็อกนานพอสมควรครับ เนื่องจากเกิดอาการเซ็งๆ ไม่อยากเล่นเน็ท พอเข้ามาดูตามหน้าต่างๆในอีกหลายวันนต่อมา ปรากฏว่า มีผู้ให้ความสนใจกันพอสมควร ผมต้องขอขอบคุณทุกคำติ-ชมและทุกความเห็นที่คอยแลกเปลี่ยนความรู้นะครับ มันทำให้ผมได้เห็นว่า การที่ผมเพิ่งได้คำว่า "นาย" นำหน้าเพียง1 ปี แล้วมาทำอะไรที่มันอาจใช้ประสบการณ์ของผู้ใหญ่มากๆเช่น งานข่าว หรืองานหนังสือ ก็มีผู้ที่พร้อมตอบรับ ให้ความสนใจและคอยสนับสนุน ต้องขอขอบคุณจริงๆครับ



เอาหล่ะครับ ผมจะเล่าให้ฟังเหมือนทุกวันนั่นแหละครับ ว่าวันนี้ผมไปทำอะไรมาบ้าง วันนี้ผมไปจ่ายเงินค่าเทอมมาครับ แปลกใจมาก ตรงที่ค่าไฟของโรงเรียนลดลงจาก 500 บาท เป็น 300 บาท ทำให้ค่าเทอมผมอยู่ที่ 6400 บาทนะครับ ไอ้ที่สงสัยก็คือ ทำไมถึงลด ถ้าผู้บริหารโรงเรียนตอบว่า ใช้ฟไม่ถึง คงได้มีเรื่องกันซักตั้งแน่ เพราะเราก็ใช้ไฟเท่านี้ตลอด (ออกจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เพราะอยากให้คุ้มที่สุด) แต่ระดับผู้ใหญ่คงมีข้ออ้าง เอ้ย เหตุผลอื่นที่ดูดีกว่านี้นะครับ ต้องคอยติดตาม แล้วผมจะเอามาเล่าให้ฟัง


วันนี้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆรู้สึกมั้ยครับว่าร้อนกว่าทุกวัน หลายคนบอกรู้สึก หลายคนบอกไม่รู้สึก ผมเข้าใจทั้งคู่แหละครับ เพราะที่วันนี้ผมร้อนกว่าทุกๆวัน ก็เพราะว่า ผมนี่นะครับ นั่งรถ JEEP ไปจ่ายเงินค่าเทอมครับ อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นรถ JEEP รุ่นใหม่ติดแอร์นะครับ เพราะมันคือ JEEP ทหารรุ่นที่นำเข้ามาใน พ.ศ.2514 โดยทหารญี่ปุ่นนี่แหละครับ



โอย อย่าอิจฉาหรือหาว่าผมอวดเลยครับ ผมไม่อยากอวดหรอก แต่ก็มีคนอิจฉาผมไปเยอะแล้วเหมืนกันนะ ที่มีรถคลาสสิคแบบนี้ เพื่อนผมถึงกับบอกผมว่า "อยากนั่งบ้าง" ถ้าไม่ดพ่อ ผมจะพาเค้านั่งเลยครับ แล้วเค้าจะไม่พิศมัยกับการนั่งรถ JEEP ของผมในเมืองไทย


เพราะอะไรครับ มันร้อนมากครับ หลังคารถผมเป็นผ้าใบหนา ไม่มีประตู และที่สำคัญ ไม่มีแอร์ เพราะฉะนั้นการที่ผมนั่งรถไป-กลับจากพุทธมณฑลสาย 4 ไปยัง รร.สาธิตศิลปากรที่สนามจันทร์ในช่วง 11 โมง มันเป็นเรื่องที่ HOT มากๆๆๆๆ




แต่ไอ้ที่ว่าผมเข้าใจคนที่รู้สึกไม่ร้อนในวันนี้ก็คือ วันนี้ผมเจอเพื่อนใหม่ครับ เป็นฝรั่งมาจากเมืองหนาว เค้าคนนั้นมาจากเยอรมันครับ(ไม่รู้ว่าเยอรมันเป็นเมืองหนาวอ่ะป่าว) แต่อย่างไรก็เถอะ ถึงเธอจะไม่สวย และไม่มีเสน่ห์อะไร แต่ผมก็อยากคุยกับเอสักครั้งหรือหลายครั้งเพื่อฝึกปรือภาษาอันอ่อนด้อยของผมให้มันดีกว่านี้ แล้วอย่าถามว่ากลัวมั้ย เพราะคำตอบคือ กลัว เย้ย ไม่กลัวครับ เพราะผมเคยอ่านมาว่าคนเยอรมันพูดอังกฤษไม่เก่งเหมือนกัน เพราะฉะนั้น งูๆปลาๆ เค้าคงไม่ว่าอะไร

อ๋อ ผมลืมบอกไปว่าเธอชื่อลิซ่า มีชื่อไทยว่า "มะลิ" ครับ





และที่สำคัญ ผมก็อยากจะคุยกับ mate ของเธอครับ (แอบหวังผล อิอิ) แต่เปล่าหรอกครับ ถึงแม้เธอจะไม่สวยมากมาย แต่เธอก็ดูน่าคุยนะครับ คงเฮฮากันได้


เอ่อ คุณคนอ่านครับ อย่าคิดมากซิครับ ผมแค่ต้องการหาเพื่อนเพิ่มเท่านั้น เผื่อวันหน้าวันหลังมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้



แล้วตอนนี้ผมก็วางแผนไว้แล้วด้ว ว่าจะเข้าหายังไง 5555555ๆ ล้อเล่นนะครับ ผมก็ไหลไปเรื่อยๆเนี่ยแหละ เดี๋ยวก็รู้จักกันเอง




แฟนๆๆทั้งหลายชินกันรยังครับกับการที่ผมเว้นวรรค เอ้ย ไม่ใช่นักการเมือง จากการเขียนบล็อกนานขนาดนี้ ชินแล้วใช่มั้ยครับ เพราะต่อไปนี้ ผมคงไม่มีเวลาว่างทุกวันมานั่งเขียนนะครับ เพราะวันจันทร์นี้ ผมจะเปิดเทอมแล้ว ใจหนึ่งก็ดีใจ ใจหนึ่งก็เซ็ง ผมออาจจะมาเขียนอย่างงี้อาทิตย์ละครั้งนะครับ ยังไงช่วยติดตามด้วยนะครับ อ่านนิดๆหน่อยแล้วก็เม้นเอา แล้วผมจะไปเตาะประตูบล็อกคุณนะครับ บ้ายบาย




 

Create Date : 25 พฤษภาคม 2550    
Last Update : 25 พฤษภาคม 2550 19:50:00 น.
Counter : 249 Pageviews.  

เมืองไทยมอเตอร์ไซค์เยอะจริงๆ

อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้วววววว ผมยังไม่ได้เตรียมอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยรับ ถามว่า ชีวิตปิดเทอมของผมเต็มที่มั้ย ผมว่า ก็สมน้ำสมเนื้อนะ เรียนพิเศษหมดไปเดือนครึ่ง ชีวิตนักเรียนไทยก็อย่างงี้ล่ะครับ เรียนก็เรียนตลอด แต่โตมาความรู้จะได้ใช้รึเปล่าก็อีกเรื่องนึง



วันนี้ผมไปเยอะแยะมากมายหลายที่ครับ เป็นสารถีให้แม่ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกนะครับ วันนี้ผมไปนครปฐม พาแม่ไปฝังเข็ม เห็นพี่บอกที่นี่ดี ก็เลยพาแม่ไป ระหว่างรอแม่ผมก้เดินไปโรงเรียนครับ ขอบอกว่าเหนื่อยเหมือนกัน ยังดีนะครับที่อากาศเย็น


ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะมีคนไปโรงเรียนเยอะมาก โดยเฉพาะห้อง 1 (ห้องผม) แต่ตอนผมไปเค้าก็กลับกันหมดแล้วครับ เค้าบอกว่ามีการประชุมกันเรื่องเดิม คือกีฬาสีครับ ตามคาดของผมเนี่ยไม่ทันแน่นอนครับ อีกกี่วันเองก็จะเปิดเทอมแล้ว นอกจากตั้งใจกันจริงๆ ซึ่งก็เป็นไปได้น้อยมากครับ พรุ่งนี้ผมจะไปอีก ผมจะเอากล้องถ่ายรูปไปด้วยนะครับ แล้วเดี๋ยวผมจะเอามาลงบล็อกให้เพื่อนๆชาวเนตดูล่ะกัน


เสร็จจากโรงเรียนและการฝังเข็มของแม่ก็ต้องไปส่งของที่เยาวราชครับ ตอนนี้แหละครับ ที่ผมอยากจะบอกว่า มอเตอร์ไซค์เยอะมาก แลวขี่กัน... เข้าใจนะครับว่ารีบ เข้าใจนะครับว่าต้องการความคล่องตัวและรวดเร็ว แต่กรุณาอย่าตัดหน้าได้มั้ยครับ วันนี้ผมเกือบชนไป 2 คันแล้วมั้งครับ ดีนะครับที่แม่ไปด้วย ไม่งั้นคงติดคุกอยู่อ่ะครับ ใบขับขี่ผมก็ยังไม่มี ชนคนอีก...เฮ้ออ ยังดีนะครับที่ผมไม่ได้ไปขับรถที่เวียดนาม ไม่งั้นตายแน่ ชีพจรโลกเมื่อวานบอกว่า โฮจิมินมีมอเตอร์ไซค์ 5,000,000 คัน แม่เจ้า



ส่งของเสร็จ ผมถูกขุนอีกแล้วครับ แม่พาไปกินสเต็กที่ตลาดสามย่านครับ เจ้าประจำ ใครที่เคยไปกินคงรู้นะครับว่าจานใหญ่แค่ไหน และสิ่งที่ต้องทนได้นั่นก็คือ ความสกปรก วันนี้เป็นหลักฐานที่ชัดเจนเลยครับ ผมนั่งๆกินอยู่ หนูครับ ขอย้ำว่า หนู วิ่งมาจะไต่ขาผม ดีนะครับที่ผมเห็นก่อน ผมเลยเหยียบล้อเล่นครับ ผมก็เลยขยับขาให้มันรู้ว่า "กูมีชีวิตนะเว้ยยย" มันก็เลยวิ่งหนีไป แต่ถามว่าจะไปกินอีกมั้ย คำตอบคือ ไปครับ อ้าว ก็มันอร่อยนี่ (แต่คงอีกนาน เพราะวันนี้อิ่มจนเข็ดไปหลายเดือน)


วันนี้ JML Talk แค่นี้หล่ะครับ หมดวันและ พรุ่งนี้ถ้าผมเล่นคอมอย่าลืมแวะมาทักทายนะครับ บาย




 

Create Date : 15 พฤษภาคม 2550    
Last Update : 15 พฤษภาคม 2550 20:44:21 น.
Counter : 297 Pageviews.  

ไปปลงชีวิตที่โรงพยาบาลมาครับ

เฮ้อ ก่อนอื่นต้องขอถอนหายใจแรงๆก่อน เนื่องจากวันนี้เนี่ย ผมต้องขับรถให้แม่ไปโรงพยาบาลเกี่ยวกับเรื่องขานิดหน่อย แต่สิ่งที่ผมได้เห็นเนี่ย มันทำให้ผมคิดไปมากมายเลยครับ


ผมไปที่โรงพยาบาลพระมงกุฏครับ ไปตั้งแต่ 6โมง ก็ตามขั้นตอนครับ จริงๆมันน่าจะเสร็จเร็วกว่านี้ แต่เป็นเพราะว่า ชอบมีคนมาแทรกคิว แย่มากเลยเน๊อะ แต่ก็ทำไงได้ล่ะครับ ทีไอ้ตอนเราแทรกคิวก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เอาเป็นว่า "กรรมตามทัน" ล่ะกัน


แต่เรื่องที่จะเล่าก็ไม่ใช่เรื่องนี้อยู่ดีแหละครับ เรื่องที่ผมจะเล่าก็อยู่ในช่วงที่แม่ผมกำลังรอคิวหมออยู่นี่แหละ ผมสังเกตได้ว่า มีครอบครัวอยู่ 2 ครอบครัวครับ อยากจะบอกว่า ทั้ง 2 ครอบครัวนี้ มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจน

ครอบครัวแรกเป็น สามี-ภรรยาครับ มาแบบบ้านๆ ดูภายนอกลักษณะธรรมดาเลยครับ แต่สีหน้า ท่าทาง รวมถึงหน้าตาของคุณภรรยาเนี่ย ค่อนข้างที่จะแปลกก คือหน้าเธออมทุกข์ตลอดเวลา ทั้งตาและคิ้วตก ดูไม่มีราศีเลยครับ ผมเข้าใจว่าเธอคงเครียด กลัวหรือมีอะไรบางอย่างในใจ แต่ผมก็กลับไม่เข้าใจอีกครั้ง เมื่อไปพบกับอีกครอบครัวหนึ่ง

ตอนนี้แม่ผมไปหาหมอแล้วครับ ผมนั่งรออยู่ข้างนอก ครอบครัวที่ผมกำลังจะกล่าวถึงมาพ่อดี ครอบครัวนี้มีอยู่ 3 คน พ่อ แม่ ลูก แต่ที่สะดุดตาที่สุดคือ ลูก ลูกของทั้ง 2 สามี-ภรรยาคู่นี้ เป็นออร์ทิสติกครับ ในตอนแรกผมคิดว่า พ่อแม่คงต้องกลุ้มใจ ปวดหัว รวมถึงเครียดกับการที่ลูกของพวกเค้าเป็นแบบนี้ ครอบครัวนี้คงมีลักษณะทางจิตใจไม่แตกต่างไปจากครอบครัวที่แล้วที่ผมเห็นนะครับ แต่กลับผิดคาด ผมเห็นทั้ง 3 คนนั่งเล่นกันสนุกสนาน ลูกแกล้งแม่ แม่แกล้งลูก ลูกแกล้งพ่อ ผมเห็นรอยยิ้มของเด็กน้อยคนนั้นที่เป็นออร์ทิสติก มันดูสดใส และดูมีราศีขึ้นมาทันตา ต่างจากหน้าตาภรรยาของครอบครัวที่แล้วอย่างสิ้นเชิง


จากเหตุการณ์ที่กล่าวมานั้น มันทำให้ผมได้คิดไปว่า โลกของเราถ้ามันจะเป็นสุขได้ มันก็ต้องการแค่รอยยิ้มที่จริงใจ รอยยิ้มที่เป็นสุขเท่านั้นนะครับ มันไม่มีอะไรมากกว่านี้เลย ผมเคยมองว่า ความสุขมันจะมาได้นอกจากเราต้องเป็นสุขแล้วเนี่ย มันต้องมีเงินด้วย แต่วันนี้ผมลดระดับของเงินลงไปแล้วครับ เงินมันเป็นเพียงแค่ปัจจัยเท่านั้น ถ้าความสุขมันเหมือนหน้าปากซอยนะครับ ผมมองว่า เงินมันก็คือยานพาหนะนั่นเอง เงินน้อยเป็นจักรยาน เงินมากเป็นรถยนต์ แต่สุดท้ายจะใช้จักรยาน รถยนต์ หรือเดินเอา มันก็ไปถึงหน้าปากซอยเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ยอ่าไปสนใจกับฐานะทางสังคมให้มากเลยครับ ทำตัวเองให้เป็นสุขเสียก่อนจะดีกว่า




ซึ้งมั้ยหล่า




 

Create Date : 14 พฤษภาคม 2550    
Last Update : 14 พฤษภาคม 2550 15:32:57 น.
Counter : 275 Pageviews.  

ช่วงนี้เหมือนถูกขุน เมื่อวานหมูหัน วันนี้หมูแดง หมูกรอบ

เฮ้อ ช่วงนี้พ่อแม่เลี้ยงดีเป็นพิเศษครับ อย่างที่เล่าให้ฟังว่าเมื่อวานไปนั่งกินหมูหันมา มาวันนี้แม่ซื้อหมูแดงหมูกรอบมาให้กินอีก อยากบอกว่าเจ้านี้เป็นเจ้าประจำ กินกันมาเกือบ 10 ปี อร่อยเหมือนเดิม ด้วยความที่แม่ชอบกินหมูกรอบ ผมก็เลยชอบตามไปด้วย ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมชอบกินหมูแดงมากที่ซู้ดดดด โอยพูดแล้วหิว


วันนี้ผมตื่นสายมากเลยครับ ผมตื่นมาก็เกือบ 11 โมงแย้ว คงเป็นเพราะว่าเมื่อคืนผมดูหนังช่อง 7 จนจบล่ะม้าง หนังสุดยอดแห่งความสยองขวัญอ่ะครับ ใครที่ได้ดูคงพอรู้ แต่ที่ไม่เนียนเลยก็คือเลือด เลือดเนี่ยสีไม่เป็นเลือดเลยครับ เหมือนสีทาบ้านมากกว่า แทนที่ผมจะกลัว กลับดูฮาๆ

อ๋อ ผมยังดูจับเข่าคุยด้วยครับ เมื่อวานสรยุทธเชิญ ดร.กฤษณา ไกรสินธุ์ ใครได้ดูบ้างเอ่ย การทำงานของท่านเรียกได้ว่าเป็นยิปซีจริงๆ แถมยังแสดงให้เห็นระบบงานของคนไทยที่ย่ำแย่จนทำให้ตัดโอกาสและความสามารถของคนเก่งๆหลายคนเลยทีเดียว เอาเป็นว่าไว้วันหลังผมจะเขียนลงสักคอลัมน์นึงล่ะกันนะครับ (โปรดติดตาม อิอิ)


เดี๋ยววันนี้ผมจะขับรถไปส่งของกับแม่นะครับ สงสัยเดี๋ยงคงจะต้องไปและ ไว้วันว่างผมจะมาเขียนใน JML TALK อีก อย่าลืมติดตามคอลัมน์อื่นของผมด้วยหล่ะ บ้ายบายคร้าบบบบบบ




 

Create Date : 13 พฤษภาคม 2550    
Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 12:09:16 น.
Counter : 271 Pageviews.  

1  2  3  4  

scud
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add scud's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.