|
|
เด็กแสนซน กับผู้ใหญ่เย็นชา
เสียงเด็กเจี๊ยวจ๊าวนำหน้ามามาแต่ไกล ตามมาด้วยเสียงคุณพ่อคุณแม่ที่เพลิดเพลินกับการดูของ มาหยุดที่ร้านของฉัน เด็กอายุประมาณ 6-8 ขวบ วิ่งเข้ามาในร้านพร้อมทั้งมีของเล่นไม้ที่เป็นดาบไม้ติดมือเข้ามาในร้านตามมาด้วยคนที่คาดว่าจะเป็นผู้ปกครองของเด็กและลูกค้าผู้ใหญ่อีกกลุ่มหนึ่ง(ที่ไม่น่าจะมาด้วยกัน) ประมาณ 3-4 คน
เด็กคนนี้เดินเข้ามาดึงมู่ลี่ที่ผูกไว้กับฝ้าเพดานอย่างหลวม ๆ ดึงขึ้นดึงลง ดึงขึนดึงลง แหวกเข้าแหวกออกดาบในมือ พร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนานคุณพ่อคุณแม่ก็เดินดูของในร้านกันอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจว่าเด็กจะซนแค่ไหน และไม่สนใจความทุกข์ที่เริ่มก่อตัวเงียบ ๆ ในใจของฉัน
เสียงดึงมู่ลี่ขึ้น ๆ ลง ๆ แหวกเข้าแหวกออก ยังมีอย่างต่อเนื่อง ฉันได้แต่แหงนดูบนฝ้าเพดานสลับกับมือเด็กน้อยว่ามันใกล้จะถล่มลงมาหรือยัง ได้แต่มองหาคุณพ่อคุณแม่ว่าจะปรามลูกตัวเองหรือไม่ เพราะฉันเองยังดูไม่ทันว่า คนไหนเป็นผู้ปกครองของเด็ก เงียบ ไม่มีเสียงดุ หรือแม้แต่จะปรายตามาดูลูก
ฉันทนไม่ไหวแล้ว มู่ลี่ของฉันเริ่มห้อยลงมาข้างเดียวจะตกลงมาอยู่แล้ว ฉันต้องตะโกนออกไปดัง ๆ ว่า "ขอโทษนะคะ ลูกหลานใครคะ เล่นของดิฉันอยู่ตรงนี้ รบกวนมาดูแลด้วยนะคะ " ฉันทำได้เพียงเท่านี้จริง ๆ ด้วยความเกรงใจลูกค้าท่านอื่นในร้าน และแล้วก็มีเสียง "ลูกดิฉันเองค่ะ เลิกเล่นเดี๋ยวนี้เลย พี่เค้าดุแล้วเนี่ย" คนพูดทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดนิดนึง (ดูจากอาการที่แสดงไม่น่าจะรู้สึกผิดเลยด้วยซ้ำ) เด็กก็เดินตามคุณแม่ไป คุณแม่ว่าแล้วก็เพลิดเพลินดูของต่อ
ผ่านไปไม่ถึง 1 นาที เด็กคนเดิมเอาอีกแล้วค่ะ คงจะตั้งเป้าไว้ว่าต้องทำมูลี่และเพดานในร้านถล่มลงมาให้ได้ มาดึงมู่ลี่ขึ้นลงต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันหันไปมองคุณพ่อคุณแม่ที่คงคิดว่ามาฮันนีมูนกัน 2 คน คงลืมไปว่าคลอดเด็กคนนี้ออกมา เพราะเค้าเฉยมาก จนฉันต้องเดินหน้าเขียวไปใกล้ ตัวเด็ก พร้อมกับจิกตา ทำหน้ายักษ์ กัดฟันกระซิบเบา ๆ ว่า"ถ้าน้องยังไม่เลิกเล่น และของถล่มตกลงมา น้องจะโดนไม่ใช่น้อย เอาสิเล่นเลย เต็มที่เลย" พร้อมกันนั้นฉันก็ทำมือเหมือนจะหยิกท้องเด็ก (แต่ไม่ได้หยิกนะจ๊ะ) แล้วฉันก็หันไปยิ้มเล็ก ๆ ให้กับพ่อแม่เด็กเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ได้ผลแฮะ แผนนางมารร้ายของฉันได้ผล เด็กหยุดดึง ค่อย ๆ เดินตัวลีบ ไปอยู่ใกล้คุณแม่พอจะเดินออกมาฉันก็ถลึงตาใส่ว่าเดินออกมาเล่นอีก (มึง)โดนแน่ จนกระทั่งมีการซื้อขายเสร็จเรียบร้อยลูกค้าทั้งหมดทยอยเดินออกจากร้านไป
ฉันไม่โทษเด็กนะคะ เพราะเด็กคือเด็ก คนที่ควรรับผิดชอบในงานนี้คือผู้ปกครองเต็ม ๆ แต่ดูจากพฤติกรรมที่ผู้ใหญ่แสดงออกมา ฉันเลยเข้าใจว่าทำไมเด็กถึงเป็นอย่างนี้ เลยอยากจะบอกคนที่มีเด็กในปกครองนะคะ โดยเฉพาะเด็กที่ดื้อและซนเป็นพิเศษ (ขอย้ำ) สิ่งที่ผู้ปกครองควรทำคือ 1)ไม่ควรพามาร้านขายสินค้าที่ต้องระวังเป็นพิเศษ หรือ 2) ถ้านำเด็กมาด้วยควรดูแลให้อยู่ในสายตาของคุณตลอดเวลา ซึ่งถ้าเป็นขอ 2 คุณก็จะไม่ได้ดูสินค้าใด ๆ เลย ให้ย้อนไปดูข้อ 1 อีกที ก็คิดเอานะคะ ไม่เช่นนั้นคุณจะได้จ่ายเงินให้กับสินค้าที่คุณไม่อยากได้และชำรุดจากการที่เด็กทำเสียหายกลับติดมือไปแน่ ๆ
....แล้วอย่าหาว่าแม่ค้ามารร้ายอย่างฉันไม่เตือนนะคะ....
| Create Date : 09 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 9 สิงหาคม 2553 21:07:55 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 248 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [