ลูกเจี๊ยบ นมเน่า > บันทึกเมื่อ 20 กค. 2552 ลูกเจี๊ยบเป็นหมาคิดมาก อยากมีผัว ทุกปี ลูกเจี๊ยบจะเกิดอาการท้องเทียม เอาลูกบอลเป็นลูก เอามากกกอด ไปหาที่ขุดๆ หลังโซฟาบ้าง ใต้บันไดบ้าง มีน้ำนมไหลซึมนิดๆ เป็นแล้วก็หาย ครั้งนี้ ลูกเจี๊ยบก็เป็นเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิม คือ วันนี้ ลูกเจี๊ยบไม่เล่นกับเบนจี้เลย ทั้งที่เมื่อวานเล่นกันบ้านแทบพัง เมื่อกี้แม่เรียกลูกเจี๊ยบออกไปฉี่รอบดึก ลูกเจี๊ยบทำหน้าเซื่องๆ ไม่คึกคัก เดินตัวโค้งๆ แม่พาเดิน ก็เดินไปฉี่แป๊บเดียว ขอเข้าบ้าน พอแม่จะอุ้มไปแปรงฟัน จับโดนนมเต้าสุดท้าย มีอาการบวมเป่ง ร้อนเลย เป็นเต้าเดียว แม่รีบเรียกพ่อมาดู คิดว่าลูกเจี๊ยบเป็นเต้านมอักเสบ จากท้องเทียม หรือ ระดับฮอร์โมนที่ไม่สมดุลย์ แม่เอายาแก้ปวด-ไข้ ของหมาให้เจี๊ยบกิน เอาโคลด์แพ็คใส่ในถุงเท้าให้พ่อประคบนมเจี๊ยบไว้ ลูกเจี๊ยบนอนจับไข้ทั้งคืน มีสั่นเป็นบางช่วงด้วย แม่เอามากอด ลูกเจี๊ยบก็นอนนิ่งสนิท ( ปกติ ลูกเจี๊ยบชอบนอนแผ่หลา กินเนื้อที่มากกว่าครึ่งของเตียง ไม่เกรงใจพ่อแม่ ) ตื่นมา แม่จับตัว รุมๆอีกแล้ว นมที่บวมก็บวมมากขึ้น ขึ้นเป็นลำเลย มีบวม แดง ร้อน แม่เช็ดตัวให้ลูกเจี๊ยบ เอาผ้าขนหนูประคบนมที่บวม ร้อน-เย็น สลับกัน พอถึงเวลา รพส.(สาขาใกล้บ้าน ) เปิด แม่รีบพาไปหาหมอ หมอบีบนม มีหนองสีขาว-เหลือง ข้น ปรู๊ดออกมาเลย ลูกเจี๊ยบเก่งมากๆ ถึงจะเจ็บแต่ไม่ร้อง หมอฉีดยาซัลฟาเข้ากล้ามที่ขา ( ยาที่ตรงกับโรคนี้ ) หมอบอกว่าลูกเจี๊ยบจะเจ็บมากนะคะ ยาตัวนี้ฉีดแล้วจะปวด ตอนฉีดเสร็จ ลูกเจี๊ยบเดินไม่ได้เลยค่ะ คงจะปวดมากจริงๆ แม่สงสารหนูมากๆเลย หมอให้ยามากิน 2 อย่าง ซัลฟาไซรับ( แม่ขอเปลี่ยนจากยาเม็ดเป็นยาน้ำ เพราะลูกเจี๊ยบเกลียดการกินยาเม็ดมากที่สุด ) กับยาแก้ไข้-ลดปวด Tolfedine เริ่มกินพรุ่งนี้ พากลับบ้าน ระหว่างทาง แม่ไล่ซื้อของที่เจี๊ยบชอบกิน ไก่ปิ้งสีแดงๆที่ร้านส้มตำ แฮมชีสอบใหม่ๆร้อนๆที่7/11 ลูกเจี๊ยบไม่ยอมกินอะไรเลย แม่เอาตับไก่ของโปรดมาต้ม เจี๊ยบก็เมินอีก เฮ้อ...แม่ล่ะกลุ้ม ตอนเย็นลูกเจี๊ยบดีขึ้นนิดหน่อย แต่ยังซึมมากอยู่ ลูกเจี๊ยบจอมคึกจ๋อย เบนจี้จอมซ่าเลยจ๋องไปด้วย บ้านเงียบมากเลย ยังมีปวดเป็นพักๆ ที่รู้เพราะจะร้องแอ๊วนานๆที ต้องประคบนม ร้อน-เย็นเป็นช่วงๆ ป้อนอาหารเม็ดไปได้ 10 เม็ด หยอดนม ( ต้องนมกระป๋องตราหมีนะ ) ได้นิดหน่อย น้องลิซ่าช่วยดูแลอย่างดี แม่ป้อนอะไรพี่เจี๊ยบ น้องลิซ่าจะแจมตลอด เหมือนจะรู้ว่าพี่เจี๊ยบป่วย แต่ก็อดอิจฉาไม่ได้ตามนิสัยเธอ เอาเจี๊ยบไปนอนตรงไหน น้องลิซ่าก็ตามไปนอนข้างๆ ไม่รู้เป็นห่วงพี่หรือ อิจฉา กลางคืนผ่านไปด้วยไม่ดีเท่าไหร่ ลูกเจี๊ยบกว่าจะนอนได้ก็ตี 3 นอนครางฮือ เป็นพักๆ นี่ขนาดว่า ก่อนนอนแม่ให้ลูกเจี๊ยบกินยาแก้ปวดไปแล้ว เช้าตื่นมา ลูกเจี๊ยบยังซึม แม่บังคับกินนมได้ครึ่งกระป๋อง ป้อนยาได้ นมลูกเจี๊ยบมีลักษณะช้ำสีม่วง แม่ถ่ายรูปไว้ ส่งเมล์ไปให้คุณหมอดู ว่าเป็นเรื่องปกติของโรคหรือเปล่า คุณหมอว่า ให้รอดูอาการสัก 2 วัน การอักเสบของนมเป็นไปตามลำดับ วันที่ 3 รุ่งขึ้น บริเวณนมที่บวม เกิดรอยช้ำสีม่วง , วันที่ 4 รอยช้ำเริ่มเป็นเหมือนแผลเนื้อตาย ที่มีของเหลว ( หนอง ) คั่งอยู่ข้างใต้ อาการลูกเจี๊ยบไม่ดีขึ้นเลย นี่ก็เข้าวันที่ 4 แล้ว แม่เลยพาเจี๊ยบไปหาหมอประจำ หมอดูปุ๊บ ฟันธงเดี๋ยวก็แตก ไม่ใช่หัวเดียวด้วย 2 หัวแหนะ โห...สมกับเป็นคุณหมอหมาในดวงใจทีเดียว หมอบอก ไม่เย็นนี้ก็พรุ่งนี้ พอแตกให้พามาหาหมอใหม่ หรือ ถ้า 2 วันไม่แตก มาให้หมอเจาะ หมอเปลี่ยนยาให้ทั้งหมด อธิบายโน่นนี่ ทำเอาเกือบหลับ ...เอ๊ย ไม่ช่าย แล้วก็พาลูกเจี๊ยบกลับบ้าน ติดใจคุณหมอคนนี้เพราะการอธิบายแจ่มแจ้ง แล้วการวินิจฉัยก็โป๊ะเชะทุกครั้ง จากนั้นตู๋ก็รีบไปโลตุส กลับมา ยังไม่ได้เก็บของเลย อุ้มลูกเจี๊ยบออกมาฉี่ก่อน ปรากฎว่า ฝีแตกโป๊ะ... หนองไหลโจ๊กเลย หัวที่แตกเป็นหัวที่หมอเห็น แต่ตู๋ไม่เห็น เป็นหัวเล็กที่ขึ้นที่หลังอยู่แถวขาหนีบ รีบทำแผล ใส่แพมเพิร์ส พาไปรพส. พอถึงรพส. คุณหมอนะฮะ แอบแว้บไปข้างนอก แกจะให้คุณหมอที่อยู่ทำแทน แต่แหม ถ้าเราจะให้หมออื่นทำ ทำที่ รพส.ใกล้บ้านแล้ว จึงนัดใหม่ช่วงเย็นๆ หมอจะมาอยู่ถึง 2 ทุ่ม กะว่าซัก 6 โมงค่อยไป ( ใน 2 วันแรก ของการเป็นเต้านมอักเสบ ไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้ ) ---------   หนองแตกดังโป๊ะ แม่ทำแผลให้ และใส่แพมเพิร์สไว้ กันหนองทะลักซึมเลอะ พ่อขับรถพาไป รพส.แม่นั่งให้กำลังใจที่เบาะหลัง แม้ตัวจะสั่น แต่หน้ายิ้มสู้กล้อง รูปชุดตอนคุณหมอผ่าฝี คุณหมอฉีดยาซึมให้ ลูกเจี๊ยบพร้อมขึ้นเขียงแล้วค่ะ คุณหมอโกนขนเป็นวงกว้าง ทำความสะอาดโดยรอบ คุณหมอตัดเลาะเนื้อตายออก คุณหมอใส่ยา และ ปิดแผล ได้ปราณีต เรียบร้อย สวยงาม เสร็จเรียบร้อย นอนรอแม่จ่ายค่าเสียหาย พ่อบอกว่า " ลูกเจี๊ยบสุโก้ยยย " ถึงบ้านแล้ว แม่รีบทอดไข่เจียวหมูสับโปะข้าวให้พ่อ กับพี่ๆน้องๆตัวอื่นที่กำลังหิวจัด ลูกเจี๊ยบผงกหัวส่ายจมูกฟุดฟิด แต่ไร้เรี่ยวแรง โผเผมากๆ แม่รอให้ลูกเจี๊ยบมีแรงมากขึ้น ก็อุ้มไปใกล้ๆชามน้ำ ลูกเจี๊ยบกินน้ำอย่างหิวกระหาย แล้วแม่ก็อุ้มไปฉี่ พยุงให้เจี๊ยบยืน แต่ขายังป้อแป้ ฉี่เองไม่ได้ แผลมีของเหลวซึมออกมาเยอะเลย ทั้งของเสียพวกหนองปนเลือด และยาขี้ผึ้งเหลว แม่ต้องใช้ผ้าอนามัยทั้งแผ่น ปิดทับลงไปบนแผล แต่ไม่ได้แกะผ้าแปะแผลที่แฉะออก เสร็จแล้วเปลี่ยนแพมเพิร์สให้ใหม่ เกือบเที่ยงคืน แม่ป้อนไข่เจียวหมูสับ ลูกเจี๊ยบนอนตะแคงกินอย่างหิว ตามด้วยนมและน้ำอีกนิดหน่อย จากนั้น เราก็ปูที่นอนข้างเบาะนอนพี่โจ พ่ออยากนอนด้วย แต่แม่ไล่ให้ไปนอนข้างบน เพราะพ่อต้องทำงานอีกวัน เรานอนยาวจนถึงตี 5 แม่แกะแพมเพิร์สและผ้าอนามัยที่โปะแผลออก ได้ผลดี เพราะสามารถซับเอาของเหลวที่แฉะออกไปได้ ผ้าปิดแผลหายชุ่ม เจี๊ยบประคองตัวได้เองแล้ว เดินสโลสเลไปฉี่ แล้วแม่ก็อุ้มมาเปลี่ยนผ้าอนามัยกับแพมเพิร์ส ให้กินน้ำเอง แล้วลูกเจี๊ยบก็ไปนอนต่อ วันนี้ต้องฉีดยาซึมก่อนทำแผลอีกครั้ง ถ้าเป็นไปได้ แม่อยากให้หมอลดยาลงหน่อย สรุปแล้ว ลูกเจี๊ยบต้องไปฉีดยาซึมเพื่อทำแผล 3 วัน ที่ต้องฉีดยาซึมนั้น เพราะลูกเจี๊ยบเป็นหมาขี้กลัว จะสั่นเป็นเจ้าเข้า ตั้งแต่ขึ้นรถจากบ้านจนกว่าคุณหมอจะฉีดยาเลย หลังจากนั้น เมื่อแผลแคบลงเรื่อยๆ แม่ก็ทำแผลให้ลูกเจี๊ยบเอง ลูกเจี๊ยบไม่ดื้อเลย ทำอยู่ 10 วัน แผลก็หายสนิทดี ทุกวันนี้เหลือเป็นแผลเป็น คล้ายรอยบุ๋มของสิวหัวช้างเท่านั้น Free TextEditor   Create Date : 04 มีนาคม 2553     Last Update : 4 มีนาคม 2553 19:20:19 น. Counter : 3729 Pageviews.   3 comment Share Tweet