เพิ่งจะได้ update

วันที่ 11 สิงหาคม

ยกโขยงกันไปกินที่ ส. สุขโภชนา เจ๋แจนซื้อพวงมาลัยไป 1 พวง

อาอี๊ตาซื้อทุเรียนมา 1 ลูก อันนี้ไม่เกี่ยว 5 5

เอิ่ม รู้สึกจะขาดลูกชายไปคนนะ

พวกเราให้หม่าม๊าเสร็จ หม่าม๊าและพี่น้องก็เอาไปให้อาโผกันต่อ ครอบครัวนี้นี่จริง ๆ เลย 5 5 5

หม่ามี้ตอนสาว ๆ สวยไม่เบา มิน่ามีแต่คนมาจีบ ป่ะป๊านี่โชคดีนะเนี่ย ฮิฮิ

“ย่าคริซซี่” เป็นนามแฝงของม๊าใน internet นะจ๊ะ 5 5 แม่เรานี่ไม่เบาจริง ๆ
ก็หม่าม๊าบอกว่า เราเป็นป้า ม๊าก็เป็นย่าล่ะสิ ฮิฮิ

ม๊าเลี้ยงพวกเรา 4 คนในช่วงที่เศรษฐกิจฝืดเคือง
พวกเราแต่ละคนก็นะ เลี้ยงง่าย ๆ กันที่ไหนล่ะ

จากครอบครัวที่ธรรมดา ๆ

ตอนนี้ครอบครัวเรามีพร้อมทุกอย่าง

สมาชิกครอบครัวที่เพิ่มขึ้น

..

..

ไม่อยากเขียนอะไรมากกว่านี้ น้ำตามันจะไหล

.

เอาเป็นว่ารู้กันนะหม่าม๊า (ใครจะไปรู้ฟะ)

รักป่ะป๊าหม่าม๊าที่สุด ^3^

วันนี้เจอจิ้งจกทั้งเช้าทั้งเย็น

ตอนเช้ามาทำงาน เนื่องจากเจ๋แจนไปหาความรู้ใส่ตัว เอ้ย ใส่หัว
ต้องใช้ฟายจากคอมเจ๋ ก็เลยเดินไปเปิด

ทันใดนั้น

หางตาป้าก็เห็นอะไรมันดึ๋งดั๋ง ๆ

แว๊บไป

แว๊บมา

พอหันไปดูก็…

เอิ่มมมมม

บร๊ะเจ้า~

จิ้งจกน้อยผู้น่าสงสาร
ติดกับดักที่เจ๋แจนสร้างไว้

เจ๋แจนกินขนมแล้วไม่ยอมปิด
แหม…กะเอาไว้ล่อจิ้งจกล่ะซี้

เพื่อนคู่คิดมิตรคู่ยาก

เก๋บอกว่า ปล่อยไว้งั้นแหละ รอเจ๋แจนมา เอาให้กรี๊ดสาวแตกเลย

หง่า ป้าเป็นคนดีเกินกว่าจะทนได้

“น่าสงสารออกเก๋ เอาไปปล่อยเหอะ แต่ก่อนปล่อย ขอถ่ายรูปเก็บไว้เป็นหลักฐานก่อน”

ป้าว่าเจ้าจิ้งจกน่าจะใกล้เด๊ดสะมอเร่แล้วแน่เลย

เพราะตัวเริ่มคล้ำ ๆ ตาเขียวอี๋เลย

แถมสะบัดหางตัวเองออก คงกลัวแหง ๆ

สัพเพสัตตา สัตว์โลกทั้งหลาย

อย่าจองเวรซึ่งกันและกันเลย

-----------------------------

ตอนเย็น กลับถึงบ้าน

ป้ากำลังจะไขประตู

เนื่องจากเรด้าจิ้งจกของเจ๋แจนจะไวเป็นพิเศษ

สะกิด ๆ “จิ๊บจิ๊บ จิ้งจกมันกะลังดึ่งดึ๊งกันอยู่”

ไม่พูดเปล่า ชี้ขึ้นไปที่ข้างฝา

เฮ้ย ..

แกมาทำอะไรกันบนฝาบ้านชั้นนนนนน

หนอยแหน่ะ

บ้านชั้นไม่ใช่ม่านรูปนะยะ

บ้า บ้าที่สุดดดดดดดดดด!!!!

ครั้งหนึ่งในชีวิต …

ต้องถ่ายรูปไว้เป็นหลักฐาน

แชะ แชะ

เกิดมาไม่เคยเห็นจิ้งจกดึ่งดึ๊งกันมาก่อน

“โรคจิตว่ะ”

เหตุเกิดตั้งแต่วันศุกร์ที่ 12 มิ.ย. แล้วล่ะ แต่เพิ่งจะว่างรำลึกเหตุการณ์ ไม่อยากเขียนในขณะที่เดือดพล่าน เพราะกลัวจะหัวระเบิดเพราะเก็บอาการไม่อยู่

---------------------------

** คำเตือน **

บางข้อความที่จะเล่า เป็นอะไรที่นิสัยไม่ดี กรุณาอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

---------------------------

เหตุเกิดใน tops supermarket สาขา central พระราม 2

ป้า เจ๋ และเก๋ สามสาวคิดว่าสวย ช๊อปปิ้งซื้อของกันใน tops เสร็จเรียบร้อย ก็ไปยืนเข้าแถวรอจ่ายเงิน โดยมีรถเข็นมาแค่ 1 คัน กับของพวกเรา 3 คน และซื้อของเข้าโรงงาน รวมกันอยู่ในรถเข็นเดียวกัน

ตอนที่ยืนต่อแถว เจ๋แจนก็ขอไปนั่งรอที่ด้านนอก เหลือป้ากับเก๋สองคน มีแม่กับลูกอีก 3 คน มาต่อแถวด้านหลังป้า เมื่อเห็นสินค้าในรถเข็น ซึ่งไม่ใช่น้อยล่ะ ก็มาชะโงกมองแบบเซ็ง ๆ แต่เก็บอารมณ์ไม่พูดอะไร

เก๋บอกป้าว่า แยกจ่ายนะ ไม่งั้นงงกันเละแน่ ๆ หลัก ๆ เลยมันเป็นขนม ซึ่งซื้อกันไม่บันยะบันยัง โดยเฉพาะป้า 

เก๋ก็จัดแจงเอาตะกร้ามาแยกของตัวเองออก

พอถึงคิวพวกเราจ่ายเงิน ก็จ่ายของเก๋ไปก่อน 1 บิล ละก็เรียงคิวกันไปเรื่อย ๆ ….

อิแม่มันยืนมองทำท่าไม่พอใจ มันดึงรถเข็นให้เข้ามาใกล้ ๆ ป้า ประมาณว่า “เร่ง”
มันก็ให้ลูกมันยืนรอต่อแถวไป ตัวมันเองไปนั่งที่เก้าอี้ที่อยู่ตรงกับเคาน์เตอร์จ่ายตัง ละมันก็นั่งมองพวกเราไป

แม่มันคงส่งซิกลูกมัน ให้เลื่อนรถเข็นเข้ามาอีก จนมาดันสะโพกป้าแล้ว
อิป้าก็เลยยืนตัวแข็ง ๆ ดันหัวรถเข็นมันไม่ให้เข้ามา ก็กรูยืนอยู่ จะเข็นรถเข้ามาหาxxxเมิงเหรอ

รับรู้ถึงรังสีอำมหิต รู้อยู่แล้วแหละว่ามันไม่พอใจ แต่จะให้กรูทำไงเหรอ?

จ่ายไปแล้ว 2 บิล กำลังเข้าบิลที่ 3 ซึ่งเป็นของป้า ก็เหลืออีก 1 บิลที่เป็นของใช้โรงงาน … อิแม่มันก็เดินมายืนข้างซ้ายของป้า ละพูดกับแคชเชียร์(ผู้ชาย)ว่า “นี่บิลสุดท้ายแล้วใช่มะ ที่แยกจ่ายอ่ะ” ป้าก็หันไปพูดกับเก๋ว่า “ไปหยิบของมาเพิ่มมะ แล้วจ่ายอีกซักบิล” ไม่รู้ว่ามันจะได้ยินรึป่าว แต่พนักงานก็หันมายิ้มเจื่อน ๆ คงคิดในใจว่า อย่ามีเรื่องกันเลยยยยย

พอมันเห็นที่เลื่อนของว่าง มันก็หยิบของในรถเข็นมัน โยนๆๆๆๆขึ้นมา เข้าใจคำว่าโยนมั้ย คือแบบ โยนเสียงดัง ๆ เลยอ่ะ แทบจะปาเลยแหละ

เออ เรื่องของเมิง ของของเมิง ไม่ใช่ของของกรู โยนแบบว่าไส้กรอกกระจายอ่ะ

อิป้าก็ เอาแล้ว อยากมีเรื่อง หันไปมองหน้าเก๋ เก๋ก็ยิ้ม ๆ ไอ้เราก็นึกว่ารู้กัน มาคุยกันทีหลัง เก๋บอกไม่ได้ยินซะงั้น เยี่ยมมาก

มันปาของมันเสร็จ มันก็บ่น ๆ อะไรงึมงำ ๆ จับใจความไม่ได้ ละก็เดินไปนั่งที่เดิม

อิป้าก็ยืนกระดิกเท้า เชิดหน้า   ประมาณว่า เมิงอยากมีเรื่องก็มา กรูไม่กลัวเว้ย

พอป้ากำลังเซ็น slip บัตรเครดิตใบสุดท้าย มันก็เดินมา ละมันก็พูด(ประมาณ)ว่า “อะไรของมันวะ แม่งจ่ายแยกบิล ชักช้า ไม่เกรงใจชาวบ้าน ทำอะไรทุเรศ น่าเกลียด”

โห อิป้าของขึ้นเลย เลยตะโกนกลับไป เน้นว่า ตะโกน

  “ถ้ารีบนัก ทำไมไม่มาซื้อตั้งแต่เมื่อวานวะ แม่งเอ้ย!!!”

ประมาณว่าเจอของจริง มันก็เงียบ หรือไม่ก็อาจจะแค่บ่นงึมงำงึมงำ เพราะป้าไม่ได้ยินเสียงตอบรับ

ได้ยินแต่เสียงหัวเราะเก๋ เป็นกองเชียร์ใช่มะเนี่ย  

ละป้าก็เดินออกมาจากเคาน์เตอร์จ่ายตังค์ ตรงมาหาเจ๋ แต่ยังไม่เงียบปากตัวเอง ยังคงบ่น ๆ อยู่ว่ากรูจ่ายแยกบิลแล้วมันหนักหัวเมิงเหรอวะ ก็พวกกรูมากันกี่คน โธ่เว้ย ตัวสั่นริก ๆ มือสั่นปากสั่น อยากจะโดดถีบปากแม่งให้ @#$#$%%$**(@

เจ๋แจนถามหน้าลอย ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ ก็เลยเล่า ๆ ให้เจ๋ฟัง เล่าไปเขียนบิลไปว่าบิลไหนของใครบ้าง เขียนได้ยึกยือมาก เพราะมือสั่นไปหมด

เผอิญจุดที่พวกเรานั่งอยู่ ตรงข้ามกับจุดที่รับฝากของพอดี ตอนแรกป้าไม่รู้หรอกว่ามันมายืนกันอยู่ตรงนั้น แต่ป้าได้ยินอะไรแว่ว ๆ ว่า “แยกบิลจ่าย น่าเกลียด” อะไรประมาณนี้ เลยเงยหน้าไปมอง 

เห็นแม่มันยืนเอาของอยู่ อิป้าเข้าใจได้ทันทีว่ามันพูดให้ได้ยิน อีลูกสามตัวของมันก็เข็นรถเข็นตรงนั้น พอลูกมันได้ยินแม่มันพูดว่า “น่าเกลียด” ไอ้สามตัวนั้นก็พูดประสานเสียงกัน “น่าเกลียด น่าเกลียด น่าเกลียด น่าเกลียด”

โหย กูอยากจะเข้าไปตบให้เลือดกลบปากทั้งสามตัว .. ลูกมันก็ไม่ใช่เด็ก ๆ นะ ดูจากชุดนักเรียนน่าจะเรียนอยู่ประมาณ ม.ต้น และประถม ตัวสูงพอ ๆ กะป้านี่แหละ

ป้าเลยตะโกนสวนกลับไปว่า “พวกวัยทอง แก่แล้วไม่เจียม สงสัยอารมณ์เปลี่ยว ผัวไม่เอาว่ะ แม่มันเป็นแบบนี้ไง ลูกมันถึงนิสัยเสีย”

แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น (เสียดาย)

จนป้าเข็นรถเดินออกมา พวกนั้นก็เข็นรถตามออกมาเหมือนกัน กำลังจะเข็นออกประตู ป้าอยู่ประตูซ้าย มันอยู่ประตูขวา ป้าหันไปมอง มันทำหน้าเชิด ๆ  โคตรกวนโอ๊ยเลย

เก๋ยุว่า เล่นมันเลยมั้ย … ได้เลยจัดไป

อิป้าเลยตะโกนคำหยาบออกไป “สัด!!!!!” (ดังมาก ประมาณว่าอยากให้มันหันมามีเรื่องเลยล่ะ) ไอ้เก๋ได้ยินปุ๊บ มันเดินหนีปั๊บ อ้าวววววว

ไอ้พวกนั้นมันก็ต้องได้ยิน แต่ไม่หันมา แถมเดินเร็วขึ้น รีบออกประตูไปเลย

โธ่  ถ้าเอาจริง กรูยอมเสียค่าปรับ ขอให้ได้กระทืบปากซักทีเหอะ

---------------------

มานั่งนึกดูว่าพวกเราผิดด้วยเหรอ?

พวกเรามากัน 3 คน แต่ใช้รถเข็นคันเดียว

ผิดเหรอวะ?

ผิดเหรอที่มากัน 3 คน ไม่ยอมใช้รถเข็น 3 คัน แล้วไม่ยืนต่อแถวเรียงกัน 3 คน เพื่อจ่ายแยกบิล?

จำเป็นมั้ยว่ามากัน 3 คน ต้องใช้รถเข็น 3 คัน แล้วยืนต่อแถวเรียงกัน 3 คน เพื่อจ่ายแยกบิล???

ที่มันโมโห คงเป็นเพราะเห็นว่าพวกเราคิวสั้นกว่าแถวอื่น คิดว่าชั้นเข้าแถวได้สั้นกว่าคนอื่น แต่ต้องหน้าแตก เพราะอิป้าจ่ายแยกบิล เลยโกรธ?

เมิงโกรธ แล้วคิดว่ามีสิทธิ์จะมาต่อว่าอะไรกันแบบนี้เหรอ เห็นกรูดูเด็ก ๆ แต่งตัวกะโปโล เห็นกรูตัวเล็ก ๆ แล้วคิดว่าจะกรูจะไม่กล้าเหรอ เหอ ๆ คิดผิด! พอเจอเข้าหน่อยก็ไม่กล้า เก่งแต่ปากนี่หว่า

---------------------

กลับถึงบ้าน มาเล่าให้ลุงฟัง

ลุงอึ้งกิมกี่

แต่ก็เหมือนคราวก่อน ๆ ลุงบอกว่า ทำไมเวลามีเรื่องแบบนี้ แบ้งไม่อยู่ทุกที

จิ๊บว่านะ ถ้าแบ้งอยู่มันไม่กล้าหรอก เพราะแบ้งเป็นผู้ชาย

และลุงก็กำชับว่า “เวลาแบ้งไม่อยู่ อย่ามีเรื่องกับใครอีกนะ เป็นห่วง ตัวก็กะเปี๊ยกเดียว หาเรื่องจริง ๆ เลย”

ธ่อออ ใครหาเรื่องก่อนกันแน่อ่ะ

*ถึงแบ้ง* จิ๊บอ่ะไม่ใช่พวกหาเรื่องใครก่อนอยู่แล้ว แต่ถ้ามันยัดเยียดเรื่องมาให้ ใครจะยอม จิ๊บเป็นพวกไม่ยอมใครเหมือนกัน

แต่ก็จะพยายามลดความใจร้อนลงหน่อยละกัน

ส่วนเก๋

เก๋บอกว่า เก๋ไม่รู้ เก๋ไม่ได้ยิน ไม่งั้นก็ช่วยแล้ว

เออ.. จนแทบจะตบกันอยู่แล้ว เก๋นี่!!!!

----------------------

ที่พิมพ์มาทั้งหมด ไม่ได้จะหมายความว่ากรูเก่ง กรูแน่นอน แต่อยากจะระบาย ทำไมถึงมีคนนิสัยแบบนี้ มีลูกมีผัวแล้ว แสดงกริยา “สันดาน” ต่อหน้าลูกมันให้เห็นอีก

การมีเรื่องมีราว หรือการด่ากัน ไม่ใช่เรื่องดี อันนี้ก็รู้ แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ

สันดานดิบในตัวป้าก็มี และนี่แหละ นิสัยป้า เวลาคุยทางเอ็ม เวลาเจอหน้ากับเพื่อน ๆ ก็ดูหงิม ๆ เรียบร้อยดี

ถ้าได้โมโหเมื่อไหร่ มันก็เป็นแบบนี้แหละ

ไม่ได้ดูเรียบร้อยอ่อนหวานอย่างภาพลักษณ์เลย (เหรอ?)

ย๊ากกกก  เด๋วกัดเลย

แต่งตั้งแต่ 20 พ.ค. ผ่านไปจะเดือนละ ไม่ยอมอัพซะที อิป้าคันมือคันไม้ขอเก๋เอามาแปะเองละกัน เพราะเชื่อว่าเก๋ไม่อัพแน่นอน เพราะยัยเก๋มันจอมดอง blog อิอิ

ถ้าอยากเข้าไปแสดงความยินดีกับเก๋ ก็ไปตามนี้ได้เลยจ้า >> supergaye << 

เริ่มไงดี เอาเป็นว่าไม่พิมพ์ไรมากละกันเนอะ เล่าไปเป็นฉาก ๆ ละกัน แหะ ๆ เหมือนจะป่วย ครั่นเนื้อครั่นตัวไงมะรู้แฮะ

เริ่มจากงานตอนเช้า

ตอนกลางคืนอิป้ามานั่งจัดพานเงิน (สวยมะ?) ส่วนพวกหม่าม๊าจัดพานทอง (ทะทะแท้?)

ฤกษ์ออกจากบ้านตอน ตี 1 พวกเราก็ไม่ได้หลับได้นอนกันล่ะ ส่วนป้าก็ขอปล่อยโทรม ๆ มันนี่แหละ ทีรูปป้าล่ะไม่เปิด flash โทรมอยู่คนเดี๊ยะ

ป้าจะอิ๊บ > เจ๋แจน

น้องใหม่ > พี่ไก่

หน้าน้องใหม่นี่บ่งบอกมาว่างานน่าตื่นเต้นแค่ไหน เริ่มออกเดินทาง ตีหนึ่ง เป๊ะ!!! ไม่ใช่ จส 100

รถรับตัวเจ้าสาวใช้ของอุ่น เพื่อนโจ๊กใน spacewagonclub เพราะโจ๊กบอกว่ารถมันเข้าไม่ได้ (แต่ปกติก็เข้าไปส่งทุกวันไม่ใช่เรอะ??)

ครึ่ง ชม. ก็ถึงบ้านเก๋แล้ว ตั้งขบวน ละก็ให้พี่ไก่นำ จ่ายประตูเงินประตูทอง เนื่องจากประตูมีน้อย พี่ไก่เลยจัดให้คนละสองเลย อิอิ

บ่าวสาวสวมแหวน

ดูจากหน้าตา รู้สึกป่ะป๊าจะสะใจเล็ก ๆ นะ

เสร็จพิธีช่วงเช้าไปอย่างรวดเร็วก็ถ่ายภาพหมู แต่… ฤกษ์เข้าบ้านเจ้าบ่าวคือประมาณ หกโมง (ถ้าจำไม่ผิด)

แล้วโต๊ะสนุ๊กมาจากไหน 555 .. ระหว่างหม่ำ ๆ ข้าวที่บ้านเก๋ พวกหนุ่ม ๆ ก็ จัดปายยยย

ภาพนี้เจ๋งว่ะโจ๊ก รู้งี้ตั้ง speed shutter ให้ช้ากว่านี้หน่อย จะได้เห็นเป็นเส้นยาว ๆ เนอะ (blog งานแต่งเฟ้ย ไม่ใช่ blog สอนถ่ายภาพ - -“)

ภาพด้านล่างคือภาพจาก “พี่แด้” ขอบคุณมากขอรับ

ปล. ตากล้องก็เยอะม๊ากกกก จนบรรดาแขก ๆ ถามกันว่า นี่จะเอาไปออกสื่อป่ะเนี่ย กล้องเกือบสิบตัว!!! ยืนถ่ายรูปทีไม่รู้จะมองกล้องไหน ก๊ากก

มาถึงงานเลี้ยงกลางคืนกันบ้าง งานจัดที่ Marriot เจริญนคร

พวกเราวุ่นวายกันมากเลยอ่ะ เพราะแต่ละคนก็มีหน้าที่ของตัวเอง

ขนาดท่านเสรีพิสุทธิ์ยังบอกป่ะป๊าว่า นี่ทำกันเองหมดเลยใช่มะ ไม่ให้เงินรั่วไหลเลยนะเนี่ย ใช้ลูก ๆ คุ้มจริง ๆ

งานนี้ท่านเสรีพิสุทธิ์มาเป็นประธานเจ้าข้า

มีรูปป้าถ่ายกับบ่าวสาวไม่กี่รูปเอง เศร้า เพราะต้องทำหน้าที่ตลอด เหนื่อยสุดชีวิต

มาดูสาว ๆ โต๊ะแป้งกันบ้าง

เห็นมั้ย ไม่มีรูปป้าอ่ะ มันน่าน้อยจายยยย

ไม่เป็นไร ยอมให้ก็ได้ .. ดูรูปกันต่อ

กลุ่มสาว ๆ คือเพื่อนเก๋ตอนเรียนจ้า

ส่วนกลุ่มใหญ่ ๆ นี่ก็บรรดา spacewagonclub เค้าล่ะ

ตัดมาที่พิธีเลยละกัน

พวกเราเตรียมคิวกันน่าดู เดินช้าช้า~~ บ่าวสาว เดินช้า ช้า ช้า ช้า ช้าหน่อยโว้ยยยย!!!!

เห็นมั้ยใช้คุ้ม!! พี่ไก่ก็เป็นพิธีกรบนเวที ส่วนป้าก็เชิญพานพวงมาลัย (เนื่องจากรูปป้าน้อย เลยเลือกเอารูปที่มีป้าติดมาด้วย ก๊ากกก)

แอบงึกงึกงักงัก เปิ่น ๆ เล็กน้อย พอขึ้นบนเวทีแล้วป้าทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะไปยืนตรงหนาย

ท่านเสรีฯ ก็แซวว่า “ยังไม่แต่งงานสิท่า 55 เอ้า ดู ๆ ไว้นะ งานตัวเองจะได้จำได้” …

ป่อย ป่อย ป่อย ยย…  ขอบคุณที่แนะนำค่ะ!!!

ไช โย้ ไชโย้ ไชโย้ว โย่ว โย่ว (ไม่ใช่ละ)

โจ๊กกล่าวสุนทรพจน์ 555 มันช่างพูดจาได้ไม่รู้เรื่องซะเลย พูดไป พวกเราข้างเวทีมองหน้ากันไป อินี่ ตอแหล!!!! ขนาดเก๋ยังอึ้ง 555 ..

“ผมคบเค้ามาแปดปี ผมยังไม่รู้เลย ว่าเราเป็นอะไรกัน (อ้าว) เค้ายังไม่เคยบอกผมเลย ว่าผมอยู่ในฐานะอะไร (โอ้วววววววว ตอแหลได้ถ้วย”

“วันนี้ผมอยากได้ยินจากปากเค้า ว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน”

อ้ายเก๋อึ้ง!!! มันคงนึกในใจ จะให้บอกมั้ยว่าเป็นผัวเมียอ่ะ 555555

แต่มีคำนึงที่โจ๊กพูดแล้ว เออ จริงของมัน คือ

“ผมไม่รู้ว่าจะดีขึ้นแค่ไหน แต่ผมก็เป็นแบบนี้ และจะเป็นแบบนี้ตลอดไป”

….. เก๋รู้ความหมายมั้ย 5555555555555555

พอถึงคิวเก๋พูด เก๋ก็….. งึกงึกงักงัก จั่งซี่มันต้องถอนนนน

เก๋อาการหนักกว่าโจ๊ก มันพูดมะรุเรื่องเลย พูดไปร้องไห้ไป ตอนแรกเจ๋บอกว่าให้ร้องไห้สวย ๆ หน่อยนะเว้ย

เก๋สวนกลับมาว่า “ทำไมต้องร้องด้วยอ่ะ บ้า”

เออ… เก๋บ้าแล้วล่ะ 5 5 ดีนะที่ให้โจ๊กติดทิชชู่ไว้ พอเก๋ร้องปุ๊บ โจ๊กก็ทำหน้าที่ปั๊บ กลายเป็นภาพหวานซึ้งไปซะอย่างงั้น

เอ้า จ๊วบ จ๊วบ ด๊วบด๊วบ จุ๊บุกันหน่อยยยยยยย เห็นแล้วทนไม่ได้อ่ะ มันไม่ใช่อ่ะ มันไม่ใช่!!!

ปกติเห็นแต่ถีบกันไปมา แต่ก็นะ เก๋จำภาพแบบนี้ไว้ละกัน มีไม่บ่อยหรอก   โอ๊ยเห็นแล้วอิจฉา

เช็ดน้ำลายกันเสร็จรึยัง มาดูภาพงานกันต่อเลยเนอะ

วินาทีสำคัญ คือเรียกพวกที่มีโอกาสจะขึ้นคานมาเสี่ยงพวงดอกไม้กันหน่อย อิป้าว่าจะไม่ไป แต่พี่ไก่นี่เรียกออกไมค์เลย โห อายโคตะระ ป้าเลยฉุดกระชากพวกสาว ๆ โต๊ะแป้งไปแจมด้วย และผลก็คือ!!!!

ตอนโยนมันมีพวงเดียว แต่กระจายความเสี่ยงออกไปซะ 4

และ 1 ในนั้นคือ

สะมะหะจ๊ะดะแห๊บ  .. เดี้ยนเอง 

อีกแร๊ะ ได้อีกแร๊ะ 2 งานติดแล้วนะ งานพี่กุ๊ก เก๋ได้ช่อดอกไม้ ป้าได้ช่อเฟอเรโร่ ซึ่งมันก็ได้แต่งแล้ววันนี้ แล้วป้าล่ะ ได้ช่อดอกไม้วันนี้ แต่งมะหร่ายดีน๊า ~~   ต๊าย ต้องรีบเตรียมตัวแล้วสิ เดี๋ยวไม่ทัน ฮิฮิ

ปล. ไม่น่ายืนข้างยัยเบสเลย - -“

ตัดมาพิธียกน้ำชา หวานเจี๊ยบบบ แต่ร้อนโคด

เฮ้ยโจ๊ก .. ซองชั้นสองพัน !!! ทำอะไรเพื่อพี่สาวบ้างยัง?

ส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอ ที่ห้อง Junior Sweet (ถ้าจำไม่ผิด)

ยังไงก็ขอให้กิ๊กไอ้โจ๊กมันไม่ตามมาราวีถึงบ้านนะเฟ้ย

ต่อไปเป็นภาพเก็บตกสาว ๆ ในห้องแป้งจ้า ถึงรูปจะน้อย แต่ก็สวยนะค๊า!~

มาแล้ว แฟชั่นพรมทอง

มาดูแฟชั่นของสาว ๆ กันดีก่า~~

เริ่มด้วยบ่าวสาว

งานนี้เก๋ยัดเยียดเสนอชุดหรูสุดเก๋ ประหนึ่งถ่ายแฟชั่นขึ้นปกนิตยสารก็ไม่ปาน ชุดตัดใหม่ เพราะ size เก๋หายากมาก ฮิฮิ คาดด้วยเข็มขัดสีขาว ดูลุคสบาย ๆ เพราะเก๋ไม่อยากได้หวานแบบเจ้าสาว จึงบอกช่างทำผมและแต่งหน้าว่า เอาเปรี้ยวววววววววเยี่ยวราดกันไปข้างนึง เป็นไง สมใจอยาก งานนี้เก๋สวยเริ่ดที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด

เห็นด้วยมั้ย ว่าเจ้าสาว ไม่จำเป็นต้องหวาน ปิ๊ง ปิ๊ง

>>>>> หม่ามี้ป้า กับแม่ของเก๋ ตัดใหม่ทั้งสองคน

หม่าม๊าเน้นชมพู ส่วนทางบ้านเก๋ theme สีเงินกันทุกคนเลยจ้า

>> หนึ่ง พี่สาวเก๋ บ้านนี้เค้าหุ่นนางแบบทั้งบ้านเลยวุ้ย สั่งตัดชุดสีเงิน ร้านเดียวกับแม่และชุดเจ้าสาว ด้านหลังนี่อย่างเปรี้ยววว แต่งหน้าก็กิ๊บเก๋มาก ๆ สวยเริ่ด

>> พี่หมวย มาจากบ้านเก๋อีกเหมือนกัน ชุดจากสยาม

>> ป้าจะอิ๊บ อืดได้อีก จะขยายไปไหน มาในชุดสีทองของเจ๋แจน ยืนคู่กับหนึ่งเป็นตัวมีเงินกับตัวมีทอง 555

>> เจ๋แจนกับชุดไขว้ไปไขว้มา เรียกไม่ถูกวุ้ย กว่าจะใส่ได้ แทบเรียกคนทั้งโรงแรมมาช่วย อิอิ

>> อาร์ม ดอกโตมากนะ ชุดสีสะใจสาวป้าจริง ๆ เลย เปรี้ยว ๆ หวาน ๆ ไหนบอกว่าดำไงยะ เชอะ

>> เจ๊หญิง ท้าวแชร์ของเราทุกคน เปรี้ยว เท่ห์ มั่น มีทุกลุคอ่ะเจ๊  ส่วนผ่าหน้านั่น สยิวกิ้วววว

>> ยัยเบส .. ข้ามไปได้มะ … ไม่ได้เหรอ อืม โอเค สวย … จบ!!

>> ปุ๋ม .. สาวที่หลุดออกมาจากละครพีเรียดช่อง 3 เรื่องนางทาส เอ้ย ขมจ๋า~~~~  จาหวานไปไหนมิซาบ

เอาล่ะ เสร็จภารกิจกันซักที เหนื่อยวุ้ย เฮ้อออออ ภาพสุดท้ายของวินาทีนี้

ความสุขจงอยู่กับท่าน บ๊ายบายยยยย