จริง ๆ อิป้าจะอิ๊บก็ up บ่อยนะ แต่ดันมีคนมาบอกว่า อัพยัง อัพยัง อัพเร็ว ๆ หน่อยสิ จะดู
ใครคนนั้นก็คือ "ลุงบะแอ๊งค์" นั่นเอง ติดไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์แล้ว มัวแต่อัพเรื่องอื่น อิอิ

ที่ลุงอยากให้เอาลงก็คือ "รูปภาพ" ... เป็นรูปที่ลุงถ่ายเอาไว้เมื่อวันอาทิตย์
ตอนไปหาป้าที่บ้าน ไอ้เราก็ไม่ได้สนใจหรอก ว่าลุงทำอะไรอยู่ เพราะป้าเดินไปเดินมา
พอตั้งใจมองจริง ๆ ปรากฎว่าลุงแกถ่ายรูปตุ๊กตา จัดฉากอยู่นั่นแหละ (จะบ้าตาย)

ไม่รู้หรอกนะว่าลุงจะดูทำไม หรืออยากโชว์ก็ไม่รู้....
แต่ป้าเห็นภาพแล้วรู้สึกเหมือนเป็น story เล็ก ๆ
ก็เลยเอามาทำเป็นเรื่องราวความรักสนุก ๆ ของพวกเรา

ไปดูกันเถอะ

.
.
.
.
.
.

ตอนอยู่ที่พุดตาน ลุงจะชอบมาหาป้าบ่อย ๆ จนกลายเป็นชีวิตประจำวัน
ตอนเย็นลุงก็จะมารอที่บ้าน มาพาป้าไปกินข้าว (เหมือนพาหมาไปฉี่ยังไงยังงั้น)
.
.
แล้วก็จะมานั่งเล่นคอม หรือไม่ก็ดู TV กัน

.
.

ดูกันไป เล่นกันไป ลุงก็ชอบแกล้งป้าอยู่เรื่อยเลย
ต้องทำโทษ

อ๊ะ!! อยู่นี่เอง...

.
.
.

"แค้หูห้ายโหน่ยยย.ย...ย....ยย.." เป็นคำที่ลุงพูดประจำจนติดปากไปซะแล้ว
แค้หู (แคะหู) ของลุงก็คือการปั่นหูนั่นเอง ใช้ cottonbud มาเหยาะโทนเนอร์ของป้าด้านนึง
แล้วก็ปั่นไปเรื่อย ๆ แล้วเอาด้านแห้งปั่นอีกทีนึง ...

.
.
แต่ลุงนี่ไม่รู้เป็นไรนะ พอบอกให้ป้าแคะให้ แต่ตัวเองก็ชักช้า มัวแต่เล่นเน็ต
จนป้าต้องนับ "นึง....... .. ส่องงงง...ง.... ซั่ม!!!" ลุงแกก็จะรีบกระโจนมาเลย
นึกแล้วขำทุกที ... (ลุงนี่ทำตัวปัญญาอ่อนตลอดเลยนะ รู้ตัวป่าว)
.
.

.
.
.

แต่ตอนนี้โอกาสนั้นคงจะน้อยลงแล้ว
โอกาสที่ลุงจะมาหาที่บ้าน คงจะไม่มีอีกต่อไป
โอกาสที่ลุงจะมานอนให้ป้าเอาไม้เสียบหูเล่น
ภาพนี้คงจะน้อยลงจนแทบไม่เห็น
ระยะทางเท่านั้นเอง ที่ทำให้เราเจอกันน้อยลง

.
.

.
.

.
.

ถึงตัวจะห่าง
แต่เราก็จะใกล้ เข้าไปข้างในหัวใจ
ยิ่งพูดยิ่งฟังยิ่งใกล้ เข้าไปข้างในหัวใจ
.         .             .
ยิ่งอยู่ไกลกัน ทำให้เรารู้สึกถึงกันมากขึ้น
คิดถึงกันมากขึ้น และโกรธกันน้อยลง
.         .             .
เมื่อเราเจอกัน เราจะยิ้มให้กันทุกครั้ง
เราจะยิ้มให้คุ้มที่ไม่ได้เจอกันนาน
ยิ้มเผื่อไปอีก 1 อาทิตย์ที่เราไม่เจอกัน
.         .             .


.

.

ยิ่งพิมพ์ยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าจะไปชายแดนงั้นแหละ
จากเดิม เพชรเกษม 71 มา เพชรเกษม 81
เปลี่ยนเป็น เพชรเกษม 71 มา มหาชัย
อืม..... น่าคิด...

ขอบคุณผู้ชมทุกท่านที่ชมค่ะ  *