Group Blog
 
All Blogs
 
เปิดเทอมสองแล้ว ก็เริ่มนินทาอาจารย์.... ภาคหนึ่ง

ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายชะมัด ทำไมได้ปิดเทอมแค่สองสัปดาห์ แล้วก็ต้องเปิดมาเรียนใหม่อีกแล้ว แถมยังมารู้เกรดที่แสนเศร้าได้ C เลขด้วย เลขเป็นวิชาที่ไม่ชอบที่สุดเลย นอกจากนั้นวิชาตัดอนาคตก็ยังคะแนนดิ่งเหว แสนเศร้า ฮือ ฮือ ฮือ...อาไรเนี้ยยยย!!!
ขอบอกก่อนเรื่องทำบล็อก คือ ก็เห็นบล็อกสวยๆ ที่คนอื่นทำ ช่างสวยงามเหลือเกิน... เอ ... แล้วทำไมของตัวเองไม่ทำบ้าง ... แท่น แท๊น...
ทำไม่เป็น! นั่นเอง (Y_Y วอนผู้มีจิตศรัทธา หนูก็อยากให้บล็อกมีเสียงเพลงเหมือนกันง่ะ)

ช่างมันดีกว่า....นุ...
เปิดเทอมสองคราวนี้คณะให้ลงวิชาเลือกได้ตามสมัครใจ ซึ่งคณะของฉันจะมีแค่เทอมเดียว นอกนั้น บังคับเลือก ‘ต้องเรียนอันนี้’ หมด
เพราะฉะนั้น เนื่องจาก....เหตุว่า.... เทอมนี้เลือกได้เทอมเดียว ฉันจึงเลือกลงวิชาที่เรียนตอนเที่ยงวัน (มันติดวิชาอื่นหมดแล้ว) ชื่อวิชาว่า Thai – Eng Translation
ฮั่นแน่ ฟังชื่อแล้วดูไฮโซหะรูหะรา กะเขาบ้างไหมเนี่ย
อื่ม...ตอนแรกกะว่าจะลง Man and art and music ต่อจากเทอมแรกสักหน่อย คราวนี้จะได้บาโรค โรโกโก้เต็มรูปแบบ โอพระเจ้าจอร์จมาเกิดในยุคเรอเนสซองค์ วิชาอะไรก็ม่ายยู้.... แต่ขอบอกเทอมที่แล้วได้ A วิชา Man and civilization ด้วย อะแน่ๆ ๆ จะชมว่าเก่งล่ะจิ ...เงียบก่อน... เท่าที่ถามมา ไม่มีใครได้ B+ สักคน อืม... มันน่าภูมิใจ จริง จริ๊ง ได้ A วิชาที่เขาได้กันหมดทั้งคณะนี่ (บุญที่ไม่ บีบวกอยู่คนเดียวเท่าไหร่แล้ว)... ส่วนวิชาไหนเพื่อนได้ A ...หึ หึ หึ .... เราก็ขอเกรดขำ ขำ ก็พอ
เทอมนี้แบบว่า มีวิชาใหม่ แปลก มากมาย ชนิดโอ้ตะลึงพระเจ้าจอร์จ นี่ฉันกดลงทะเบียนอะไรลงไป เช่น วิชาพิฆาตมาร Organic Chemistry มันก็คือ เคมีอินทรีย์นั่นเอง...แหม... เบ เบ นะ อ่านชื่อวิชาแล้ว แบบว่า เรียนอะไร้ ก็ อัลเคน อันคีน อันไคน์ แมวๆ อะไรแถวๆ นี้...โถ โถ่... แต่แบบว่าพอเอาคอร์ส เอาท์ไลน์ มาดู....
อื่ม...อื่ม.... มันเป็นแบบนี้นะ

E = X(bar) – 2sd
D = X(bar) – 1sd
C = X(bar)
B = X(bar) + 1 sd
A = X(bar) + 2 sd

ส่วน A+ B+ ก็ บวกลบไปอีก 0.5 sd นะ ... เอ..เอ..ตาโตเท่าไข่ห่านอยู่พักหนึ่ง ก็ชักเริ่มกลับมามองตัวเอง แล้วสิ่งมีชีวิตในที่อยู่อาศัยใต้ X- bar แบบเราละก๊ะ...เกรดจะอยู่แถวๆ ไหนเนี่ย ....อ๊ายย๋า.... ดีมากเลยค่ะ ดีมากเลย Y_Y สงสัยเทอมนี้ได้เปลี่ยนไปเลี้ยงหมาแทนเลี้ยงแมว
อืม... แล้วคุณล่ะ? เลี้ยงอะไร?
A ants
B birds
C cats
D dogs
E Elephants
ช่างมีขนาดตัวเพิ่มขึ้นตามลำดับจริงๆเลย นี่แหละๆ เรามันคนเลี้ยงก็ต้องพัฒนาความสามารถ เลี้ยงตัวที่มันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จริงไหมครับ


ว่าๆไปแล้ว พูดเรื่องเกรดทำไม มันไม่โสภาเนอะ ปิดเทอมนี้วี่ไปเที่ยว กทม. มา แวะไปงานสัปดาห์หนังสือมาด้วย โอ้โฮ คน อะไรมันจะคนเยอะขนาดนั้นก็ไม่รู้ จริงๆแล้ววี่คิดว่า....ตรูไปซื้อข้างนอกแบบไม่มีส่วนลด แต่มีความปลอดภัยต่อชีวิตไม่ดีกว่ารึเนี่ย? แทบเอาตัวออกมาไม่รอด ...
ฮืม... แต่คราวนี้ก็ดีมากเลยครับ ไปยืนคว้างรอเพื่อนอยู่กลางห้องอะไรสักอย่างจำชื่อไม่ได้ ตรงที่มติชนอะ เพื่อนมันทิ้ง (แง้) แต่ว่า....นี่เลย บุญช่วย กำลังยืนๆอยู่ดีๆ เอ...เห็นใครคนหนึ่งเดินผ่าน .... เขาคนนั้นคือ คุณ อาจินต์ ปัญจพรรค์ ถ้าจำไม่ผิดนะ มีคนของสนพ.มติชนช่วยถือแขนออกไป สักพัก คุณบินหลา สันกาลาคีรี (ชื่อเหมือนหอพักนศ.แพทย์ มอ.เลย) เดินถือโทรศัพท์เป็นพรีเซนเตอร์รึเปล่าก็ไม่รู้ ผ่านไปอีกคน ...แหมๆ โชคดี ‘อย่างแรง’ สักพักไปอีกบูธหนึ่งเพื่อเจอพี่โป่ง แล้วก็ได้เจอนักเขียนในดวงใจ ... คุณอาริตา กับคุณโสภี พรรณราย... น่ารัก มาก มาก เลย ปลื้ม สุดสุด >< น่ารักและท่าทางใจดีกันทั้งสองคนเลย แบบว่าเดินออกจากบูธก็ตัวลอย ลอย
มาที่บูธของพิมพ์คำ ก็เจอ.... คุณดวงตะวัน กับคุณกรมาศ สองคน โอ้โฮ ยังไม่แก่ (เหมือนที่เคยคิดไว้) เลย....ประทับใจมาก ... ส่วนตัววี่คิดว่า..อืม...เก่งมากเลย ประสบความสำเร็จตั้งแต่ยังอายุไม่มาก
ก้มลงมองตัวเอง...อื่ม... แล้วเราละเนี้ย นอกจากจะตกมีนแล้วยังไม่ได้เริ่มทำอะไรให้เป็นนิมิตหมายอันดีต่อชีวิตเลยสักอย่าง เฮ้อๆๆๆๆ เอาน่า สวยไว้ก่อนแล้วกัน (ตรงหนายยยย?)


เวลาใกล้หมดแล้ว แอบชิ่งมาเขียนบล็อก เรื่องสุดท้ายวันนี้นินทาอาจารย์ให้ฟังดีกว่า
เทอมนี้ลงวิชาแปลกไป อาจารย์ก็แปลกเกือบหมดทุกคน แบบว่า... นี่เลย (สาธุ ใครไปบอกอาจารย์ขอให้ได้เกรดเดียวกับเรา หึ หึ หึ) เริ่มจาก Biostat ก่อน
Biostat เรียกเป็นภาษาไทยว่า ชีวสถิติ อาจารย์เป็นคนพุ ไท ไม่ ค่อย ชะ ... อ่านแล้วรู้ใช่เป่า ว่าไม่ชัดแบบลูกครึ่งอะไร
ใช่แล้วน้อ... ไทย... จีน... นั่นเอง นอกจากจะพูดไม่ชัดแล้วก็ยังสูงวัยอีกต่างหาก น่าน... ทำไมไม่มีวิชาเรียนกะอาจารย์หนุ่มๆ หล่อๆ เก่งๆ แบบในนิยายบ้างละเนี้ยยยย ไปไหนกันหมดค้า!!! (ปล. อาจารย์ขาอภัยหนูด้วย)
เอาเป็นว่า ถึงแม้อาจารย์จะพูดไม่ค่อยชัดแต่อาจารย์ก็เป็นอาจารย์สูงวัยที่ใจดีมาก อาจารย์เตรียมพาวเวอร์พอยท์ มาสอน บทแรก แล้วอาจารย์ก็เริ่ม สอน สอน สอน
แปะโมง...แปะโมงสิห้า...แปะโมงคึ่ง...และ...
“เอ่อ... หมดแล้วล่ะนักเรียน....”
เราก็มองหน้า.... แปดโมงครึ่ง แหม... หมดเร็วจัง...
อาจารย์ก็พูดต่อแบบอายๆ...
“ครูนึกว่าจะสอนนานกว่านี้...”
ฮ่า ฮ่า.... ถ้าอาจารย์เป็นแบบนี้บ่อยๆ รักตายเลย....


วิชาที่สองที่เรียนก็คือวิชา Exercise For Health
เพื่อนบอก ลงเลย A ชัวร์ๆ ... ชัวร์รึเปล่าไม่รู้ เทอมที่แล้วมันบอก Man so A ชัวร์ ... แล้ว B มันโผล่มาจากไหน ฮ่วย โพยก็โพยเถอะช่วยอะไรไม่ได้สักอย่าง (วิชานี้เพื่อนก็ได้ เอ กันหมดเหมือนกัน) แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เนื่องจากมันเป็นวิชาหมวดพละวิชาเดียวที่เป็นการเรียนแบบเลคเช่อร์.... เพื่อการประหยัดพลังงาน วี่จึงเลือกลงวิชานี้
ก่อนไปเรียน เพื่อนกระซิบ... ระวังนะ อาจารย์แปลกๆ
หึ หึ... แปลกยังไงน้อ... แปลก แบบนี้ล่ะ... อาจารย์แกเดินเข้ามาสอน มาถึงก็ กระแอมๆ แล้วหันมาถาม
“Ex – Health ใช่ป่าว?”
เราก็มองหน้ากัน... วิชานี้มีหลายคณะเรียน แต่เซคชั่นละ ยี่สิบห้าคน อาจารย์บอก ลงชื่อได้เลย แล้วแกก็เริ่มสาธยาย
“วิชานี้นะ เรียนหนัก รุ่นพี่เธอบอกหรือเปล่า ต้องนัดทำงานพิเศษ หกโมงเช้า เย็น ค่ำๆ เที่ยงคืน ...กลัวมั้ย?...กลัวก็รีบๆไปถอน.... ต้องทำวิจัยให้ครูด้วยนะเธอ... เนี่ย เมื่อก่อนครูจบบริหาร”
อืม...บริหารแล้วมาสอนทำไมล่ะเนี่ย...
“บริหาร ร่างกาย”
หันไปดูเพื่อนข้างๆ...แหม...อาจารย์คะ น่าจะออกหนังสือแข่งกับ หม่ำ มุกแป้ก นะคะ
“แล้ววิชานี้นะเธอ ถ้าเธออยากได้เอ... ง่ายๆเลย ... นี่เลย คนนั้น คนนั้น และคนนั้น” แกชี้ไปทางหลังห้อง ที่มีเพื่อนคณะอื่นอยู่
“ถ้าอยากได้เอ นี่เลย ชั่งน้ำหนักนะ แล้วจดไว้ จบเทอมนี้เมื่อไหร่ ถ้าน้ำหนักลดได้ ห้ากิโล เอาเอไปเลย แต่ถ้าไม่ครบนะ... ตัดหนึ่งประจุ”
แล้วแกก็หันมาที่วี่
“เธอ ทำไมตาแดงๆ”
กำลังอ้าปากจะบอกพอดีว่า เพราะว่าไม่เคยตื่นมาเรียนตอนแปดโมงเช้ามาก่อนน่ะสิคะอาจารย์ ตามันก็เลยแดง เพราะว่าหัวจะโขกโต๊ะเลคเช่อร์แล้นนนน แต่แกก็พูดต่อว่า
“ตาแดงแสดงว่าตาร้อน...อิจฉาตาร้อนละซี่ เกรดแบบนี้มีเฉพาะคนพิเศษๆเท่านั้น”
หึ ... หึ... หึ
ตอนแรกที่เพื่อนบอกว่าอาจารย์แก แปลกๆ ... คือ จะขยายความตอนนี้ล่ะ
คือเนื่องจาก วิชานี้คนอยากเรียนเยอะ จึงมีคนไปขอเปิดเซคชั่นใหม่ ... ซึ่งเพื่อนของเพื่อนวี่ไปขอเปิด แล้วอาจารย์ ...แก...ให้ ... โยน...เหรียญ... ทาย...หัว...ก้อย!!!
ทายถูกเปิดให้ ทายไม่ถูก
ปรากฏว่า ครั้งแรก เพื่อนวี่ทายถูก.... แกบอก ไม่เอาๆ เอาใหม่
ครั้งที่สอง... ถูกอีก...
เอาใหม่!
ครั้งที่สาม...ก็ถูก...(เธอยอดมาก)
ก็เอาใหม่
ครั้งที่สี่....ถูกอีกแล้นนนนนน
ครั้งสุดท้าย...
ครั้งที่ห้า...พระเจ้าจอร์จ ซูเปอร์โกล.... แม่นอย่างกะตาเห็น
สรุป...เลยได้เปิด....
อืม เป็นการขอเปิด section ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ส่วนเพื่อนของเพื่อนข้าพเจ้าก็น่าจะไปเรียนวิชาคุณไสยอาถรรพ์หมอดูแม่นๆ เพราะมันแม่นเหลือเกิน


วิชาสุดท้ายที่จะเผาอาจารย์ก็คือวิชา communication skill ...
วิชานี้อาจารย์น่ารักมากกกกกก แกเป็นคนผิวคล้ำๆ อ้วนๆหน่อย ขี้อายอย่างรุนแรง สอนไปแกก็จะเขิน เอามือปัดแถวๆซอกคอ...แล้วชายตาให้เด็กๆ ...
อาจารย์เข้ามาถึงก็ทำตาโต แล้วถาม
“เธอ นี่คอมมู เซคชั่นศูนย์หนึ่งเหรอ?”
“ค่ะอาจารย์”
อาจารย์ก็ปาดเหงื่อ
“ทำไมมันเยอะขนาดนี้ล่ะ ครูว่าเธอไปถอนดีกว่า”
เจ้ย แล้วจะถอนยังไงล่ะเนี้ย.... มันวิชาบังคับเรียน
แล้วแกก็มองอีกหลายรอบ บ่นพึม
“มันเยอะจริงๆ”
แต่แกก็เริ่มสอน เริ่มจีบเพื่อนแถวหน้าไปด้วยโดยปริยาย เพื่อนฉันมันอายจนหน้าแดง ไปถึงหู เพราะมันก็ผู้ชาย อาจารย์ก็ผู้ชาย แล้วแถวหน้าสุด คือเพื่อนคนที่เล่าไปตอนบล็อกที่แล้ว ว่ามันอ่านหนังสือเช้า เที่ยง เย็น ก่อนนอน
เม้าเพื่อนคนนี้ก่อน เวลามันเรียน มันจะจดเลคเช่อร์ จดดะ จดไม่เงยหน้าเงยตา (ท่ามันจด ถือปากกาเป็นอาวุธ แล้วหรี่ตาเล็งตัวอักษร แล้วก้มจดยิกๆ เพื่อนบอกว่ามันจดแม้กระทั่งมุกแป้กของอาจารย์)
อาจารย์เริ่มสอนก็ชูหนังสือเล่มเล็กๆในมือขึ้นมา ถามว่า
“ใครมีหนังสือเล่มนี้บ้าง”
แน่นอน ห้องฉันก็มีกันหลายคน อาจารย์ก็เปิดๆ คร่าวๆ จบ แกบอกว่า
“เนี่ย...ไปอ่านเสียสิ สิบห้านาทีก็จบแล้ว แล้วก็จบ... ไม่ต้องมาเรียน”
ทั้งห้องเหวอ อาจารย์หันไปถามทีมชาติ
“จริงไหมเธอ?”
แต่ขณะนั้น ทีมชาติก้มจด ยิก ยิก ยิก คำถามอาจารย์กลายเป็นอากาศธาตุแล้วแกก็หน้าเจื่อน หันมามองแนวร่วมอีกทั้งห้อง แล้วพยักหน้า
“อืม...”
แล้วอาจารย์ก็เริ่มปล่อยมุกอีก การสื่อสาร คือ ฯลฯ
และแน่นอนว่า พี่ทีมชาติ ... ยิก ยิก ยิก...
“การสื่อสารแบ่งได้เป็น...”
...ยิก..ยิก...ยิก...
“การ สื่อ...”
แล้วอาจารย์ก็เท้าสะเอว ก้มลงมองไอ้ทีมชาติเยาวชนรุ่นใหญ่ ด้วยสายตาแบบว่า....
แล้วมันก็เริ่มรู้ตัว เงยหน้าขึ้นมาจ้องตาอาจารย์เขม็ง...มือเกร็งจับปากกา เริ่มหรี่เล็งปากอาจารย์
อืม... ยิก...ยิก...ยิก
อาจารย์แกก็ถอนหายใจ ... แล้วเลิกยุ่งกับมันอีกเลย (แกกลัวโดนมันด่าเอา เอิ้กๆ ว่าไม่พูดอะไรให้จด)
เด็กเงียบ ... หลังจากนั้นอาจารย์ก็บอก
“เนี่ย... คนเรามีหลายเหตุผลที่จะทำอะไร เช่นนักศึกษาลงเซคชั่นนี้ ก็เพราะตามเพื่อน หรืออยากเรียนเอง มีใครลงมาเพราะชอบเรียนบ้าง? เดี๋ยวผมให้เอเลย”
ปรากฏว่า ตอบ....ชอบ...กันหมดทั้งห้องเลย...
อาจารย์แกจึงบอกว่า...
“ดีมาก...นักศึกษาเซคชั่นนี้” เอาไมค์ออกห่าง แล้วทำปาก “ ‘ตอแ-ล’ กันเก่งทุกคนเลย”
แล้วแกก็ยักไหล่...
“นี่แหละนักศึกษา วิธีการสื่อสารแบบตรงไปตรงมา ต้องเซนเซอร์ด้วย เดี๋ยวเธอเอาเทปมาบันทึก” แล้วหันไปหาทีมชาติ
“ใช่ไหมเธอ?”
มือเกร็งจับปากกา ห่อปากมาดมั่น ตาหรี่เขม็ง....
ยิก...ยิก...ยิก...



จบก่อนแล้วกัน ซ้า ...ธุ...

ปล.. อาการแปลกๆ ของอาจารย์ดังที่เล่ามานี้ ก็คือส่วนหนึ่งของการปล่อยมุกของอาจารย์ทั้งสิ้น เจตนาของอาจารย์ทุกคนจริงๆแล้ว คือให้เราเข้าใจโลก และเป็นคนดีที่สุด คอนเฟิร์มว่า อาจารย์น่ารักจริงๆ และเทอมสองของวี่ ก็เต็มไปด้วยสีสัน 'อย่างแรง'

อิ อิ อิ


Create Date : 03 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2548 23:26:06 น. 1 comments
Counter : 568 Pageviews.

 
มาเยี่ยม มาเยียน ^^

วี่เอีย นินทาจารย์มากๆ ระวังนา หุหุ
จะหาว่าเจ๊ไม่เตือน


โดย: piggy (piccy ) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:10:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

p.ivy
Location :
ปัตตานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add p.ivy's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.