เรื่องที่ 28 : แล้วปาฏิหารย์ก็มีจริง (อีกครั้ง) จากที่เกิดเหตุการณ์สุนัขที่ฝากไว้หลุดหายจากลุ่มไป 2 ที่ ที่ละ 2 ตัว ตัวแรกตามจนเจอตามเรื่อง ที่นี่ ต่อมาคราวนี้เป็นที่ยาก เพราะเป็นที่ต่างจังหวัด ไร่ สวน เต็มไปหมดสลับกับบ้าน ไปตามหาอย่างเอาจริงเอาจังเมื่อวันเสาร์ก็หาไม่พบ เดาทางไม่ถูกว่า จูเนียร์จะเดินไปทางไหนและเดินถึงไหนแล้ว กลับมากรุงเทพด้วยใจหวิว ๆ เช่นเคย... จนอีกวันถัดมา ช่วงเย็นของวัน ขณะที่นอนพักเพื่อต้องการคลายความปวดท้อง เพราะอาการเครียดลงกระเพาะอาหารยังไม่หายดี ไม่ถึง 10 นาที ก็มีโทรศัพท์ดัง ปลายสาย "ดิชั้นชื่อจรรยานะคะ ไม่ทราบว่าคุณเป็นเจ้าของสุนัขชื่อจูเนียร์หรือเปล่า" แจน "ใช่ค่ะ คุณเจอเขาเหรอคะ คุณเอาเบอร์จากคอเขามาได้แสดงว่าเขาอยู่กับคุณใช่ไหม" และก้พูดคุยกันพักใหญ่ ได้ว่า จูเนียร์ได้เดินมาป้วนเปี้ยนอยุ่แถวหน้าบ้านเขาไปประมาณจะ อาทิตย์กว่า ๆ แล้ว แรก ๆ คิดว่าเป็นหมาของบ้านแถวนี้หลงมาจึงไล่ แต่เนว่าไม่ไปไหน ลูกสาวเขาเอาไปให้และก็ให้มาตลอดจนกระทั่งสามารถจับตัวเพื่อดูที่ป้ายคอของจูเนียร์ได้ เขาบอกว่าครั้งแรกคิดว่าจะเป็นสุนัขปล่อย แต่มาคิดว่าไม่ใช่เพราะคนแถวนี้ไม่ปล่อยหมากัน มีก็จะเลี้ยง และที่สำคัญถ้าปล่อยทำไมต้องติดเบอร์โทรไว้ให้ด้วย เลยคิดว่าเป็นหมาหลง (หลงไกลเสียด้วย ห่างจากที่ฝากตั้งหลายกิโล เดินจนผอมเลย) มานึกถึงคนที่เป็นเจ้าของป่านนี้คงเป็นห่วงจูเนียร์ดู เขาจึงตัดสินใจโทรมาหาแจน เพื่อแจ้งเรื่องจูเนียร์ให้แจนทราบ ได้ดีเพราะป้ายคอจริง ๆ เดิมที ป้ายคอสุนัข นานแล้วเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งได้ทำโครงการป้ายคอขึ้น แจนได้สั่งมาให้สุนัขตัวละ 2 ป้าย แต่เนื่องจากสุนัขที่แจนนำให้เขาเป็นสุนัขจร ดังนั้นป้ายจึงหลุดหายเป็นประจำ หลังจากนั้นเลยทำเพิ่มขึ้นเองมาตุนไว้ เพื่อทำการใส่ติดคอสุนัขไว้ หายเมื่อไหร่ก็ใส่ใหม่ ใส่ใหม่ตลอด ไม่คิดเลยว่าจะมีประโยชน์มหาศาลขนาดนี้... กลับมาถึงจูเนียร์ เนื่องจากแจนไม่คุ้นสถานที่พอได้รับสายจากคุณจรรยาก็ ได้โทรบอกพี่ที่อยู่แถวนั้นบอกว่าเจอจูเนียร์แล้ว พี่เขาเลยจัดการไปรับจูเนียร์มา รอจนกระทั่งแจนซิ่งรถไปรับ พอจูเนียร์เจอแจน ก็ทำหน้าแปลกใจ เอียงคอมองเพื่อความแน่ใจ และถึงยิ้มและกระดิกหางสุด ๆ... พากลับมายังสถานที่เดิมที่เขาอยู่ พอไปถึงคนที่รู้จักจูเนียร์ดีใจกันใหญ่ จูเนียร์ก็ทักทาย ร่าเริงสุดเดช จูเนียร์มันมีบุญจริง ๆ.... และไม่นานแจนต้องกลับไปที่นั่นอีกครั้งแน่ ๆ เพราะน้ำใจของคนและสถานที่หลายที่ที่แจนประทับใจ ทำให้แจนได้ทราบเลยว่าคนที่ปฏิบัติกับสิ่งที่เรียกว่าหมานั้น ด้วยแท้จริงเป็นอย่างไร น้ำคำ คำพูดต่าง ๆ ที่จริงใจ ไหลท่วมใจแจนจนปลื้มไปหมด เขาไม่หวังสิ่งใด ๆ ตอบแทนเลยแม้แต่นิดเดียว เขาขอเพียงภาพถ่ายของสุนัข เพื่อเอาไว้ดูยามคิดถึงเท่านั้น... ทำไมคนดี ก็ดีจริง ๆ นะ...สุดยอดจริง ๆ และอีกเรื่องเพื่อน ๆ จะเชื่อหรือเปล่าไม่ทราบ ก่อนแจนกลับ กรุงเทพในวันหนึ่งแจนได้มีโอกาสไปกราบศพหลวงปู่ท่านหนึ่ง ขณะที่กำลังจะลากลับฝนได้ตกหนักจนแจนไม่สามารถออกไปจากวิหารได้ จึงได้นั่งพูดออกไปลอย ๆ ในวิหารเสมือนคุยกับท่านถึงเรื่องจูเนียร์ บอกท่านไปว่า "สิ่งที่ลูกพูดมาไม่ใช่เพียงอยากได้รับความสุขความสบายใจใด ๆ เลยนะคะ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการได้รับทราบถึงการเป็นอยู่ของเขาว่ายังอยู่ดีมีสุขอย่างไร" แจนสื่อสารเรียบเรียงคำพูดได้ไม่ค่อยดีนักแต่เชื่อเรื่องความจริงใจ ไม่คิดเลยว่าจะมีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นให้กับจูเนียร์ การกลับไปที่แห่งนั้น ที่แรกที่จะไปก็คือจะกลับไปกราบหลวงปู่ และทยอยไปหาคนน้ำใจดี ๆ ที่เมตตาและช่วยเหลือกับสุนัขเหล่านี้ด้วย .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 03 กรกฎาคม 2549     24 comment Last Update : 3 กรกฎาคม 2549 17:58:45 น.     Counter : 483 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 27 : เนื่องจากสุนัขหาย เนื่องจาก blog ที่แล้ว อันนี้ และกระทู้กระจายข่าวตามหา อันนี้ จาก ความเห็นที่ 42 และ 43 ของแจนที่บอกว่าจะไปเดินแจกใบปลิวตามหาเนี๋ยมในวันนี้ ตอนเช้ารีบไปหน้าหมาวิทยาลัยสวนดุสิตเพื่อถ่ายเอกสาร 200 แผ่น เปลี่ยนเป็น 300 แผ่น ต่อจากนั้นก็มุ่งตรงที่สถานที่ที่เนี๋ยมหายไปค่ะ แจนเดินแจกจากต้นทางจากถนนบรมราชชนนีไปได้หน่อยนึง มีเพื่อนแจนที่จากห้องสุนัขเมื่อหลายปีก่อนทราบข่าวก็มาช่วยตามหาด้วยหน่ะค่ะ 2 สาว เริ่มเดิน แต่สรุปไปติดฝนอยุ่ที่เพิงขายของขายอาหารในหมู่บ้านอ่ะค่ะ ซึ่งร้านนี้ก็จำแจนได้เพราะแจนได้มาตามหาเนี๋ยมก่อนหน้านี้แล้วอ่ะค่ะ และวันนี้ได้เจอกับพี่สาวท่านหนึ่ง ขอเรียกเขาว่าพี่ก้อยนะคะ พี่ก้อยเขาเป็นคนงานก่อสร้างอีกซอยห่างจากซอยที่เนี๋ยมหายไปค่ะ เรานั่งพูดคุยกันสักพัก และก็ฝากเรื่องเนี๋ยมไว้ด้วย แจนและเพื่อนได้ขอตัวออกเดินแจกใบปลิวต่อ พอผ่านไปได้สักประมาณ 40 นาที พี่ก้อยก็เดินตามหาแจน และวิ่งมาบอกว่า เห็นสุนัขตัวหนึ่งนอนหมอบอยู่ริมถนนตรงพงหญ้าซอยโน้น (แกทำมือทำไม้หน้าตาจริงจัง)และบอกว่าให้แจนลองไปเรียกดูสิ เพราะพี่ก้อยแกเรียกชื่อแล้วหมาวิ่งหนีเข้าป่าไป แจนรีบเดินไปหาตรงที่แกบอก แม้ไม่มั่นใจนัก เพราะตรงนั้นเป็นป่าทั้งนั้น (ในใจยังคิดเลยว่า นี่มันแถวไหนเนี่ยทำไมป่ามันเยอะกว่าบ้านวะเนี่ย) แจนก็ตะโกนเรียกไปตลอดแหละค่ะ เพราะไม่ทราบว่าตรงไหนแน่ชัด แกบอกว่าเสาไฟฟ้า ก็เสาไฟฟ้ามันมีตลอดทาง ดีที่มีติด ๆ กันตรงนั้นแค่ 3 ต้น พอถึงต้นสุดท้ายเป็นติดกำแพงบ้านคนพอดี ตัดสินใจไปยืนใกล้ ๆ แล้วเรียก "เนี๋ยม ๆๆ" 3 เนี๋ยมเท่านั้นค่ะ ก็มีต้นไม้ขยับและก็เห็นเนี๋ยมหมอบเดินออกมาที่เท้าแจนทันที โหหหหหหห.... อย่าให้พูดเลยค่ะเพื่อน ๆ กอดกันยังกะหนังน้ำเน่า เพื่อนแจนน้ำตาแทบทะลักออกมา ว่าแล้วก็ทักทายพอให้เขาหายตกใจ แล้วก็อุ้มเขาเดินกลับมาที่บ้านเพื่อนเพื่อรอรถมารับ ตอนอุ้มเขาเดินกลับไปเนี่ย หนักและเมื่อยมากแต่ใจสบายยังคิดอยุ่เลยว่า เนี๋ยมแกวิ่งมาที่นี่ได้ไงเนี่ย ฝ่าหมาเจ้าถิ่นไปตั้งเยอะ พอรถมาก็พาเขากลับที่เดิม เนี๋ยมกลับที่เดิมก็เข้าที่นอนเลยอ่ะค่ะ... แจนไม่ลืมที่จะกลับไปหาพี่ก้อย และร้านค้าที่แจนฝากเรื่องเนี๋ยมไว้ตั้งแต่แรก เพราะมาทราบตอนหลังว่า เขาทราบเรื่องเนี๋ยมก่อนที่แจนมาแจกใบปลิวเพราะพี่เขาช่วยบอกคนอื่นด้วย ปลื้มจริง ๆ ได้เจอคนใจดีตั้งหลายคน เนี๋ยมมันมีบุญจริง ๆ เลย.... มีเรื่องเล่าอุ่นใจเล็ก ๆ ให้ฟังด้วยค่ะ - ขณะที่อุ้มเขาเดินออกมา เดินผ่านพี่อีกคนเขารีบทักเลยว่า "น้องจะอุ้มเขาไปไหนเหรอ" แจนก็บอกเขาไป เขาบอกว่า "พี่เห็นเขาวันนี้วันที่สอง ก่อนหน้านี้เห็นนานแล้ว วิ่งมาขาเลือดโชกเลย สงสัยโดนกัดมาเลยเอาข้าวออกมาให้เขากิน" แจนเห็นที่ขาเนี๋ยมเขามีแผลนะคะ แต่เกือบหายแล้ว และได้ขอบคุณพี่เขาไป.... - ตอนค่ำ ก็มีคนโทรมาหาแจนและพูดถึงเนี๋ยมว่า "พี่เห็นเขาเมื่อวานนะคะ ไม่ทราบน้องเจอเขาหรือยัง พี่เห็นใบปลิวน้องที่ตู้หนังสือพิมพ์หน้าบ้าน บ้านพี่เป็นบ้านที่เลี้ยงร๊อตฯ 2 ตัว หน่ะค่ะ" พอแจนบอกว่าแจนเจอเขาเมื่อบ่ายนี้เอง เขาบอกว่า "หน้าตาเนี๋ยมน่าสงสารมากเลย ดีใจจังที่เจอแล้ว พี่ก็ไม่แน่ใจหรอกว่าเขายังจะอยู่แถวนี้หรือเปล่า แต่เห็นก็ต้องโทรบอกเบาะแสเสียก่อน" แล้วเราก็พูดคุยกันนิดหน่อย แล้วก็วางสายไป ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะ มิตรแท้ของสุนัขในยามยากหาได้ที่นี่ (ทำไมวันนี้เขียนได้ลิเก จริง ๆ) ตอนนี้ก็เหลืออีกตัวที่ ฝากไว้ ตจว. อ่ะค่ะ ต้องค่อย ๆ ทำไป เฮ้ออออ!!! ขอให้น้องที่ยังหายไปปลอดภัยด้วยเถิด เพี้ยงงงง   Create Date : 24 มิถุนายน 2549     7 comment Last Update : 24 มิถุนายน 2549 11:11:50 น.     Counter : 571 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 26 : ประกาศ สุนัขหาย!!! สุนัขไทย ชื่อ "เนี๋ยม" หรือ "แดง" เรื่องเนี๋ยม เพศเมีย ได้หายไปจากบ้านที่รับฝาก บริเวณ ตลิ่งชัน สวนผัก ด้านถนนบรมราชชนนี ระแวกใกล้วัดพุทธจักร ข้อมุลและลักษณะสุนัข : สุนัขเพศเมีย 20 นิ้ว ทำหมันแล้ว ใบหูมีลอยขลิบจากการทำหมัน การวิ่งหรือเดินจะย่อ ๆ หมอบ ๆ ลักษณะเหมือนไม่มั่นใจหรือกลัว และตลอดเวลา 4-5 ปี สุนัขตัวนี้ไม่เคยทำร้ายคนหรือสุนัขด้วยกันเลย จะหลบกลัวผู้คนและสุนัขตัวอื่นตลอดเวลา ตอนนี้เป็นห่วงสุนัขตัวนี้มากๆจริงๆ ท่านใดพบเห็น กรุณาแจ้ง แจน 018355309 (มีสิ่งตอบแทนในน้ำใจอันดีงามของท่าน) ครืออ เรื่องมานเปนอย่างงี้นะคะ สุนัขตัวนี้เป็นสุนัขจร ที่แจนนำไปพักเพื่อหลุดจากการหนีตายจากที่หนึ่ง เลยนำไปฝากบ้านเพื่อนก่อง พร้อมกับตัวอื่น ๆ หมาหลุดออกไปพร้อมกับตัวอื่น ๆ แต่ตัวอื่นกลับมา มะรู้ตัวนี้หายไปไหน... ห่วงเขาที่สุดเพราะเขาขี้กลัวกว่าตัวอื่น อีกรูปนะคะ นี่เป็นรูปสุดท้ายก่อนที่เขาจะหายไปค่ะ ตรงนั้นมีทุ่งหญ้าจริง ๆ เข้าไปหาแล้ว แต่ยังหาไม่ทั่วดี เพราะมันกว้างมากกกกก ถ้าเราลุยไปตรงนั้น สายตาต้องมองตามยอดหญ้า เพราะการเคลื่อนไหวจากโคนต้นหญ้ากับ ลมที่ปะทะยอดหญ้าแตกต่างกัน ยังไงต้องลองดูใหม่แน่นอนค่ะ.....รับรอง นี่ก็ จา 10 วันแล้ว ทุกอย่างยังเงียบเชียบเหมือนเดิม...ตัวแจนเองมะต้องห่วง ขอให้เพื่อน ๆ ช่วยอวยพรให้เนี๋ยมด้วยนะคะ พุ่งนี้จะไปหาอีกทีค่ะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ จะไปเดินแจกใบปลิวและประกาศด้วยค่ะ print มา 300 ใบ น่าจะพออยู่ และพรุ่งนี้จะเลิกร้องไห้แล้ว ร้องมันมาทุกวันเลย จาเดือนนึงแล้ว มีแต่เรื่องหมาทั้งนั้น และไปตั้งกระทู้เพื่อกระจายข่าวเพิ่มเติมไว้ที่นี่ด้วยค่ะ //www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J4475208/J4475208.html รบกวนเพื่อน ๆ ช่วยกันส่งต่อ กระทู้หรือบลีอกนี้ไปด้วยเถอะนะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ ต้องขอโทษเพื่อน ๆ ด้วย แจนยุ่งจริง ๆ ไม่ได้เที่ยวบล๊อกเพื่อน ๆ เลย ย้ายสุนัข ตามจับ ย้ายกลับ ตามหา จนนี่จะเดือนเต็ม ๆ แล้ว ขอโทษและขออภัยด้วยนะคะ   Create Date : 22 มิถุนายน 2549     3 comment Last Update : 22 มิถุนายน 2549 22:46:00 น.     Counter : 631 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 25 : "นังเตี๋ยว ร่างเพรียวผอมบาง.... " ตัวนี้ชื่อ "นังเตี๋ยว" แจนไปเจอเธอได้ เพราะมีเช้าวันหนึ่ง ขณะจะจูงเด็ก ๆ ในบ้านออกไปเดินเล่นมองออกไปก็เจอกวางน้อยยืนอยู่หน้าบ้าน สงสัยว่าหมาใครนะมาอยุ่ตรงนี้ พอเดินออกไปชัด ๆ ก็ทราบว่า ไม่ใช่หมาใครหรอก ที่ทราบเพราะเห็นผ้าแดงที่ติดคอมาของหมานั่นเอง เป็นหมาจรที่กลับมาจากการทำหมันของ กทม. นั่นเอง (แต่นานแล้วนะ) ก็คิดว่าจะออกมาเล่นกะเตี๋ยวก่อง พยายามจะทักจะคุยด้วยก็ไม่สำเร็จ จนปัจจุบัน ก็ยังไม่สามารถจับได้เลย แม้แต่จาลูบหัว ก็ยังมะเคยยยยยยย หุหุ แรก ๆ ก้ห่วงว่าแกจาอยุ่ยังงั๊ยยย ถ้าทำตัวไม่คุ้นคนอย่างนี้ แล้วครายเขาจาเมตตาแก (อันนี้คิดเผื่อ ไว้เผื่อเธอวิ่งไปที่อื่นนอกจากบ้านแจนอ่ะ) แต่ก็เวลาผ่านไปนานเธอก็ยังอยู่ดีตามอัตภาพนะ พอทักไปในเช้าวันนั้น นังเตี๋ยวเธอสติแตกวิ่งกระเจิงไปซะก่อง แจนทำโน่นนี่เสร็จ พอสาย ๆ ก็เดินตามรอยเตี๋ยวไป แล้วไปเจอเธอสิงสถิตย์แถว ไม่ห่างจากที่นารี(ดูเรื่องเก่าและปัจจุบันารีและนุ่นจ๊ะ)อยู่เท่าไหร่ ใต้รถเข็นขาย ก๊วยเตี๋ยว หุหุ จึงมอบชื่อนี้ให้ "นังเตี๋ยว" นังเตี๋ยว จะวิ่งออกกำลังกายตอนเช้า ไกลมากกกก แทบจะครึ่งค่อนซอย ยาวประมาณ 2 กิโล เลี้ยวไปเลี้ยวมา เตี๋ยวเธอวิ่งไปจากที่เธอสิงได้ประมาณเกือบกิโลเลยนะนั่น จริง ๆ อาจจะปกติในหลาย ๆ ที่ แต่สำหรับซอยนี้ ซอยใหญ่พอควรแถมหมาก้เยอะ หุหุ แต่นังเตี๋ยวก็ยังอยู่มาจนบัดนี้ ยังสงกะสัยจนบัดนี้ว่า "มันจาวิ่งทำไมวะเนี่ยยย" วันที่ไปถ่ายรูป นังเตี๋ยวเธอก็โชว์ออฟโดยการทำท่าจาไล่สุนัขตัวอื่นที่วิ่งผ่าน "โธ่ เวรกรรม ตัวกระป๊อยเดียวจาไปทำไรเขาอ่ะ มะช่วยนะโว๊ยยย" .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 30 พฤษภาคม 2549     27 comment Last Update : 30 พฤษภาคม 2549 0:19:26 น.     Counter : 426 Pageviews.   Share Tweet

เรื่องที่ 24 : "เขียว" อ่อนหวานและอ่อนโยน "เขียว" เป็นนางสาวสุนัขที่ขี้กลัว เหตุเพราะเขียวขี้กลัวเพราะเคยโดน ไล่จับ 2 ครั้งใหญ่ ครั้งแรก กทม.จับไปทำหมัน วิ่งหนีสวิงกันก้นขวิด แล้วนำกลับมา และครั้งที่สองตอนประชุมเอเปค แต่คุณวิลลี่ก็ช่วยไว้ทันก่อนที่เขียวจะสติเสียไปกว่านี้ แต่เขียวก็ยัง อ่อนหวานและน่ารัก สำหรับใครอีกหลายคน เขียวเคยโดนรถสองแถวเหยียบขาหลังเข้า ขณะที่ตัวเขียวเองนอนพักผ่อนอยู่ใต้รถ พอดีแจนไปถึงที่น่นพอดี เลยช่วยกันกับน้องผู้หญิงอีกคนตรงนั้น แบกขึ้นสามล้อไปหาหมอรักษา หายดีก็กลับมาที่เดิม เพื่อมาเจอกัน กลับไปเยี่ยมแถวที่ทำงานเก่าอีกรอบ... คราวนี้สมาชิก เพิ่มก็มี แต่ที่ลดไปก็คือเจ้าเขียว... เจ้าเขียวจากโลกนี้ไปหลังจากที่ฉันไปเยี่ยมเขาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้ 2 วัน... วิ่งเล่นบนสวรรค์ให้มีความสุขนะเขียว ใคร ๆ ที่ๆ ได้พบกับเขียวในชาตินี้ฉันเชื่อว่าเขาจะจดจำเจ้าตลอดไปนะ น้ำตาของฉันจะส่งน้องไปสวรรค์ .:: กลับสู่หน้าสารบัญ "เส้นทางของบ้านนี้" ::.   Create Date : 10 พฤษภาคม 2549     22 comment Last Update : 10 พฤษภาคม 2549 17:25:30 น.     Counter : 312 Pageviews.   Share Tweet