แอ๊บว่าเคยได้ยินคำคมๆ นี้จากที่ไหนสักแห่ง
แอ๊บว่าข้อความที่ได้ยินประมาณนี้แหละ อิอิ

(หมายเหตุ : ไม่ได้ชื่อแอ๊บนะคะ แอ๊บที่ว่า หมายถึง เนียนๆ ว่า ประมาณนั้น)

ช่วงที่ผ่านมาโดนเรียกเข้าห้องเย็น (ห้องบอส) เรื่องการทำงาน 
ไม่ใช่เรียกเพราะเราทำงานไม่ดี  แต่โดนเรียกเพราะเพื่อนร่วมงานเราไม่มีสถิติการทำงาน (หรือไม่ทำงานน่ะแหละ)  มันน่างุนงงมั๊ยล่ะ

สรุปคือ นอกจากงานเราจะเยอะแล้วรับผิดชอบของตัวเองแล้ว ยังต้องกระเตงของเพื่อนร่วมงานอีกหรือ????

เราเลยมานั่งสำรวจตัวเองว่า เพราะอะไร เราทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า  เพราะความไม่ดีตัวเองคนเรามักจะนึกไม่ออก มองไม่เห็น  ส่วนความไม่ดีของเพื่อนร่วมงาน หึหึ ลีสต์ออกมาได้ยาวเป็นหางว่าวเลยล่ะ

คุณ เคยเป็นมะ เคยสำรวจตัวเองรึเปล่า

เราตัดสินใจคุยเปิดอกกะเพื่อนร่วมงานเลยว่า มีปัญหาในการทำงานอะไรบ้าง การทำงานของเราไปเบียดบังเป็นตัวอุปสรรคในการทำงานของเขารึเปล่า งานเขาถึงไม่เดิน

ด้วยความที่เพื่อนร่วมงานเราเป็นคนเรียบร้อย (แต่แอบแร๊งงงง เอางานนอกมาทำเวลาราชการ--แน๊ะ ความชั่วคนอื่นละมองชัดนัก อิอิ)
ส่วนเราเป็นคนตรงๆ แรง...นิดหน่อย (แต่ไม่เคยรับงานนอกนะเออ--น่าน ความดีตัวเองล่ะยิ่งมองชัด) กว่าจะคุยรู้เรื่อง เลยต้องใช้เวลา และแน่ใจว่าเพื่อนร่วมงานคงค่อนข้างไม่พอใจเราพอสมควร

สุดท้ายเลยได้รู้ความชั่วร้ายของตัวเอง อืม...เรา.เป็นเช่นนี้เองดอกรึในสายตาประชาชี (ไม่บอกหรอกนะว่าอะไร เพราะมันเป็นสันดานส่วนตัว ไม่เกี่ยวกะคุณสมบัติในการทำงาน)

สงสัยต้องเข้าพันทิปให้น้อยลงซะแล้วสิ!!!!!!!

เมื่อวานได้มีโอกาสอ่านนิยายเกาหลี ที่วันรุ่นนิยมอ่านกัน ความจริงแล้วเราก็ชอบอ่านนิยายนะ แต่รับไม่ได้ที่สุดก็นิยายที่มีไอ้ตัวเนี้ย ^o^, T^T ประกอบเป็นระยะๆ ซึ่งเริ่มระบาดมายังนักเขียนวัยรุ่นบ้านเราเข้าแล้ว สงสัยเพราะว่ามันเขียนแทนอารมณ์ ความรู้สึกของตัวละครได้ง่ายดีมั๊ง อ่านแล้วไม่ต้องใช้จินตนาการมาก เห็นภาพเลย ซึ่งเราว่านะถ้าหากคิดแบบนั้นทำไมไม่วาดเป็นการ์ตูนไปซะเลยล่ะ ชิส์ (อ้าวไหงว่างั้นล่ะ แหะๆ)


เอาล่ะ มาเรื่องนิยายเกาหลีต่อ แบบว่าอ่านไป 2 เรื่อง ซึ่งเป็นการกล้ำกลืนฝืนอ่านให้จบอย่างที่สุด เพราะรับไม่ได้กับ


นางเอกโคตรน่ารัก เพื่อนนางเอกก็โคตรน่ารัก พี่ชาย เพื่อนพี่ชาย ตัวโกง พระเอก เพื่อนพระเอก ฯลฯ โค-ตะ-ระ หล่อ รวย (รร.นี้หาคนหน้าตาไม่ดียากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร) เฮ้อมันแบบว่า....บอกแค่ว่าหน้าตาน่ารัก หล่อ ไม่มีบรรยายเลยว่าสูงเท่าไหร่ ผมสีอะไร เหมือนแบบที่นิยาย...เอ่อ...นิยายทั่วไปเค้าเขียนกันอ่ะ ทุกๆ คนฮอตคอดๆ พระเอกอายุมากกว่านางเอก แต่เพื่อจะได้เจอนางเอกทุกวันเลยไปเรียนห้องเดียวกัน(มีด้วยเรอะ ไอ้ระบบแบบนี้) ฯลฯ เด็กๆ วัยรุ่นอาจจะชอบ (เพราะเห็นสถิติการยืมพุ่งกระฉูด) แต่สำหรับเรา เหมือนมันขาดอะไรไป ไม่มีการบรรยายบรรยากาศ มีแต่คำพูดตัวละครกับ...O_o "ไม่น๊า~~~~" อะไรแบบเนี้ย


ต่อไปในอนาคตลูกเราจะอ่านอะไรง่ายๆ ไม่ต้องคิดอะไรมากมายแบบนี้ ใช่ไหม แล้วมันจะได้ฝึกการใช้จินตนาการ ความคิดยังไงล่ะเนี้ย โอ้วววววTT^TT ................



อีกอย่างที่รับไม่ได้ ตัวละครชายชอบตบหัว ตัวละครหญิง คือแบบว่านิดๆ หน่อยๆ ก็ตบหัวๆ รึว่าผู้ชายเกาหลีเป็นแบบนี้ โอ้ เดนนิสสสสส อย่านะ ไม่เอานะ
แล้วยังตัวละครหญิงที่ชื่นชอบการใช้กำลังเป็นที่สุด นางเอกเดินเข้าห้องน้ำ โดนนางร้ายแลผองเพื่อนรุมตบจิกจนถึงขั้นนอนโรงพยาบาลหลายครั้งหลายครา โอ แม่เจ้า รึนี่คือเหตุแห่งการรุมตบ นัดกระทืบแย่งผู้ชายของเด็กหญิงไทยวัยละอ่อนในปัจจุบัน ถ้าเป็นเช่นนั้น เราจะให้ลูกอ่านแต่นิยายบ้านทรายทองของไทยมิดีกว่าหรือ มีลูกสาวนี่ก็กลุ้มเหมือนกันนะนี่~~

ปล.แต่เราชอบซีรี่ส์เกาหลีนะ ไม่รู้ว่าทำไมนิยายกับซีรี่ส์ถึงแตกต่างกันจังเลย พระเอก พระรองซีรี่ส์ช่างแสนดีเลิศประเสริฐศรี ให้เกียรตินางเอก รักทนุถนอมอย่างหาที่สุดมิได้ แต่ในนิยายช่างแตกต่างกันยิ่งนัก เป็นเพราะอะไรหนอ................

ข่อยรับบ่ได่