วันนี้วันเกิดของผม 

วันที่อยู่ๆ ก็เกิดรู้สึก ‘แปลกๆ’ กับใครบางคน.....

ที่กำลังนั่งทำหน้าเคลิ้มไปกับเสียงกีต้าร์ของเนื้อเย็น

เอ่อ.... หมายถึง พิณ ...........ก็น่ะนะ หมายถึงยัยนั่นแหละ เพลงพิณ...........................

555555+ เขินแฮะ แค่คิดผมก็รู้สึกร้อนๆ บริเวณหูยังไงไม่รู้ ผมคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่รู้สึกแปลกๆ แบบนั้นกับยัยนั่น

เพลงพิณชื่อที่ผมได้ยินทีไรก็คิดถึงตำนานเทศกาลทานาบาตะ คิดถึงเจ้าหญิงทอผ้า(แต่ผมไม่ได้อยากจะเป็นเจ้าคนเลี้ยงวันนะ)และโอริฮิเมะ นางเอกมังงะ Bleach ที่ผมชอบเธอมากๆ (โดยเฉพาะ คัพD)

ยัยเด็กข้างบ้านที่สนิทกับน้องสาวผมความจริงแล้วผมก็ไม่ค่อยแน่ใจนักว่าสนิทกันจริงรึเปล่าเพราะน้องสาวผมเป็นพวกชอบทำตัวเป็นสิ่งมีชีวิตที่มืดมนวันๆ ไม่พูดไม่จากับใคร ชอบทำหน้าเฉยชา แต่เพลงพิณกลับชอบตามติดไปทุกที่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าสองคนนี้เค้าสื่อสารกันยังไง อาจจะเป็นเพลงพิณฝ่ายเดียวก็ได้นะที่สนิทส่วนเนื้อเย็น คำว่าสนิทเป็นยังไงผมก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

ครอบครัว เพลงพิณ ย้ายเข้ามาอยู่ข้างบ้านผมเมื่อปีที่แล้วตอนนั้นยัยเด็กนั่นเพิ่ง13 ...

...

...

...

...

13!!!!!!!!!!!!!!!

ตอนนี้ก็.............

ตายหอง! สำนึกผมพึงระลึกได้ว่า ยัยนั่นเพิ่ง 14 นิผมรู้สึก‘แปลกๆ’กับยัยเด็ก 14 เนี่ยนะ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ผมมันบ้าไปแล้ววววววววววว

อ๊ะ ออกทะเล 55555+

คือ วกกลับไปตรงไหนดี อ้อ เรื่องรู้สึก‘แปลกๆ’ มันก็ไม่มีอะไรมากมาย แค่เช้าวันนี้ผมถูกปลุกแต่เช้าเพื่อลงมาใส่บาตรวันเกิดแล้วเจอยัยนั่นยืนอยู่ข้างๆ เนื้อเย็น (ที่ประจำนินะ) ตอนแรกผมแปลกใจที่จู่ๆ ยัยนั่นมาอยู่บ้านผมได้ไง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานพ่อแม่ยัยนั่นต้องไปธุระต่างประเทศนัยว่า พ่อของแม่...ตาอืมมม ตาของเพลงพิณเสียเลยไปร่วมงานศพ (งงเหมือนกันทำไมไม่เอาลูกสาวไปด้วยทั้งๆ ที่ปิดเทอมแท้ๆ ยังไงก็น่าจะไปไหว้ตาครั้งสุดท้ายอาจจะได้รับมรดกด้วยตามประสาพวกเศรษฐีฝรั่ง) เลยฝากลูกสาวไว้กับครอบครัวผม

ผมไม่รู้สาเหตุว่าทำไมถึงคิดอะไรแปลกๆ กับยัยนั่น ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นไม่เคยคิดว่าน่ารักมาก่อน..............

น่ารัก อ๊ากกกกกกกกกผมกำลังคิดว่ายัยนั่นน่ารักอยู่เหรอเนี่ยยยยย

หลังจากใส่บาตรให้จิตใจผ่องแผ้วผมกลับเข้าห้องเพื่อจับดูหัวใจตัวเองแค่ร่วมใส่บาตร จู่ๆ หัวใจผมก็เต้นแรงขึ้นมาซะงั้น

แค่เห็นยัยนั่นยิ้มผมก็รู้สึกร้อนที่ใบหู

เพิ่งสังเกตว่ายัยนั่นยิ้มสวย

ยิ้มแล้วตาวิบๆ เป็นประกาย

ยิ้มแล้วปากเซ็กซี่ จนอยากแตะดูว่าจะนุ่มไหม............

อืมมมมมมม 14 ยัยนั่นเพิ่ง 14 ท่องไว้ๆไอ้อุ่น นั่นมันเด็ก 14!!!!!!!!!!!!!!!!!!

**********************************

สายวันนี้ หลังจากอาหารเช้าผ่านไป แม่ก็ชวนสาวๆ ไปตลาด เพื่อทำอะไรกินกันตอนเย็น ผมเจ้าของวันเกิดร่วมก็ไปช่วยถือของตามประสาลูกชายที่ดี อย่างน้อยก็ไปช่วยออกความคิดเห็นว่าวันนี้ผมอยากกินอะไร ความจริงแล้วผมไม่ได้เชิญเพื่อนๆ มา  เพราะวันเกิดผมตรงกับช่วงปิดเทอมพอดี  เลยคิดว่าจะจัดกินกันในครอบครัวมากกว่า เนื้อเย็นก็เช่นกัน เอ๊ะ ...ยัยน้องมีเพื่อนรึเปล่าวะ???  

พอพาสาวๆ ไปช๊อปกลับมาผมก็ไปนอนเอ้อละเหยบนห้อง จนได้ยินเสียงกีต้าร์ครวญเพลง สุดใจ เพลงของศิลปินคนโปรดของผม เสียงกีตาร์แบบนี้ต้องเป็นเนื้อเย็นแน่ๆ ผมจึงลงไปเพื่อพบกับคนทำหน้าเคลิบเคลิ้ม ที่น่ารักจนใจผมสั่น

เพลงจบพร้อมกับเสียงปรบมือของผู้ชมคนเดียวในที่นั้น ผมจึงเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันกับเพลงพิณ พลางเอื้อมมือข้ามคนตัวเล็กไปหยิบหนังสือโน๊ตเพลง 

"อ่ะ" เนื้อเย็นยื่นกีตาร์ให้ผม ผมรับมาแล้วเริ่มเล่นเพลงโปรดอีกเพลง

"ไม่ได้เรื่องเลยเหรอ?" ผมถามเพลงพิณเมื่อผมเล่นเพลงจบ แต่ไม่เห็นมีเสียงปรบมือเหมือนทีเนื้อเย็นเล่นเลย 

"พะ เพราะค่ะ ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ" เสียงไม่น่าเชื่อทำผมยิ้มแก้มแทบปริ ก่อนจะละสายตาไปสบกับยัยน้องสาวที่นัยตาริกๆ ล้อเลียน ผมรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว จึงยื่นกีต้าร์คืนให้เนื้อเย็นก่อนจะผุดลุกเตรียมชิ่งขึ้นห้อง

เสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้นที่หน้าประตูที่เปิดอ้าทิ้งไว้ดึงผมจากภวังค์ความคิด หันไปมองต้นเสียงผมพยักหน้าอนุญาตพลางทำทีหันมาสนใจกองหนังสือตรงหน้าเสียงเลื่อนเก้าอี้และร่างสูงโปร่งที่นั่งลงตรงข้ามตามมาด้วยเสียงถอนหายใจหลายครั้งดึงผมให้เงยหน้าขึ้นมองอย่างอดไม่ได้

“เป็นอะไรเข้ามาก็มานั่งถอนหายใจเฮือกๆๆๆ”

“.....”

ผมมองหน้าเรียบเฉยแล้วต้องถอนหายใจลุกขึ้นไปปิดประตูก่อนจะนั่งลงบนเตียงหนานุ่มอย่างรอคอย

“เอ้า มีไรก็ว่ามา”

“นายว่าพิญ น่ารักมั๊ย” เฮ้ย! ผมมองหน้านิ่งๆ อีกฝ่ายอย่างตกใจ นี่อย่าบอกนะว่า.....

“ปละ เปล่า พี่มะ ไม่ได้หน้าแดง.....”ผมรีบปฏิเสธ

หากสบตายิ้มได้ของเนื้อเย็นถึงรู้สึกตัวว่า ‘กรูร้อนตัวนิหว่า’ ยัยน้องสาวตัวแสบ……..

ไม่รู้ว่าเพราะเราเป็นแฝดกันรึเปล่าที่ทำให้ผมรู้ว่าเนื้อเย็นจะพูดอะไรหรือกำลังคิดอะไรอยู่แค่มองตา ผมก็เหมือนได้ยินเสียงตัวแสบพูดออกมาเป็นประโยคยาวๆ เช่นเมื่อกี้ในหัวผมเหมือนได้ยินเสียงตอบโต้ว่า

‘นายว่าพิญ น่ารักมั๊ย’ 

ผมตกใจจนต้องอุทาน  ‘เฮ้ย’ 

จนเนื้อเย็นส่งสายตาเป็นคำถามว่า ‘ถามแค่นี้ทำไมหน้าแดง’ 

ผมเลยต้องปฏิเสธแบบร้อนๆ ตัว  ‘ปละเปล่าพี่มะ... ไม่ได้หน้าแดง’

เนื้อเย็นก็ยิ้ม คือในสายตาคนอื่นอาจจะคิดว่ามันก็ทำหน้านิ่งๆ เฉยๆ เหมือนเดิมน่ะแหละแต่ผมรู้ว่ายัยน้องสาวกำลังยิ้มอยู่ (อ่ะแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนจากยิ้มเป็นกำลังหัวเราะขำผมแน่ๆ เลย อ๊ากกกกกกกกกกก)

“เลิกใช้สายตาพูดได้แล้วเย็นพี่ไม่ชอบมีไรก็พูดออกมาเลยสิ ปากอ่ะ มีไว้ทำไม” 

ผมพูดอย่างหัวเสีย แล้วมองเมินไปทางอื่น ทั้งๆที่เริ่มร้อนหูแล้วเพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดไม่ต้องรู้ว่าเนื้อเย็นกำลังคิดอะไรอยู่ แต่บรรยากาศความเงียบ รึอะไรก็แล้วแต่ล่ะมันเหมือนกับมีโทรจิตส่งมาถึง

‘พูดทำไม นายเข้าใจที่ฉันคิดอยู่แล้วนิ’ 

กลายเป็นผมที่ถอนหายใจอย่างยอมแพ้

“ก็ไม่รู้ทำไมเย็นถึงไม่ชอบพูดน๊าแล้วอย่างนี้จะมีเพื่อนได้ไง”

‘อย่ามาเฉไฉ’ ง่ะ  ผมรู้สึกเหมือนสายตาเนื้อเย็นบอกแบบนั้นนะ

“ก็.... น่ารัก เพิ่งน่ารักวันนี้แหละถามทำไม” ตอนนี้ระดับความร้อนลามจากหูลงไปถึงคอแล้วครับ

“อืมมม” เสียงเนื้อเย็นตอบรับแต่ผมดันเหมือนได้ยินยัยน้องสาวพูดว่า ‘เราก็ว่างั้นแหละ’

อึก...ผมชะงักคือถึงผมจะโอเคบ้างไม่โอเคบ้างเวลาที่ผมกับเนื้อเย็นจะคิดเข้าใจชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไรเหมือนกัน แต่มันคงจะไม่ดีแน่ๆ ถ้าเราจะ......‘ชอบ’ คนเดียวกัน

........

........

ชอบ....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกเขินนะเว้ยยยยยยย

เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน ถ้า....  ผมพยายามสบตาเนื้อเย็น

‘ไม่ต้องหันมามอง ฉันไม่ได้คิดแบบนาย’ สายตาเนื้อเย็นบอกแบบนั้น จนผมถอนหายใจอย่างโล่งอก

อ๊ะ......ไม่ได้คิดแบบนาย..............

“เฮ้ย!!!!!!” 

ไอ้นัยน์ตาที่เต้นริกๆนั่น  ทำผมหมั่นไส้สุดๆ จะหัวเราะอะไรนักหนาวะ

ผมผินหน้าหนี พยายามเก๊กขรึม ข่มความอายสุดฤทธิ์ เนื้อเย็นลุกจากเก้าอี้มาทรุดนั่งลงตรงข้างๆ พร้อมชะโงกหน้าเข้ามาจ้องหน้าผมใกล้ๆ เหมือนจะให้ผมอ่านใจอีกละ

“อะไรอีก” ผมไม่หลงกลหรอกนะ ถึงจะรู้ว่าเนื้อเย็นจะพูดอะไร ผมก็จะพยายามไม่สนใจ

“สุขสันต์วันเกิดนะ จีบให้ติดล่ะพ่อเนื้ออุ่นของเย็น” สุดท้ายเนื้อเย็นก็พูดยิ้มๆ แล้วเอนตัวลงนอนซะงั้น ผมเลยเอนลงนอนมั่ง

“ก็พูดยาวๆ ได้นิ ทำไมไม่ค่อยพูด ปากก็ไม่เหม็นนินะ” ผมทำทีชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ เหมือนดมกลิ่น แล้วเย็นก็ส่งสายตาพิฆาตตอบกลับมา เงียบ ไม่พูด แต่เหมือนผมได้ยินเสียงเนื้อเย็นว่า ‘ทะลึ่ง’

“สุขสันต์วันเกิดเหมือนกันนะ คิดอะไร รู้สึกยังไงก็พูดๆ ให้คนอื่นรู้บ้าง คนอื่นไม่เหมือนพี่นะ จะได้รู้ว่าเย็นคิด รู้สึกยังไง ไม่พูดออกมาใครจะรู้ ถึงคนอื่นจะรับรู้ ก็ใช่ว่าจะตรงกับที่เย็นต้องการสื่อรึเปล่า”

“ก็รอเจอคนที่เหมือนนายไง เราจะได้ไม่ต้องพูด”

“โว๊ะ” หมด ไม่รู้จะตอบโต้ยังไง เนื้อเย็นก็คือเนื้อเย็น สิ่งมีชีวิตที่ทำตัวเหมือนอยู่ในความมืดมนตลอดเวลา